a
Ακραία metal βραδιά με την ανάλογη δόση συγκίνησης η αποψινή. Και τείνοντας περισσότερο προς το black metal θα έλεγα εγώ. Οι WARHAMMER, γνωστοί στους underground κύκλους μια και συμπληρώνουν 10 ολόκληρα χρόνια πορείας, το γιορτάζουν μετά από την Λατινοαμερικάνικη τους περιοδεία, έχοντας στο πλευρό τους τους ASCENDING OLYMPUS και φυσικά το tribute στους Λαμιώτες HUMAN SERPENT. Όλα αυτά θα εξηγηθούν καθώς κατηφορίζουμε προς τον γνωστό χώρο του Κεραμεικού, το Temple. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα, γιατί η εμφάνιση αυτή έχει ζουμί, τόσο από μουσικής όσο κι από προσωπικής απόψεως.
Στις 21:30 οι ASCENDING OLYMPUS ανέβηκαν στο σανίδι του Temple, στη παρθενική τους ζωντανή εμφάνιση. Το υλικό τους είναι άκρως δεμένο για πρώτο live και σε συνδυασμό με τα φωνητικά, θα έλεγα ότι κινούνται σε πιο μοντέρνα thrash/groove μονοπάτια, με έναν ήχο που κοιτάζει σε μπάντες τύπου THE HAUNTED, MACHINE HEAD (φάνηκε και στο μπλουζάκι του τραγουδιστή) και πιο γκρουβάτων SEPULTURA. Ζέσταναν το κοινό με διασκευή BLACK SABBATH (“Sabbath bloody sabbath”) και SEPULTURA (“Territory”), ενώ το δικό τους υλικό αναμένεται σύμφωνα με τους ίδιους εντός του 2023. Μια ομορφιά. Χαρά σε ένα αμιγώς black metal live να βλέπω τύπους με μπλούζες BATHORY, ROTTING CHRIST να κάνουν mosh pit σε κομμάτια που κάποτε τα κολλήματα και οι αγκυλώσεις του black metal τα αντιμετώπιζαν ως “μιάσματα”. Οι καιροί αλλάζουν και σε τέτοιες περιπτώσεις για το καλύτερο.
22:10 το tribute σε μια από τις πλέον σπουδαίες μοντέρνες black metal μπάντες μας, τους HUMAN SERPENT, ανεβαίνει στη σκηνή, εις μνήμην του τραγουδιστή/κιθαρίστα Χρήστου (με το stage name X.) που πριν ένα χρόνο και κάτι μήνες αυτοκτόνησε. Σαν ROCK HARD, το μόνο και λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εκφράσουμε συλλυπητήρια για το χαμό του Χρήστου από αυτό εδώ το βήμα, στους οικείους του. Ποιος να μου το έλεγε ότι τη μοναδική φορά που θα τους έβλεπα οπουδήποτε θα ήταν υπό μορφή tribute; Και τι tribute…λιτό, περιεκτικό και χωρίς πολλά πολλά. Ο τρόπος που και ο ίδιος θα το ήθελε. Φρενήρης απόδοση στο λυσσασμένο black metal με έντονο το στοιχείο των ελληνικών στίχων, μα και των αναφορών σε ποιήματα. “Δεν μπορούμε να τον φέρουμε πίσω, αλλά κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ευχαριστούμε πολύ”. Αυτές ήταν οι λίγες λέξεις που είπε ο τραγουδιστής των WARHAMMER (οι οποίοι στη πλειοψηφία τους πλαισίωναν στο tribute αυτό τον ντράμερ I.), μετά το πρώτο κομμάτι “The world in coffins” από το “Inhumane minimalism”.
Η ιδιότυπη λύσσα των HUMAN SERPENT, προσωπικά με είχε συγκινήσει και θεωρώ τρομερό κρίμα που μια τέτοια μπάντα έληξε τόσο ξαφνικά. Αλλά τα πράγματα στη ζωή δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε καμιά φορά. Οι φίλοι του, ωστόσο, τον τίμησαν, έπαιξαν με ψυχή και πώρωση το υλικό τους, συγκεκριμένα τα “For I, the misanthropist” (από το φερώνυμο άλμπουμ), “Vomiting the herds” (από το εξαιρετικό περσινό “Heirlooms eternal”), “Mother of depression” (από το “Inhumane minimalism”), “I am a misanthrope” (από το “The gradual immersion in nihilism”) ενώ η εμφάνιση έκλεισε υπό τους ήχους του “Shroud of the fall” με τα μέλη του σχήματος να σιωπούν, ενώ ο τραγουδιστής σχημάτιζε με αναμμένα κεριά το Χ. Σκηνή συγκίνησης, με τη πλειοψηφία του κοινού να φοράει μπλουζάκια των HUMAN SERPENT, που έτσι τα έφερε η ζωή, και μετά από μια γεμάτη δεκαετία στις επάλξεις, έμελλε να μας κουνήσουν μαντήλι. Το μόνο σίγουρο, είναι πως αυτός ο άνθρωπος, άγγιξε πολλούς με το τρόπο που έγραφε ό,τι έγραφε στους στίχους του. Και για όσους ήταν θαμώνες του χθεσινού, ήταν ηλίου φαεινότερο.
Στις 23:00 άναψαν δύο δάδες δεξιά και αριστερά της σκηνής με τους WARHAMMER να ανεβαίνουν ένας ένας στη σκηνή. Ξεκίνημα με “Collateral damage”, ”The aftermath” από το καταπληκτικό περσινό “Ashes and cinders”. Εκείνο το δίσκο στον οποίο η άλλοτε τυπική και μέτρια thrash μπάντα, έχει μετατραπεί σε ένα black/death υβρίδιο που παίρνει κεφάλια. Άρτι αφιχθέντες από τη Λατινοαμερικάνικη περιοδεία με GAEREA (η οποία ακολούθησε εκείνη με BATUSHKA και BELPHEGOR), παίζουν με άλλο αέρα στο σανίδι και δείχνουν έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο βήμα. Το σαξόφωνο προστίθεται σε έναν άκρως βίαιο ήχο, δίνοντας μια πειραματική και ποιητική διάθεση στο ολοκαύτωμα που προκαλούν τα υπόλοιπα όργανα. Δεν αφαιρεί επιθετικότητα ή σκοτάδι, παρά μόνο προσθέτει μια έξτρα πτυχή στον ήχο τους. Ακούσαμε ολόκληρο το “Ashes and cinders” συν ένα κομμάτι από το μεταβατικό άλμπουμ “At the threshold of eternity” (“Throughout the realm”) το οποίο προσαρμόστηκε στα δεδομένα του ήχου τους.
Στιγμές που ξεχωρίζουν, φυσικά είναι το “Lingering shade” αφιερωμένο σε όλους εμάς για τη στήριξη αυτά τα 10 χρόνια ύπαρξης τους με τον τραγουδιστή τους να μηn το πιστεύει το πως βρέθηκαν τόσο μακριά. Φυσικά και ως WARHAMMER, δεν παρέλειψαν να πουν ότι το “Tightrope” είναι αφιερωμένο στον Χρήστο, δείχνοντας πόσο μεγάλο ήταν το δέσιμο με τον θανόντα. Και κάπου εδώ να τονίσω πόσο πολύ ΛΑΤΡΕΥΩ το φινάλε του δίσκου “Quandary”. Από που να το πιάσω αυτό τον εξάλεπτο επίλογο; Από τη εναρκτήρια riff-άρα που πολλοί Βόρειοι θα ζήλευαν, από τη δομή του ή τους στίχους στα ελληνικά; Χώρια την έτερη riff-άρα που το κλείνει σε συνδυασμό με το σαξόφωνο. Το πιο ολοκληρωμένο κομμάτι της μπάντας, μέχρι το επόμενο (που προσωπικά, ανυπομονώ να έρθει!). Μετά από μια λιτή 50λεπτη εμφάνιση, ο κόσμος ζητούσε κι άλλο, ενδεικτικό του πόσο αγάπησε τη “στροφή” τους. Υπήρξε μια διαβούλευση για επιπλέον HUMAN SERPENT υλικό, αλλά ως ένδειξη σεβασμού στον θανόντα, αποφασίστηκε πως το tribute που παρακολουθήσαμε ήταν αρκετό.
Ορθά έληξε έτσι η βραδιά, και προς τιμήν της μπάντας θα πω εγώ. Μια βραδιά που είχε συγκίνηση, είχε τσίτα τα γκάζια, είχε κλείσιμο ενός κεφαλαίου μια για πάντα (HUMAN SERPENT), είχε βάπτισμα του πυρός (ASCENDING OLYMPUS) και είχε και με τη βούλα άνοιγμα νέου δρόμου προς εδραίωση (WARHAMMER). Και εις άλλα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτό Ascending Olympus: Μαρίνα Κωνσταντινίδου
