Στις 13 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη και στις 14 Μαΐου στην Αθήνα, οι ιστορικοί Σουηδοί blacksters WATAIN θα μας τιμήσουν με τη παρουσία τους, στα πλαίσια της “Agony & ecstasy over Europe” περιοδείας. Στο πλευρό τους, η νέα Ελβετική υπερδύναμη του ακραίου ήχου που ακούει στο όνομα BOLZER, αλλά και οι ανερχόμενοι Φινλανδοί death/grind καταστροφείς CONCRETE WINDS. Το ROCK HARD, άδραξε την ευκαιρία να τους τιμήσει όπως τους πρέπει, κάνοντας μια διαδρομή στην 25ετή ιστορία τους, που τόσο πολύ τους εδραίωσε στο είδος αλλά και εκτός αυτού!
Το 1992, οι Αμερικάνοι underground black metal ήρωες VON, κυκλοφόρησαν το θρυλικό πρώτο τους demo, με τίτλο “Satanic blood”. Demo γνωστό και σε οπαδούς των DARK FUNERAL, μια και διασκεύασαν το φερώνυμο κομμάτι του. Σε αυτό το demo, ένα συγκρότημα από την Uppsala της Σουηδίας, 6 χρόνια μετά θα “άκουγε” το όνομα του σε ένα από τα κομμάτια του. Το όνομα αυτού WATAIN. Το ξεκίνημα έγινε με το demo “Go fuck your Jewish “God”” την ίδια χρονιά, που περιείχε πρωτόλειο το ύφος που σκέφτονταν να ακολουθήσουν. Κερασάκι στη τούρτα, η διασκευή στο “Unholy black metal” των DARKTHRONE.
Στο ίδιο μοτίβο η ανεξάρτητη live κυκλοφορία “Black metal sacrifice” (1999), με διασκευή στο “Sons of fucking hell” των BLOODSOIL. Πυρήνας της μπάντας, από τότε, ως και τις μέρες μας, ο Erik Danielsson (μπάσο/φωνή), o Pelle Forsberg (κιθάρες) και ο Håkan Jonsson (drums). Τον ίδιο μήνα με το live, κυκλοφόρησε το promo EP “The essence of black purity” από την Grim Rune σε 7″. Εδώ το ύφος ραφινάρεται, σε ευθυγράμμιση με την παράδοση της χώρας τους (λέγε με DISSECTION), αλλά με βαθιά γνώση και των Νορβηγών συνοδοιπόρων τους, με μια φρέσκια ματιά, σε συνδυασμό με μια καταστροφική μανία.
2000 – 2010: THE DRAKKAR AND SEASON OF MIST YEARS
Τα πράγματα σοβαρεύουν για τους WATAIN. Συμβόλαιο με την Γαλλική Drakkar Productions (η οποία θα εξελισσόταν σε υπολογίσιμη δύναμη για το είδος με τα χρόνια, ειδικά για τη πρώιμη Γαλλική σκηνή του), και το 2000, το ντεμπούτο της μπάντας “Rabid death’s curse” είναι γεγονός. Έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στο black metal τότε. Riff-o-κεντρικό, τραχύ, λυσσασμένο, άρτιο παικτικά σε βαθμό που συναγωνίζεται φτασμένες μπάντες, με μια φρεσκάδα στη συνθετική προσέγγιση που είναι πραγματικά αξιοζήλευτη για ντεμπούτο. Δεν είναι τυχαίο ότι ύμνοι όπως το “Angelrape” (ΠΟΝΟΣ), ή το “On horns impaled” (ΦΟΝΟΣ) επιλέγονται ως και τις μέρες μας για το σετ των συναυλιών τους. Από την άλλη, μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια όπως το “Life dethroned” ή το 7λεπτο “Mortem sibi consciscere”, έδειχναν πόσα διαφορετικά πράγματα μπορούν να κάνουν αυτοί οι φερέλπιδες Σουηδοί. Επαναλαμβάνω, μιλάμε για το ντεμπούτο μιας μπάντας που υπήρχε μόλις δύο χρόνια πριν από αυτό!
Και αν το “Rabid death’s curse” ήταν το “ακούστε μας, ήρθαμε και εμείς”, το “Casus luciferi” (2003), ήταν το “ήρθαμε, θα μείνουμε και θα το απολαύσετε”. Πεμπτουσία της φράσης “αλλαγή επιπέδου” που χρησιμοποιούμε συχνά όταν περιγράφουμε την μουσική εξέλιξη μιας μπάντας. Κάτι τέτοιο νιώσαμε όταν μπήκε το “Devil’s blood”, ακούσαμε τη πιο γεμάτη και στοχευμένη παραγωγή, τα riffs να στάζουν την ίδια λύσσα, μεταμορφωμένα παράλληλα σε κάτι πιο βαθύ και συγκεκριμένο. Οι διάρκειες ανέβηκαν, αλλά ούτε που το καταλάβαμε, με τόσα πράγματα που μας πετάνε στα μούτρα με περίσσιο θράσος οι WATAIN. Από το “Black salvation”, στο “Puzzle ov flesh” και από εκεί στο σχεδόν εννιάλεπτο καθηλωτικό ομώνυμο φινάλε, μιλάμε για ένα μαύρο διαμάντι. Δε θεωρείται τυχαία μαζί με το “Salvation” των FUNERAL MIST που βγήκε την ίδια χρονιά, μια από τις δουλειές που πήγαν μπροστά το black metal, ανανεώνοντας το στη στροφή της χιλιετίας.
Το πέρασμα στην καταξίωση θα ξεκινούσε γρήγορα για τους Σουηδούς. Υπογραφή στην Season Of Mist, συνεχίζοντας ένα Γαλλικό σερί της πρώτης δεκαετίας όσον αφορά τις εταιρείες. Σαφώς μεγαλύτερης δυναμικής από την Drakkar Productions, έτοιμη για να φιλοξενήσει το τρίτο, κρίσιμο και στα μεγάλα σαλόνια πλέον, άλμπουμ των WATAIN. Το οποίο και κυκλοφορεί με τίτλο “Sworn to the dark” (2007), στέλνοντας τους WATAIN στην ελίτ της black metal πραγματικότητας, αυξάνοντας παράλληλα, γεωμετρικά την εμπορική τους απήχηση. Τώρα, το πως το κατάφεραν αυτοί ετούτοι οι αξιολάτρευτοι τσόγλανοι, ανοίγοντας (“Legion of the black light” – αφιερωμένο στον Jon Nodtveidt) και κλείνοντας (“Stellarvore”) με 8λεπτο ύμνο το άλμπουμ, με δυναμίτες όπως το “Storm of the Antichrist”, αποτελεί ένα σημάδι διαβολεμένης έμπνευσης, αλλά και συνθετικής εξυπνάδας. Πολύς κόσμος πιάστηκε από τους WATAIN τότε, για να μπει στο black metal. Ίσως και χωρίς να περάσει από CRADLE OF FILTH/DIMMU BORGIR ενδιάμεσα. Και καλά έκανε!
Κάτι που φυσικά, φέρνει τις φωνές για “ξεπούλημα” από τους γνωστούς πιουρίστες. Οι WATAIN, όπως κάθε σοβαρή μπάντα, τους συνδέουν με Κάιρο, απολαμβάνοντας τους καρπούς μιας ανοδικής πορείας χωρίς σταματημό, σχεδιάζοντας παράλληλα το επόμενο τους βήμα. Το οποίο ήρθε στα 3 χρόνια, μελετημένα και έκανε ζευγαράκι με το προκάτοχο του από πλευράς ποιότητας. Το “Lawless darkness” (2010). Εμφατικότατο έμπα στη νέα δεκαετία. Ο μεγαλύτερος ως τότε σε διάρκεια δίσκος των WATAIN, οριακά κάτω από 75 λεπτά, κλείνοντας με 14,5 λεπτά ΈΠΟΣ (“Waters of Ain”), με το καταστροφικό “Malfeitor” (the master and servant in unity!), με το θρασύτατο “Total funeral”, με το υπέροχο “Reaping death” (το single του, που πωλούνταν μέσω του περιοδικού Sweden Rock, έγινε χρυσό με πάνω από 10,000 αντίτυπα – πως τους σφάξατε έτσι!;!;), με το σχεδόν 8λεπτο “Kiss of death”…μόνο κορυφές έχει το ρημάδι! Θέλετε και το καλύτερο; Κέρδισε και ένα Σουηδικό Grammy. Έτσι, γιατί μπορεί!
2013 – 2023: THE CENTURY MEDIA AND NUCLEAR BLAST YEARS
Η ανοδική πορεία μεταφράζεται τόσο στο καταπληκτικό DVD “Opus diaboli” (από την προσωπική εταιρεία της μπάντας, His Master’s Noise), όσο και σε αλλαγή εταιρείας, με τους WATAIN να μπαίνουν στο δυναμικό της Century Media. Μεγαλεία, αλλά η δουλειά, δουλειά! Τρία χρόνια μετά, σκάει το “The wild hunt” λοιπόν. Εντάξει, τη πειραματική διάθεση των WATAIN την είχαμε διαισθανθεί από τις δύο προηγούμενες δουλειές τουλάχιστον. Αυτό που ενδεχομένως μας έπιασε εξ απήνης ήταν τα (πολύ ωραία) καθαρά φωνητικά του Danielsson στο εκπληκτικό μέσα στη διαφορετικότητα του “They rode on”, σε ντουέτο με την Anna Norberg. Κάποιοι φώναζαν για ξεπούλημα (πάλι), ενώ κάποιοι τσίνησαν με τον industrial αέρα του σαρωτικού “Outlaw”. Δεν ίδρωσε το αυτί των WATAIN φυσικά, που με κομμάτια όπως το “All they may bleed”, “The child must die”, “De profundis” ή το “Sleepless evil” διατηρούσαν το χαρακτήρα τους, πειραματιζόμενοι παράλληλα με υγιή, γουστόζικο τρόπο και ο γράφων τους βγάζει το καπέλο που δε φοράει.
Το 2018, βρήκε τους WATAIN, στην τελευταία τους δουλειά με τη Century Media, να ξεσαλώνουν (για να μη πω την άλλη λεξούλα που σκεφτόμουν και με κόψει το ΕΣΡ – δηλαδή το αφεντικό), με ίσως τη πιο λυσσασμένη τους και καταστροφική δουλειά εδώ και χρόνια. Βαθιά thrash ψυχή, δίσκος ούτε 35 λεπτά, με τον ακροατή να ψάχνεται. Πραγματικά μιλάμε για επίδειξη ισχύος πέραν προσδοκιών και φαντασίας. Πάρε “Nuclear alchemy”, πάρε “Furor diabolicus”, πάρε το συχνά παιγμένο ζωντανά “Towards the sanctuary”, άρπα και ένα “Sacred damnation” να στρώσεις χαρακτήρα. Ο γράφων είναι και συναισθηματικά δεμένος με αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, το άκουγε κατά τη θητεία του, θέλοντας να δαγκώσει καρωτίδες σε κάθε ακρόαση. Δεύτερον, με αυτό τους είδε πρώτη φορά live το 2019, μαζί με τα δικά μας παιδιά DEAD CONGREGATION και THY DARKENED SHADE στον ίδιο ακριβώς χώρο που θα τους δει και τη Κυριακή!
Στα καπάκια έσκασε το φοβερό ντεμπούτο στην Nuclear Blast “The agony and ecstasy of Watain”. “Απλώνοντας” από πλευράς διάρκειας, τη συνταγή από το “Trident wolf eclipse”, πλησιάζοντας τα πειράματα του “The wild hunt” υπό ένα άλλο πρίσμα σε κομμάτια όπως το υπέροχο “Serimosa” ή το “We remain”. Μη ξεχνώντας φυσικά, να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμα του, στα “Funeral winter”, “Ecstasies in night infinite”, “Leper’s grace” και στο ΦΟΝΙΚΟ “The howling” (μανούλα μου γλυκιά…τι γίνεται εδώ μέσα;) που πρώτο μας προειδοποίησε για το τι ερχόταν! Άλλο ένα πολύ ωραίο άλμπουμ, άλλη μια πλήρης και πολυπρόσωπη προσθήκη στη σπουδαία δισκογραφία των Σουηδών. Δεν ξέρω για σας, εγώ ανυπομονώ να δω πως θα ακούγονται τα κομμάτια του στο σανίδι πλάι στα άλλα!
COVERED IN LAWLESS DARKNESS
Οι WATAIN, λάτρευαν να διασκευάζουν λατρεμένες μπάντες που τους επηρέασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως καταλάβατε. Ο κατάλογος διασκευών είναι μακρύς και περιλαμβάνει: “The somberlain” (DISSECTION), “Morbid visions” (SEPULTURA), “Angel of disease” (MORBID ANGEL), “Chains of death” (DEATH SS), “Transilvanian hunger” (DARKTHRONE), “Watain” (VON), “When heavens end” (DODHEIMSGARD), “Fuck off, we murder” (GG ALLIN & THE MURDER JUNKIES), “Play with the devil” (TAIWAZ), “Fireborn” (MALIGN), “Beyond” (TORMENTOR). Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στο “Tonight we raise our cups and toast in angels blood: a tribute to BATHORY”, όπου οι Σουηδοί τιμούν τον σπουδαίο Tomas “Quorthon” Forsberg από σκηνής.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στο τέλος της διαδρομής μας στην ιστορία των WATAIN. Ανυπομονούμε να τους δούμε επί σκηνής να διαλύουν ό,τι βρεθεί στο διάβα τους, προκαλώντας παράλληλα δέος με το οπτικό των εμφανίσεων τους, που πάντα είναι προσεγμένο στην εντέλεια. Ραντεβού τη Κυριακή!
Γιάννης Σαββίδης
Photos by Evelina Szczesik
