Οι Αθηναίοι W.E.B. είναι από τα πολλά Ελληνικά συγκροτήματα που παρακολουθώ σχεδόν από την αρχή της καριέρας τους. Και οι τρεις full length δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει ως σήμερα, χαίρουν της εκτιμήσεώς μου, με αποκορύφωμα τον 2ο κατά σειρά δίσκο “Jesus heist” (2008). Σε σχεδόν 2 μήνες και πιο συγκεκριμένα στις 10 Νοεμβρίου, θα κυκλοφορήσουν την 4η κατά σειρά ολοκληρωμένη δουλειά τους, η οποία θα φέρει τον τίτλο “Tartarus”, υπό τη στέγη της καινούριας τους δισκογραφικής, Apathia Records. Η μπάντα μας φιλοξένησε στο Remedy live Club στο Νέο Ηράκλειο, με σκοπό να παρουσιάσει το νέο της αυτό πόνημα, αποκλειστικά στον εγχώριο τύπο.
O δίσκος ξεκινά με μια επική, μα συνάμα σκοτεινή εισαγωγή το “Where everything begins”, πριν μπει στο πρώτο κομμάτι της μίας εκ των τριών τριλογιών, που χωρίζεται νοερά ο δίσκος, σύμφωνα με την μπάντα. Ας δούμε από δω και πέρα ένα, ένα τα τραγούδια λοιπόν.
“Tartarus”: Ένα τραγούδι, για το οποίο είδαμε ένα καλογυρισμένο video clip, πριν 3 μήνες περίπου, το οποίο από μόνο του ίσως να μη ξεχωρίζει, αλλά στην ολότητα του δίσκου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, με black ύφος και ωραία lead.
“Ave solaris”: Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του δίσκου, αρκετά συναυλιακό, όπου το συμφωνικό death metal εν προκειμένω, φέρνει στο μυαλό κάτι από το “Revolution DNA” των SEPTICFLESH.
“Dragona”: Ένα από τα πιο γρήγορα κομμάτια που έχουν γράψει οι W.E.B. και για μένα το πιο catchy τραγούδι του δίσκου. Πιο πολύ black εδώ, ιδιαίτερα στο riffing.
“I, the bornless”: Λίγο classic metal riffing ξεχωρίζει εδώ, σε ένα symphonic/black τραγούδι.
“Morphine for saints”: Άλλο ένα κομμάτι που ξεχώρισα, το οποίο άνετα ακούγεται σαν μονάδα, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο δίσκο. Ταχύτατο, με μερικές groov-ες και κλασικό solo.
“Cosmos in flames”: Εδώ η μπάντα θυμίζει DIMMU BORGIR των 00’s στο συνδυασμό συμφωνικών και riffs. Πολλά και πορωτικά blasts beats.
“Thanatos” Pt.I, Pt.II & Pt.III”: Εδώ πρόκειται για την τριλογία, κλείσιμο του δίσκου, που μπορεί μόνο να σχολιαστεί σαν ολότητα. Επικότητα, σκοτάδι και οργή χαρακτηρίζουν και τα τρία τραγούδια (“Golgotha”, “Epitaphios”, “Mnemosynon”). Ξεχωρίζει η συμμετοχή στο “Golgotha” του μοναδικού Σωτήρη Βαγενά (SEPTICFLESH) στα φωνητικά.
Θετικό πρόσημο όπως διαφαίνεται για άλλη μια φορά για τους W.E.B.. Σύντομα θα υπάρξει και πιο εμπεριστατωμένη άποψη, όταν έρθει η ώρα για τη κριτική του “Tartarus”, οπότε θα μπορέσουμε να ακούσουμε πιο διεξοδικά τον δίσκο, ο οποίος λόγω του ήχου του, δεν μπορεί να κριθεί τόσο απλά.
Γιώργος Δρογγίτης
