a
Ένα από τα διαχρονικότερα “what if” στον χώρο του thrash metal, είναι η καθυστέρηση της κυκλοφορίας του “Bonded by blood”, των EXODUS, για περίπου ένα χρόνο και αντί για το 1984, τελικά κυκλοφόρησε το 1985. Ο βασικός λόγος ήταν ότι η τότε εταιρία τους, η Torrid, μόλις ξεκινούσε και είχε πολλά θέματα να λύσει, υπήρχαν όμως και πολλές κακής ποιότητας κασέτες που κυκλοφορούσαν με τα τραγούδια του άλμπουμ, κάτι σαν τα σημερινά torrents!!! Αν λοιπόν, το άλμπουμ αυτό, είχε κυκλοφορήσει σχεδόν την ίδια περίοδο με το “Kill ‘em all” ή το “Show no mercy” κι ένα χρόνο νωρίτερα από το ντεμπούτο των MEGADETH (κι όχι την ίδια περίοδο), θα μπορούσε να πάει τους EXODUS στο επόμενο στάδιο; Θα είχαν διαφορετικό status τώρα; Οι συντάκτες του Rock Hard, παίρνουν θέση, σ’ αυτό το υποθετικό ερώτημα. Εσείς τι πιστεύετε;
Όντως, αυτό το “what if”, είναι ένα από τα πιο διαχρονικά στο thrash metal. Από την άλλη όμως, με τα μυαλά που είχαν κι έχουν οι EXODUS, οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για οποιαδήποτε εμπορική επιτυχία, παρά μόνο να παίζουν ανελέητο thrash metal, δε νομίζω ότι θα είχαν αλλάξει πολλά πράγματα. Μην ξεχνάμε ότι είχαν αλλαγή τραγουδιστή στα 80s, που για thrash metal μπάντα, ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό που θεωρώ ότι θα συνέβαινε σχεδόν σίγουρα, όμως, είναι ότι σχεδόν σε όλες τις version του Big 4, θα είχαν θέση οι EXODUS και δεν θα υπήρχε καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Οι δημόσιες σχέσεις του Scott Ian, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, αλλά μέχρι ενός σημείου. Άποψή μου, πάντως, είναι ότι κι έτσι όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα, οι EXODUS, έστω και τιμής ένεκεν, θα είχαν θέση σε κάποιο από τα Big 4 και θεωρώ ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το δεύτερο άλμπουμ των EXODUS, το “Pleasures of the flesh”, που άργησε ακόμα περισσότερο να βγει και δεν πλησίαζε το “Bonded by blood”, εκεί που οι συνοδοιπόροι τους ήδη είχαν βγάλει άλμπουμ όπως το “Master of puppets”, το “Reign in blood” ή το “Peace sells…” αλλά και οι ANTHRAX είχαν βγάλει το “Among the living”, οπότε όλοι τους πλέον, ήταν 2-3 βήματα μπροστά. ΑΝ είχε βγει το “Fabulous disaster” ως δεύτερος δίσκος και αρκετά νωρίτερα, τότε θα μπορούσαμε να μιλούσαμε για αδικία. Οπότε, οι EXODUS δικαίως μνημονεύονται ως κορυφαίο thrash σχήμα, με το “Bonded by blood” ως ένα από τα μνημεία του ιδιώματος, αλλά σε προσωπικό επίπεδο, θεωρώ ότι και να κυκλοφορούσε στην ώρα του, δύσκολα θα άλλαζαν πολλά πράγματα, ας είμαστε ειλικρινείς…
Σάκης Φράγκος
“Ρε Νίκα, κάποια μέρα πρέπει να αποκατασταθεί η αλήθεια και να καταλάβει ο κόσμος ότι οι EXODUS ήταν η πρώτη αμιγώς thrash μπάντα και το “Bonded by blood” το πρώτο thrash άλμπουμ”, μου έχουν πει 2-3 καλοί φίλοι μέσα στο πέρασμα των χρόνων ανάμεσα σε καφέδες και ποτά. “Ξέρω τι εννοείτε”, τους απαντάω, “αλλά τυπικά και με τελείως τεχνικούς όρους αυτός ο τίτλος ανήκει στους METALLICA και το “Kill ’em all”…”. Όμως…σκεφτείτε λίγο τι μπορούσε να είχε συμβεί αν δεν είχαν προκύψει τα χίλια μύρια προβλήματα των EXODUS με τη δισκογραφική τους (και όχι μόνο) και κυκλοφορούσε κανονικά ο δίσκος το 1984! Τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν αυτά τα demos του 1982 και 1983 που ήταν τόσο διαδεδομένα στο Bay Area μέσω του tape trading γίνονταν νωρίτερα κτήμα μίας δισκογραφικής και κυκλοφορούσαν στην ώρα τους;
Έχω αναφέρει και παλιότερα ότι δεν μου αρέσει η “what if” ιστορία και η περίπτωση των EXODUS δεν αποτελεί εξαίρεση. Ξέρετε τι πιστεύω; Τα πράγματα δεν θα είχαν αλλάξει ριζικά. Δεν θα είχαμε υποστεί κανένα πολιτισμικό σοκ. Γιατί μπορεί το “Bonded by blood” να είναι ένας ανεκτίμητος thrash θησαυρός (μέσα στα 3 πιο αγαπημένα μου thrash άλμπουμ ever, παρεμπιπτόντως) αλλά οι EXODUS δεν θα μπορούσαν ποτέ να είχαν την πορεία των METALLICA, SLAYER, MEGADETH και λοιπών συγγενών. Ίσως αν είχαν συνεχίσει με τον Baloff τα πράγματα να ήταν διαφορετικά…δεν ξέρω. Η ουσία είναι ότι το “Bonded by blood” στέκει μόνος του σαν ένας φωτεινός φάρος σε ολόκληρη τη δισκογραφία των EXODUS. Και εκεί αν θέλετε έγκειται η σοβαρή ειδοποιός διαφορά των EXODUS με τους υπόλοιπους. Οι METALLICA, οι SLAYER, οι MEGADETH, οι ANTHRAX κ.α. ξεπέρασαν το ντεμπούτο τους. Οι EXODUS…ποτέ! Και ας δίδαξαν σε όλους αυτούς…ένα ακόμη μάθημα στη βία!
Σάκης Νίκας
Ζήσε Μάη μου (να είμαστε και επίκαιροι) να φας τριφύλλι ένα πράγμα. Εντάξει, είναι γενικά αρκετά… φλου αυτή η ενότητα και γι’ αυτό έχει το χαβαλέ της και το ενδιαφέρον της. Γιατί βλέπεις τόσες πολλές διαφορετικές οπτικές όχι για κάτι που υπάρχει, αλλά για κάτι που είναι στη σφαίρα της φαντασίας του καθενός μας. Αλλά ταυτόχρονα και με τη δόση της ρεαλιστικής πιθανότητας. Και αυτό πάντα ιντριγκάρει όμορφα.
Τι θα είχε γίνει λοιπόν, αν οι EXODUS είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, το “Bonded by blood” (ή “A lesson in violence” όπως ήταν ο πρώτος τίτλος, αφού μπορεί και να είχε αυτόν τελικά), το 1984, όπως ήταν προγραμματισμένο και σχεδόν μαζί με τα δύο άλμπουμ που καθιέρωσαν και εκτόξευσαν το thrash κίνημα τότε, τα “Show no mercy” των SLAYER και “Kill ‘em all” των METALLICA. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα είχε αλλάξει κάτι δραματικά στο σύμπαν του thrash metal. Ναι, το “Bonded by blood”, είναι ένας δίσκος-ορόσημο και αυτός για το Bay Area thrash κίνημα. Ναι, οι EXODUS, δεν είναι μπάντα του λεγόμενου Big 4 του Αμερικάνικου thrash, αλλά έχουν «δείξει το δρόμο» για πάρα πολλές μπάντες εκεί έξω. Ναι, έχει μέσα διαχρονικούς ύμνους, ναι μπορείς να το βάλεις σε σύγκριση και με τα δύο άλλα σχετιζόμενα εδώ άλμπουμ, ναι πολλά. Άντε και να είχε μέσα το “Impaler”, που το πήρε ο Kirk Hammet μαζί του στους METALLICA και μετουσιώθηκε σε “Trapped under ice”. Αλλά!!! Ναι, στα 80s έπαιξαν τεράστιο ρόλο, όμως την ώρα που κυκλοφορούσαν “Pleasures of the flesh” Και “Fabulous distaster”, οι METALLICA έβγαζαν “Ride the lightning”, “Master of puppets”, “… And justice for all” και οι SLAYER “Hell awaits” (την ίδια χρονιά μάλιστα με το “Bonded”), “Reign in blood”, “South of heaven”. Στα 90s οι EXODUS απλά δεν υπάρχουν στο χάρτη, με τελευταίο άλμπουμ το “Force of habit” το 1992 και μετά επανεμφανίστηκαν το 2004. Από την άλλη, δε χρειάζεται καν να αναφέρουμε τι κυκλοφόρησαν οι άλλες δύο μπάντες, αλλά και την εκτόξευσή τους σε εμπορικά πλαίσια.
Όσο και αν γουστάρω με χίλια EXODUS και ειδικά το “Bonded by blood” θα μπορούσε να είναι στην κατηγορία των «αδικημένων» δίσκων της μουσικής μας, νομίζω ότι η ιστορία δε θα μπορούσε να είναι τραγικά διαφορετική. Γιατί η συνέχεια των EXODUS, δεν μπορεί να μπει δίπλα στη ζυγαριά με αυτή είτε των METALLICA, είτε των SLAYER. Άλλωστε, ο δίσκος, το status του, ειδικά ανάμεσα στους metal μουσικούς του πλανήτη, το έχει καπαρωμένο. Νομίζω η συνέχεια, η κατεύθυνση και η συνέπεια ήταν τα βασικότερα στοιχεία για ό,τι έγραψε η ιστορία. Στην τελική, ας το έβγαζαν, γιατί οι αιτιολογίες τύπου ότι καθυστέρησε η κυκλοφορία λόγω προβλήματος με το εξώφυλλο, μου ακούγονται αρκετά ρηχές, ενώ εκείνη η άποψη που μιλάει για «φόβο» της μπάντας σχετικά με την αποδοχή και για αυτό η καθυστέρηση κυκλοφορίας, ίσως έχει λίγη παραπάνω αλήθεια, αλλά ακόμα χειρότερα. Οι άλλοι δε «φοβήθηκαν». Όπως και να έχει, τα χρυσά γράμματα τα έχει πάνω του αυτό το άλμπουμ!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Δεν είναι καθόλου μα καθόλου δύσκολο ερώτημα αυτό κατά την αυστηρά προσωπική μου άποψη. Αν το “Bonded by blood” είχε κυκλοφορήσει το 1983 όπως και ήταν προγραμματισμένο να γίνει, θα ήταν πολύ απλά ο πρώτος καταγεγραμμένος ΑΤΟΦΙΟΣ thrash metal δίσκος στην ιστορία της μουσικής. And what about “Kill em’ all” and “Show no mercy” ρε φίλε, θα μου πεις. Το 1983 δεν κυκλοφόρησαν και αυτά; Ναι, σωστά, αλλά δεν είναι 100% thrash metal αυτά τα albums. Στην πραγματικότητα, είναι αυτό που ονομάστηκε speed metal. Είναι στην ίδια φάση με ANVIL, EXCITER, RAZOR κλπ τραμπούκους. Είναι το NWOBHM και οι 70s δίσκοι των JUDAS PRIEST με νέφτι στον πισινό. Άκουσε το “Kill ‘em all” και θα πιάσει το αυτί σου τους DIAMOND HEAD, RAVEN, TYGERS OF PANG TANG, SAXON, SABBATH, ANVIL να τζαμάρουν σε ένα κακόφημο μπαρ, μετά από κατανάλωση πολλών οινοπνευματωδών. Άκου το “Show no mercy” και θα καταλάβεις πως είναι το “Stained Class” απευθείας βγαλμένο από τα τρίσβαθα της Κολάσεως. Το “Bonded by blood” λοιπόν θα απολάμβανε στις μέρες μας τον τίτλο του «πρωτοπόρου», μαζί με την μπάντα που το «γέννησε». Πέραν τούτου όμως, δεν θεωρώ πως θα είχε αλλάξει κάτι στην θέση των EXODUS στο παγκόσμιο metal στερέωμα. Πρώτον γιατί ο δίσκος κυκλοφόρησε σε μια εποχή που το thrash ξεκινούσε να σαρώνει τα πάντα στο διάβα του, το κλίμα ήταν εύκρατο μεσογειακό για κάθε συγκρότημα που μπορούσε να παίξει απλά και μόνο αξιόλογα, πόσο μάλλον να ηχογραφήσει ένα τέτοιο μεγαλούργημα. Δεύτερον, δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος που δεν τοποθετεί το group στα κορυφαία και πλέον επιδραστικά της όλης σκηνής, έτσι κι αλλιώς. Αυτά για όσους, απολύτως λογικά, θεωρούν πως έπρεπε οι Καλιφορνέζοι να είναι στην θέση των ANTHRAX στους Big 4. Εκεί μπαίνουν στην συζήτηση και αρκετοί «εξωγηπεδικοί» παράγοντες.
Δημήτρης Τσέλλος
Για το συγκεκριμένο “What if” κάνουμε βουτιά στο παρελθόν και πιο συγκεκριμένα στις αρχές τις δεκαετίας του ‘80. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι το θρυλικό ντεμπούτο των EXODUS, το “Bonded by blood”, δεν κυκλοφορούσε το 1985 αλλά το 1983 ή το 1984, όπως ήταν προγραμματισμένο. Καμία διαφορά, θα πείτε. Ξανασκεφτείτε το λίγο. Πέραν του ότι θα κυκλοφορούσε με τον τίτλο, “A lesson in violence”, το άλμπουμ θα κυκλοφορούσε σχεδόν μαζί με το “Show no mercy” των SLAYER και το “Kill’em all” των METALLICA. Φανταστείτε το αντίκτυπο που θα είχε αν κυκλοφορούσε τότε. Μιλάμε για τη γέννηση του καθαρόαιμου thrash metal, όχι αστεία. Θέλετε να το πάμε λίγο πιο πέρα; Φανταστείτε ότι αν όλα κυλούσαν ομαλά για τους EXODUS, πολύ πιθανόν ο Kirk Hammett, να μην έφευγε για τους METALLICA. Εξάλλου ο Hammett ήταν και ιδρυτικό μέλος της μπάντας και δύσκολα θα άφηνε το πνευματικό του παιδί, ιδίως αν έβλεπε την απήχηση που θα είχε το άλμπουμ στον κόσμο. Πιθανόν επίσης να μην καθυστερούσε τόσο πολύ η κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους. Όλα αυτά φυσικά είναι υποθέσεις αλλά πολύ πιθανόν οι EXODUS να έπαιρναν από νωρίς την αναγνώριση που τους άξιζε και να συγκαταλέγονταν σήμερα στους Big 4.
Θοδωρής Κλώνης
25 Απριλίου 1985. Οι θρυλικοί EXODUS, μετά από την παράνομη κυκλοφορία του στο underground ένα χρόνο πριν, κυκλοφορούν από την Torrid records, το θρυλικό, αιματοβαμμένο και επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα φλώρων, ντεμπούτο τους, “Bonded by blood”. Η ιστορία, σε σχέση με τους METALLICA (“Kill ‘em all” – 1983) και τους SLAYER (“Show no mercy” – 1983) τους βγάζει τρίτους τη τάξει στο αμερικάνικο thrash, μια και αθόρυβα επηρέασαν τους άλλους δύο, και ήταν έμβλημα του ιδιώματος που σαν πύρινη λαίλαπα κατάπινε την Αμερική τη δεκαετία του ‘80. Στη στήλη μας ετούτη, θα εξετάσουμε το εξής ερώτημα: τι θα γινόταν αν ΔΕΝ αργούσε ενάμιση χρόνο να βγει, και έβγαινε την ίδια χρονιά με τα ντεμπούτα των METALLICA και SLAYER;
Η απάντηση είναι ότι απλά, θα είχε 1,5 χρόνο παραπάνω στα δισκοπωλεία. Εκτιμώ, ότι οι EXODUS, έχουν λάβει τη μέγιστη αναγνώριση για το “Bonded by blood” σε βαθμό εμμονής (πολλοί, χάριν αυτού, λένε ότι ο Zetro στα επόμενα, δε φτουράει. Κούνια που σας κούναγε….”Fabulous disaster” θα λέτε και θα κλαίτε!), και μάλιστα πολλοί το θεωρούν το απόλυτο thrash metal ντεμπούτο (αν όχι άλμπουμ γενικά). Δεν θεωρώ ότι οι EXODUS θα είχαν κάτι παραπάνω σαν αναγνώριση, μια και το underground πρώτα έβγαζε πιο ψηλά τους EXODUS και μετά τους METALLICA και τους SLAYER. Εξάλλου, ήταν ατόφια underground βγαλμένη μπάντα. Στο δε live ήταν έκτοτε ΦΟΝΙΑΔΕΣ. Δεν ήθελες να είσαι σε συναυλία EXODUS αν δεν αντέχεις την ατόφια Αμερικάνικη βία. Ο μύθος έλεγε ότι οι SLAYER τρέμανε τον Baloff και γενικά τους EXODUS, γιατί ήταν απλά γνήσια μανιακοί, ατόφια επικίνδυνοι, κάποιος έπρεπε να τους μαντρώσει πάραυτα!
Επίσης, θεωρώ ότι το status των EXODUS πάλι δε θα άλλαζε, γιατί πολύ απλά πάλι ο Baloff θα άλλαζε θέση με τον Zetro (λόγω μη ικανότητας του πρώτου να ανταπεξέλθει στο επόμενο επίπεδο – καλός, χρυσός, άγιος, αλλά η αλήθεια να λέγεται παιδιά), και η ιστορία θα γραφόταν όπως πριν. Η μόνη περίπτωση να άλλαζε η ιστορία, είναι να μην υπέγραφαν στην Torrid records, που αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα μακροπρόθεσμα για τους EXODUS, μια και τους έφαγε πολλά λεφτά η δικαστική αυτή περιπέτεια. Αν φερ’ ειπείν, υπέγραφαν στη Megaforce, τα πράγματα, θα ήταν όντως, πολύ διαφορετικά. Γενικά, άλλες αποφάσεις πήγαν πίσω τους EXODUS και τους στερήσανε ένα ενδεχομένως μεγαλύτερο εμπορικά στάτους σε σχέση με τους superstars συναδέλφους τους METALLICA και SLAYER. Αυτό όμως, επειδή είναι σκυλιά του πολέμου, δεν τους γονάτισε ποτέ, και δε θα τους γονατίσει ποτέ. Το σερί της περιόδου ‘04 -’14, με τη μπάντα να αλλάζει drummers, τραγουδιστές και γενικά να γίνεται της πόρνης, είναι από τα πιο παλικαρίσια σερί παλαιάς thrash metal μπάντας.
Υ.Γ.: Εξαιρετικά αφιερωμένο στον επικίνδυνο, άξεστο αγροίκο με τη χρυσή καρδιά Paul Baloff, που έγινε ο πιο ατόφιος thrasher όλων μας. Κάθε ένας από εμάς που φόρεσε στενά παντελόνια, και λευκά μποτάκια, ήθελε να μοιάσει λίγο σε αυτή την ατόφια και ανυπόκριτη φυσιογνωμία αυτού του ανθρώπου. Ανθρώπου που τον αγαπούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του San Francisco Bay Area, ως ατελείωτο όργιο, και μεγάλη ψυχάρα.
Γιάννης Σαββίδης
Πολλά μπορούν να ειπωθούν ως απαντήσεις για το συγκεκριμένο ερώτημα. Πολλά από τα οποία θεωρητικά θα άλλαζαν το status που έχουν οι EXODUS, ως η κυρίαρχη thrash μπάντα των πρώτων ημερών του Bay Area και έχουν αποτυπωθεί πειστικά στο ντοκιμαντέρ “Murders in the front row”. Επιτρέψτε μου να εστιάσω στο γεγονός ότι σχεδόν σε όλες τις αναφορές που γίνονται τα τελευταία πολλά χρόνια, το “Bonded by blood” θεωρείται ως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής της σκηνής αυτής. Αυτό το γεγονός καθιστά το ερώτημα καίριο και συνάμα δύσκολο να απαντηθεί μονόπλευρα. Την ιστορία ως είθισται την γράφουν οι νικητές και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι METALLICA και οι SLAYER που πρόλαβαν το 1983 να κυκλοφορήσουν full length δίσκους και να κερδίσουν τα «πρωτεία» στην απάντηση του τι είναι bay area thrash. Επιτρέψτε μου όμως να υποστηρίξω ότι τόσο το “Kill ‘em all” όσο και το “Show no mercy” έχουν προφανείς τις επιρροές των groups στον ήχο τους. Οι πρώτοι ακούγονταν σαν ένα άγουρο NWOBHM με διαρκή επιτάχυνση από πλευράς ταχύτητας των κομματιών του και οι δεύτεροι σαν μια τέλεια μίξη “VENOMAIDEN”. Το “Bonded by blood” αντίθετα είναι ένα album τόσο ιδιότυπο όσο και πρωτοποριακό ηχητικά για το 1985 που κυκλοφόρησε! Φανταστείτε τι θα γινόταν αν κυκλοφορούσε την ίδια περίοδο με το “Kill ‘em all” και το “Show no mercy”! Πολύ απλά θα είχε προκαλέσει μεγαλύτερο ντόρο και οι EXODUS θα προσπερνούσαν όλους τους συνοδοιπόρους τους και ίσως να μην είχαμε δει και τον Kirk Hammett να φεύγει από τους EXODUS για τους METALLICA! Και μετά την κυκλοφορία του; Εδώ πραγματικά χρειαζόμαστε μια γυάλινη σφαίρα να μας αποκαλύψει πως θα κεφαλαιοποιούσαν τον αντίκτυπο του ντεμπούτου τους και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα κατάφερναν να το ξεπεράσουν, όπως και έγινε με τα επόμενα albums! Ακόμα και να έμενε ο Paul Baloff πολύ φοβάμαι ότι οι επόμενες κυκλοφορίες τους θα είχαν μια φθίνουσα πορεία όπως και είχαν με τον Steve Souza στα late 80s. Αντίθετα οι METALLICA και οι SLAYER με τα “Ride the lightning” και “Haunting the chapel”/”Hell awaits” άφησαν πίσω τους τις εμφανείς αναφορές στον ήχο τους και απέκτησαν την απαραίτητη ιδιότυπη ταυτότητα που πρέπει να έχει ένας καλλιτέχνης για να έχει καθολική αποδοχή και επιτυχία ακόμα και σε εμπορικό επίπεδο. Και το γεγονός αυτό ισχυροποιεί την τοποθέτηση μου στο ερώτημα: Ναι, θα είχαν κάνει μεγάλο μπαμ όταν θα κυκλοφορούσε αλλά στην πορεία δεν θα κατάφερναν να το ξεπεράσουν! Θα ήταν ευλογία για εκείνους αν κυκλοφορούσε το 1983 και όχι το 1985, αλλά ο πήχης θα είχε τεθεί τόσο ψηλά που δύσκολα θα κατάφερναν να ξαναβγάλουν ένα τόσο πειστικό album! Παρόλα αυτά αν και κάποιοι έχουν ακόμα ενδοιασμούς για το αν είναι το απόλυτο bay area thrash album, θαρρώ πως κανένας δεν θα τους είχε αν είχε κυκλοφορήσει 2 χρόνια πριν την κυκλοφορία του. Αλλά όπως είπαμε την ιστορία την γράφουν οι νικητές και όλοι μνημονεύουν τον πρώτο που κυκλοφόρησε full length album και όχι απλά ένα demo και σε αυτή την περίπτωση είναι οι METALLICA…
Λευτέρης Τσουρέας
Η στήλη αυτή την εβδομάδα φιλοξένει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα. Με αφορμή το “Bonded by blood” των EXODUS άραγε τι θα συνέβαινε αν το συγκρότημα κυκλοφορούσε τον δίσκο, 1-1,5 χρόνο νωρίτερα, σχεδόν μαζί με τα “Kill ’em all” των METALLICA και “Show no mercy” των SLAYER όπως ήταν προγραμματισμένο; Σίγουρα ένα αέναο ερώτημα που πάντα θα αποτελεί τροφή για σκέψη σε κάθε οπαδό και σαφώς ο καθένας θα έχει την δική του άποψη. Για μένα η απάντηση είναι απλή αν και δεν είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να σκεφτώ τι θα γινόταν εάν. Θεωρώ λοιπόν ότι δεν θα άλλαζε σε τίποτα την επιδραστικότητα και την απήχηση που δημιούργησε στο metal κοινό, και πάλι θα έμενε στην ιστορία, είτε κυκλοφορούσε το 1983, είτε το 1984, είτε το 1985, όπως και τελικά έγινε. Με αφορμή το θέμα της στήλης ξαναέψαξα όλα τα hard/metal albums που κυκλοφόρησαν την τριετία 1983-1985. Οι αμιγώς thrash κυκλοφορίες είναι σε αριθμό και τα 3 χρόνια, πολύ λιγότερες από άλλα μουσικά στυλ έκφρασης, οπότε θεωρώ πως οι οπαδοί του εν λόγω ιδιώματος ήταν άκρως διψασμένοι για να ακούν όλο και περισσότερες δουλειές του αγαπημένου είδους τους.
Το “Bonded by blood” δεν θέτει κανένα ζήτημα αμφισβήτησης ότι είναι ένα κολοσσιαίο album, που άνετα ένας μεγαλύτερος μπορεί να το δώσει σαν χαρακτηριστικό ηχητικό παράδειγμα σε έναν νεότερο για το πως ακούγεται το ιδίωμα. Οπότε όποια χρονιά και αν κυκλοφορούσε, ίσως ακόμα και το1986, θα έκανε για μένα την αίσθηση που τελικά έγινε. Έχει τόσο χαρακτηριστικά τραγούδια, σε ήχο, παίξιμο από τα μέλη, δόμηση σύνθεσης κλπ που ακόμα και σήμερα ακούγεται «φρέσκο» μη συγκρινόμενο σε ζυγαριά με κανένα, αφού αποτελεί ένα κεφάλαιο από μόνο του. Ο μοναδικός ίσως λόγος που σκέπτομαι ότι θα υπήρχε η όποια διαφοροποίηση αν κυκλοφορούσε το 1983, είναι ότι θα συγκαταλεγόταν μαζί με το “Show no mercy”, ιστορικά και μόνο, σαν τα δυο πρώτα αμιγώς thrash albums. Νομίζω όμως ότι η ιστορία έχει γράψει το όνομα τους με χρυσά γράμματα, παρόλο που ντεμπούταραν «αργά», κάτι που φαίνεται άλλωστε και από την μετέπειτα πολύ καλή πορεία που είχαν με δίσκους που έχουν αγαπηθεί υπέρ του δέοντος από το κοινό. Αυτό λέει πολλά νομίζω!
Θοδωρής Μηνιάτης
Προσωπικά, θεωρώ το “Bonded by blood” το καλύτερο thrash άλμπουμ όλων των εποχών. Ακραία άποψη; Δεν μπορώ να το γνωρίζω. Νομίζω πως με το συγκεκριμένο άλμπουμ οι EXODUS κυκλοφόρησαν ότι πιο ακραίο μπορούσε να χωρέσει στα αυλάκια του βινυλίου. Τέτοια δυναμική, θεωρώ, πως δεν είχε ξανακούσει κανείς εκείνο τον καιρό.
Πάμε και στο ερώτημα που έθεσε ο Σάκης Φράγκος. Για μένα, το heavy metal σαν μουσική, είναι πάρα πολύ δίκαια. Ο καθένας λαμβάνει ότι του αξίζει στο 99% των περιπτώσεων. Δηλαδή και για αδικημένες μπάντες να μιλήσουμε, κάπου θα βρούμε ένα παράθυρο για να αιτιολογηθεί ο λόγος ή το γεγονός ότι δεν έκαναν την επιτυχία που θα μπορούσαν να κάνουν. Πιστεύω ότι δε θα άλλαζε και κάτι αν οι EXODUS κυκλοφορούσαν πριν από τους METALLICA και τους SLAYER την πρώτη τους δουλειά. Χωρίς να γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις, οι EXODUS θα συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο, κυκλοφορώντας τα άλμπουμ που βγήκαν μετά από αυτό. Η μουσική τους δεν ήταν το ίδιο «προσβάσιμη» όσο των METALLICA για παράδειγμα. Τώρα, στην σύγκριση με τους SLAYER; Η ιστορία απέδειξε πως το μέγεθος των SLAYER από τα πρώτα χρόνια φάνηκε μεγαλύτερο καθώς ήταν μια μπάντα με μεγαλύτερες προσωπικότητες. Επαναλαμβάνω, ότι δεν είμαι ειδικός. Ο Αλατάς θα μπορούσε να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Για το μόνο που είμαι σίγουρος, θα ήταν ότι θα μιλάγαμε για την μπάντα που δημιούργησε τον ήχο και τίποτα παραπάνω. Και αυτό γιατί ιστορικά, αποδείχθηκε πως οι άλλες δύο μπάντες συνέχισαν να γράφουν άλμπουμ που έμειναν στην ιστορία ολάκερου του οικοδομήματος εν αντιθέσει με τους λατρεμένους EXODUS που κάποια χρόνια αργότερα δεν υπήρχαν καν στον μουσικό χάρτη…
Ντίνος Γανίτης
