Έχουμε 2024, διανύουμε τους πρώτους μήνες του. Μπορείς να κοιτάξεις το ημερολόγιο του κινητού σου τηλεφώνου ή του ηλεκτρονικού σου υπολογιστή και θα βεβαιωθείς. Κάποιοι άλλοι βέβαια, το κοιτάζουν δεν το κοιτάζουν αυτό το καψερό το ημερολόγιο, το ίδιο κάνει. Για αυτούς, ο χρόνος δεν περνάει, είναι «καρφωμένος» σε μια συγκεκριμένη εποχή, αναλόγως με τα κέφια των ιδίων. Άλλοι ζουν ακόμη στα 80s, άλλοι στην εποχή του Baroque και του Rococo, άλλοι στην Αναγέννηση, άλλοι στον Μεσαίωνα (γεια σου Ritchie!), απ’ όλα έχει ο μπαξές. Λογής – λογής οι άνθρωποι, λογής – λογής και τα «χούγια» τους.
Για τους Τεξανούς WHITE DOG λοιπόν, το ημερολόγιο δε δείχνει χρονιά πιο πρόσφατη από το 1971-1972, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Τούτη η παρέα από το Austin, μας συστήθηκε για πρώτη φορά με το ομώνυμο ντεμπούτο της, κυκλοφορία κι αυτή της Rise Above Records, το 2020. Ήταν ο Joe Sterling στα φωνητικά, τα αδέρφια Carl και John Amoss στην κιθάρα και στα τύμπανα αντίστοιχα, ο Clemente De Hoyos στη δεύτερη κιθάρα, ο Rex Pape στο μπάσο. Το “White dog” τα «έσπασε» όλα, έστειλε όλους τους λάτρεις του retro rock στα Ουράνια κι ακόμη παραπάνω και έκανε τη Rise Above του πανέξυπνου Lee Dorian, να τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση.
Φέτος, μετά από αλλαγές, το Λευκό Σκυλί (σαν όνομα Ινδιάνου δεν ακούγεται αυτό;) έχει τον Jake LaTouf στη θέση του frontman και ένα επιπλέον μέλος, τον Oscar Favian, στα πλήκτρα. Οι μόνες αλλαγές είναι αυτές. Πουθενά αλλού το group δεν παρεκκλίνει της πορείας του. Συνεπώς, έσω έτοιμος για έναν ακόμη εξαίσιο «παλιακό» δίσκο, «γέννημα – θρέμμα» των blues και του hard rock, που φέρει πολύ έντονο το «άρωμα» του Νότου και της ψυχεδέλειας. Ρίχνοντας ονόματα στο τραπέζι, το “Double dog dare” είναι φανερά επηρεασμένο από καλλιτέχνες όπως οι (βαθιά ανάσα) THE ALLMAN BROTHERS, Ted Nugent, LYNYRD SKYNYRD, ZZ TOP, FOGHAT, Jimi Hendrix, THE ROLLING STONES, THE ANIMALS και THE DOORS, αντλώντας τα καλύτερα στοιχεία τους όχι για να τα προσαρμόσει «στο σήμερα», όπως θα περίμενε κανείς, αλλά μέσω αυτών να φτιάξει τη δική του χρονομηχανή και να ταξιδέψει 55 χρόνια πίσω.
Σε έναν μουσικό κόσμο δέσμιο της τεχνολογίας και των ψηφιακών τρικ, ευτυχώς ακούμε δίσκους σαν αυτόν εδώ. Δίσκους που θαρρείς ότι είναι προϊόντα επιτόπιας πρόβας σε κάποιον ζεστό, υγρό, λιγότερο studio και περισσότερο garage χώρο, που αντικατοπτρίζουν την ψυχική κατάσταση των δημιουργών του, εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ο ήχος των Les Paul, παρέα με τα εντελώς late 60s πλήκτρα, το απέριττο rhythm section και τα «μπρούσκα» φωνητικά, δημιουργούν έναν πανέμορφο κόσμο, γεμάτο αγνά, rock συναισθήματα. Μπορεί να μην υπάρχει πρωτοτυπία σε αυτό που κάνουν οι WHITE DOG, υπάρχει όμως αυθεντικότητα. Και αυτή, με πολύ λίγα πράγματα, συγκρίνεται.
Τριανταπέντε λεπτά διαρκεί το “Double dog dare”. Είναι αρκετά για να το χαρείς; Ναι. Θα μπορούσε να ήταν μεγαλύτερο; Ναι, αλλά δε χρειάζεται. Κομματάρες μεταξύ άλλων τα “Holy smokes”, “Lady of Mars”, “The last ‘dam’ song” και το ομώνυμο, μικρό αριστούργημα το “Frozen shadows”, σου δείχνει πως ακόμα και τα πιο ήπια κομμάτια, μπορούν να έχουν μεγάλη ένταση. Οι WHITE DOG καταθέτουν ένα ακόμη υπέροχο πραγματικά δείγμα γνήσιου, grassroots rock ‘n’ roll, που αξίζει και με το παραπάνω να το τσεκάρεις!
Και στο κλείσιμο αυτής της παρουσίασης, τι θα έλεγες αν αντί για κάποιο lyric video ή video clip ενός τραγουδιού, δεις και ακούσεις τη μπάντα να παίζει μέσα σε ένα… φορτηγάκι; Ναι, από την σειρά “Jam in the van” της Orange Amplifiers, παρουσιάζοντας τα καινούργια κομμάτια “F.D.I.C”, “Holy smokes” και “Frozen shadows”, σε ένα τέλειο, 16λεπτο medley. Εγώ όταν το πρωτοείδα, φαντάστηκα αμέσως πως θα ακούγονται σε «κανονικό» live και αναφώνησα… «Ω ρε μανούλα μου!»
8,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
