Ο Νορβηγός Lars Are Nedland, είναι ένας μουσικός που θαυμάζω ιδιαίτερα. Γνωστός από τις δουλειές του με BORKNAGAR και SOLEFALD, δύο μπάντες που λατρεύω, αποφάσισε να δημιουργήσει το δικό του project, με το όνομα WHITE VOID, αλλά να κινηθεί σε τελείως διαφορετικές φόρμες. Το ντεμπούτο της νέας αυτής μπάντας, με το τίτλο “Anti”, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες υπό τη στέγη της Nuclear Blast.
Το κουαρτέτο από την Σκανδιναβία, που πέρα από τον Lars, έχει στις τάξεις του και τον Tobias Solbakk, ντράμερ πλέον του Ihsahn, δεν ανήκει στον χώρο του metal, αλλά του dark rock. Παρόλα αυτά, το ότι είναι μπάντα του Nedland, το καταλαβαίνεις με το πρώτο άκουσμα. Καταρχήν, η χροιά της φωνής του είναι τόσο χαρακτηριστική, που έστω και λίγες να έχεις ακούσει από τις δισκογραφικές δουλειές που έχει συμμετάσχει, αμέσως το μυαλό σου πάει σε αυτόν. Υπάρχει όμως και άλλο στοιχείο, που δεν είναι άλλο από τα πλήκτρα, με το χαρακτηριστικό ήχο που χρησιμοποιεί σχεδόν σε όλη του δισκογραφία. Εδώ είναι που αλλάζει ο στενός όρος dark rock, προσθέτοντας και prog στοιχεία στο άλμπουμ. Γενικά, θα μπορούσε να πει κανείς πως το “Anti” είναι ένα prog/rock άλμπουμ, λόγο πιο βαρύ ενίοτε, αλλά με το σκοτάδι να το πλημμυρίζει. Ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω μία όχι και τόσο δόκιμη ονομασία, η οποία όμως κατά τη ταπεινή μου άποψη, χαρακτηρίζει τον δίσκο… dark n’ roll, αφού είναι γεμάτος από R n’ R solos και σκοτάδι! H dark πλευρά του δίσκου, προβάλλεται κυρίως από τους στίχους. Μόνο τους τίτλους να δει κάποιος νομίζω, το καθιστά πασιφανές. Οι στίχοι είναι επηρεασμένοι από τον Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ, οπαδό της φιλοσοφίας του Παραλογισμού (Absurdism). Τραγούδια όπως τα “There’s no freedom but the end” και “The fucking violence of love”, καταμαρτυρούν το που κινείτε θεματολογικά το “Anti”. Παρόλα αυτά, δεν είναι ένας δύσπεπτος δίσκος. Τουναντίον, μουσικά είναι αρκετά catchy με τρανό παράδειγμα, το πρώτο δείγμα που ακούσαμε από τη μπάντα μερικούς μήνες πριν, το “Do. Not. Sleep.”, το οποίο σίγουρα είναι από τα πιο αξιομνημόνευτα τραγούδια του 2021 και ας βρισκόμαστε ακόμα στους πρώτους μήνες. Δεν είναι όπως το μόνο! Το “The fucking violence of love” που προανέφερα, το πιο heavy “The shovel and the cross” αλλά και το “Where you go, you‘ll bring nothing” (ερμηνευτικά θυμίζει τον τελευταίο δίσκο των SOLEFALD), είναι τραγούδια που ριζώνουν στο μυαλό σου.
Το έκανε πάλι το θαύμα του ο Lars, που με τον ένα ή άλλο τρόπο, καταφέρνει να «χωθεί» στα αγαπημένα μου άλμπουμ της χρονιάς τα τρία τελευταία χρόνια. BORKNAGAR και το “True north” του 2019, HAIL SPIRIT NOIR και τη συμμετοχή του στον δίσκο τους “Eden in Reverse” πέρυσι και φέτος με το καινούριο του project WHITE VOID. Tο “Anti” είναι σίγουρο ότι θα βρίσκεται σε περίοπτη θέση στα αγαπημένα μου άλμπουμ το 2021. Μέγας είσαι Lars και θαυμαστά τα έργα σου!
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
