Αντικειμενικά υπάρχει μια δυσκολία όταν πρόκειται να πεις ή να γράψεις την άποψή σου για έναν νέο δίσκο, όταν μέσα σου υπάρχει προκατάληψη για αυτό που πας να ακούσεις. Στην περίπτωση των WINTERSUN και του νέου τους άλμπουμ “Time II”, με ότι έχει προηγηθεί, ήταν πολύ δύσκολο να μην είμαι καχύποπτος για την νέα δουλειά των Φινλανδών.
Αρχικά πιστεύω πως γενικά, η παραγωγή και η μίξη, παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα που φτάνει στα αυτιά μας. Όμως, για εμένα πάντα, πιστεύω πως αυτό που παίζει πάντα ρόλο είναι το πρωτογενές υλικό. Οι συνθέσεις, τα τραγούδια που δημιουργεί ο καλλιτέχνης. Αν αυτά είναι κακού ή μέτριου επιπέδου, μια εξαιρετική παραγωγή σίγουρα θα τους δώσει κάτι, αλλά δεν θα γίνουν ποτέ αριστουργήματα.
Με γνώμονα αυτή την πεποίθηση, το όλο concept που πουλούσε ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, Jari Maenpaa, δεν με έπειθε. Αναμφίβολα πιστεύω πως ο Jari είναι ένας πάρα πολύ καλός συνθέτης. Αλλά αυτό το crowdfunding που έκανε για να μαζέψει λεφτά για το δικό του studio, που θα του επέτρεπε να υλοποιήσει το όραμά του για τη συνέχεια του “Time I”, μου κάθισε πολύ άσχημα. Πιο άσχημα εξέλαβα το γεγονός ότι τελικά συγκέντρωσε τα χρήματα που ήθελε αλλά τελικά, δεν έφτιαξε το δικό του στούντιο, απλά προέβη σε μία αναβάθμιση του δικού του εξοπλισμού!
Και με όλα τα παραπάνω προσπαθούσε ο ίδιος να ανεβάσει το hype για το πολυαναμενόμενο “Time II”, με τις προσδοκίες των οπαδών του να φτάνουν στα ουράνια, πολλοί από αυτούς έχοντας δώσει και τον οβολό τους παρακαλώ. Ο καιρός όμως περνούσε και το “Time II” κόντευε να γίνει ένα ανέκδοτο, μέχρι που τελικά 7 χρόνια μετά το “The forest seasons”, κυκλοφόρησε. Είναι όμως το άλμπουμ που περιμέναμε; Άξιζε αυτή η αναμονή; Έκανε διαφορά η νέα παραγωγή; Η αλήθεια λοιπόν είναι κάπου στη μέση.
Στα αρνητικά της υπόθεσης, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ διάρκειας περίπου σαράντα πέντε λεπτών, έξι τραγουδιών, με τα δύο εξ αυτών (“Fields of snow” και “Ominous clouds”) να είναι ιντερλούδια! Μετά από τόσα χρόνια, σίγουρα περίμενα κάτι παραπάνω. Η παραγωγή του “Time II” είναι καλή και αν ακούσετε το άλμπουμ με ακουστικά, σίγουρα είναι πολύ καλύτερος ο ήχος. Αυτό όμως δεν την κάνει και τέλεια, καθώς σε αρκετά σημεία, τα πολλαπλά εφέ και τα κανάλια που έχουν χρησιμοποιηθεί μπουκώνουν τον ήχο που ασφυκτιεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τραγούδι “Storm”, το πιο επιθετικό και δυνατό τραγούδι του δίσκου, που όμως είναι στο ίδιο tempo για περίπου δώδεκα λεπτά και κάπου αδυνατεί να αναπνεύσει μέσα σε όλο αυτό χάος που επικρατεί. Από την άλλη πλευρά έχουμε και τις καλές στιγμές, όπου για εμένα ξεχωρίζει το “The way of fire”, που σε αρκετά σημεία μου βγάζει στοιχεία από τους ENSIFERUM, ενώ το “One with the shadows”, που κινείται σε πιο mid-tempo ρυθμό, έχει τις εναλλαγές και τις αρμονίες που σε κρατά σε ενδιαφέρον.
Συνοψίζοντας, το “Time II” είναι ένα φιλόδοξο άλμπουμ, στο οποίο αναμιγνύεται το μελωδικό death metal με το συμφωνικό, με πολύ μεγάλες δώσεις Ασιατικής folk ατμόσφαιρας, epic στοιχεία και κινηματογραφική αίσθηση. Από την άλλη όμως, δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι επαναστατικό και κάτι το τρομερά ιδιαίτερο. Ο ντόρος που έγινε για την δημιουργία του “Time II”, δεν δικαιολογεί το τελικό αποτέλεσμα. Τα τραγούδια είναι καλά, οι συνθέσεις φανερώνουν την ικανότητα του Jari να γράφει πολύπλοκα μοτίβα αλλά προσωπικά δεν με ενθουσίασαν. Οπότε το τελικό μου συμπέρασμα είναι πως το “Time II”, ενώ δεν είναι κακό άλμπουμ, σίγουρα δεν ενθουσιάζει και ο χρόνος που πέρασε για να δημιουργηθεί, με ότι πραγματικά συνέβη αυτό το διάστημα, λειτουργεί εις βάρος του.
6,5 / 10
Δημήτρης Μπούκης
