Ήρθε η ώρα να πάμε προς Σλοβακία, μία χώρα που δεν μπορώ να θυμηθώ εκ πρώτης να έχει δώσει κανένα γνωστό Metal σχήμα με εξαίρεση ίσως τους powerάδες SIGNUM REGIS, αν μπορούμε να τους θεωρήσουμε γνωστούς. Οι WITHIN SILENCE έρχονται να καλύψουν αυτό το κενό παίζοντας ένα άκρως μελωδικό power, φτάνοντας αισίως στον τρίτο δίσκο τους ύστερα από επτά χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Το συγκρότημα είναι το κύριο δημιουργικό όχημα των μελών αφού ως επί το πλείστον δεν έχουν παρουσία σε άλλες μπάντες. Εξαίρεση αποτελεί ο ντράμερ Peter Pleva και ο ρυθμικός κιθαρίστας Majo Gonda, οι οποίοι βρίσκονται και στους ενδιαφέροντες Symphonic Power Metallers ANTHOLOGY που έχουν βγάλει δύο καλούς δίσκους που αξίζει να τσεκάρετε, ενώ τώρα ετοιμάζονται για τον τρίτο τους με Ελληνίδα τραγουδίστρια κιόλας.
Γυρνώντας πίσω στο θέμα μας, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει το “The eclipse of worlds”. Έχουμε να κάνουμε με μουσική στο στυλ των THEOCRACY, ή των συμπατριωτών τους SIGNUM REGIS που ήδη αναφέραμε. Δηλαδή αρκετά ευχάριστη ατμόσφαιρα με πολύ καθαρά φωνητικά, χρήση πλήκτρων, ενώ υπάρχει αρκετή ποικιλία σε ταχύτητες χωρίς να λείπουν γρήγορες στιγμές. Κιθαριστικά έχει γίνει ωραία δουλειά επίσης, δεν μιλάμε για όγκο κοτρώνα, αλλά σίγουρα ούτε για κάτι άνευρο όπως π.χ. κάνουν συγκροτήματα τύπου TWILIGHT FORCE.
Τους αναγνωρίζω σίγουρα τη διάρκεια των συνθέσεων αφού κυμαίνονται από τρίλεπτα τραγούδια μέχρι και έως ένα δεκατριών λεπτών κλείσιμο. Δεν πάνε να στριμώξουν τις συνθέσεις τους, αντίθετα είναι περιπετειώδεις όπου χρειάζεται. Να πω την αλήθεια μου, με τόση υπερπληροφόρηση μου είναι πιο δύσκολο να αφομιώσω πλέον μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, κάτι που κάνει τις ακροάσεις τέτοιων άλμπουμ πιο δύσκολη. Χρειάζονται προσοχή και πολλές επαναλήψεις, αλλά στην τελική αν επιμείνει κάποιος η ανταμοιβή είναι μεγαλύτερη και εν τέλει αυτοί οι δίσκοι είναι που θα ξεχωρίσουν. Βέβαια στην περίπτωσή μας ίσως φταίει και λίγο το συγκρότημα, καθώς το πρόβλημα αυτό ήταν λίγο πιο έντονο. Αν χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να μου μείνει έστω κάτι, το ρίχνω στο πόσο ενδιαφέρουσες ιδέες υπάρχουν και πόσο ικανές είναι να αφήσουν το στίγμα τους.
Εδώ έρχεται και ένα άλλο θέμα που χτυπάει σε πολλά σύγχρονα γρουπ. Τα φωνητικά του Martin Klein είναι μια χαρά, την κάνουν τη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι η φωνή που θα σου μείνει, ή θα θες διακαώς να ακούσεις ξανά και ξανά σε άλλες κυκλοφορίες. Αν δηλαδή είχαμε τις ίδιες συνθέσεις με μια φωνάρα που θα έκοβε την ανάσα, το αποτέλεσμα θα απογειωνόταν σίγουρα.
Παρά αυτά που ανέφερα, η προσήλωση των Σλοβάκων είναι δεδομένη, οπότε μπορούμε να τους θεωρήσουμε μεταξύ των πρεσβευτών της σκληρής μουσικής για την χώρα τους. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να δούμε που βρίσκονται σε σχέση με την υπόλοιπη σκηνή, θα έλεγα το “Eclipse of worlds” είναι μία καλή επιλογή για όσους έχουν ακούσει όλα τα σιγουράκια, δεν έχουν χορτάσει και θέλουν κι άλλο μελωδικό Power Metal. Δεν θα τους πρότεινα σαν σημείο εκκίνησης για τις κυκλοφορίες της χρονιάς, αλλά ξέρετε κάτι; Χρειαζόμαστε τέτοια συγκροτήματα που δεν είναι φανταχτερά με μία πρώτη αυτιά, αλλά είναι εκεί για να γεμίζουν όμορφα τη συλλογή των βαμμένων οπαδών του είδους. Μπορεί να έχει τις αδυναμίες του, το έχω ακούσει όμως πιο πολύ από τις κυκλοφορίες άλλων supergroups που μας απασχόλησαν τον τελευταίο χρόνο οπότε τους το δίνω.
7 / 10
Παύλος Παυλάκης
