Φτάσαμε λοιπόν αισίως τα 8 άλμπουμ WITHIN TEMPTATION. Και αν μία λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει αυτήν τη μπάντα, από το μακρινό (πλέον… ρε γεράσαμε!) 1997 και το ντεμπούτο τους “Enter”, μέχρι και σήμερα, είναι η “ποιότητα”. Ασχέτως του πόσο καλό ή όχι ήταν το κάθε άλμπουμ τους (δεν έβγαζαν πάντα δισκάρες άλλωστε), όλα μα όλα είχαν ποιότητα. Δίπλα της, μπορούμε να βάλουμε κι άλλες λέξεις: μουσικότητα, εξέλιξη, έμπνευση. Λέξεις που αποκτούν νόημα και στο “Bleed out”.
Πρώτος δίσκος λοιπόν για τους Ολλανδούς, χωρίς τη δυναμική μίας major εταιρείας από πίσω τους, κάτι όμως που ουδόλως δείχνει να τους επηρεάζει. Κι αυτό, γιατί είναι τέτοιο το status τους εδώ και πολλά χρόνια, που έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό το βήμα και να μην τους στοιχίσει.
Προσωπικά, δεν ακούω στο “Bleed out” κάτι το δραματικά διαφορετικό απ’ ότι στο “Resist”. Δεν εννοώ ότι είναι ίδια άλμπουμ, γιατί δεν είναι σίγουρα. Απλά είναι μία εξέλιξη ακόμα στον ήχο τους. Για να είμαι ειλικρινής, μου ακούγεται σαν μία μίξη βασικά των “Resist”, “The unforgiving” και “Hydra”, έχοντας όμως ακόμα περισσότερα μοντέρνα στοιχεία (στα όρια του djent σε στιγμές, μέσα πάντα από το πρίσμα των Ολλανδών… μην παρεξηγηθείτε μερικοί). Σαν να πήραν κομμάτια από τα παζλ των τριών αυτών δίσκων και να τα ένωσαν προσθέτοντας μερικά ακόμα για να δημιουργήσουν κάτι που τελικά είναι καλύτερο από τα δύο τελευταία τους.
Το “The unforgiving” παραμένει τεράστια αδυναμία και δεν ξέρω αν μπορούν να το ξεπεράσουν. Στα 11 τραγούδια του “Bleed out”, δεν υπάρχει κάποιο αρνητικό. Φυσικά και κάποια υπερτερούν άλλων, αλλά όλα έχουν και λόγο ύπαρξης και συμβάλλουν στο τελικό, εξαιρετικό αποτέλεσμα. Οι ταχύτητες για έναν ακόμη δίσκο τους είναι πεσμένες, με τα mid tempo να έχουν τη μερίδα του λέοντος και τις ατμόσφαιρες να παίζουν σημαντικότατο ρόλο, χωρίς όμως να κάνουν το δίσκο υποτονικό. Και αυτό κυρίως λόγω των (ω μα τι έκπληξη… not!) τόσο μα τόσο εκνευριστικά ωραίων μελωδιών της Sharon. Έλεος κοπέλα μου! Πόσο απόθεμα έχεις; Πάρα πολύ από ότι φαίνεται.
Η ισορροπία μεταξύ του συμφωνικού metal, με την pop-ish αισθητική και μετά με το modern/djent ηχόχρωμα, σε συνδυασμό με την ισορροπία του λυρισμού, της μελωδίας αλλά και του “τσαμπουκά” και του αρκετές φορές “σκοτεινού” ήχου, είναι υποδειγματικές για την κάθε μπάντα που θα ήθελε να παίξει έτσι εκεί έξω. Άρα, πως να γίνει υποτονικός ο δίσκος, όταν ακόμα και παρεμφερή τραγούδια σε κρατάνε;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για track by track ανάλυση, αλλά αν μπορέσουμε να διαλέξουμε 4 τραγούδια ως καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά των πολλαπλών layers της μουσικής του “Bleed out”, αυτά θα ήταν σίγουρα το “The purge” (θα μπορούσε να είναι άνετα στο “Τhe unforgiving”) με τις μελωδιάρες του, το “Ritual” (προσωπική αδυναμία) με την pop-ish αισθητική που αν έκαναν καμία συνεργασία σε αυτό με τη Lady Gaga ας πούμε, δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση, το εναρκτήριο “We go to war” που φλερτάρει με το progressive metalcore (πάντα λέμε υπό το πρίσμα των WITHIN), αλλά και το “Shed my skin” σε συνεργασία με τους ANNISOKAY, όπου ο συνδυασμός των φωνητικών της Sharon με τον Christoph λειτουργεί πολύ ωραία. Δίσκος με κομμάτια για όλα τα γούστα, που σίγουρα ο καθένας θα αποκτήσει δικά του αγαπημένα και “καλύτερα”. Και αυτό είναι ατού.
Η παραγωγή είναι εξαιρετική για ακόμη μία φορά. Πεντακάθαρη, ζεστή, δυναμική και γεμάτη μαζί, αποτέλεσμα του να κρατάς την ίδια ομάδα (αφού κερδίζει, γιατί να αλλάξει), με τον Daniel Gibson (ο παραγωγός ντε) να είναι στην ουσία κρυφό μέλος του σχήματος.
Το όλο promo/marketing του δίσκου επίσης, το πήγαν σε άλλο επίπεδο. Κάτι άλλωστε που το κατέχουν καλά. Σε τέτοιο βαθμό που βγήκε ο δίσκος και στο μεγαλύτερο μέρος του σου ακουγότανε τελείως οικείος αφού τα περισσότερα κομμάτια τα είχες ήδη ακούσει. Κάποια πράγματα που κάποιες μπάντες κάνουν γιατί μπορούν ενώ σε άλλες δεν θα δουλέψουν; Αυτό.
Κλείνουμε. Πάρα πάρα πολύ ωραία δουλειά από τους WITHIN TEMPTATION. Δίσκος γεμάτος υπέροχες μελωδίες, ποικιλία, rollercoaster μεταξύ επιρροών και ειδών και πάνω από όλα, μέσα στην ποιότητα. Well done lady and gentlemen… για ακόμη μία φορά!
8 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
