WITHIN TEMPTATION – THE SILENT WEDDING (Gazi Technopolis, 22/07/22)

Rock Hard

July 24, 2022

425

Ήταν πολλά τα χρόνια που δεν είχαμε δει τους WITHIN TEMPTATION στη χώρα μας. Συγκεκριμένα 14, από εκείνη τη μοναδική τους εμφάνιση στη Μαλακάσα, στο Rockwave του 2008. Και δεν τους είχαμε δει και ποτέ headliners.

Από τότε μέχρι και σήμερα, η μπάντα έχει ανέβει ακόμα περισσότερο εμπορικά, βγάζοντας μερικά ακόμα εξαιρετικά άλμπουμ και επομένως, δεν μπορούσε να χαθεί η ευκαιρία να δούμε την Sharon Den Adel και την παρέα της και να θαυμάσουμε μία από τις 3 κορυφαίες μπάντες του είδους της, με την ίσως καλύτερη frontwoman που υπάρχει στη μουσική μας αυτήν τη στιγμή.

Η ζέστη αρκετή, όμως δεν υπήρχε περίπτωση να μην δούμε τους THE SILENT WEDDING που άνοιγαν τη συναυλία, καθώς και η ώρα που θα έβγαιναν στη σκηνή ήταν μια χαρά. Ανακοίνωση των τελευταίων ημερών, καθώς μέχρι τότε δεν υπήρχε καμία άλλη μπάντα στο billing πλην των Ολλανδών φυσικά, αλλά με το που πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή. μόνο απροετοίμαστοι δεν φάνηκαν. Το αντίθετο! Με ικανοποιητικό ήχο, που σε στιγμές τον έλεγες μια χαρά, σε στιγμές έχανες κάπου την κιθάρα, κάπου τα πλήκτρα και στη μεγαλύτερη διάρκεια του σετ τα δεύτερα φωνητικά, αλλά με διάθεση, ενέργεια και ίχνος «μουδιάσματος» ελέω και της πανδημίας που μας έβαλε όλους στον πάγο και ξαναβρίσκουμε τα πατήματά μας, οι Αθηναίοι, από την αρχή της εμφάνισής τους, με το “Time of darkness”, μέσα από το φετινό τους άλμπουμ, “Ego path” και μέχρι το τέλος, διατήρησαν το επίπεδο πολύ ψηλά. Με την πλειοψηφία των τραγουδιών τους να είναι από το “Ego path” (και καλά κάνουν, προμοτάροντας το καλύτερο μέχρι τώρα άλμπουμ τους) και με τον drummer τους, Ρένο, να είναι μία μόνιμη πηγή ενέργειας (τον φορτίζουν πριν;;) και δύναμης πίσω από το kit, κατάφεραν μία χαρά να ζεστάνουν το κοινό, το οποίο παρόλο που ήταν λίγο στην αρχή του set τους (κάτι που μας άγχωσε λίγο ως προς την προσέλευση), προς το τέλος, είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο. Όλοι πολύ καλοί, το σύνολο πολύ καλό, κορυφαία στιγμή προσωπικά το “Caught in the web”, το ίσως πιο χιτάτο τραγούδι τους και ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια από εδώ και πέρα! Μόνη μου απορία: καλά ρε Μάριε (Καραναστάσης, τραγουδιστής της μπάντας), δεν έσκασες με το τζάκετ που εμείς θέλαμε να βγάλουμε την πέτσα μας;

THE SILENT WEDDING setlist

Time of darkness

The sea of fate

Caught in the web

Shadows and dust

The final token

Reveal the rain

Catharsis

Song of the dead

Mε το ρολόι να δείχνει 21:30, την Τεχνόπολη να είναι γεμάτη, τη ζέστη να δίνει το δικό της σόου, αλλά την προσμονή να είναι στο έπακρο, ακούγεται το intro και βγαίνουν στη σκηνή οι WITHIN TEMPTATION με το “See who I am”. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα αυτήν την ανταπόκριση. Όχι γιατί δεν είναι μπαντάρα και δεν το αξίζουν. Άλλωστε και εγώ έχω κόλλημα μαζί τους από την εποχή του “Enter” μάλιστα. Αλλά γιατί, επί της ουσίας, δεν ξέραμε μέχρι σήμερα το κοινό της μπάντας στη χώρα μας, αφού όπως είπα και στον πρόλογο, αυτό είναι το πρώτο headline show τους εδώ. Ο κόσμος όμως, ήταν έτοιμος για αυτό το live, μελετημένος, γνωρίζοντας στίχους και τραγούδια και η μεγάλη πλειοψηφία του ήταν οπαδοί, κανονικά, του σχήματος. Αληθινοί οπαδοί. Το λατρεμένο μου προσωπικά “In the middle of the night”, ανεβάζει την ένταση όπως πρέπει και οι πρώτες εντυπώσεις είναι παραπάνω από θετικές. Δεν συζητάμε αν είναι επαγγελματίες. Μιλάμε για κορυφαίο επίπεδο μπάντας, ανεξαρτήτως γούστου του καθενός. Αλλά όπως και να το κάνουμε, είναι η μπάντα της Sharon. Η γυναίκα αυτή, σε μαγνητίζει. Εμφανισιακά, φωνητικά, από θέμα κίνησης και παρουσίας, από τα πάντα. Απόλυτη frontwoman. Και η ενέργειά της, μεταδιδόταν στον κόσμο και ο κόσμος τη μετέδιδε και στο υπόλοιπο σχήμα. “Paradise (what about us?” για τη συνέχεια, από τα μεγαλύτερα hits της μπάντας, με την Tarja να είναι στην οθόνη πίσω από τη σκηνή και τα φωνητικά της να ακούγονται από τα προηχογραφημένα μέρη και η διάθεση όλων είναι στα ύψη. Το “The purge”, ένα από τα νέα κομμάτια του σχήματος, αν και «ορφανό», ακόμα τουλάχιστον, από δίσκο, απέδειξε ότι το κοινό είναι up to date (που λέμε) με τη μουσική του σχήματος, ενώ το “Faster”, ως κλασικό πλέον χιτ τους, προκαλεί τον απαραίτητο ενθουσιασμό. Ακόμα μεγαλύτερο ίσως hit όμως, το “Stand my ground”, που έριξε μεν λίγο την ταχύτητα, για κανένα λόγο όμως τη διάθεση και το πολύ όμορφο vibe που υπήρχε καθόλη τη διάρκεια του set των Ολλανδών.

Φυσικά και υπεύθυνη κατά βάση για αυτόν ήταν η Sharon. Ασταμάτητη, με συνεχείς παροτρύνσεις στο κενό για ρυθμικά παλαμάκια (κάτι που έκαναν και οι κιθαρίστες όταν δεν το έκανε η Sharon) και πάνω από όλα με την τρομερή ενέργεια που έβγαζε στη σκηνή. Φωνητικά δεν συζητάμε. Η γυναίκα ήταν και είναι κορυφή. Και όλο αυτό, προσέφερε στο κοινό αυτό που λέει και ο τίτλος του επόμενου τραγουδιού, “Entertain you”. “And we run” για τη συνέχεια με τον Xzibit να εμφανίζεται στο βίντεο όπως νωρίτερα η Tarja, για να έρθει μία από τις πιο όμορφες στιγμές του show. H Sharon βγάζει στη σκηνή μία τεράστια Ουκρανική σημαία, την οποία αρχικά κυμάτιζε ρυθμικά και στη συνέχεια κρατούσε για το μισό σχεδόν “Raise your banner”, με το “fight for freedom” να δονεί την ατμόσφαιρα. Για να έρθει τα “Supernova” και “The reckoning”, να κλείσουν δυναμικά και ρυθμικά το κανονικό, ας πούμε, set του σχήματος.

Η μπάντα φουλ δεμένη, παρόλη την αλλαγή που έπρεπε να κάνουν λόγω covid, αφού ο κανονικός (και από την αρχή του σχήματος) μπασίστας τους, Jeroen van Veen, δεν μπορούσε να παρευρεθεί (όπως και άλλα μέλη του crew όπως είπε η Sharon) και στη θέση του είχαν τον πρώτο τους… drummer, τον Ivar de Graaf (που ήταν στα “Enter” και “Mother earth”). Κιθαρίστας ή drummer έλεγε το άσμα, ε, το έκανε μπασίστας ή drummer ο άνθρωπος και η μπίλια έκατσε στο μπάσο. Όλα καλά και όμορφα όμως.

Το encore λοιπόν, ξεκίνησε με ένα κομμάτι που περίμεναν όλοι να ακούσουν και μιλάμε για το επιβλητικό “Our solemn hour”. Δεν ήθελε και πολύ να ξαναζεσταθεί για τα καλά ο κόσμος. “Stairway to the skies” για τη συνέχεια, μία επιλογή, που για να είμαι ειλικρινής με παραξένεψε, όχι τόσο σαν ποιότητα, αφού είναι πολύ ωραίο κομμάτι (αλήθεια, υπάρχει κάποιο έστω μέτριο κομμάτι στο “The unforgiving”;), αλλά περισσότερο λόγω της ατμόσφαιράς του και ότι περίμενε κάποιος (και τελικά δεν το ακούσαμε) ένα “What have you done”. Όπως και να έχει, το “Ice queen” που ακολούθησε έφερε πολλά χαμόγελα στους ακόμη παλαιότερους οπαδούς και εκεί που περιμέναμε να τελειώσει το σετ (υπερβολικά λίγο σε χρόνο), η Sharon φωνάζει ξαφνικά 3 κοριτσάκια να ανέβουν στη σκηνή και σε μία πραγματικά υπέροχη στιγμή, ξεκινάει το “Mother earth”, όπου τα βάζει να δίνουν το ρυθμό με χέρι ψηλά και devilhorns, αλλά και τους δείχνει και το «χορευτικό» της, όπως είχαμε μάθει από το βίντεο και το έκανε και για λίγο και εκείνη. Πάρα μα πάρα πολύ ωραία στιγμή, που ενθουσίασε και τον κόσμο και «έκλεισε» έτσι το live, με τη μπάντα να γνωρίζει αποθέωση και τα κοριτσάκια να ζουν αξέχαστες στιγμές, αφού όλα τα μέλη του σχήματος φρόντισαν να τους δώσουν πένες, setlists, μπακέτες, ότι είχαν. Υπέροχο.

Οι WITHIN TEMPTATION, απέδειξαν με την απόδοσή τους και με το εμφατικό live τους, γιατί είναι στην κορυφή όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να λατρεύω τη Floor και να είναι η αγαπημένη μου τραγουδίστρια στο χώρο (μαζί με Noora και Tatjana), αλλά frontwoman σαν την Sharon, δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή. Απλά υπέροχη. Μόνη μου ένσταση και όχι μικρή είναι η αλήθεια, είναι η διάρκεια του set. 85 λεπτά συνολικά επί σκηνής, τραβηγμένα κιόλας με λίγα κενά και encore κλπ, για ένα show που είσαι headliner και δεν είναι festival, είναι πολύ λίγα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι και μέχρι λίγες μέρες πριν ήσουν η μόνη μπάντα που θα εμφανιζόταν. Και συνυπολογίζοντας ότι ήταν το πρώτο headline show τους στη χώρα μας, περίμενα κάτι περισσότερο. Να λέμε τα καλά, αλλά να λέμε και τα άσχημα. Γιατί το αν έπαιζαν σε festivals και είχαν συγκεκριμένο setlist, δεν έχει σχέση με την εμφάνιση εδώ που ήταν αποκλειστικά δική τους. Όλα υπέροχα λοιπόν, με αυτό το αλλά, που για κάποιους είναι σημαντικό, για κάποιους ίσως όχι.