Για ένα πράγμα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Tuomas Saukkonen και αυτό δεν είναι άλλο από την συνεχόμενη παραγωγικότητα του. Έχοντας αλλάξει πολλά συγκροτήματα, με μεγαλύτερη ευκολία από όση χρειάζεται για να αλλάξει ένα πουκάμισο, παραμένει σταθερά ως ένας από τους πιο παραγωγικούς μουσικούς στον χώρο. Έτσι λοιπόν έναν χρόνο μετά το “Tyhjyys”, οι WOLFHEART επιστρέφουν με ένα ακόμα άλμπουμ, το “Constellation of the black light”, καταφέρνοντας να κυκλοφορήσουν τέσσερις δίσκους μέσα σε πέντε χρόνια!
Αξιοσημείωτο ρεκόρ από μόνο του αλλά η αλήθεια είναι πως κανένας δίσκος μετά το ντεμπούτο τους, το “Winterborn”, δεν έχει φτάσει στα επίπεδό του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήταν κακοί ή μέτριοι δίσκοι. Προσωπική μου άποψη είναι πως οι WOLFHEART βρισκόντουσαν σε μία πολύ ελαφρά καθοδική πορεία, ναι μεν κυκλοφορώντας καλούς δίσκους, χωρίς όμως αυτοί να αγγίζουν την τελειότητα του “Winterborn”.
Το “Constellation of the black light” αλλάζει εν μέρη τα δεδομένα για τους WOLFHEART και αυτό γιατί είναι ένα άλμπουμ ανώτερο τουλάχιστον από το “Tyhjyys”. Μουσικά το συγκρότημα έχει βρει τον δικό του ήχο, που ακροβατεί με απόλυτη ισορροπία μεταξύ του melodic death metal και του black metal. Ο δίσκος περιέχει 7 τραγούδια και ξεκινά με το “Everlasting fall” που είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, αγγίζοντας τα δέκα λεπτά! Το “Everlasting fall” φανερώνει το έντονο φλερτ με το black metal, καθώς πρόκειται και για το πιο δυνατό κομμάτι του άλμπουμ, με διάθεση απαγκίστρωσης της μπάντας από τα doom στοιχεία της. Τα επόμενα δύο τραγούδια, “Breakwater” και “The saw”, είναι τα κομμάτια που επέλεξαν ως single και που κυκλοφόρησαν και με βίντεο. Το πρώτο είναι κλασικό τραγούδι WOLFHEART, με όλα τα blast και τα άγρια riff να δηλώνουν την παρουσία τους, σε συνδυασμό με ένα πολύ όμορφο, με καθαρά φωνητικά για πρώτη φορά, refrain και μελαγχολικές μελωδίες, ενώ το δεύτερο είναι ένα mid-tempo κομμάτι, με μελωδιάρες, πιο επική ατμόσφαιρα και με τις μοναδικές αναφορές σε doom περάσματα. Η συνέχεια έρχεται με το “Forge with fire”, ένα ακόμα επιθετικό τραγούδι με black metal θέματα, ατμοσφαιρικά πλήκτρα και την εσάνς των INSOMNIUM να δίνει τη μαγεία που χρειάζεται το τραγούδι για να σου καρφωθεί στο μυαλό. Το “Constellation of the black light” κλείνει με τα “Defender”, “Warfare” και “Valkyrie”, που κινούνται στο προβλεπόμενο ύφος των WOLFHEART, με άγρια κουπλέ, παύσεις με μελωδικά riffs, επικά refrain, μελαγχολικά leads και ατμοσφαιρικά πλήκτρα.
Η τελική σούμα φέρνει θετικό πρόσημο για το “Constellations of the black light”. Αν συγκριθεί με το “Winterborn”, τότε χάνει με κατεβασμένα τα χέρια. Επειδή όμως οι WOLFHEART σταδιακά άλλαξαν ελαφρώς την κατεύθυνση τους, καθώς δεν παίζουν πλέον καθαρό melodic death όπως το “Winterborn” και το “Shadow world”, καταλήγω στο συμπέρασμα πως είναι άδικο να συγκρίνονται οι προσπάθειες τους με το εξαιρετικό ντεμπούτο τους. Στην νέα αυτή κατεύθυνση λοιπόν, με το έντονο black metal ύφος, το “Constellations of the black light” παίρνει τα εύσημα.
7,5 / 10
Δημήτρης Μπούκης
