Ξέρουμε όλοι ότι ο Φιλανδός «ελβετικός σουγιάς» Tuomas Saukkonen, είναι ένας ανήσυχος και πολυπράγμων μουσικός. Παρόλα αυτά, όταν έλαβα πριν μερικές μέρες τη νέα του δουλειά με τους WOLFHEART αυτή τη φορά, αναρωτήθηκα. «Κάτσε ρε συ, πριν λίγο καιρό δεν έγραψα για τους έγραψα για τους DAWN OF SOLACE και το “Flames of perdition”; Ήταν στις αρχές της χρονιάς που διανύουμε (αν και ο δίσκος αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει το 2021). Γενικά πάντως, είτε με τους DAWN OF SOLACE, είτε με τους WOLFHEART, κάθε χρονιά, κάτι καινούριο θα ακούσουμε. Τούτη φορά λοιπόν, έχουμε το νέο δίσκο των δεύτερων, ο οποίος κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες και φέρει το τίτλο “King of the North”.
Τελευταία τους δουλειά ήταν πίσω στο 2020 και το “Wolves of Karelia”, που όπως είχε γράψει και ο φίλος Δημήτρης Μπούκης, ήταν καλό άλμπουμ μεν, προβλέψιμο δε, κάτι που συμφωνούσα απόλυτα. Άλλωστε, όπως έχω ξαναπεί πέρα από το ντεμπούτο τους “Winterborn”, τα υπόλοιπα δεν σφύζουν πρωτοτυπίας. Στα του παρόντος όμως. Η νέα τους δουλειά λοιπόν, ευτυχώς ή δυστυχώς κινείται στα ίδια επίπεδα με τον προκάτοχο της. Βασίζεται πάρα πολύ στα πομπώδη πλήκτρα και στα πολλά ξεσπάσματα. Τα riffs που ξεχωρίζαμε τον Tuomas μέσα από αυτά, δεν υπάρχουν σε πληθώρα, παρά μόνο κάποια χαρακτηριστικά solos. Τώρα που το σκέφτομαι, μέσες άκρες, ακόμα και copy/paste να έκανα την κριτική του Δημήτρη για το “Wolves of Karelia”, δεν θα έπεφτα και πολύ έξω στη περιγραφή του δίσκου, αφού πρόκειται, για έναν όχι άσχημο δίσκο, αλλά σου αφήνει το αίσθημα του «ανικανοποίητου». Δεν θα πεις, «πω πω τι κομματάρα είναι αυτή» , αλλά ούτε και θα βαρεθείς ακούγοντας τον. Εκτός αν τον σπαμάρεις. Επ’ ουδενί δεν πλησιάζει το “Winterborn”, το οποίο καλώς ή κακώς για μένα είναι σημείο αναφοράς. Ωστόσο, τραγούδια σα το “Cold flame” με guest στα φωνητικά τον Karl Sanders (NILE) και το “Eternal slumber” που κλείνει το δίσκο, είναι άξια αναφοράς. Από την άλλη η συνεργασία του με τον Jesse Leach (KILLSWITCH ENGAGE) στο “Ancestor”, ήταν αχρείαστη, αφoύ το στυλ του Leach, δε ταιριάζει καθόλου με τους WOLFHEART.
Σε αντίθεση λοιπόν με την ανοδική πορεία δισκογραφικά των DAWN OF SOLACE, οι WOLFHEART δυστυχώς παραμένουν σε ένα σταθερό μοτίβο ίδιων δίσκων, χωρίς να κουράζουν μεν, αλλά ούτε και να ενθουσιάζουν. Ωραίο το “King of the North”, αλλά ως εκεί.
7 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
