Μια από τις πρώτες μπάντες που είχα την τύχη να ανακαλύψω από τότε που μου έγινε η τιμή να γίνω συντάκτης στο ROCK HARD είναι οι Αμερικανοί WRETCH που με είχαν εντυπωσιάσει δυο χρόνια νωρίτερα με το “The hunt”. Πριν από μερικές ημέρες οι WRETCH επέστρεψαν με τη νέα τους , τέταρτη κατά σειρά δισκογραφική δουλειά με τίτλο “Man and machine” και πάμε να δούμε μαζί αν τα κατάφεραν και αυτή τη φορά.
Για όσους ασχολούνται πρώτη φορά μαζί τους, οι WRETCH καταπιάνονται με το Αμερικάνικο power metal με στοιχεία από RIOT και JAG PANZER. Όσο για το νέο δίσκο, η σύνθεση της μπάντας παραμένει αυτή η ίδια που ηχογράφησε το “The hunt” πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα ατού είναι παρόντα. Η κιθαριστική δουλειά των Giannakos/ Stephenson για μια ακόμη φορά παίρνει κεφάλια, ο ντράμερ Jeff Curenton είναι ξανά εντυπωσιακός ενώ το υπερατού που ακούει στο όνομα Juan Ricardo στα φωνητικά, στη δεύτερη του δουλειά με τους WRETCH ακούγεται πραγματικά απελευθερωμένος και σε εκπληκτική κατάσταση.
Συνθετικά, εκτιμώ ότι το “Man or Machine” αποτελεί την πιο φιλόδοξη δουλειά των WRETCH μέχρι τώρα. Υπάρχει αρκετά μεγάλη ποικιλία καθώς τα μελωδικά στοιχεία είναι πιο έντονα αλλά και όπου χρειάζεται η τραχύτητα αυτή πραγματικά περισσεύει. Οι δισολίες είναι πλέον πολύ έντονες που θυμίζουν παλιούς καλούς HELLOWEEN, χωρίς αυτό να χαλάει τον ακροατή, το αντίθετο θα έλεγα. Όλα τα κομμάτια είναι πολύ καλά δουλεμένα, χωρίς υπερβολές και φανφάρες. Τα πάντα είναι τοποθετημένα εκεί που πρέπει, όπως πρέπει.
Ο δίσκος ξεκινά με το ομώνυμο κομμάτι, σε αρκετά γρήγορο τέμπο και με έντονα μελωδικά στοιχεια, δειχνοντας σε μεγάλο βαθμό τη μουσική κατεύθυνση της μπάντας. Τα πράγματα σκληραίνουν απότομα με το τραχύ “Destroyer of worlds” ενώ το “Schwarzenberg” θα μπορούσε να είναι ένας φόρος τιμής στους HELLOWEEN. Δυναμικό και άκρως JAG PANZERικό το “Strike force one”, πολύ όμορφο και με εναλλαγές συναισθημάτων το “ Requiem aeternam” και έρχεται ο επίλογος με το “The inquisitor”, ένα κομμάτι όπου οι WRETCH ξεδιπλώνουν όλες τις αρετές τους. Το κομμάτι είναι χωρισμένο σε τρία μέρη και εδώ πραγματικά η μπάντα ξεσαλώνει.Αυτά τα τρία κομμάτια που αποτελούν το “The inquisitor” αποτελούν μάλλον την καλύτερη στιγμή του δίσκου και σας παροτρύνω να τα ακούσετε οπωσδήποτε.
Υπάρχει και ένα hidden track, μια ακουστική και συνάμα μελαγχολική εκτέλεση του “Man or machine”, ενώ το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί μια τίμια και πολύ όμορφη διασκευή στο “Steeler” (όσοι αναρωτιώνται ποιών, παρακαλούνται να αποχωρήσουν άμεσα από το site αλλά με προσοχή καθώς θα τους περιμένει ο Τσέλλος για ανασκολοπισμό!)
Οι WRETCH επέστρεψαν με άλλη μια ποιοτικότατη δουλειά που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φίλους του είδους. Όσοι τους ξέρετε, ξέρετε τι θα περιμένετε. Όσοι τους ανακαλύπτετε για πρώτη φορά εκτιμώ ότι δεν θα μείνετε παραπονεμένοι.
8 / 10
Θοδωρής Κλώνης
