Έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια, από τότε που οι WYTCH HAZEL ήρθαν στον μαγικό κόσμο του «σκληρού ήχου». Δεκατέσσερα χρόνια στα οποία δούλεψαν σκληρά, άδραξαν κάθε ευκαιρία, αντιμετώπισαν πλείστες δυσκολίες. Εν έτει 2025, οι WYTCH HAZEL δεν είναι πια η «καινούργια» μπάντα που εκπλήσσει και δημιουργεί προσδοκίες, δεν είναι οι ευέλπιδες νεαροί του “The truth” EP, δεν στοχεύουν και δεν πασχίζουν για την αναγνώριση και την επιτυχία. Αντιθέτως κι αναντίρρητα, είναι ένας από τους καλύτερους και πιο αναγνωρίσιμους πρεσβευτές του σύγχρονου hard rock/heavy metal, με συμπαγή και άρτια δισκογραφία, την οποία και «αυγάτισαν» με σωστά και μεθοδικά βήματα.
Για όλους εμάς που τους γνωρίσαμε ως μέλη της αναβίωσης του “70s vintage” ήχου και τους ακολουθούμε πιστά, η αναγγελία του πέμπτου full length δίσκου τους, όπως μαρτυρά από μόνος του ο τίτλος του “V: Lamentations”, αποτελεί «χαράς ευαγγέλια». Και αυτό γιατί δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως και τούτο το άλμπουμ, θα είναι εξίσου καλό με τα προηγούμενα. Αν κάπου εκεί έξω, σε κάποια καλά κρυμμένη γωνιά, βρίσκεται η Πηγή της Αιώνιας Έμπνευσης, είναι δεδομένο πως ο αρχηγός Colin Hendra, αυτός ο βάρδος – ποιητής της σημερινής εποχής, κάποτε την ανακάλυψε και ήπιε από εκεί νερό… με το κανάτι!
Το “V: Lamentations”, είναι όντως ένα ακόμη αραβούργημα βρετανικού μετάλλου. Οι WYTCH HAZEL δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους και συνεχίζουν ακάματοι το κυνήγι της τελειότητας, ένα κυνήγι που ναι μεν δεν πρόκειται ποτέ να έχει αίσιο αποτέλεσμα, αφού το «τέλειο» δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί, τους κρατά όμως με τον τρόπο του σε διαρκή εγρήγορση. Η οποία εγρήγορση φέρνει δουλειές μελετημένες ως την παραμικρή λεπτομέρεια, εντυπωσιακά ποιοτικές και εν κατακλείδι δημιουργεί μια δισκογραφία χωρίς ούτε ένα ατόπημα, ένα στραβοπάτημα, μια αδύναμη στιγμή για να σε απογοητεύσει.
Σε αυτό έχει παίξει σημαίνοντα ρόλο και ο επί χρόνια παραγωγός και άμεσος συνεργάτης τους, Ed Turner, πάλαι ποτέ μέλος των αδικοχαμένων PURSON. «Η επιτομή του εκκεντρικού», όπως τον χαρακτηρίζει αστειευόμενος ο Colin, o «Martin Birch του σήμερα» θα πω εγώ και όχι, δεν τρελάθηκα που το λέω. Μαζί με τον James Atkinson ως άμεσο συνεργάτη, ο Turner μπορεί να υπερηφανεύεται πως καταφέρνει, κάθε φορά, ένα μικρό, ηχητικό θαύμα. Και τούτη τη φορά, το θαύμα συνετελέσθη στο Sharp End Studio του Morecambe και στο West End Impact, στο Heysham του Lancashire.
Όπως καταλαβαίνεις, ο χαρακτηριστικός, άκρως αναγνωρίσιμος WYTCH HAZEL ήχος, είναι παρών και στο “V: Lamentations”. Τα συστατικά του, γνωστά: Οι καταπληκτικές κιθάρες των Colin Hendra και Alex Haslam, το αριστοτεχνικό «πάντρεμα» ηλεκτρικών και ακουστικών μελωδιών, το ευφάνταστο όσο και λιτό μπάσο του Andy Shackleton, τα μονολιθικά τύμπανα (παιγμένα τώρα από τον Aaron Hay στην πρώτη του studio συμμετοχή, μετά την επιστροφή του στο γκρουπ), η χαρακτηριστική φωνή με τις γεμάτες πάθος ερμηνείες, η γοητευτική αντιπαράθεση θλίψης και χαράς, η έμφυτη μελαγχολία, το επικό συναίσθημα…
Το νέο άλμπουμ ξεκινά με δυο ενδεικτικές, περί των προθέσεών του, συνθέσεις, τα “I lament” και “Run the race”. Το «Maiden-ικό» ταπεραμέντο είναι έντονο, η πλάστιγγα γέρνει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ίσως, προς το heavy metal και μα την αλήθεια, τους πάει πολύ των WYTCH HAZEL αυτό το ηχόχρωμα! Παρόμοια η αίσθηση που αφήνει και το “Racing forwards”, έστω κι αν οι ταχύτητες έχουν πέσει. Βέβαια, για όσους εξ ημών είχαμε προσέξει τι συνέβαινε μεταξύ του single “Chain yourself”, του αλαβάστρινο “IV: Sacrament” και του ύμνου “Ride on”, από το εξαίσιο εκείνο split με τους PHANTOM SPELL, ήταν ηλίου φαεινότερο προς τα πού κατευθυνόταν το group και τι αποφάσεις είχε πάρει ο Hendra.
Μην ανησυχείς, αυτό δεν σημαίνει ότι οι THIN LIZZY, οι WISHBONE ASH και άλλα όμορα σχήματα του ενδόξου hard rock του «Νησιού» μένουν αμέτοχα και δεν συνεισφέρουν τα μέγιστα σε τούτον τον υπέροχο «καμβά». Κομμάτια όπως τα “Elements” και “Woven” έχουν την κλασσική WYTCH HAZEL «αύρα» να τα συνοδεύει, θυμίζοντας ξεσηκωτικούς παιάνες σαν το “Spirit and fire” και το “I am redeemed”. Ούτε η folk πλευρά μένει πίσω. Το μεσαιωνικό, επικό rock αποθεώνεται στα “The Citadel”, “The demon within” και “Heavy load” κι ο λυρισμός… Ω Θεέ μου… εκτοξεύεται!
Αγαπημένη μου σύνθεση, όχι κατ’ ανάγκη καλύτερη αφού όλα τα τραγούδια του “V: Lamentations” είναι ισάξια, το καταληκτικό “Healing power”. Στην αρχή σου δίνει την εντύπωση πως θα ακολουθήσει αποκλειστικά αργό tempo, αλλά η επική του κλιμάκωση σε διαψεύδει. Ας μου επιτραπεί και ένας, σε πρώτη ανάγνωση, κάπως περίεργος παραλληλισμός, αλλά σε δεύτερη και τρίτη, διόλου παράταιρος: Αν οι WYTCH HAZEL ηχογραφούσαν στα 70s, το συγκεκριμένο κομμάτι θα ήταν σίγουρα μια από τις εμπνεύσεις του Steve Harris. Τώρα, μπορεί πανεύκολα να γίνει ένα από τα αγαπημένα του, σύγχρονα ακούσματα…
Κάτι ακόμη που δεν πρέπει να περάσει «στα ψιλά γράμματα»… Το νέο άλμπουμ συνετέθη και ηχογραφήθηκε με τον Colin Hendra να ταλανίζεται από χρόνια εξάντληση, να είναι σωματικά και ψυχικά καταρρακωμένος και να έχει σημαντικά προβλήματα με τη φωνή του. Γι’αυτό και οι αλληγορικοί και με ποιητικό ύφος γραφής στίχοι του, εδώ είναι πιο «εσωτερικοί» και προσωπικοί από ποτέ. Αν δεν το έλεγε όμως ο ίδιος, θα καταλαβαίναμε εμείς οι υπόλοιποι το παραμικρό; Ούτε καν! Δυο φορές συγχαρητήρια, λοιπόν! Άπειρα εύσημα και άπειρο “respect” για το σθένος αλλά και τον επαγγελματισμό.
Το “V: Lamentations” έρχεται για να σου χαρίσει μουσική πληρότητα, εσωτερική ευδαιμονία, ψυχική ανάταση. Σαν παλαιός οπαδός των WYTCH HAZEL, θα αισθανθείς παραπάνω από δικαιωμένος που είσαι μαζί τους σε τούτο το υπέροχο ταξίδι των δεκατεσσάρων ετών όπου πολλά έχουν αλλάξει κι άλλα τόσα έχουν μείνει αναλλοίωτα. Σαν φίλος τώρα του ποιοτικού hard rock και heavy metal που δεν τους γνωρίζεις… έχεις τη δυνατότητα να τους γνωρίσεις από εδώ. Μην το σκέφτεσαι… κάνε το!
Στα δάση του Sherwood, του Nottingham και στα λιβάδια του Lancashire, έχει ήδη στηθεί γιορτή. Εορτάζεται η Θεία Πρόνοια, ο Άνθρωπος, η Φύση ολάκερη. O Μυθικός Λέων βρυχάται ξανά, η Γηραιά Αλβιώνα λάμπει από άκρη σε άκρη και το λάβαρο με τον σταυρό του Αγίου Γεωργίου, κυματίζει υπερήφανο στους επιβλητικούς προμαχώνες κάθε καστροπολιτείας.
Όσοι πιστοί, προσέλθετε.
9 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
