Ας αρχίσουμε από τα θετικά το άκουσα πάνω από τέσσερις φορές χωρίς να προχωρήσω ούτε ένα τραγούδι. Το επόμενο θετικό είναι πως ό,τι και να δώσεις στον Σουηδό, νεοκλασσικό θα το καταλήξει και μιας κι ο Hendrix έχει πεθάνει, δεν θα τον πειράξει. Διαβάζοντας ότι ο Yngwie Malmsteen θα κάνει ένα άλμπουμ βασισμένο πάνω σε μπλουζ στάνταρντ, προβληματίστηκα. Γενικά δεν το έχει το ζητούμενο όταν πρόκειται για συναίσθημα στο παίξιμο. Ίσως φταίει η κλασική του παιδεία, ίσως ;oτι η ζωή του δεν ήταν και πολύ δύσκολη και μακάρι να μην γίνει, αλλά δεν το έχει. Βλέποντας την επιλογή των τραγουδιών τρόμαξα λίγο. Πολλά μπλουζ δεν έχει. Έχει εκπλήξεις (χαχαχα) “Smoke on the water” , “Demons eye”, Hendrix “Purple haze”, “Foxey lady”, ROLLING STONES “Paint it black”, “BEATLES-George Harrison “While my guitar gently weeps”, ZZ TOP “Blue jean blues”, E.Clapton “Forever man” και τέσσερις νέες δικές του συνθέσεις, με βάση τα μπλουζ περασμένα από γραμμικό επιταχυντή, από τις οποίες το “Peace please” ξεχωρίζει. Ένα άλμπουμ με λίγο απ’ όλα.
Τί δεν έχει αυτό το άλμπουμ; Δεν έχει έναν τραγουδιστή της προκοπής, μιας και τα φωνητικά τα έχει αναλάβει το παλικάρι με τη Ferrari, ο ίδιος που έχει αναλάβει και τις κιθάρες. Μέτρια φωνή, θυμίζει τον Gary Barden, απλά υποφερτός, δυστυχώς. Μουσικά τώρα, εξοντώνει το “Smoke on the water” κάνοντάς το να ακούγεται σαν ένα ατελείωτο σόλο. Αποστειρώνει την μελωδία του “While my guitar gently weeps” γιατί δεν έχει προφανώς ακούσει την τρομερή εκτέλεση του Vinnie Moore, σκοτώνει το“Paint it black” με την κλασικότροπη προσέγγισή του, που αν ακούσει ο Keith Richards θα πέσει μόνος από τον φοίνικα στοχεύοντας την κοντινότερη πέτρα, αλλά καταφέρνει να δώσει έναν άλλο τόνο στο “Blue jean blues” και στο “Forever man”. Δεν νομίζω ότι θα απογοητεύσει όσους αρέσκονται στο ύφος του, αλλά ούτε και θα κερδίσει νέους οπαδούς και σίγουρα δεν θα πλήρωνα για να δω περιοδεία βασισμένη στις διασκευές αυτές και του προηγουμένου άλμπουμ του.
Αντικειμενικά είναι ένα τίμιο άλμπουμ ενός κιθαρίστα που βρίσκει χρόνο να αλλάξει πραγματικά κάποια τραγούδια προσαρμόζοντάς τα στο προσωπικό του ύφος και δείχνοντας μας, οτι όσο και να θέλει δεν έχει καμία σχέση με τα μπλουζ και ούτε θα αποκτήσει. Τίμια κυκλοφορία για να γεμίζει συνθετικά και άλλα κενά και παίρνει ένα τίμιο
6,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
