Ταξίδι πίσω στο χρόνο, με την επανακυκλοφορία του έβδομου στούντιο άλμπουμ του βιρτουόζου Yngwie Malmsteen. Το “Fire & ice” κυκλοφόρησε το 1992, δύο χρόνια μετά το “Eclipse”, που προσωπικά μου είχε φανεί ως μία απέλπιδα προσπάθεια του Σουηδού να κάνει εμπορική επιτυχία, σε λάθος όμως εποχή. Στο “Fire & ice” κράτησε τον Goran Edman στα φωνητικά, αποφάσισε να ξεκινήσει με το instrumental “Perpetual”, επειδή μπορούσε, αλλά η συνέχεια ήταν αναιμική. Το “Dragonfly” και ιδιαίτερα το “Teaser”, ακούγονται απελπιστικά εκτός κλίματος, hardrock «ποζεροκοπής», που δεν ταίριαζε με το ύφος της εποχής και είναι μέτριες συνθέσεις.
Η συνέχεια του άλμπουμ όμως, είναι πραγματικά πολύ καλή και με κάνει να γελάω στο πρόσωπο όλων αυτών που επιμένουν ότι ο Malmsteen σταμάτησε να μπορεί να συνθέτει μετά το “Trilogy”, άντε και το “Odyssey”. Η νοοτροπία που είχαν στην παραγωγή, να γίνει πιο «ωμή» και να αφαιρέσουν τα πολλά backing vocals, βοήθησε προς την κατεύθυνση που ήθελε ο Σουηδός. Πολλές midtempo συνθέσεις (δεν καθόμαστε να σχολιάσουμε το παίξιμο της κιθάρας, φυσικά), neoclassical επιρροές στο φουλ και τραγουδάρες όπως τα “How many miles to Babylon” και “I’m my own enemy”, αλλά και τα “Cry no more”, “C’ est la vie”, “Fire & ice”. Κρίμα που το άλμπουμ αυτό βγήκε σε μία περίοδο που αυτού του είδους το metalείχε μηδαμινή απήχηση στην Ευρώπη. Στην Ιαπωνία όμως, ήταν το πρώτο #1 άλμπουμ του, κάνοντας τεράστια επιτυχία.
Η επανακυκλοφορία, έχει το single version του εκνευριστικού “Teaser” και το γιαπωνέζικο bonus “Broken glass”, που πάντως δεν έχει να προσθέσει και πολλά πράγματα στο μύθο του Malmsteen. Εκπληκτικά liner notes από τον βετεράνο Malcolm Dome, με συνεντεύξεις και πολύ ωραίες ιστορίες για το άλμπουμ, έμαθα και ότι το εισαγωγικό instrumental “Perpetual” προοριζόταν να μπει στο soundtrackτης ταινίας “Terminator 2: Judgment day”. Μπορεί ο Yngwie Malmsteen να έχει ξεπεράσει κάθε όριο γραφικότητας τα τελευταία χρόνια, εθελοτυφλούμε όμως αν δεν παραδεχτούμε ότι έχει προσφέρει στιγμές εκπληκτικής ομορφιάς στη μουσική μας και το “Fire & ice” είναι ένας πολύ υποτιμημένος δίσκος, που αξίζει την προσοχή μας.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
