Αφορμή για να γράψω τούτες τις γραμμές ήταν ένα γεγονός που διάβασα πρόσφατα και δεν σας κρύβω ότι με στεναχώρησε πάρα πολύ. Πριν από μερικές μέρες, ο Cronos, μπασίστας και τραγουδιστής των VENOM, προπηλάκησε άσχημα έναν οπαδό της μπάντας στο αεροδρόμιο του Σαντιάγο της Χιλής για τον απίστευτο λόγο ότι ο ταλαίπωρος ανθρωπάκος ΤΟΛΜΗΣΕ να ζητήσει από την «Αυτού Εξοχότητά» του ένα αυτόγραφο! Μάλιστα! Μπορώ να καταλάβω το γεγονός ότι οι μουσικοί είναι σαν εμάς, άνθρωποι, και μπορεί να θέλουν κάποια στιγμή την ησυχία τους, καθώς και εμείς, οι οπαδοί, μπορεί να γινόμαστε πολλές φορές φορτικοί, για μια φωτογραφία, ένα αυτόγραφο από τον αγαπημένο μας μουσικό, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι θεοί. Τι εννοώ;
Τον κάθε μουσικό, την κάθε μπάντα, την θαυμάζουμε και την αγαπάμε για την μουσική που έχει δημιουργήσει, για την ψυχική ανάταση που μας έχει προσφέρει, για τον ενθουσιασμό που μας έχει προκαλέσει. Καλό όμως είναι να θυμόμαστε, τόσο εμείς αλλά και αυτοί, ότι αν δεν υπήρχαν οι οπαδοί να στηρίξουν και να αγκαλιάσουν τη μουσική τους, θα ήταν το απόλυτο τίποτα. Να μιλήσω και με ένα παράδειγμα, σχετικό με το περιστατικό που μου έδωσε την αφορμή για να γράψω τούτες τις γραμμές. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν καλά την υπερβολική αγάπη που έχω προς τους VENOM. Ναι, είσαι ο Cronos. Είσαι μέρος της ιστορίας του metal. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι σε έχω και σε υπόληψη και πώς να σε έχω σε υπόληψη όταν συμπεριφέρεσαι έτσι προς τους οπαδούς σου; Τους οπαδούς ρε φίλε, που σε στηρίζουν! Που υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται άλλα πράγματα προκειμένου να αγοράσουν έναν δίσκο σου, να έρθουν σε ένα live σου, να πάρουν ένα μπλουζάκι σου!
Διάολε, υπάρχουν άτομα που μέχρι και τατουάζ χτυπούν με το όνομα της μπάντας σου! Αυτούς τους οπαδούς ΟΦΕΙΛΕΙΣ να τους σέβεσαι, είτε λέγεσαι Cronos είτε Iommi είτε ξεκινάς τώρα την καριέρα σου. Σε αντίθεση λοιπόν με τον Cronos, για να τελειώσω με το παράδειγμα μου με τους VENOM, οι Abaddon, Dolan και Mantas βγαίνουν και λένε συνέχεια ότι ευχαριστούν τους οπαδούς και ότι αναγνωρίζουν ότι χωρίς αυτούς δεν είχαν φτάσει πουθενά. Σου αρέσει δεν σου αρέσει η μουσική τους, εκεί πια καταθέτεις τα όπλα, καθώς βλέπεις ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που σέβονται τον κόσμο τους.
Και για να το πάω το πράγμα λίγο παραπέρα έχω σιχαθεί συμπεριφορές διαφόρων μουσικών που επειδή έχουν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ και έχουν κάνει ένα σχετικό ντόρο, νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να συμπεριφέρονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων, θα ήθελα να πω σε όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες να παραδειγματιστούν από τις συμπεριφορές ανθρώπων, (προσέξτε ΑΝΘΡΩΠΩΝ όχι ΜΟΥΣΙΚΩΝ) όπως ο Dio, o Halford, o Lemmy, ο Coverdale, o Dickinson, αλλά και άλλων. Να δουν τη συμπεριφορά τους απέναντι στους οπαδούς τους, όχι την μουσική τους πορεία, γιατί αυτήν δεν πρόκειται να την φτάσουν. Να δουν πώς και ο μεγαλύτερος μουσικός οφείλει να σέβεται και τον πιο μικρό οπαδό του. Γιατί χωρίς αυτούς είναι ένα τίποτα.
Όσο για τους “μεγάλους” μουσικούς όπως ο Cronos αλλά και άλλοι που νομίζουν ότι αυτά που έχουν καταφέρει στη μουσική, τους δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρονται στον κάθε οπαδό που τους πλησιάζει, σαν σκουπίδι, το μόνο που έχω να πω είναι ότι δύσκολα ανεβαίνεις προς την κορυφή αλλά πέφτεις πολύ εύκολα. Και καλό θα είναι να χωνέψουν όλοι τους ότι η κινητήρια δύναμη πίσω από το metal είναι ο κόσμος του. Όσο δυνατή και αν είναι η μηχανή, ο κόσμος είναι το κινητήριο καύσιμο που δίνει στη μηχανή ενέργεια. Και αν σταματήσει να πέφτει το καυσιμο στη μηχανή, η μηχανή θα πάψει να δουλεύει. Επαναλαμβάνω ότι και ο οπαδός οφείλει να σέβεται τον άνθρωπο μουσικό. Ο μουσικός όμως είναι Θεός στα μάτια του οπαδού και για να παραμείνει έτσι, θα πρέπει να συμπεριφέρεται ταπεινά σε αυτόν που του δείχνει την αγάπη του. Διαφορετικά θα έρθει η απομυθοποίηση και δεν θα είναι και τόσο ανώδυνη. Η πτώση θα είναι οδυνηρή και θα προκαλέσει και θόρυβο. Τόσο απλά.
Θοδωρής Κλώνης
