7/10
Πολύ πριν το stoner-ικό hype κατακλύσει τα ραδιόφωνα και τις συναυλιακές πιάτσες και προτού οι CLUTCH μαζί με την cult γενειάδα του Neil Fallon μετατραπούν στο λαοπρόβλητο trend της καλοκαιρινής περιόδου, οι STONEDEVILS ήταν από τα σχήματα που με τις εμφανίσεις τους στα αθηναϊκά underground λημέρια κρατούσαν ζωντανό το σφυγμό της αρκετά συρρικνωμένης τότε stoner/heavy rock σκηνής. Μπορεί από το 2001, όταν και σχηματίστηκαν, μέχρι και τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, που παρέμειναν ενεργοί, να μην είχαν κάποια επίσημη κυκλοφορία στο ενεργητικό τους, ωστόσο η παρουσία τους και μόνο ήταν αρκετή για να προλειάνει το έδαφος, προκειμένου να γιγαντωθούν αργότερα τα νεότερα συγκροτήματα.
Με ανανεωμένη σύνθεση και μετά από μια μακρά περίοδο αποχής, λόγω εσωτερικών ζητημάτων, το τρένο των STONEDEVILS ξαναμπαίνει στις ράγες και επανέρχεται ξανά στο προσκήνιο με το ντεμπούτο του, “Hell’s playground”. Αν υπάρχει ένα κομμάτι που συνοψίζει με τον ιδανικό τρόπο αυτό που ακούγεται στο άλμπουμ είναι αδιαμφισβήτητα το εναρκτήριο “Ropes”. Οι μοσχομυριστές επιρροές από τους KYUSS, NEBULA και τους NIGHTSTALKER του “Use”, φωνάζουν εξαρχής παρών, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στα riffs, όσο και τις μπασογραμμές, μεταφέροντας έτσι το μυαλό του ακροατή σε ένα σκηνικό που θυμίζει το ηλιοδαρμένο Palm Desert των μέσων της δεκαετίας του ’90. Οι συνθετικές δομές των υπόλοιπων κομματιών από την άλλη πλευρά, ακολουθούν το παραδοσιακό stoner μοτίβο, παντρεύοντας ιδανικά το αυξημένα επίπεδα groove με μια MOTORHEAD-ικής απόχρωσης rock ‘n’ roll βρωμιά. Κάπως έτσι, εκτός από το “Ropes”, φαντάζει αδύνατο να μην εκτιμήσει κανείς και κομμάτια σαν τα “Everything burns”, “Bleed” και “Saints & Slaves”, τα οποία συνοδεύονται από ένα καπνισμένο συναυλιακό vibe.
Καθώς τα περιθώρια για οποιασδήποτε μορφής καινοτομία στον χώρο του stoner rock έχουν στενέψει υπερβολικά εδώ και κάμποσα χρόνια, είναι φανερό ότι το μόνο που μετράει πλέον είναι η ένταση και το πάθος που μπορεί να βγάλει κάθε μπάντα στο παίξιμό της. Σαν παλιές καραβάνες λοιπόν, οι STONEDEVILS επιστρατεύουν όλα τα απαιτούμενα αποθέματα εμπειρίας και υπομονής και καταφέρνουν να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό σε ένα δίσκο γνήσια έκφραση του stoner-ικού δυναμισμού. Κάπως έτσι, χωρίς να απογοητεύει, αλλά ούτε και να ενθουσιάζει, το “Hell’s playground” βρίσκει με άνεση τη θέση του ανάμεσα στις πιο τίμιες και ειλικρινείς προτάσεις της φετινής χρονιάς από την ελληνική stoner σκηνή.
Πάνος Δρόλιας
