Έχω εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή μου στις επανεκτελέσεις τραγουδιών, στην παρουσίαση που είχα κάνει στην αντίστοιχη περίπτωση του “No place for disgrace” των FLOTSAM AND JETSAM. Εδώ, έχουμε ένα άλμπουμ από τους Δανούς PRETTY MAIDS, που λειτουργεί ως επετειακό και συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε δύο κυκλοφορίες. Η ουσιαστική του διαφορά; Ότι περιέχει τέσσερα καινούργια τραγούδια και οι οχτώ επανηχογραφημένες εκτελέσεις, αφορούν την περίοδο 1995 – 2006 (να συμπληρώσω εγώ, την πιο υποτιμημένη τους περίοδο), με τον τωρινό τους παραγωγό, Jacob Hansen, να έχει αναλάβει τα χρέη πίσω από την κονσόλα.
Οι PRETTY MAIDS, έχουν υπάρξει ένα συγκρότημα που σχεδόν ποτέ δεν έβγαλε μέτριο ή αδιάφορο δίσκο. Απλά, όπως πολλά γκρουπ που ξεκίνησαν την καριέρα τους στις αρχές της δεκαετίας του ’80, έβγαλαν τρεις μεγάλες δισκάρες στο ξεκίνημά τους (“Red, hot and heavy”, “Future world”, “Jump the gun”) και στη συνέχεια, στα 90’s, όπου ο κόσμος δεν άκουγε ιδιαίτερα το κλασικό heavy metal, έπεσαν σε ανυποληψία. Παρόλα αυτά, όλοι οι δίσκοι τους ήταν ιδιαίτερα αξιόλογοι, απλά ο κόσμος δεν είχε ενδιαφέρον γι’ αυτό το είδος της μουσικής. Δίσκοι όπως το “Carpe diem” (πολυαγαπημένο), “Anything worth doing, is worth overdoing”, “Planet panic” ή “Wake up to the real world”, εκτός των άλλων, εκπροσωπούνται εδώ με ένα ή περισσότερα τραγούδια, που ακούγονται πάντα φρέσκα, όπως και τότε που είχαν πρωτοβγεί άλλωστε.
Όσο για τα καινούργια τραγούδια, τουλάχιστον τα “Deranged”, “Nuclear boomerang” και “My soul to take” (εξαιρώ τη μπαλάντα “A heart without a home” που κλείνει το άλμπουμ, η οποία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο), φανερώνουν ένα συγκρότημα που στην τριακοστή του επέτειο δείχνει σε τρομερή συνθετική φόρμα, ερχόμενο με φόρα από τα καταπληκτικά “Pandemonium” και “Motherland” και ίσως ήρθε η στιγμή να τους δώσετε την ευκαιρία που τους αξίζει, βάζοντας στην άκρη παρωπίδες του τύπου «μόνο στα 80’s ήταν καλοί» και διάφορες τέτοιες κολλημένες, γενικευμένες ηλιθιότητες που μπορεί να είχαν πέραση πριν από 15-20 χρόνια, αλλά πλέον ακούγονται πιο γραφικές και από τα σοκάκια της Πλάκα.
8 / 10
Σάκης Φράγκος
