a
Το 2014 είναι πιθανότατα η καλύτερη χρονιά για το death metal που έχω ζήσει κι έτσι η ιδέα για ένα αφιέρωμα-σύνοψη της χρονιάς ήρθε πολύ φυσικά. 15 άλμπουμ σε αλφαβητική σειρά, περιοριζόμενα σε πιο “υπόγεια” πλαίσια, όπου θεωρώ ότι βρίσκεται και το περισσότερο ζουμί. Αποκλείστηκαν επομένως πιο “mainstream/γνωστές” μπάντες (CANNIBAL CORPSE, BEHEMOTH, VALLENFYRE, INCANTATION, AUTOPSY κ.λ.π), όπως και άλμπουμ που γέρνουν περισσότερο προς κάποια άλλη κατεύθυνση όπως thrash metal (όπως το πωρωτικότατο ντεμπούτο των VAMPIRE), grindcore (CRETIN π.χ), black metal (BURIAL HORDES) κ.λ.π.
ARTIFICIAL BRAIN – “Labyrinth Constellation”
Από τους δίσκους της χρονιάς. Άρτιο σε όλα, από το εξώφυλλο, μέχρι την απόδοση των μελών και το επίπεδο τραγουδοποιίας. Ακραίο, μελωδικό, avant-garde, ευθύ όπου χρειάζεται και με concept που πωρώνει, τί άλλο να ζητήσει κανείς. Βάλτε το στα ακουστικά ενώ παίζετε Starcraft (έχει γαμάτο soundtrack, αλλά ΟΚ) και λυσσάξτε.
DEAD CONGREGATION – “Promulgation Of The Fall”
Από τα πλέον πολυαναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς η δισκογραφική επιστροφή των DEAD CONGREGATION που τελικά όχι μόνο δεν κατέρρευσαν από το βάρος, αλλά εκτόξευσαν τον πήχη ακόμα υψηλότερα: Ασύλληπτο σε επίπεδα εκτελεστικής δεινότητας και ηχητικής βίας και με τις καλύτερες lead από την εποχή του “Storm Of The Light’s Bane” (με μία μικρή δόση υπερβολής). Στην κατηγορία των δίσκων που ψαρώνουν κοσμάκη και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, κάτι που προκύπτει και από το πόσο στα σοβαρά παίρνουν οι Αθηναίοι αυτό που κάνουν.
DEATH VOMIT – “Gutted By Horrors”
Ασπρόμαυρο με μωβ εξώφυλλο. Τίτλοι όπως “Ashes Of Necromancy”, “Demoniac Hunger” και “Resurrection Grotesque”. Τα καλλιτεχνικά τους ονόματα είναι “Vesalius”, “Azazzel” και “Evil Ezcorsized”. Είναι από την Χιλή. Νομίζω δε ότι χρειάζεται να πω κάτι άλλο πέρα από το ότι αναπαραγάγουν τέλεια τη μπουντρουμίλα και το feeling του χύμα 80’s death/black metal (TREBLINKA, NECROVORE κ.α) και παρόμοιων cult λατινοαμερικάνικων μπαντών (MORTEM, IMPURITY κ.α). Ελαφρώς μονότονο στην τελική σούμα, αλλά ποιος νοιάζεται, κατσαπλιάδες for the win!
DESECRESY – “Chasmic Transcendence”
Δίχως αμφιβολία μία από τις πιο υποτιμημένες μπάντες στο σημερινό death metal, οι Φινλανδοί ακούγονται ατμοσφαιρικοί όσο λίγοι, πατώντας στην παράδοση της χώρας τους στο αρχαϊκό, σκοτεινό death metal που δίνει μεγάλη βάση στα mid-low tempo σημεία, αλλά και την κληρονομιά μπαντών όπως οι BOLT THROWER. Ο τρίτος τους δίσκος μπορεί να μην αγγίζει την τελειότητα του προ διετίας “The Doom Skeptron”, αλλά από τη στιγμή που διαθέτει αυτά τα lead που σηκώνουν την τρίχα σε έχει κερδίσει με το καλημέρα. Τσεκάρετε επίσης και την σόλο μπάντα του τραγουδιστή τους, SERPENT ASCENDING, ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του underground.
DOMAINS – “Sinister Ceremonies”
Aυτό εδώ προκάλεσε αρκετό θόρυβο στους σχετικούς κύκλους και αυτόματα έγινε αποδεκτό από πολλούς ως μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Το ντεμπούτο των Ισπανών φέρει αύρα κλασικού δίσκου, κάτι που γίνεται αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας νότες. Διαβολικό και θανατερό, θυμίζοντας τις καλύτερες στιγμές από MORBID ANGEL και IMMOLATION αλλά με εντελώς αυθεντικό χαρακτήρα. Θα μπορούσε κανείς να βρει πολλές γραφικότητες για να περιγράψει πόσο απίστευτα evil ακούγεται το “Sinister Ceremonies” κάτι που θα προτιμούσα ν’ αποφύγω, αλλά οφείλω να πω ότι στα solo γίνεται summon ο διάολος ο ίδιος.
EXECRATION – “Morbid Dimensions”
Πανάξιοι εκπρόσωποι της Νορβηγίας στο σημερινό death metal μαζί με τους OBLITERATION, οι EXECRATION στον τρίτο τους δίσκο πετυχαίνουν έναν πολύ δύσκολο συγκερασμό, αυτόν του προοδευτικού, με το παραδοσιακό. Techno-thrash, old school death metal οδοστρωτήρες (σπανιότερα), black metal αρπίσματα όπως τα δίδαξαν οι VED BUENS ENDE, early DARKTHRONE-ίλες (πόσο υποτιμημένο είναι το “Goatlord” και πόσο ΣΚΟΤΩΝΕΙ), δημιουργούν μία απόκοσμη ατμόσφαιρα που ουσιαστικά αποτελεί την ακουστική αναπαράσταση του εξαιρετικού εξωφύλλου.
HORRENDOUS – “Ecdysis”
Η Dark Descent Records έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στο να αναδεικνύει νέες death metal μπάντες (του χρόνου λογικά όλοι θα μάθουν τους HOUSE OF ATREUS και θα παραμιλάνε) και οι HORRENDOUS είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα, μιας και με το δεύτερο άλμπουμ τους φαίνεται να σπάνε τα σύνορα του στενού underground. Το “Ecdysis” φιγουράρει σε αρκετές best of λίστες για τη χρονιά που μας άφησε και όχι άδικα μιας και αποτελεί σημαντικό βήμα μπροστά για τη μπάντα έπειτα από ένα ήδη αποθεωθέν ντεμπούτο άλμπουμ. Με αξιοθαύμαστη συνθετική ικανότητα, μεγάλο εύρος επιρροών και ισχυρές δόσεις κλασικού metal, προσωπικά τους θεωρώ ό,τι πιο κοντινό υπάρχει σήμερα στους DEATH και την όλη πορεία και εξέλιξή τους (Να δούμε πώς θα κινηθούν στο μέλλον βέβαια).
HOWLS OF EBB – “Vigils Of The 3rd Eye”
Εντελώς ασυνήθιστο, σε βαθμό που δεν μπορώ να σκεφτώ παρόμοια μουσική πρόταση σαν σημείο αναφοράς. Και είμαστε στο 2014. Αξίζει να σταθούμε σε 3 σημεία. Πρώτα στην παραγωγή, που δεν θυμίζει σε τίποτα death metal, χωρίς καθόλου σχεδόν όγκο στις κιθάρες και τα τύμπανα, ούτε ιδιαίτερη παραμόρφωση, αλλά ένα περίεργο όσο και συναρπαστικό αναλογικό πράγμα. Κατά δεύτερον στις συνθέσεις, που ενώ έχουν παικτικά κάποια βάση στο death metal (κι ενίοτε και στο black metal) περιλαμβάνουν τόσα διαφορετικά στοιχεία και αναπτύσσονται εντελώς απρόσμενα -αλλά όχι αδόμητα- και παρόλα αυτά παραμένουν πιασάρικες κατά κάποιον τρόπο και σου καρφώνονται. Τρίτον στην απίστευτη ατμόσφαιρα που δημιουργεί: Τρομακτική, κλειστοφοβική και πέρα για πέρα εσωστρεφή. Από τους must listen δίσκους και τραγικά παραγνωρισμένος.
LVCIFYRE – “Svn Eater”
Βλάσφημο, βάρβαρο και κατάμαυρο death metal, με κινηματογραφική σχεδόν ροή από έμπειρους στον χώρο μουσικούς (μέλη από NIGHTBRINGER, NECROSADIST, πρώην ADORIOR κ.α) . Χωρίς να πέφτουν στην παγίδα του retro με την επιτυχημένη ενσωμάτωση των black metal επιρροών που κουβαλάνε από τις μπάντες τους, δημιουργούν με το “Svn Eater” αποκαλυπτική ατμόσφαιρα που μπορεί να πείσει μεγάλου εύρους ακροατήριο, από φίλους των MORBID ANGEL, ANGELCORPSE, PSEUDOGOD, WRATHPRAYER μέχρι μπλακμεταλάδες.
MIASMAL – “Cursed Redeemer”
Κλασική Σουηδική, πάνκικη death metal αλητεία, με τη διαφορά ότι ροκάρει ακόμα περισσότερο από τα συνηθισμένα, με αποτέλεσμα μερικές από τις death metal χιτάρες της χρονιάς. Καθόλου τυχαίο ότι προσωπικά ίσως να είναι και ο δίσκος που άκουσα περισσότερο μέσα στη χρονιά σε αυτό το είδος. Το μεγάλο ατού εδώ δεν είναι άλλο από τις καταπληκτικές κιθάρες. Τόσο καλό που χαλάλι τους το ψιλοαπαράδεκτο εξώφυλλο.
MORBO – “Addiction To Musickal Dissection”
Οι γερο-AUTOPSY έχουν πάρει τρελή φόρα και βγάζουν κάθε χρόνο διασκεδαστικότατους δίσκους, αλλά για όποιον ψάχνει κάτι πιο φρέσκο (εχμ…) και εξίσου -αν όχι περισσότερο στη δεδομένη φάση- απολαυστικό ας τσεκάρει αυτούς εδώ τους Ιταλούς. Με το ντεμάκι τους είχαν ήδη αφήσει υποσχέσεις (τόσο καλό AUTOPSY worship παίζει να είχε ν’ ακουστεί από τους MURDER SQUAD) τις οποίες εύκολα εκπληρώνει το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Addiction to Musickal Dissection”. Όποιος ψήνεται με τέτοιες φάσεις τσεκάρει οπωσδήποτε και το “Gore Ceremony” (2012) των συμπατριωτών τους NECRO.
PYRRHON – “Mother Of Virtues”
Τεχνικός, extreme metal πονοκέφαλος σε επίπεδα CEPHALIC CARNAGE, με εξαιρετικούς επιπλέον στίχους που δένουν απίστευτα καλά με το μουσικό περιεχόμενο. Με την πρώτη ακρόαση δε σου μένει τίποτα, εκτός από την αίσθηση ότι αυτό εδώ το άλμπουμ είναι ιδιαίτερο και χρειάζεται προσήλωση. Με τις επόμενες ανακαλύπτεις όλο και περισσότερα πράγματα -λεπτομέρειες και μη- που συμπληρώνουν το παζλ και ολοκληρώνουν την εμπειρία, όπως συμβαίνει μ’ ένα καλό βιβλίο ή ταινία, ή μουσικό έργο. Δηλαδή η ουσία της διαχρονικότητας κατ’ εμέ.
SWALLOWED – “Lunarterial”
Η έλλειψη προσωπικού χαρακτήρα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους περισσότερους νέους καλλιτέχνες στη μουσική και στον metal χώρο το θεματάκι αυτό είναι ακόμα πιο έντονο. Οι Φιλανδοί SWALLOWED πέρασαν από αυτό το στάδιο με τις πρώτες τους μικρές κυκλοφορίες, αλλά με το πρώτο τους full length κάνουν την υπέρβαση καταφέρνοντας να ξεχωρίσουν με μεγάλη άνεση από τον σωρό. Με καταπληκτική παραγωγή, αλλοπρόσαλλες συνθέσεις και “πιο τέλεια δεν γίνεται” φωνητικά (επιπέδου CULTES DES GHOULES), το “Lunarterial” συνθλίβει τον ανταγωνισμό και αλλάζει τα δεδομένα, θέτοντας νέες βάσεις στον death/doom χώρο.
TEITANBLOOD – “Death”
Oι TEITANBLOOD είναι από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα της γενιάς τους, με κάθε δουλειά τους να περιβάλλεται από μία ιδιαίτερη αύρα και να δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι παραπάνω από απλώς μία ακόμα μουσική κυκλοφορία ακραίου metal. Και όλα αυτά χωρίς οι ίδιοι να προσπαθήσουν να είναι εκλεπτυσμένοι και “κουλτουριάρηδες” και “ακούμε VED BUENS ENDE”. Και πράγματι έτσι είναι. Η κυρία Σμυρνιώτη τα έχει πει πολύ καλύτερα εδώ. Το “Death” αποτελεί ισχυρότατη δήλωση, όντας ένα από τα πιο ουσιαστικά και “χεσμεντέν” άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία.
ZOM – “Flesh Assimilation”
Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν πολύ στην σημερινή underground κοινότητα στο ακραίο metal είναι η πολυπολιτισμικότητά της. Μπορείς να βρεις διαμαντάκια από όλες της γωνίες της γης και από χώρες χωρίς ιδιαίτερη παράδοση στον ήχο, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία από την οποία προέρχονται οι ZOM. Όσοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στο υπόγειο death metal πιθανότατα να έχουν υπόψη πως το συγκεκριμένο τρίο αποτελεί μία από τις πλέον υποσχόμενες νέες μπάντες, κάτι που επιβεβαιώνει το ντεμπούτο full length τους. Μία μίξη death, black & thrash/punk/grindcore μέσα από μία πενταβρώμικη και χύμα, σχεδόν χαοτική προσέγγιση που ωστόσο δε θάβεις τις γκρούβες. Η μικρή του διάρκεια (μισή ωρίτσα) κάνει το τελικό αποτέλεσμα ακόμα πιο in your face και δεν αφήνει να χαθεί καθόλου από την αμεσότητα και την ωμή του φύση.
Νίκος Χασούρας
