ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sabotage”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1975
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mike Butcher
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Ozzy Osbourne
Drums – Bill Ward
Κιθάρες– Tony Iommi
Μπάσο – Geezer Butler
Με την απώλεια του Ozzman να είναι ακόμη νωπή, πάμε να πούμε μερικά πράγματα για το έκτο από τα Big 6 των SABS. Ένα άλμπουμ που είχε μια άσχημη περιρρέουσα ατμόσφαιρα και παρ’ όλα αυτά, έγραψε τη δική του ιστορία. Βλέπεις, ακόμη και μέσα από το σκοτάδι, πάντα μπορεί να βγει κάτι που να λάμπει.
Μετά το συγκλονιστικό “Sabbath bloody Sabbath”, η τετράδα από το Μπέρμιγχαμ διαπίστωσε ότι τα χρήματα που είχαν ως λαμβάνειν από τις πωλήσεις και τις συναυλίες δεν είχαν καμία αντιστοιχία με αυτά που έπρεπε να βρίσκονται στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Πάρθηκε η απόφαση για την απόλυση του manager Patrick Meehan και εκεί ξεκίνησε μια μεγάλη δικαστική διαμάχη. Με τους δικηγόρους να μπαινοβγαίνουν στα Morgan Studios και τα εξώδικα και τις μηνύσεις να βρίσκονται στο mailbox του χώρου ηχογράφησης, το αποτέλεσμα ήταν να βγει το “Sabotage” με μια ιδιάζουσα, σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Έχοντας ως δεδομένο ότι το instrumental “Supertzar” μπήκε τελευταία στιγμή ως ιδέα του Will Malone, ενορχηστρωτή της English Chamber Choir, ώστε να γεμίσει η διάρκεια, το “Don’t start (too late)” είναι πρακτικά το outro του “Hole in the sky” και οι πειραματισμοί του Ward του “Blow on a jug” να επέχουν θέση hidden track στο τέλος του βινυλίου, οι έξι συνθέσεις του “Sabotage” είναι σε σταθερά υψηλότατο επίπεδο, λαμβάνοντας πάντα ως δεδομένη την ψυχολογική πίεση της εποχής για την τετράδα των BLACK SABBATH, αλλά και τα δεδομένα «πάθη» που είχαν καθ’ όλη τη διάρκεια των 70s. Πέρα από το ιδανικό opener, εδώ έχουμε το διαχρονικότατο “Symptom of the universe” με το riff-φωτιά, το “Thrill of it all” που ακούγεται ως αδικημένο outtake του “Volume 4”, την εμπορική απόπειρα του “Am I going insane? (radio)” και φυσικά τα δύο έπη που κλείνουν θεαματικά και τις δύο πλευρές.
Τα “Megalomaniac” και “The writ”, αμφότερα με διάρκεια άνω των οκτώ λεπτών, είναι «εξαιρετικά αφιερωμένα» στον πρώην μάνατζερ τους, με στίχους γεμάτους βιτριόλι και μπηχτές, καθώς και με εντονότατη prog διάθεση. Ειδικά στο “Megalomaniac”, αυτό που συμβαίνει είναι πέρα από κάθε προσδοκία, δίνοντας του δικαιωματικά τον τίτλο του πιο αδικημένου SABBATH epic track. Και για να είμαστε δίκαιοι, το “Sabotage” στην ολότητά του αδικήθηκε διαχρονικά από τους δημιουργούς του και έπρεπε να περιμένει καρτερικά τη δικαίωσή του για περίπου σαράντα χρόνια, όταν εν τέλει αποφάσισαν οι SABS να το τιμήσουν στη “The End” tour.
Αν και καθολικά θεωρείται ως ο αδύναμος κρίκος του Big 6, πιστεύω ότι το “Sabotage” έχει υποτιμηθεί χωρίς να του αξίζει. Ίσως, γιατί όσα θαυμαστά είχαν προηγηθεί από τους BLACK SABBATH ήταν πρωτοποριακά και larger than life. Το (δυσάρεστο) timing όμως που ζούμε αυτές τις ημέρες είναι εν τέλει ιδανικό, ώστε αυτό το σπουδαίο album να λάβει την αναγνώριση που του πρέπει στη συνείδηση όλων μας.
DID YOU KNOW THAT:
– Το “Am I going insane? (radio)” κυκλοφόρησε ως single μόνο στην Ιαπωνία, αν και οι βλέψεις της τετράδας ήταν διαφορετικές για το συγκεκριμένο τραγούδι. Με τη διαφορά βέβαια ότι ο ίδιος ο Ozzy θεωρούσε ότι δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο με τις άλλες πέντε συνθέσεις.
– Τα Morgan Studios του Λονδίνου, τα οποία συνδέονται άρρηκτα με την prog era των BLACK SABBATH, ειδικά στα 70s ήταν ένας πολύ δημοφιλής προορισμός για την ηχογράφηση πολλών διάσημων καλλιτεχνών από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ενδεικτικά αναφέρονται τα “Billion dollar babies” (Alice Cooper), “Sad wings of destiny” (JUDAS PRIEST), “Phenomenon” (UFO), “Meddle” (PINKI FLOYD) και βεβαίως όλα τα κλασικά albums των JETHRO TULL.
Γιώργος Κόης
