PART 3: Against the Wind
Καλοκαίρι του 1994. οι STRATS έχουν γυρίσει από μια πολύ επιτυχημένη περιοδεία στην Ιαπωνία και είναι ήδη έτοιμοι για την ηχογράφηση του επόμενου τους άλμπουμ. Κατά την διάρκεια των εμφανίσεων τους ο Tolkki παρατήρησε πόσο δύσκολο του ήταν πλέον να τραγουδά και να παίζει κιθάρα μαζί μιας και τα θέματα γίνονταν όλο και πιο δύσκολα και τα κομμάτια είχαν περισσότερες απαιτήσεις.
Επιπλέον ήξερε ότι η μπάντα χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να κάνει την υπέρβαση. Ας μην γελιόμαστε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Tolkki θα ήταν η κατάλληλη επιλογή ως frontman για ένα συγκρότημα. Χρειάζονταν έναν πραγματικό frontman, να γεμίζει την σκηνή αλλά και να έχει μια άλλη δυναμική στην φωνή η οποία να μπορεί να αγγίξει μεγαλύτερο μέρος του μεταλλικού κοινού. Στο δεύτερο μέρος είχα γράψει ότι πολλοί πιστεύουν ότι θα έπρεπε οι STRATS να συνεχίσουν με τον Tolkki στα φωνητικά. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ακόμα και να προτιμώ την φωνή του Tolkki δεν πιστεύω ότι η χροιά της είχε τα κατάλληλα στοιχεία ώστε να φέρει την μπάντα σε μεγαλύτερα ακροατήρια
Εξάλλου ο Tolkki πλέον ήθελε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το αγαπημένο του μουσικό όργανο μιας και το όνειρο του να αναγνωριστεί ως ήρωας της κιθάρας ήταν πλέον εμφανές. Το όραμα του για κάποιο σόλο άλμπουμ έγινε πραγματικότητα των Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς όπου κυκλοφόρησε το “Classical Variations and Themes”, ένα κυρίως instrumental, νέο-κλασικό progressive metal άλμπουμ, για το οποίο ήταν πολύ περήφανος.
Έβαλαν λοιπόν αγγελία στον τύπο αλλά τελικά θυμήθηκαν έναν τραγουδιστή που προσέγγισε την μπάντα ενάμιση χρόνο πριν. Το όνομα του ήταν Timo Kotipelto. Κανονίστηκε μια οντισιόν όπου ο μύθος λέει ότι μόλις ο Kotipelto άνοιξε το στόμα του όλοι ήξεραν ότι είναι πλέον ο καινούργιος τραγουδιστής (σ.σ. πάντα μου άρεσαν αυτές οι cult δηλώσεις των συγκροτημάτων).
Μετά από πέντε μήνες ηχογραφήσεων το άλμπουμ ήταν έτοιμο. Ένα βιντεοκλίπ μας έδωσε δείγμα της νέας δουλειάς των STRATS με τον τίτλο “Against the Wind”. Το Φεβρουάριο του 1995 κυκλοφόρησε ως μπόνους στο single “Wings of Tomorrow” που η μπάντα είχε γράψει για τον επίσημο κομμάτι της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ για το ευρωπαϊκό τουρνουά του 1995 (σ.σ. Σάκη το τραγούδι ακούστηκε στο πρώτο ματς της εθνικής μόνο, μιας και χάσαμε 80-84 από τους Γιουγκοσλάβους… βέβαια τώρα που το αναφέρουμε και με το CUTTING CREW χάσαμε ξανά με τους Λιθουανούς 73-89! Σ. Σάκη Φράγκου: Δούλευα στο Γραφείο Τύπου εκείνου του Ευρωμπάσκετ και ακόμα θυμάμαι την ξινίλα των διοργανωτών όταν το έβαλαν να το ακούσουν στο πρωινό ματς της Φιλανδίας με κάτι άλλους ξυλοκόπους!!!).
Τον ίδιο μήνα είχαμε και το άλμπουμ στα χέρια μας το οποίο όντως πήγαινε τους STRATOVARIUS σε μια νέα τέταρτη διάσταση. Το συγκεκριμένο άλμπουμ συστήνει ξανά τους STRATS στο κοινό και παρουσιάζει μια διαφορετική μπάντα. Η ζεστή και πιο προσιτή φωνή του Kotipelto δίνει άλλη δυναμική στα τραγούδια και μια εμπορικότητα η οποία έλειπε από τις προηγούμενες δουλειές τους. Να τονίσουμε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη δουλειά είναι και η τελευταία που έχει αυτό το παγωμένο και μελαγχολικό συναίσθημα στην μουσική. Ίσως γιατί ήταν και η τελευταία δουλειά όπου η σύνθεση της μπάντας είναι 100% φινλανδική.
Ο ήχος τους παρουσιάζεται πιο συμπαγής και στακάτος, ενώ τα συμφωνικά επικά σημεία και γενικότερα τα νέο κλασικά στοιχεία είναι περισσότερα από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα η μπάντα παίζει πολλά τραγούδια από το συγκεκριμένο άλμπουμ. Καταρχήν τα “Against the Wind” και “Distant Skies”, έγιναν ύμνοι της μπάντας και παρέα με τις έτερες κομματάρες “Lord of the Wasteland” και “Twilight Symphony” (όπου ήταν και το πρώτο που χρησιμοποίησε η μπάντα μια μικρή ομάδα από έγχορδα) δημιούργησαν μια δολοφονική τετράδα, που μόνο για αυτά αξίζει να έχεις το συγκεκριμένο άλμπουμ.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα πολύ καλά, “We hold the Key”, ένα mid tempo επικό κομμάτι που θυμίζει κάτι από “Take Hold of the Flame”, και το “Galaxies” που είναι και το πιο εμπορικό του δίσκου με τα εντελώς pop πλήκτρα και ένα EUROPE συναίσθημα. Θα ορκιζόμουν ότι αν δεν είχε τις κιθάρες θα μπορούσε να ήταν σε ένα δίσκο τον ABBA!!! Το instrumental a la Malmsteen, “Stratovarius” είναι αρκετά καλό και αν δεν είμαι φανατικός τέτοιου είδους κομματιών, κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή και παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο τις τεχνικές δυνατότητες του Tolkki.
Υπάρχουν βέβαια και κάποια αδύναμα κομμάτια, τα “Winter”, “Nightfall” και “030366”. Τα δυο πρώτα είναι επικά στο QUEENSRYCHE στυλ του “Rage for Order”, αλλά καταλήγουν να είναι κάπως βαρετά και το “030366” που είναι μια μηχανική/ρομποτική σύνθεση που αν εξαιρέσουμε το μπάσο πιο πολύ για να γεμίσει τον δίσκο υπάρχει (ο τίτλος του είναι και η ημερομηνία γέννησης του Tolkki, 03/03/1966).
Ένα πολύ καλό άλμπουμ λοιπόν που αν και δεν φτάνει στο επίπεδο του “Dreamspace”, ουσιαστικά παρουσιάζει στο κοινό ένα νέο ήχο και μια καινούργια κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αλλαγές αυτές έφεραν ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στην μπάντα, οι πωλήσεις του “Fourth Dimension” ήταν οι διπλάσιες του “Dreamspace” και εκτός από την καθιερωμένη επίσκεψη στην Ιαπωνία η μπάντα έκανε και την πρώτη της ευρωπαϊκή περιοδεία που τους έφερε και στην χώρα μας.
14/05/1995
Η πρώτη επίσκεψη των STRATS στο σχεδόν κατάμεστο Ρόδον Club σε μια εποχή που το κοινό πραγματικά διψούσε για συναυλίες και ο παλμός και το συναίσθημα που υπήρχε κατά την διάρκεια του live είναι κάτι που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Η μπάντα ήταν ακόμα κάπως άπειρη συναυλιακά, μιας και το τρακ ήταν εμφανές πάνω στη σκηνή, αλλά αυτό ερχόταν σε αντιστοιχία με την πώρωση και την ορμητικότητα μιας μπάντας που ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο. Θα πρέπει να αναφέρω ότι είμαι πολύ χαρούμενος που γνώρισα από κοντά τον τρελό ξανθό ντράμερ με το όνομα Lassila, ο οποίος πρέπει να είναι από τα πιο φιλικά άτομα που γνώρισα στην μουσική βιομηχανία. Το setlist για την ιστορία ήταν αυτό.
1. Against the Wind
2. Distant Skies
3. Reign of Terror
4. 4th Reich
5. Winter
6. The Hands of Time
7. Dreamspace
8. Stratovarius
9. Twilight Symphony
10. We Hold the Key
11. Shattered
12. Hold on to Your Dream
13. Chasing Shadows
14. We Are the Future
Οι STRATOVARIUS επιστρέφουν στην πατρίδα, μετά από αυτές τις επιτυχημένες περιοδείες, αλλά το μυαλό του Tolkki δεν μπορούσε να ησυχάσει. Είχε τον κατάλληλο μπασίστα και είχε πλέον βρει τον κατάλληλο τραγουδιστή για να κάνει αυτά που ήθελε τόσο μουσικά αλλά και εμπορικά. Ο αυστηρός ορθολογικός τρόπος σκέψης του απέναντι σε αυτό που ήθελε να κάνει για να ικανοποίησει τις μουσικές του ανησυχίες θα τον έκαναν να δείχνει για άλλη μια φορά σαν ένας δικτάτορας ο οποίος προσλαμβάνει και απολύει μουσικούς. Η συνέχεια στο επόμενο μέρος….
Γιώργος Καραγιάννης
Διαβάστε τα προηγούμενα δύο μέρη:
