Είκοσι χρόνια δισκογραφικής παρουσίας για τους ORPHANED LAND και μέσα σε αυτά άλλαξαν πάρα πολλά για τη μπάντα από το Ισραήλ. Από το ντεμπούτο τους, “The beloved’s cry” το 1993, μέχρι και το έκτο πόνημά τους, το “All is one” που κυκλοφορεί φέτος, η μπάντα άλλαξε μέλη, ύφος (έστω και αν τα Ανατολίτικα στοιχεία ήταν και είναι αναπόσπαστο κομμάτι και σήμα κατατεθέν τους) και η δημοτικότητά της ολοένα και αυξάνεται. Αυτό που μένει σταθερό είναι η ποιότητα των κυκλοφοριών τους.
Όταν ακολουθείς μία μπάντα από την αρχή της, ένα από τα πιο ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα είναι να βλέπεις την εξέλιξή της δίσκο με το δίσκο. Και στην προκειμένη, αυτή η εξέλιξη έχει να κάνει από τα παιξίματα των μελών, μέχρι την ενορχήστρωση αλλά και την παραγωγή των κομματιών.
Στο “All is one” οι OPRHANED LAND δεν πατάνε πάνω στην επιτυχία του “The never ending way…”, αλλά για ακόμα μία φορά πειραματίζονται με τον ήχο τους. Αυτή τη φορά τα growls του Kobi Fahri περιορίζονται σε κάποια σημεία ενός και μόνο κομματιού (“Fail”), οι ταχύτητες είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους μεσαίες με έμφαση στο groove, τη μελωδία και την ατμόσφαιρα, τα Ανατολίτικα στοιχεία τους βγαίνουν ακόμα πιο μπροστά στο σύνολο του δίσκου, ενώ οι συνθέσεις είναι πιο μικρές σε διάρκεια (κατά μέσο όρο).
Η απόφαση της μπάντας να χρησιμοποιήσει 40 μουσικούς συμπεριλαμβανομένων 25 χωρωδών και 8 παικτών κλασικού βιολιού, βιόλας και τσέλου, κρίνεται σοφή, μιας και απογειώνει τις ήδη εξαιρετικές ενορχηστρώσεις των κομματιών τους. Ειδικά αυτά τα καταραμένα τα έγχορδά τους (βιολιά, βιόλες, τσέλο) προκαλούν ανατριχίλες ειδικά σε κομμάτια όπως τα “Brother” και “Children”. Και τα μεμονωμένα όμως παιξίματα των μουσικών της μπάντας (αδυναμία τα πραγματικά εξαιρετικά σε ιδέες και απόδοση τύμπανα του Matan Shmuely) θα κάνουν όσους προσέχουν και αυτές τις «λεπτομέρειες» να ικανοποιηθούν απόλυτα.
Τα κομμάτια μπορεί να είναι παρόμοια σε ταχύτητες, αλλά το κάθε ένα είναι μία δική του ιστορία και η ακρόαση όλου του δίσκου σε βάζει σε μία τέτοια κατάσταση που όχι μόνο δε βαριέσαι, αλλά κολλάς όλο και περισσότερο. Ο δίσκος ξεκινάει με το πιό εύθυμο -αν μπορούμε να πούμε- κομμάτι του, το “All is one” και κλείνει με το πιο λυπητερό από την άλλη, το ανατριχιαστικό (τα έγχορδα κλέβουν την παράσταση) “Children”. Στο ενδιάμεσο, κομμάτια όπως το απίθανο “Brother” (και πρώτο βίντεο από τον δίσκο), το “Fail” που μπορεί να γίνει το αντίστοιχο “Ocean land”, το καθηλωτικό instrumental “Freedom”, και το “Through fire and water” που ξεκινάει ethnic για να γίνει πιο heavy (για τα δεδομένα) και με γυναικεία φωνητικά εκτός του Kobi, απλά είναι ένα σκαλί πάνω από τα υπόλοιπα που επίσης είναι πολύ καλά κομμάτια. Γενικά δε θα βρείτε στο “All is one” αδιάφορο κομμάτι. Κάποιο που να σας αρέσει λιγότερο ίσως (πιθανότατα το “Ya benaye”) αλλά αδιάφορο όχι.
Ο Kobi Fahri και η παρέα του αξίζουν συγχαρητηρίων για αυτό που έχουν καταφέρει με τη μουσική και τους στίχους τους, δηλαδή να προσπεράσουν μίση και αντιπαλότητες αιώνων που προήρθαν από ηλίθια και γελοία αίτια και να ενώσουν λαούς που στην κυριολεξία είναι εχθροί μεταξύ τους, υπό μία κοινή σημαία. Αυτή της μουσικής και συγκεκριμένα του heavy metal. Γιατί metal είναι οι ORPHANED LAND, για όσους τους θεωρούν «φλώρους» επειδή δεν παίζουν στο 220 και πάνω ή επειδή έχουν «σκυλάδικα» στοιχεία. Τα παράπονά σας στα σκυλιά στις πίστες και φωνάξτε και τον μπόγια να τα μαζέψει. Αυτή είναι η μουσική του τόπου τους και ο συνδυασμός με το metal και ειδκά με την επιτυχία των OPRHANED LAND δεν είναι και εύκολος νομίζω.
Έχω ακούσει το δίσκο ασταμάτητα πέντε φορές και ετοιμάζομαι και για έκτη. Το “All is one” χωρίς πολλά λόγια, έρχεται να στρογγυλοκάτσει δίπλα στο “Mabool” και αν όχι να του πάρει το θρόνο του κορυφαίου άλμπουμ των Ισραηλινών, να τον μοιραστεί σίγουρα. Μπορεί να μη μας έκατσε την προηγούμενη φορά, αλλά φέτος (καλώς εχόντων των πραγμάτων) θα τους απολαύσουμε και live και στην καλύτερη φάση της καριέρας τους μάλιστα. Oriental metal στα καλύτερά του από έναν τρομερά ταλαντούχο μουσικό και στιχουργό και άλμπουμ που θα είναι σίγουρα στην προσωπική μου δεκάδα (τουλάχιστον) της χρονιάς. All is one in the ocean land! Απλά πατήστε το «play»…
9 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
