Με τους AT THE GATES να ξεσηκώνουν τον λιγοστό κόσμο που τους τίμησε, τους SUICIDAL TEDENCIES να δίνουν πανηγυρικό τόνο στην εμφάνιση τους με τους φανατικούς οπαδούς τους να ανεβαίνουν στη σκηνή μαζί τους και τους ICED EARTH να μη φτάνουν τα standard τους, κύλησε και η δεύτερη μέρα του Rockwave με μεταλλικό ενδιαφέρον.
AT THE GATES
Αφού παραλίγο να μην τους δούμε καθόλου, μιας και έχασαν την πτήση τους και μας ήρθαν μέσω Τουρκίας, οι Σουηδοί AT THE GATES ανέβηκαν στη μικρή σκηνή του Terra Vibe στις 4:30 με τον ήλιο να αντανακλά στα χλωμά πρόσωπά τους και τον ελάχιστο κόσμο να πλησιάζει τη μπάντα, όπως ακριβώς συνέβη τη προηγούμενη μέρα στην εμφάνιση των CARCASS. Με εκπληκτικό ήχο, το “Slaughter of the soul” χύνεται από τα ηχεία με τον Tomas Lindberg να δίνει το σύνθημα για τον πανικό που θα επικρατούσε κραυγάζοντας το χαρακτηριστικό “Go!”. Με τις κιθάρες απλωμένες σε πλήρη στερεοφωνία και τον Adrian Erlandsson με μαλλί προ-εικοσαετίας, κυριολεκτικά όργωναν, με τον Tompa να μνημονεύει συνεχώς την εμφάνισή τους στο Gagarin πριν πέντε χρόνια (ενώ με κάθε ευκαιρία πήγαινε στο πίσω μέρος της σκηνής για να δροσιστεί) με ύμνους όπως τα “Cold”, “The swarm”, “Terminal spirit disease” και “Raped by the light of Christ” να παίζονται διαδοχικά. Κατά τη διάρκεια του “Under the serpent sun” ο Erlandsson σταματάει να παίζει δείχνοντας με αμήχανο χαμόγελο ένα κομμάτι από το σκισμένο δέρμα της μπότας και μετά τις απαραίτητες αλλαγές, ο Lindberg μας καθησυχάζει ότι θα το ξαναπαίξουν και όντως το κάνουν. Εκτός από ολόκληρο το “Slaughter of the soul” ακούσαμε και τη διασκευή τους στο “Captor of sin” των SLAYER αφιερώνοντάς το στη μνήμη του τεράστιου Jeff Hanneman, το “Windows” από το “The red in the sky is ours” και έκλεισαν με το αρχαίο “Kingdom gone” με τον κόσμο να φωνάζει “Kingdom-fuckin’-gone!”. Απολαυστικότατοι.
Κώστας Αλατάς
SUICIDAL TENDENCIES
Μπορεί ο ήλιος ακόμα να έψηνε τα κούτελά μας, μπορεί ο διάδρομος που ένωνε τις δύο σκηνές να είχε μετατραπεί σε πασαρέλα κοριτσίστικης μόδας, μπορεί να ήμασταν μερικές εκατοντάδες ανθρώπων μπροστά στη μικρή σκηνή, αλλά αυτό που μας περίμενε για την επόμενη μία ώρα να εκπλήρωσε όλες τις προσδοκίες μας. Η παρέα του Mike Muir το έχει αποδείξει άλλωστε ότι είναι εγγύηση και πριν κάμποσα χρόνια στην Αθήνα.
Το party ξεκίνησε με το καλησπέρα σας, με το “You can’t bring me down” και αμέσως ξεκίνησε ένα πολυπληθές circle pit που κράτησε σε όλα σχεδόν στα τραγούδια. Κι εκεί που είπαμε να ξαποστάσουμε από το χτύπημα, να σου και το “Institutionalized” και πάρε κι άλλο ξυλίκι. Ακόμα κι αν δεν τους βοηθούσε ο ήχος στους προαναφερθέντες ύμνους.
Το τυπικό καλωσόρισμα για να πάρουμε ανάσα, να πει τα δικά του ο Muir σε μια slang που λίγοι κατάλαβαν και να σου και το “Freedumb”. Και δώσε πόνο. Με τον Muir να είναι ένας αιώνιος έφηβος, όσο και να μην έχει ούτε τη φωνή, ούτε τα κιλά του παρελθόντος. Οργώνει τη σκηνή και είναι η ζωή του crossover party που κάνει μαζί με τους οπαδούς του.
Στο “War inside my head” κλείνει σχεδόν η φωνή μου. Πέρασαν τέσσερα χρόνια από την τελευταία φορά που τους είδα και ακόμα σκοτώνουν επί σκηνής. Τα ίδια στο “I saw your mommy”, ακόμη περισσότερα στο “Possessed to skate”. Και αφού η μπάντα ζήλεψε το party που γίνονταν κάτω από τη σκηνή, τους καλεί να ανέβουν όλοι πάνω σε αυτήν για το grand finale του “Pledge your allegiance”.
Αν και από την αυθεντική σύνθεση είναι μόνο ο Muir, οι μουσικοί τον πλαισιώνουν μόνο αμελητέοι δεν είναι. Είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή που προσφέρει πώρωση και κέφι στους οπαδούς της. Ειδικά ο Eric Moore, με την Hoglan-ική αρχοντιά στο παίξιμό του, ήταν χαρά οφθαλμών και ώτων.
Μπορώ να καταλάβω για ποιους λόγους οι ICED EARTH ήταν οι headliners της μικρής σκηνής και έπαιζαν μετά τους ST. Όσοι όμως έγιναν μάρτυρες αυτού που εκτυλίχθηκε μπροστά τους κατά την ώρα που τα έσπαγε η Muir INC, γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι αδιαμφισβήτητοι νικητές εκείνης της ημέρας. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τον σκληρό ήχο…
Γιώργος Κόης
ICED EARTH
Έχοντας δει δύο ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ σόου από AT THE GATES και SUICIDAL TENDENCIES, σε κουβέντες με γνωστούς και φίλους έλεγα πώς οι ICED EARTH θα πρέπει να αποδώσουν εξαιρετικά για να κρατήσουν το ίδιο τουλάχιστον επίπεδο. Και η εμφάνισή τους στο Gagarin τον χειμώνα μας είχε δείξει ότι μπορούσαν.
Όσο και αν γουστάρω όμως τη μπάντα, όσο και αν ξαναγεννήθηκε με την έλευση του Stu Block και την κυκλοφορία του φοβερού “Dystopia”, στη Μαλακάσα δεν ήταν και η καλύτερη εμφάνισή τους στη χώρα μας. Ίσως ήταν η χειρότερη (χωρίς να είναι κακή βέβαια) από τις 4 ή 5 που τους έχω δει προσωπικά.
Η αρχή με το “Dystopia” προκαλεί παροξυσμό στη γεμάτη πλέον μικρή σκηνή του Terra Vibe. Το ότι η Ελλάδα είναι χώρα των ICED EARTH ισχύει από τα μέσα και κάτι των 90’s. Και η μπάντα δείχνει ότι μεγαλώνει το σύνολο των οπαδών της.
Ο ήχος ενώ ήταν σε πάρα πολύ καλά επίπεδα στους ATG και ST, εδώ είναι πολύ μπουκωμένος και όχι τόσο ξεκάθαρα τα όργανα. Μετά το “Dystopia”, ακολουθεί “Dark saga” και καπάκι βουτιά στο “Night of the stormrider” με το “Pure evil” φυσικά.
Μεγάλο χιτ το “Burning times” κάνει τη δουλειά του και η Μαλακάσα «κουνιέται», πριν «αγαπηθεί» για πρώτη φορά με το “I died for you” με τον κόσμο να ενώνει τις φωνές του με τον Stu.
Ο Stu δεν ήταν και στο καλύτερο βράδυ του πάντως, με αρκετές παραφωνίες να κάνουν την εμφάνισή τους. Μαζί του όμως και η μπάντα δεν ήταν στα καλύτερά της. Ίσως λόγω του νέου τους drummer και του απαραίτητου «δεσίματος» που ίσως χρειάζονται ακόμα; Ίσως λόγω των πολλών συνεχόμενων live; Ίσως επειδή ταυτόχρονα ετοιμάζεται και ο νέος τους δίσκος;
Το “V” μας επαναφέρει στο “Dystopia”, για να ακολουθήσει ένα πραγματικό έπος του σχήματος, το “A question of heaven”. Πάμε “Horror show” για το “Dracula”, και ξανά “Something wicked” για το “Prophecy”, για να επιστρέψουμε στο παρόν της μπάντας με τα “Anthem” και “Boiling point” που έκλεισαν το πρώτο μέρος του σετ τους.
Το “Watching over me” ξεσηκώνει για τα καλά τον κόσμο, για να έρθει το τέλος της συναυλίας με το “Iced earth”.
Ναι, ο κόσμος τους αγαπάει και καλά κάνει. Συγκρότημα που μας έχει χαρίσει και υπέροχες συναυλιακές στιγμές (αν ήσουν στο ΡΟΔΟΝ τότε, ξέρεις) και υπέροχα άλμπουμ και έχει αγαπηθεί όσο λίγα στη χώρα μας. Ναι, έχουν ξαναπάρει τα πάνω τους (σε θέμα δημοτικότητας, αλλά και δημιουργικότητας), ναι γουστάρουμε να τους βλέπουμε. Απλά δε σημαίνει ότι πάντα «γα**νε». Και στη Μαλακάσα δεν τον έκαναν. Αν τους έβλεπες πρώτη φορά, ναι, ήταν super εννοείται. Αν είσαι «κολλημένος με τη μπάλα» όσο δεν πάει, επίσης. Μαγκιά σου. Απλά επειδή τους έχω δει σε όλες τις φάσεις της καριέρας τους και ξέρω τα ψηλά και τα χαμηλότερα στάνταρ τους (όπως και πολλοί άλλοι από εμάς άλλωστε), αυτό δεν ήταν στα καλά live των ICED EARTH. Για την ακρίβεια μου φάνηκε το πιο άνευρο από όσα τους έχω δει.
Ξεκούραση και σε λίγους μήνες έχοντας και νέο άλμπουμ στις αποσκευές τους, είμαι σίγουρος ότι θα μας κάνουν να τους αποθεώσουμε και πάλι!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Υ.Γ.: Setlist… κουβέντα που δεν τελειώνει ποτέ, ΑΛΛΑ…
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
