Οι περισσότεροι θυμόμαστε τον David Reece από το σύντομο πέρασμα του από τους ACCEPT και τη συμμετοχή του στο “Eat the Heat” το 1989. Παρά τα ατελείωτα προβλήματα της μπάντας εκείνη την περίοδο και τους φημολογούμενους καυγάδες των νυν μελών της με τον Reece, ο τελευταίος χωρίς αμφιβολία δεν ήταν κακός τραγουδιστής κι έδειξε μέρος των φωνητικών του δυνατοτήτων (κι ακόμη περισσότερο αργότερα με τους BANGALORE CHOIR). Θεωρώ ότι αδικαιολόγητα επέλεξε να χαθεί από το μουσικό προσκήνιο για σχεδόν δεκατρία χρόνια καθώς πάντα υπάρχει χώρος για λίγο παραπάνω ταλέντο στη metal μουσική σκηνή.
To “Compromise” είναι η δεύτερη προσωπική δουλειά του Reece μετά το “Universal language” που κυκλοφόρησε το 2009. Το πρώτο πράγμα που μου κέντρισε την προσοχή είναι ότι στο “Compromise”, o Reece συνεργάζεται με πολύ καλούς μουσικούς. Τον Ronnie Parkes (7 WITCHES) στο μπάσο, τον Jack Frost (7 WITCHES, SAVATAGE, METALIUM) στις κιθάρες, τον Paul Morris (RAINBOW, DORO, Jurgen Blackmore) στα πλήκτρα, και σπέσιαλ guests τους Christian Tolle και Andy Susemihl. Αν μη τι άλλο από ονόματα και μόνο το άλμπουμ υπόσχεται πολλά…
…και επιβεβαιώνεται και στη πράξη. Στο “Compromise” έχουμε πολύ καλές συνθέσεις που καλύπτουν μεγάλο φάσμα μουσικής θεματολογίας. Λίγο από όλα θα έλεγα καθώς έχουμε κλασσικό metal, hard rock, glam rock, blues καθώς και καταπληκτικές rock μπαλάντες. Φωνητικά ο Reece είναι άψογος καθώς πέραν την καταπληκτικής φωνής του, βγάζει ένταση αλλά και συναίσθημα όπου χρειάζεται. Απολαυστικός τόσο στα πιο δυνατά κομμάτια όπως το ‘All roads lead to war’ αλλά και στις μπαλάντες όπως το ‘Someone beautiful’. Το μουσικό μοτίβο αναμφίβολα παραπέμπει σε 80’s πράγμα καθόλου άσχημο για τους λάτρεις της μουσικής της συγκεκριμένης δεκαετίας και το τελικό αποτέλεσμα είναι στιβαρό και σοβαρό. Προσωπικά αγαπημένα το hair metal ‘Where my heart belongs’ με εισαγωγή αλά RATT, το BLACK SABBATH-ικό ‘Evil never dies’ αλλά και το πολύ δυνατό ‘End of it all’.
Φαίνεται λοιπόν ότι ο Reece ‘ξανάνιωσε’ κι έχει βαλθεί να καλύψει το μουσικό κενό που άφησε για πάνω από μια δεκαετία. Συνολικά λοιπόν δεν έχω παράπονο από το ‘Compromise’. Μπορεί να μην αναβλύζει φρεσκαδούρα και να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά σίγουρα έχει ποιότητα και ακούγεται ευχάριστα. Αν είστε φίλοι του συγκεκριμένου μουσικού στυλ, η τελευταία δουλειά του David Reece δεν θα σας αφήσει παραπονεμένους!
7 / 10
Νίκος Ανδρέου
