Δεν πέρασαν δύο μήνες αφότου κυκλοφόρησε το ομώνυμο στούντιο άλμπουμ των DREAM THEATER και στα καπάκια είχαμε και το live CD/DVD τους, που ηχογραφήθηκε/μαγνητοσκοπήθηκε στο Luna Park της Αργεντινής (σ.σ. οι μπασκετικοί θα θυμούνται και το ομώνυμο γήπεδο που έπαιζε η Ελλάδα αγώνες στο Παγκόσμιο του Μπάσκετ στην τελική φάση, το 1990).
Ξεκινάμε με μία διαπίστωση. Είναι η μοναδική φορά σε όσα χρόνια παρακολουθώ από κοντά τους DREAM THEATER, που έχει βγει δίσκος τους (μιλάω για το “Dream theater”) και μετά από 2-3 εβδομάδες έχω σταματήσει να τον ακούω… Κάτι σημαίνει αυτό… Αλήθεια, πόσοι από αυτούς που το αποθέωναν, το ακούνε τώρα; Το “Live at Luna Park”, ήταν να κυκλοφορήσει μέσα στην άνοιξη, αλλά λόγω του γεγονότος ότι δεν προλάβαιναν να το κάνουν όπως ακριβώς ήθελαν στην ώρα του, πήρε αναβολή η κυκλοφορία και μόλις δύο μήνες μετά από καινούργιο στούντιο δίσκο, βγαίνει ένα live από την περιοδεία για την προώθηση του προηγούμενου άλμπουμ τους, “A dramatic turn of events”. Πολύ άκυρη ως επιλογή και άποψή μου είναι ότι μάλλον έπρεπε να περιμένουν λίγο ακόμα και να το βγάλουν 2-3 μήνες μετά, με φρέσκια ακόμα την καινούργια τους κυκλοφορία. Φανερό λάθος τακτικής, ίσως έχει να κάνει και με το ότι κυκλοφορεί από διαφορετική εταιρία (Eagle, ενώ τα στούντιο άλμπουμ τους βγαίνουν από τη Roadrunner).
Πάμε στο δια ταύτα. Πρακτικώς είναι αδύνατο να βγάλουν απλά καλό live άλμπουμ οι DREAM THEATER, όταν παίζουν 26 τραγούδια από την αρχή της καριέρας τους, μέχρι και το “ADTOE”, αφού παικτικά είναι… «άπαιχτοι». Μετά από ένα χρόνο στο γκρουπ, ο Mike Mangini είχε αφομοιώσει πλήρως αυτά που απαιτούν οι DREAM THEATER, την ώρα που έγινε η ηχογράφηση, όντας καταπληκτικός. Και το κοινό της Αργεντινής μου θύμισε το αντίστοιχο Ελληνικό πριν από 25 χρόνια, που διψούσαμε να δούμε συναυλίες και τα δίναμε όλα, εν αντιθέσει με τώρα, που πάμε για δημόσιες σχέσεις και να θάψουμε όσους παίζουν. Η μόνη ένστασή μου είναι η φωνή του James LaBrie, ο οποίος σε αρκετά σημεία παρασύρεται σε υπερβολές, οι οποίες άλλοτε δεν του βγαίνουν κι άλλοτε είναι απλά… υπερβολές που κάνουν το τελικό αποτέλεσμα να χάνει… Επίσης, υπάρχουν σημεία στα πιο «χαλαρά» κομμάτια τους, που μιλάει κοντά στο μικρόφωνο, με αποτέλεσμα η φωνή του να ακούγεται «μπουκωμένη». Άλλο ένα χαρακτηριστικό που πρόσεξα, έχοντας στα χέρια μου μόνο το CD, είναι ότι είναι πολύ πιο ομιλητικός ανάμεσα στα κομμάτια, αναλαμβάνοντας πλήρως το ρόλο του frontman, δείχνοντας πιο απελευθερωμένος μετά τη φυγή του Portnoy. Ίσως και κάποιες παρατεταμένες κραυγές του να αποφεύγονταν με τον Mike Portnoy πίσω από τα τύμπανα…
Όπως και να έχει, πραγματικά απόλαυσα που ξανάκουσα live κομμάτια από το “ADTOE”, που μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά και ύμνους από το παρελθόν, όπως το “Surrounded”, το “6:00”, το ‘Wait for sleep”, το “Caught in a web” και σίγουρα το “Live at Luna Park”, παρά τις ενστάσεις που προανέφερα, θα βρει το δρόμο του πλάι στις τόσες πολλές ζωντανά ηχογραφημένες δουλειές των DREAM THEATER, χωρίς όμως να συγκαταλέγεται στις κορυφαίες…
Σάκης Φράγκος
