Ξεκινάμε με τα εύκολα… Ότι απλά, το τρίτο άλμπουμ των WARDRUM συνιστά από τις πιο αξιόλογες δισκογραφικές προτάσεις του Ευρωπαϊκού power metal για το 2013! Οι Θεσσαλονικείς έχουν ταράξει εδώ και λίγα χρόνια τα λιμνάζοντα νερά του ιδιώματος, με ποιοτικές κυκλοφορίες που φροντίζουν να δίνουν τον απαραίτητο χώρο σε κλασικές αλλά κι ελάχιστες πιο προοδευτικές φόρμουλες, προκειμένου να παρουσιάσουν στο ευρύ κοινό μία ολοκληρωμένη πρόταση που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από αυτές των ομογάλακτων συναδέλφων τους. Ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα τους είναι πως στο line up τους βρίσκουμε μουσικούς που έχουν παραδώσει τα διαπιστευτήρια τους στο εγχώριο underground και σχήματα όπως οι HORIZON’S END, UNTIL RAIN, CROSSWIND, ESCAPE, MINDLOSS, FINAL ANSWER. Συνεπώς, γνωρίζουμε εκ προοιμίου πως η υψηλή τεχνική κατάρτιση που απολαύσαμε στα προηγούμενα τους CD “Spadework” και “Desolation”, είναι κι εδώ παρούσα και μάλιστα σε βαθμό που δικαιολογεί τους ενθουσιώδεις χαρακτηρισμούς που έχουν ειπωθεί και γραφεί ανά καιρούς για τους συμμετέχοντες.
Η σημαντική μεταγραφή, όμως, ακούει στο όνομα του Γιάννη Παπαδόπουλου, που είναι επίσης ο τραγουδιστής των progsters UNTIL RAIN (επίσης πολύ καλό το νέο τους άλμπουμ “Anthem to creation”) ενώ παλαιότερα είχε συμμετάσχει στους CROSSWIND… Απογειώνει ακόμα και τις λιγότερο ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Στοιχείο που λίγοι πλέον το καταφέρνουν… Το “Messenger” δεν παρουσιάζει χτυπητές διαφοροποιήσεις από τους προκατόχους του και συνεχίζει εν πολλοίς την επιτυχημένη φόρμουλά τους. Για τα κιθαριστικά του Βρεττού δεν υπάρχουν και πολλά σχόλια, ο άνθρωπος είναι φοβερός μουσικός και προτείνω ανεπιφύλαχτα να τον απολαύσετε σε κάποια από τις μελλοντικές τους live εμφανίσεις για να καταλάβετε το επίπεδο παιξίματος του. Από κοντά και το rhythm section των Κουρού και Σκανδάλη, αμφότεροι μέλη των prog ηρώων HORIZON’S END, που συνδράμουν τα μέγιστα στο συνολικό αποτέλεσμα.
Θεωρώ όμως, υποχρέωση μου να επισημάνω δύο στοιχεία προβληματισμού που εντόπισα στο “Messenger”… Κι αυτό όχι για να μειώσω την αξία του δίσκου. Απλά γιατί θεωρώ τους WARDRUM ένα χαρισματικό σχήμα που μπορεί να δώσει πάρα πολλά στο σύγχρονο δισκογραφικό γίγνεσθαι. Βέβαια, έχει να κάνει με τις παραστάσεις του καθενός από εμάς και πως αντιλαμβάνεται την αγαπημένη του μουσική. Με καθαρά προσωπικά κριτήρια, λοιπόν, το heavy/power metal, στο δικό μου φτωχό μυαλό, είναι συνυφασμένο με δίσκους που η διάρκεια τους είναι κοντά στα 40, “βαριά”, 45 λεπτά και κομμάτια που δεν ξεπερνούν τα 10 τον αριθμό. Το κουαρτέτο εδώ –προφανώς σε συνθετικό οίστρο- μας παρουσιάζει 14 συνθέσεις που ξεπερνούν συνολικά τα 60 λεπτά. Ίσως να είναι σκόπιμο να “μαζέψουν” την διάρκεια των δίσκων τους. 14 κομμάτια είναι πολλά, πόσο μάλλον όταν δεν έχουν σημαντικές αλλοιώσεις στον ηχητικό τους προσανατολισμό.
Τα παιδιά είναι εξαιρετικοί μουσικοί. Το επαναλαμβάνω κι ας γίνομαι κουραστικός. Γνώμη μου είναι πως ίσως ήρθε η ώρα για μία μικρή δισκογραφική παύση και παράλληλη επαναθεώρηση της κατάστασης. Θεωρώ συνολικά το “Messenger” ισάξιο του “Desolation” από την άλλη όμως λείπει το στοιχείο της έκπληξης που μας είχε προσφέρει το “Spadework”. Ξέρεις τι περιμένεις. Κι αυτό είναι σίγουρα αξιολογότατο! Όταν όμως έχεις διακρίνει, πως οι δυνατότητες τους είναι για περισσότερα πράγματα, τότε έχεις απαιτήσεις. Το σύγχρονο heavy/power (και όχι μόνο το Ελληνικό) έχει ανάγκη τους WARDRUM. Δεν διαθέτει την πολυτέλεια του κάποτε… Αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα στείρας ανακύκλωσης. Τους WARDRUM όμως που θα εξελίξουν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, θα τολμήσουν και δεν θα επαναπαυθούν στα κεκτημένα, που θα ρίξουν μπουνιά στο μαχαίρι και δεν θα φοβηθούν την σύγκρουση με την “ασφάλεια” και τον ωχαδερφισμό της πλειοψηφίας, τους θέλει διακαώς στην αγκαλιά του. Μπορούν να το πράξουν. Πρωτίστως για τους εαυτούς τους και δευτερευόντως για όλους τους άλλους.
7 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
