Ποιος είπε ότι η Τετάρτη δεν είναι συναυλιακή μέρα; Με μια προσεγμένη τιμή εισιτηρίου, ένα δυνατό όνομα όπως οι CASPIAN και με καλή τήρηση του προγράμματος μια χαρά μαζεύεται ο κόσμος. Και αν δεν κράταγε σχεδόν 50 λεπτά το set των WE.OWN.THE.SKY θα προλαβαίναμε πολύ πιο άνετα το μετρό το τελευταίο. Όλα τα παραπάνω, ακόμα και η παρασπονδία του support, ήταν υπέρ-αρκετά για να μαζευτούν από νωρίς πάνω από διακόσια άτομα στο An Club. Όσοι μάλιστα δεν φύλαγαν θέση μπροστά-μπροστά, έκαναν μια βόλτα από το merchandise για τις απαραίτητες προμήθειες.
Στα της συναυλίας τώρα. Δεν ξέρω αν ήταν η ιδέα μου, αλλά υπήρχε ένα διάχυτο συναίσθημα στην ατμόσφαιρα ότι η Τετάρτη θα έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο. Οι προσδοκίες τόσο από τους CASPIAN όσο κι από τους Αθηναίους WE.OWN.THE.SKY. ήταν μεγάλες. Από τους πρώτους γιατί μέσω των συνεντεύξεων που έδωσαν πριν το live έδωσαν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια συναυλία-σταθμό, ενώ από τους δεύτερους διότι τώρα τελευταία η βαβούρα γύρω από το όνομά τους γίνεται (δικαιολογημένα) όλο και μεγαλύτερη.
Το “The Glass/Nails” που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτιο είναι αναμφίβολα μια από τις καλύτερες post κυκλοφορίες της εγχώριας σκηνής, συγκρινόμενο ακόμα και με το “Voyage to Deconstruction” των SINCE (TIME) ή το “April” των MISUSE. Αυτό που έμενε να μάθω ήταν αν μπορούσαν να αποδώσουν ζωντανά όσα είχαν ηχογραφήσει. 
Κάπως έτσι ανέβηκαν στη σκηνή τα πέντε μέλη των WE.OWN.THE.SKY και χωρίς πολλές περιστροφές ξεκίνησαν με το “Raindrops And Oceans”, που προέρχεται από το τελευταίο τους EP. Πολύ καλός ο ήχος, δεμένη παρουσία και πάνω απ’ όλα φάνηκε ότι είχαν τεράστια αποθέματα ενέργειας για την συνέχεια. Μετά το “Transmissions of Static” το συγκρότημα μας ανακοίνωσε ότι ετοιμάζουν τον νέο τους δίσκο στον οποίο θα περιλαμβάνεται και το κομμάτι “Parasitic” το οποίο και ακολούθησε. Φρέσκος ήχος, με πολλά στοιχεία από MASERATI. Γενικά αυτό που κάνει τον ήχο των WE.OWN.THE.SKY να ξεχωρίσει είναι ότι ισορροπεί άψογα μεταξύ των μεγάλων επιρροών του, οπότε ακόμα κι αν πεις ότι αυτό το μέρος θυμίζει κάτι αμέσως εμφανίζεται κάτι άλλο στην θέση του. Κάπως έτσι κύλησε και η εμφάνισή τους, με το πιο συναισθηματικό “Alterecho” να το διαδέχονται τα τρία μέρη του πολυδιάστατου “A Stain Of Ink”. Όπως είπαμε το set κράτησε πολύ, σε σημείο που μπορεί να ξεπέρασε την έννοια του support, αλλά τα παιδιά έδειξαν πως είχαν την διάθεση να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Πράγμα που φυσικά και επαληθεύτηκε από την αποδοχή που βρήκαν στο χειροκρότημα του κόσμου.
Νίκος Ζέρης
Καταφθάνοντας κι εγώ με την ψυχή στο στόμα, μιας που η εξεταστική και η λήξη εργασιών έχουν ανοίξει απειλητικά τα σαγόνια τους περιμένοντας να μας καταπιούν, αντικρίζω ένα θεαματικά γεμάτο An Club – για δεδομένα καθημερινής- και τους WE.OWN.THE.SKY να αποσπούν ένθερμο χειροκρότημα από το κοινό. Λίγα λεπτά αργότερα στη σκηνή ανεβαίνουν οι CASPIAN, οι οποίοι μάλιστα μας είχαν υποσχεθεί κάτι το φαντασμαγορικό για το βράδυ της Τετάρτης. Θα επιβεβαιώνονταν οι υψηλές προσδοκίες μας;
Η εμφάνιση τους λοιπόν ξεκινά υπό τους ήχους του “Fire made flesh”, παρμένο από το τελευταίο τους full-length εγχείρημα “Waking season” που κυκλοφόρησε πριν από δύο χρόνια. Ο ήχος δυστυχώς ξεκίνησε ενοχλητικά δυνατός, κάτι που δε μπορώ να πω πως διορθώθηκε κατά τη διάρκεια της βραδιάς, σε αντίθεση με τον πολύ προσεγμένο ήχο των WE.OWN.THE.SKY νωρίτερα. Οι λιγομίλητοι Αμερικάνοι όμως δεν φάνηκαν να επηρεάζονται και αφού μας ευχαρίστησαν για πρώτη φορά εντός της νύχτας για την καταπληκτική ατμόσφαιρα που τους προσφέραμε (μιας και το έκαναν επανειλημμένα), προχωρούν ακόμη πιο πίσω στη δισκογραφία τους με το κομμάτι “Of foam and wave”. Η χαρούμενη μελαγχολία που χαρακτηρίζει τον ήχο των CASPIAN κατακλύσει την ατμόσφαιρα του An, κάτι το οποίο συνεχίζεται και με το κομμάτι “The heart that fed” από το τελευταίο τους δημιούργημα, το περσινό EP “Hymn for the greatest generation” (τόσο πολύ τους αγαπάνε τους ύμνους στο post rock και τους κολλάνε παντού; Δε βαριέσαι).
Αυτή όμως η αρκετά χαρούμενη μελαγχολία δε φαίνεται για πολλή ώρα να σπάει, μιας που κανένα δυνατό κομμάτι τους δε μοιάζει να κάνει την εμφάνιση του απόψε.
Η βραδιά κυλάει με δυο κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο, “Gone in Bloom and Bough” και “Halls of the Summer”, ανάμεσα στα οποία όμως παρεμβάλλεται ως ευχάριστη έκπληξη το κομμάτι “ASA” από τον πρώτο δίσκο των CASPIAN, “The four trees” αυτόν δηλαδή που τους καθιέρωσε στη σκηνή του post rock. Οι ίδιοι μας είπαν ότι το συγκεκριμένο κομμάτι το έπαιξαν ειδικά για την Αθήνα (και δεν είπαν ψέματα) αλλά πόσο θα απογοητευόμασταν όλοι όταν θα συνειδητοποιούσαμε ότι θα ήταν και το μοναδικό που θα ακούγαμε από την πρώτη τους δουλειά… Μετά και από το «The raven”, οι CASPIAN αποχωρούν από τη σκηνή για ελάχιστα δευτερόλεπτα για να έρθουν να παίξουν back to back τα 3 τους κομμάτια που έχουμε συνηθίσει να ακούμε παρεούλα, και αυτά δεν είναι άλλα από τα “Quovis”, “Further up” και “Further in”, ή με άλλα λόγια το μισό “We are the conductor” EP. To show των CASPIAN έμελλε να τελειώσει με το κομμάτι “Sycamore” και ένα θεαματικό κλείσιμο, όπου ολόκληρη η μπάντα με τη συνοδεία και μελών των WE.OWN.THE.SKY επιδόθηκαν σε ένα ψυχεδελικό freestyle κρουστών, το σημείο που αποτελεί με μεγάλη ευκολία το αποκορύφωμα της βραδιάς.
Παρατηρείτε κάτι περίεργο; Κι όμως, έμελλε να τελειώσει έγραψα. Λιγότερο από μιάμιση ώρα μετά το ξεκίνημα τους, οι CASPIAN αποχώρησαν αφήνοντας έξω από το setlist τους μεγάλα κομμάτια όπως “Moksha” και “Crawlspace”, και σίγουρα αφήνοντας μας με το παράπονο μιας και εμείς περιμέναμε ότι θα τους έχουμε να παίζουν μέχρι το πρωί εάν τους το ζητούσαμε. Καλή η έκπληξη του “ASA” αλλά νομίζω ότι ο κόσμος θα προτιμούσε να ακούσει κομμάτια που έχει αγαπήσει από το συγκεκριμένο συγκρότημα (και μάλιστα όχι ως παράλογη απαίτηση μιας που εκτελούνται στο tour στο οποίο βρίσκονται), κι εγώ σίγουρα μαζί τους.
Να μην παρεξηγηθώ όμως. Η συναυλία των CASPIAN το -όπως πολύ δυσάρεστα συνειδητοποιήσαμε μετά το πέρας της- αναπάντεχα βροχερό βράδυ της Τετάρτης, ήταν μια όμορφη κι ευχάριστη εμπειρία και ότι θα έπρεπε για να ξεκινήσει καλά η συναυλιακή χρονιά. Εκτός αν κάποιος άρπαξε πνευμονία όπως κολυμπούσε σπίτι, αυτό δεν θα ήταν ό,τι καλύτερο. Δυστυχώς βέβαια όσοι παραβρεθήκαμε ήμασταν προετοιμασμένοι για κάτι πολύ ανώτερο (νομίζω, πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να έχω γίνει γεροπαράξενη πριν την ώρα μου). Όπως και να χει όμως οι CASPIAN είναι ένα συγκρότημα με μεγάλες δυνατότητες στο χώρο του και αν ίσως κάποιοι είχαμε τις μικροαπογοητεύσεις μας από αυτή τη βραδιά, πιστεύω ότι θα μας το ξεπληρώσουν σύντομα.
Ειρήνη Τάτση
Φωτογραφίες: Μαριάννα Κατσαούνη
Setlist
Fire made flesh
Οf foam and wave
The heart that fed
Gone in Bloom and Bough
ASA
Halls of the Summer
The Raven
Quovis / Further Up / Further In
Sycamore
