Θυμάστε τον Ιζνογκούντ; Τον Βεζίρη που ήθελε να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη; Αυτή η κόμικ περσόνα θα ήταν η τέλεια παρομοίωση για τους Βρετανούς HECATE ENTHRONED. Στη περίπτωση τους, ο Χαλίφης ήταν (προσοχή στον αόριστο) οι συμπατριώτες τους, πάλαι ποτέ κυρίαρχοι του είδους, CRADLE OF FILTH. Από το 1995 με το EP “Upon Promeathean shores (unscriptured waters)”, μέχρι και την προηγούμενη κυκλοφορία τους πριν 9 ολόκληρα χρόνια “Redimus”, προσπαθούσαν να πάρουν τα ηνία από τη παρέα του Dani Filth (σε πιο death κατάσταση), αλλά μάταια. Δε μπόρεσαν να ξεφύγουν είτε από τη μετριότητα είτε από τη σκιά των CoF κι επ’ ουδενί δεν έφταναν την ποιότητά τους. Βλέποντας στο e-mail μου το promo της καινούριας τους δουλειάς “Virulent rapture”, αναφώνησα «μπα, ζουν αυτοί;». 9 χρόνια είναι αυτά!
Στο line up της μπάντας έχουμε δυο αλλαγές σε σχέση με αυτό του “Redimus”. Πίσω από το μικρόφωνο βρίσκεται ο Elliot Beaver, ενώ το drumkit σφυροκοπά ο Gareth Hardy. Και οι 2 τους επηρεάζουν το νέο άλμπουμ των Βρετανών με το δικό τους τρόπο. Σίγουρα μιλάμε για το καλύτερο drummer που είχαν ποτέ, με έξυπνο, γρήγορο drumming, το οποίο με τη βοήθεια της άψογης παραγωγής γίνεται άκρως πωρωτικό. Είτε στα blastbeats, είτε στις πιο mid-tempo στιγμές. Τα φωνητικά έχουν ακόμα περισσότερη death χροιά, και old school και brutal. Οι εναλλαγές με τα υψηλού επιπέδου black, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε κομματιού, είναι ότι πρέπει για να σε βάλουν στο κλίμα. Αυτά από τα νέα μέλη. Τώρα κιθαριστικά το νέο πόνημα των HECATE ENTHRONED, σε σχέση με το παρελθόν είναι αρκετά διαφορετικό. Συνήθως σε αυτό το είδος, δίνεται μεγάλη σημασία στα πλήκτρα. Το “Virulent rapture” όμως είναι 10 φορές περισσότερο κιθαριστικό. Τα πλήκτρα σαφώς και υπάρχουν σχεδόν παντού και αρκετές φορές σε πρώτο πλάνο, μα δεν είναι αυτά που δίνουν το ύφος της μπάντας. Όχι τουλάχιστον όπως παλιότερα. Άλλοτε γρήγορα γεμάτα riffs με βαριά παραμόρφωση και άλλοτε πιο old school ξυσίματα, συνοδευόμενα από διακριτικές μελωδίες. Και εδώ έχουμε αρκετές εναλλαγές στο ρυθμό, με αποτέλεσμα ο δίσκος στην ολότητα του να σε κρατά σε εγρήγορση. Για να είμαι βέβαια ειλικρινής, δεν έχουν «πετάξει» 100% την… λατρεία τους στους CoF, αλλά σίγουρα έχουν πιο δικό τους ήχο. Ουσιαστικά είναι μια εκμοντερνισμένη εκδοχή των παλιών HECATE ENTHRONED, που προσπαθούν να φέρουν τα 90’s του βρετανικού black metal στην εποχή μας. Κι ελέω της ποιοτικής απουσίας των CRADLE OF FILTH, είναι οι μόνοι που το καταφέρνουν χωρίς να ξεφεύγουν. Τραγούδια που ξεχωρίζω είναι σίγουρα το “Life”, ίσως το πιο εμπορικό του άλμπουμ, το οποίο έπαιζαν σε διάφορα live μέχρι σήμερα, αλλά είναι αρκετά αλλαγμένο. Πολύ καλές συνθέσεις είναι και τα “Of witchery and the blood moon” και “Plagued by black death”. Στο “Virulent rapture” υπάρχει και ένα ακουστικό instrumental με τίτλο “Immateria”, το οποίο δε ταιριάζει και τόσο στον δίσκο, μιας που συνήθως σε αυτό το ύφος έχουμε ορχηστρικά instrumental.
Ναι… ζουν! Τους πήρε μια δεκαετία να βγάλουν άλμπουμ και σχεδόν 20 χρόνια να κάνουν κάτι πιο προσωπικό, αλλά τα κατάφεραν. Το “Virulent rapture” είναι μακράν η καλύτερη δουλειά τους και σίγουρα η πιο ώριμη. Αν συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο θα ανέβουν τελικά στο θρόνο του Χαλίφη, ενώ ο Ιζνογκούντ ακόμα προσπαθεί!
8 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
