Όταν η επιτυχία γίνεται αυτοσκοπός έχεις αυτομάτως χάσει ένα τεράστιο μέρος της. Προσπαθώντας δηλαδή να φτιάξεις έναν τέλειο δίσκο στις λεπτομέρειες τελικά χάνεις την ουσία. Και το αποτέλεσμα; Έχεις ένα album, καλή ώρα όπως το “TheroNation” των SCHOOLDRIVERS, που θα μπορούσε να πατήσει οτιδήποτε έχει γραφτεί στον χώρο του hard rock στη χώρα μας αλλά τελικά δεν καταφέρνει να πείσει ότι το larger than life attitude με το οποίο διακατέχεται έχει μια πραγματική υπόσταση.
Η ιστορία των SCHOOLDRIVERS ξεκινάει από πολύ παλιά, με ελληνόφωνο crossover ροκ σχολικού, κυρίως, επιπέδου ,το οποίο έχει ευτυχώς μεταλλαχθεί σε ένα all around hard rock. Οι εφηβικές παρορμήσεις του παρελθόντος έχουν περάσει σε ένα πιο κολεγιακό ύφος που προσπαθεί να στεγάσει όλες τις 80’s hard rock επιρροές του συγκροτήματος. Το δυνατό χαρτί της μπάντας είναι η παραγωγή. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι τα παιδιά επένδυσαν ότι είχαν και δεν είχαν σε αυτό το κομμάτι. Η απόφαση για δύο διαφορετικά master του δίσκου (το ένα για βινύλιο το άλλο για ψηφιακή μορφή) είναι από μόνη της τεράστια και φυσικά το ηχητικό αποτέλεσμα μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε δίσκους παγκόσμιας κλάσης. Κοντά στην αψεγάδιαστη παραγωγή έρχεται και η εκπληκτική ερμηνεία, πρώτα του τραγουδιστή και ύστερα των υπόλοιπων μελών του συγκροτήματος. Αν μπορούσα να ακούσω αυτόν τον δίσκο μόνο τεχνικά ίσως και να παραμιλούσα από την χαρά μου, αφού όλα ακούγονται και βρίσκονται εκεί που πρέπει.
Δυστυχώς όμως, το στοιχείο εκείνο που κάνει ένα δημιουργικό εγχείρημα να ξεχωρίσει είναι η ουσία και όχι τα περί της ουσίας. Έτσι λοιπόν για να καταφέρεις να στηρίξεις αυτό το τεράστιο χώνεμα τόσο πολλών επιρροών και να κυκλοφορήσεις έναν εκπληκτικό all around hard rock δίσκο θα πρέπει να μετράς τουλάχιστον δύο δεκαετίες ενεργής δισκογραφικής παρουσίας. Φυσικά δεν ζήτησε κανείς από τους SCHOOLDRIVERS τέτοια προσόντα, άλλωστε είναι μόλις ο πρώτος τους δίσκος και η δουλειά που έχουν ρίξει για αυτόν φαίνεται ότι είναι μεγάλη. Αντιστρόφως όμως, το συγκρότημα δείχνει να έχει προσδοκίες, όπως συμπεραίνω απ’ όλα τα παραπάνω, που ενδεχομένως να μην κατακτηθούν. Πιο απλά, μπορεί να έχει γεννηθεί ο νέος Bon Jovi, αλλά πρέπει να πρώτα να μας αποδείξει ότι υπάρχει αλλά και ότι είναι ο διάδοχος κι όχι να προσπαθεί να μοιάσει στον προηγούμενο.
Συμπερασματικά, η δουλειά που έχει γίνει στο “TheroNation” είναι άξια θαυμασμού, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχε δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στη συνθετική πλευρά του δίσκου από την ηχητική. Είναι κρίμα δηλαδή να γράφεις radio friendly τραγούδια χωρίς αυτά να παίζονται στο ράδιο.
7 / 10
Νίκος Ζέρης
