Είχα στο μυαλό μου αυτό το αφιέρωμα πολύ καιρό, ώσπου όταν επιτέλους αποφάσισα να φτιάξω μία λίστα με άλμπουμ που οι δημιουργοί τους μας έπρηξαν τον έρωτα μέχρι να τα βγάλουν (και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα δεν έχουν κυκλοφορήσει) και πραγματικά ξαφνιάστηκα με το πόσα «Μπεν Χουρ» υπάρχουν στον ευρύτερο χώρο της heavy metal μουσικής, τα οποία, φέρνοντάς τα στο μυαλό μου, ξαναζούσα την προσμονή ετών να μου ανεβάζει την πίεση, όπως τότε, που περίμενα μάταια να ακούσω τη δουλειά των αγαπημένων μου συγκροτημάτων. Επειδή το “Chinese democracy”, δεν είναι μόνο του και υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που ίσως και να είναι χειρότερα απ’ αυτό, διαβάστε στο πρώτο μέρος αυτού του αφιερώματος, πώς έπαιξαν ή παίζουν με τα νεύρα μας οι CRIMSON GLORY, ANTHRAX, BOLT THROWER, WATCHTOWER, WINTERSUN, SANCTUARY, SAVIOR MACHINE, DREAM THEATER και σε λίγες μέρες ακολουθούν κι άλλοι, στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος, το οποίο είναι … “in the making”…
1991 και οι CRIMSON GLORY είχαν κυκλοφορήσει μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις ποτέ, το “Strange and beautiful” το οποίο τελικά, σύμφωνα με τους ίδιους, ήταν ουσιαστικά ένα σόλο άλμπουμ του τραγουδιστή τους, Midnight, με λίγη συμμετοχή από τους υπόλοιπους. Στην αρχή όμως ήταν να κυκλοφορήσει ως διπλό άλμπουμ, έχοντας κάποια τραγούδια που μπήκαν τελικά στο “Astronomica”!!! Στην πορεία, διαλύθηκαν το 1992 κι επανασυνδέθηκαν το 1996, δουλεύοντας πάνω στα ίδια τραγούδια ουσιαστικά και βρίσκοντας τραγουδιστή τον Wade Black. Το άλμπουμ πήρε 3 γεμάτα χρόνια για να κυκλοφορήσει… Ήταν μία περίοδος που σε κάποια σημεία, το συγκρότημα είχε αφήσει να εννοηθεί ότι εξωγήινοι είχαν κλέψει τα master tapes (παρότι επίσημα έλεγαν ότι εξαφανίστηκαν τα ψηφιακά αρχεία ακόμα και από το back-up), ενώ φήμες έλεγαν ότι από την τσαντίλα του για την καθυστέρηση, ο Drenning κατούρησε πάνω στις μπομπίνες… Όπως και να έχει, το άλμπουμ κυκλοφόρησε άρον-άρον, παρά την τρομακτική καθυστέρησή του, με drum machine, παρότι φαίνεται να είχαν πάρει τον Steve “Doc” Wacholz (ex-SAVATAGE) στα ντραμς…
Από εκεί και πέρα, ξεκινά μία περίοδος παλινωδίας για τους GLORY, με την εταιρία τους, τη Rising Sun να κλείνει, την ελληνική Black Lotus που ήταν να βγάλει τον επόμενο δίσκο τους μαζί με κάποια DVD, να κλείνει κι αυτή και τους CRIMSON GLORY, μέσα από τις τραγωδίες τους (βλέπε θάνατο του Midnight), να παλεύουν απεγνωσμένα να διατηρηθούν στο προσκήνιο, αλλά μάταια. Μέχρι και ο επόμενος τραγουδιστής τους, Todd LaTorre, τους παράτησε ενώ είχαν δώσει κάποια live (ανάμεσά τους και στη χώρα μας) και είχαν δώσει στη δημοσιότητα το demo ενός τραγουδιού, επειδή ήταν ανενεργοί για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν μπορούσε να περιμένει, οπότε δέχτηκε την πρόταση των QUEENSRYCHE. Το γκρουπ, το καλοκαίρι του 2013, δήλωσε ότι είναι σε αναζήτηση τραγουδιστή, αλλά πέραν τούτου δεν έχουμε ακούσει κάτι… Προφανώς, μέσα στη δεκαετία, ίσως κυκλοφορήσουν κάτι… Ίσως, ένας από τους λόγους των τρομακτικών καθυστερήσεων, να είναι και η εμπλοκή εξέχοντος μέλους τους, στη βιομηχανία «ταινιών για ενηλίκους»!!!
Εξέχουσα θέση στο αφιέρωμά μας, κατέχουν δικαιωματικά και οι ANTHRAX. Το 2003 κυκλοφόρησαν το “We’ve come for you all”, πέντε χρόνια μετά το “Vol. 8: The threat is real”, με τον John Bush στα φωνητικά, από εκεί και πέρα όμως, ξεκίνησε μία άνευ προηγουμένου παλινωδία με τους τραγουδιστές και τις ενδιάμεσες κυκλοφορίες. Ηχογράφησαν το “The greater of two evils”, που είναι επανηχογραφήσεις κλασικών τους τραγουδιών, έφυγε ο Bush και ήρθε στη μπάντα ο Joey Belladonna, με τον οποίο περιόδευσαν παίζοντας το “Among the living” ολόκληρο. Το 2007 όμως, όπως είχε δηλώσει ο Scott Ian, αποφάσισαν να ξεκινήσουν να δουλεύουν πάνω στο άλμπουμ που επρόκειτο τελικά να κυκλοφορήσει τέσσερα ολόκληρα χρόνια αργότερα, χωρίς τραγουδιστή, αφού ο Belladonna αποφάσισε να φύγει. Προσέλαβαν τον Dan Nelson, έπαιξαν συναυλίες μαζί τους και βγήκαν στο youtube καινούργια τους τραγούδια μαζί του, αλλά και πάλι έμειναν χωρίς τραγουδιστή, αφού –όπως φάνηκε εκ των υστέρων- δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον Nelson κι αφού πήραν τον Bush για μερικές συναυλίες, τελικά ένωσαν τις δυνάμεις τους οριστικά με τον Joey Belladonna (και παρά τις φήμες ότι θα δούλευαν με τον Corey Taylor των SLIPKNOT, αφού τελικά δεν του το επέτρεψε η Roadrunner) και κυκλοφόρησαν το “Worship music” τον Σεπτέμβριο του 2011, ύστερα από πολλές περιοδείες και άπειρες live κυκλοφορίες, επανηχογραφήσεις, DVD και συλλογές…
Οι BOLT THROWER είναι εντελώς άλλη φάση συγκροτήματος, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Γκρουπ που πουλάει μπλουζάκια μόνο στις συναυλίες του, με λίγες, επιλεγμένες εμφανίσεις, καταπληκτικές στούντιο δουλειές, μία DYI νοοτροπία στα πάντα και πάνω απ’ όλα ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ απέναντι στους οπαδούς τους. Κάναμε μαύρα μάτια να τους δούμε, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι κάποια από τα μέλη τους έχουν φοβία να ταξιδέψουν με αεροπλάνο (σαν τον Ντένις Μπέργκαμπ ένα πράγμα) κι απ’ ότι φαίνεται θα κάνουμε καιρό ακόμα να τους δούμε… Το “For those once loyal” κυκλοφόρησε το 2005, έχουν περάσει 9 χρόνια από τότε και είναι βέβαιο ότι ούτε αυτή τη χρονιά θα δούμε live τους BOLT THROWER, ούτε θα ακούσουμε νέο δίσκο απ’ αυτούς. Οι ίδιοι έχουν δηλώσει ότι πριν από αρκετά χρόνια είχαν μπει στο στούντιο για να γράψουν νέο δίσκο, αλλά δεν τους έβγαινε όπως ήθελαν και προτίμησαν να σταματήσουν, παρά να βγάλουν κάτι που δεν άρμοζε στο όνομά τους… Απίστευτα σωστή νοοτροπία, αλλά και 9 χρόνια χωρίς δίσκο, σαν να παραείναι πολλά ρε παιδιά… Καλή η true-ίλα, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βρουν αυτή τη ρημάδα την έμπνευση…
Όσο για τους WATCHTOWER και το “Mathematics”, αυτό είναι ένα ανέκδοτο που κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει… Από το 1989 και το “Control and resistance”, έχουν ουσιαστικά να βγάλουν δίσκο οι Τεξανοί prog ήρωες, με τον Ron Jarzombek να κυκλοφορεί από τότε μέχρι σήμερα δύο δίσκους με τους SPASTIC INK, ισάριθμους με τους BLOTTED SCIENCE, ένα δίσκο με τους GORDIAN KNOT κι ένα σόλο άλμπουμ. WATCHTOWER όμως, τίποτα. Όπως κάθε συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του όταν παίζει με τα νεύρα μας, από το 1990 έχουν ανακοινώσει ότι ο τρίτος τους δίσκος θα ονομαστεί “Mathematics”, αλλά κάνουν ότι μπορούν για να μην το ακούσουμε ποτέ. Κατά καιρούς, ακούσαμε διάφορες φήμες για το άλμπουμ αυτό, κάποιες διάσπαρτες live εμφανίσεις, μέχρι το 2010 που έπαιξαν στο Keep it true κι έδωσαν στη δημοσιότητα ένα αρχικό mix του τραγουδιού “Size does matter”, με τον Alan Tecchio στα φωνητικά, ο οποίος λίγο αργότερα όμως, αποχώρησε από το συγκρότημα και οι πληροφορίες κάπου εκεί σταματούν, έστω κι αν ο Jarzombek έχει δώσει κάποιες συνεντεύξεις (ανάμεσα στις οποίες και στο ROCK HARD) στις οποίες ουσιαστικά δεν μας παρέχει εγγυήσεις ότι τελικά θα ακούσουμε αυτό το άλμπουμ, που μπροστά του η καθυστέρηση του “Chinese democracy” φαντάζει υπερελάχιστη.
Απίστευτη περίπτωση, είναι αυτή των WINTERSUN. Το γκρουπ αυτό, το δημιούργησε ο Jari Maenpaa, πρώην βασικό μέλος των ENSIFERUM. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους, που είχε κυκλοφορήσει το 2004, δημιούργησε ένα αρκετά μεγάλο κύμα φανατικών θαυμαστών, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να περιμένει με ανυπομονησία το επόμενο βήμα τους. Δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα τον Μάιο του 2006, ο Jari, δήλωσε επίσημα ότι ξεκινούν οι ηχογραφήσεις για το δεύτερο άλμπουμ τους, με την ονομασία “Time”. Αυτό ήταν… Ακολούθησε ένας άνευ προηγουμένου χαμός. Το γεγονός ότι η μουσική τους ήταν απελπιστικά απαιτητική και οι υπολογιστές με τους οποίους δούλευαν, δεν αρκούσαν να κάνουν τη δουλειά (διαβάστε αναλυτικά τα προβλήματα στη συνέντευξη που είχαμε κάνει μαζί τους, εδώ, ώσπου ο Maenpaa έπαθε writer’s block και δεν μπορούσε να συνθέσει πλέον, σταμάτησε και τις ζωντανές εμφανίσεις, μήπως και μπορέσει να συγκεντρωθεί, αλλά μάταια. Τελικά, αναγκάστηκαν από την εταιρία τους, Nuclear Blast, προκειμένου να αποκτήσουν υπολογιστές που να σηκώνουν τα 1.600 κανάλια που χρειάζονταν για κάθε τραγούδι, να δώσουν μερικά live και να γίνει η δουλειά. Βέβαια, τελικά τον Οκτώβριο του 2012, μετά από αλλεπάλληλες αναβολές, κατάφεραν οι WINTERSUN να κυκλοφορήσουν το… πρώτο μέρος του “Time”, με τον τίτλο “Time I” και με το δεύτερο μέρος του να αναμένεται. Υποτίθεται ότι θα κυκλοφορούσε πέρυσι, αλλά να μην τα θέλουμε όλα δικά μας… Εδώ το πρώτο μέρος, έκανε 8 χρόνια να κυκλοφορήσει. Μέσα σ’ ένα χρόνο, να έχουμε δύο δίσκους;
Τώρα οι SANCTUARY, ομολογώ ότι δοκιμάζουν την υπομονή μου. Με την κυκλοφορία του “The obsidian conspiracy”, οι NEVERMORE και συγκεκριμένα ο Warrel Dane, δήλωναν ότι θα κυκλοφορήσει νέος δίσκος με τους SANCTUARY, ότι ακόμα μπορεί να τραγουδά ψιλά, όπως παλιά και ανακοίνωσαν ακόμα και τον τίτλο του δίσκου, που ήταν “The year the sun died”. Το 2011, όταν ανακοινώθηκε η «αδράνεια» ή διάλυση των NEVERMORE μετά τις αποχωρήσεις του Jeff Loomis και του Van Williams, ήρθαν για live στην Ελλάδα ως SANCTUARY και πέραν τούτου ουδέν!!! Κάποια στιγμή, ήρθε το αναμενόμενο νέο, ότι δηλαδή υπέγραψαν στη Century Media και μετά πάλι σιωπή, ώσπου πριν λίγες εβδομάδες, ανακοινώθηκε ότι μπήκαν στο στούντιο… Άντε να δούμε τι θα ακούσουμε γιατί η παρατεταμένη αναμονή, μόνο μεγαλύτερες απαιτήσεις δημιουργεί και είναι δύσκολο πλέον το γκρουπ να ανταποκριθεί…
Απίστευτη και τρομερά περίπλοκη είναι η περίπτωση των SAVIOR MACHINE. Μετά από δύο κολοσσιαία άλμπουμ, το “I” και το “II” και μία ΑΞΕΧΑΣΤΗ συναυλία στο «Ρόδον», ο ηγέτης τους Eric Clayton, αποφάσισε να γράψει «το soundtrack για το τέλος του κόσμου», όπως ο ίδιος δήλωνε και τότε κυκλοφόρησε το “Legend”, του οποίου τα τρία μέρη ήταν προορισμένα να κυκλοφορήσουν από το 1997, κάθε χρόνο ένας δίσκος, μέχρι και το 1999 (αφού το 2000 οι Γραφές έλεγαν ότι θα έρθει η συντέλεια του Κόσμου). Τα δύο πρώτα μέρη, πήγαν σύμφωνα με τον προγραμματισμό. Μετά όμως, άρχισαν τα κωλύματα. Συμφωνήθηκε να κυκλοφορήσει το “Legend III” σε δύο μέρη, εκ των οποίων το πρώτο βγήκε το 2001 και το επόμενο ήταν να κυκλοφορήσει το 2007. Δύο βασικά προβλήματα, η εύθραυστη υγεία του Eric Clayton και οι διαμάχες με τη δισκογραφική του εταιρία, τη Massacre, από την 
οποία αποχώρησε, δεν έχουν επιτρέψει την κυκλοφορία του, ακόμη. Παρόλα αυτά, η Massacre, κυκλοφόρησε το “Legend III:II”, αλλά η αντίδραση του Clayton ήταν άμεση, αφού το χαρακτήρισε bootleg, αφού πήραν ότι συνθέσεις είχαν στα χέρια τους, σε οποιαδήποτε μορφή, αμιξάριστο κτλ και το κυκλοφόρησαν. Μέχρι πριν από 1-2 χρόνια, μπορούσε κανείς να δει στο site του γκρουπ, μία εκτενή αναφορά στην άποψή τους πάνω σ’ αυτό. Πλέον, υπάρχουν ελάχιστα ίχνη, εκ των οποίων ένα είναι αυτό:
«Σχετικά με τις κόπιες του “Legend III:II” που πωλούνται… Το CD αυτό είναι μία τεράστια, ανολοκλήρωτη απάτη, που προέρχεται από τα demo του 2004. Αν αγοράσετε το παράνομα κατασκευασμένο αυτό CD, δίνετε λεφτά σε κλέφτες και ψεύτες και δεν δίνετε τίποτα σωστό στον εαυτό σας. Το μεγαλύτερο μέρος όσων υπάρχουν εκεί, έχουν επανηχογραφηθεί και ακούγονται εντελώς διαφορετικά. Οι SAVIOR MACHINE δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ να κάνουν με αυτήν την κυκλοφορία». Η αντίθετη άποψη, της Massacre, δεν έχει εκφραστεί δημοσίως, αλλά μετά από κουβέντες που είχε παλαιότερα με στελέχη της, μου είχαν πει ότι είχαν πληρώσει προκαταβολές για το δίσκο αυτόν (παραγωγή κτλ), τον οποίον ποτέ δεν έλαβαν στα χέρια τους αλλά και με τη λύση του συμβολαίου τους, ποτέ δεν έλαβαν πίσω χρήματα από τον Clayton, οπότε προχώρησαν στο κόψιμο 1.000 κομματιών από το “Legend III:II”. Αναλυτικά, η ιστορία (από την οπτική γωνία των εταιριών), μπορεί να διαβαστεί εδώ.
Το “Metropolis pt 2”, ήταν το δεύτερο «μυθικό» τραγούδι των DREAM THEATER, μαζί με το “Change of seasons”. Ο λόγος ήταν ότι αφού στο “Images and words” (1992) υπήρχε το “Metropolis pt 1”, όλοι ανέμεναν το δεύτερο μέρος του. Το “Change of seasons”, ήταν ένα τραγούδι που το είχαν παίξει live 3 φορές και δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα (όπως και αρκετά άλλα τραγούδια του παλαιότερα), αλλά τελικά βγήκε το ομώνυμο EP και ησύχασαν οι οπαδοί. Το “Metropolis pt 2” όμως; Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν μιλάμε για ένα δίσκο που πήρε πολύ καιρό να ετοιμαστεί, αλλά για έναν «θρύλο», που αφορούσε ένα συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο δεν είχε ακουστεί ποτέ και φημολογούνταν ότι αυτό δεν θα γινόταν ποτέ. Μετά από χρόνια συναναστροφής με το σχήμα, έπεσε στα χέρια μου η πρώιμη μορφή του τραγουδιού “Metropolis pt 2”, σε μία instrumental μορφή με πλήκτρα (από τον Derek Sherinian), ντραμς και κιθάρα, με πολύ κακό ήχο, διάρκεια γύρω στα 20’, αλλά και καμία σχέση με το άλμπουμ που κυκλοφόρησε, αφού τελικά μπορούσε κανείς να διακρίνει μόνο κάποια μέρη του “One last time” και κάποια άλλα διάσπαρτα περάσματα. Ακόμα θυμάμαι τον φίλο Αντρέα Στασινόπουλο, στη ραδιοφωνική εκπομπή στον 902, δύο μήνες πριν βγει ο δίσκος, να μου τον δίνει και να κοντεύω να λιποθυμήσω από την πώρωση, αλλά και τον Mike Portnoy να με παρακαλά στη συνέντευξη που κάναμε τότε, όταν του είπα ότι πίστευα πως ολόκληρος ο δίσκος ήταν το “Metropolis pt 2”, να μην το μαρτυρήσω/δημοσιεύσω και χαλάσω την έκπληξη, γιατί οι promo κόπιες που έδωσαν στον Τύπο, έγραφαν πάνω μόνο το “Scenes from a memory”…
Τέλος του πρώτου μέρους
Σάκης Φράγκος
