Οι SKYCLAD είναι ένα από τα γκρουπ που οι μεταλλάδες της δικιάς μου γενιάς μεγάλωσαν με αυτούς και ίσως είναι ένα από τα συγκροτήματα που η χώρα μας τα αγκάλιασε πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη στον κόσμο. Ακόμα θυμάμαι το πάθος της ελληνικής μεταλλικής κοινότητας για το συγκεκριμένο γκρουπ. Θυμάται κανείς τον πανικό έξω από το Rock City, για ένα αυτόγραφο από τον Martin Walkyier;
Τις εμφανίσεις στο Ρόδον που άφησαν εποχή; Όλοι εμείς των 30-40 τρέφουμε μεγάλη αγάπη στο συγκεκριμένο γκρουπ το οποίο ανταπέδιδε πάντα την αγάπη που εμείς του δείχναμε.
Η ιστορία τα έφερε έτσι και ο κοντός ποιητής/παρανοϊκός/τραγουδιστής άφησε το γκρουπ και όπως δείχνουν όλα είναι πολύ δύσκολο πλέον να επιστρέψει. Παρακολουθώντας την πορεία της μπάντας μετά τον Martin, δεν μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος. Όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, οι SKYCLAD είναι από τις μπάντες που ποτέ δεν έβγαλαν κακό άλμπουμ. ΟΥΤΕ ΕΝΑ! Γυρνώντας όμως το νόμισμα από την άλλη πλευρά οι δουλειές με τον Kevin Riddley στα φωνητικά δεν είναι αυτό που ένας οπαδός των SKYCLAD θα ήθελε να ακούσει. Όχι πως είναι ανάξιες λόγου απλά λείπει αυτό το «κάτι» για να τις ανεβάσει ένα επίπεδο πιο ψηλά. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι έχουν πάρα πολύ καιρό να παρουσιάσουν κάτι καινούργιο συνθετικά.
Το συναυλιακό όμως κομμάτι είναι εντελώς διαφορετικό. Το συγκρότημα έχει το υλικό και την εμπειρία να κάνει κάθε εμφάνιση του, ένα ατελείωτο party. Η τελευταία εμφάνιση τους στην χώρα μας στο Up the Hammers, το 2012, είχε ξεκινήσει με το promo ότι θα έπαιζαν από τα 4 πρώτα άλμπουμ μόνο. Ο Kevin πάνω στην σκηνή αναφέρθηκε στα πέντε πρώτα και στο encore πήραμε μια γερή δόση και από το έκτο! Αν και ήταν μια εμφάνιση που πέρασα απίστευτα καλά, ήταν ολοφάνερο ότι η μπάντα προτιμούσε να ασχοληθεί με την folk πλευρά της, παρά με την τόσο old school που ο περισσότερος κόσμος εδώ θα ήθελε. Μια ματιά στο setlist εκείνης της βραδιάς.
01. “Spinning Jenny”
02. “Earth Mother The Sun & The Furious Host”
03. “Another Fine Mess”
04. “Just What Nobody Wanted”
05. “Cardboard City”
06. “Land Of The Rising Slum”
07. “The One Piece Puzzle”
08. “Cry Of The Land”
09. “The Wickedest Man In The World”
10. “The Widdershins Jig”
11. “Emerald”
12. “Thinking Allowed?”
13. “Inequality Street”
14. “The Parliament Of Fools”
15. “Penny Dreadful” 
Πέρασαν περίπου δυο χρόνια από την τότε πολύ καλή εμφάνισή τους, το νέο της επιστροφής τους στην χώρα μας με ένα oldschool set, με έκανε να το αμφισβητώ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα ήμουν για μια ακόμη φορά εκεί να δω τους τρελούς Άγγλους πότες. Φτάνοντας στην ώρα μας στο κλαμπ και με μισή ώρα καθυστέρηση, μια από τις συναυλίες της χρονιάς ήταν έτοιμη να ξεκινήσει.
Πρώτη μπάντα της βραδιάς που προσπάθησαν να ζεστάνουν την ατμόσφαιρα ήταν οι VOYAGER. Όπως είπαν και τα παιδιά, ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στη σκηνή και μπορώ να πω ότι τα πήγαν αρκετά καλά. Μπορεί να ήταν εμφανές το τρακ και η έλλειψη της εξοικείωσης με την σκηνή, αλλά έδωσαν βάση στο σημαντικότερο. Να παρουσιάσουν σωστά και χωρίς λάθη τα τραγούδια τους, Το κλασικό heavy τους με τα επικά φωνητικά και κάποιες power metal αναφορές μου κράτησε το ενδιαφέρον. Ξεχώρισε η καθαριστική τους δουλειά και η σταθερότητα του ντράμερ τους. Περιμένουμε το πρώτο τους demo για να βγάλουμε περισσότερα συμπεράσματα. 
Δεύτερη μπάντα της βραδιάς οι MENACE και από το κλασικό heavy σε λίγα λεπτά άνοιξε ένα τεράστιο thrash pit! MENACE σημαίνει thrash και για μισή ώρα δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους, Έπαιξαν κομμάτια από την πρώτη τους δουλειά που μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο “Cosmic Conspiracy” τα οποία ξεχωρίζουν για την δυναμικότητα τους και τα riff τα οποία σπέρνουν! Δεν έχω ακούσει ακόμα το άλμπουμ αλλά live τα παιδιά με έπεισαν. Εύχομαι να τους δω σύντομα ξανά σε ένα thrash event οπού εκεί θα ταίριαζαν περισσότερο.
Τρίτη και τελευταία support μπάντα της βραδιάς οι SACRAL RAGE, που μπορεί να 
παρουσιάστηκαν ως «η μεγαλύτερη ελπίδα του ελληνικού heavy metal», εμένα τουλάχιστον συναυλιακά δεν με έπεισαν με την παρουσία τους. Έχουν ένα EP στο ενεργητικό τους το “Deadly Bits of Iron Fragments” και ένα ωραίο μίγμα του heavy/speed metal παλαιάς κοπής, με δυναμικά riff και πάρα πολύ καλά φωνητικά. Δεν με ενθουσίασαν όμως και σε κάποιες στιγμές ένιωθα ότι υπερβάλουν λίγο σε πάθος. Έχουν όμως όλα τα υλικά για να δημιουργήσουν κάτι σπουδαίο στο μέλλον.
Και κάπου εκεί έφτασε η ώρα που όλοι περιμέναμε. Το ρολόι έδειχνε 10.30 και οι SKYCLAD ανέβηκαν πάνω στην σκηνή ξεκινώντας με το απόλυτο συναυλιακό ύμνο “Spinning Jenny”. Η ανταπόκριση από τους πάνω από 400 (νούμερο που δεν περίμενα με τίποτα) παρευρισκομένους ήταν άμεση. Θα ήθελα εδώ να αναφέρω ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού ήταν νέα παιδιά κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Πραγματικά είναι κρίμα να μένει ακόμα το μεγαλείο των SKYCLAD ένα καλά κρυμμένο μυστικό για λίγους. Συνέχεια με το “Earth Mother, The Sun And The Furious Host”. O Kevin μας καλωσορίζει, λέγοντας για το oldschool ύφος της βραδιάς. Οι πρώτες νότες του “The Sky Beneath My Feet” μου προκάλεσαν ρίγη και τα crowd surf ξεκίνησαν! Σε αυτό όπως και στο “Men of Straw” που ακολούθησε αλλά και γενικώς σε όλα τα heavy/thrash κομμάτια του παρελθόντος η απουσία του Martin ήταν παραπάνω από εμφανής. Από εκεί και πέρα είδαμε ένα εκπληκτικό show από μια μπάντα που ξέρει να σε κάνει να χοροπηδάς σαν δεκάχρονο ανεξάρτητα από αυτό που λέει η ταυτότητα σου! Ο Kevin είχε τεράστια κέφια για άλλη μια φορά (και πώς να μην έχει αφού είχε πιει τα πάντα πάνω στην σκηνή!) κάνοντας συνεχόμενα αστεία με το κοινό. Έκραξε ακόμη και τον 
Graeme English (μπάσο) για τα νυχτοπερπατήματα του την προηγούμενη νύχτα! Ο Steve Ramsey (κιθάρα) και η Georgina Biddle (βιολί) συνεχίζουν να δίνουν τις γνωστές μάχες κιθάρας-βιολιού και να χοροπηδούν άνετα παρόλα τα παραπανήσια κιλά τους! Το setlist ήταν τεράστιο και απολαυστικότατο (μέχρι και τον ύμνο “Skyclad” ακούσαμε!) με κομμάτια από όλη την ιστορία τους και κάποια που δεν είχαμε ξανακούσει στην Ελλάδα (“The Declaration of Indifference”). Ακόμα και στα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν με την κιθάρα του Steve, έβγαλαν άνετα το “The Widdershins Jig” με μισή κιθάρα ενώ μέχρι να λυθεί το πρόβλημα απολαύσαμε ένα φοβερό solo βιολιού από την Georgina το οποίο οδήγησε σε ρυθμικά χειροκροτήματα! Απίστευτη μπάντα πραγματικά! Η τετράδα από τα “Drinking Song” που ακούσαμε στο encore, έφερε τον πανικό στις πρώτες γραμμές, μας αποχαιρέτισαν μέσα σε αποθέωση (και την ώρα να πλησιάζει 1 το βράδυ!) και είμαι σίγουρος ότι άμα είχαν κέφια (και ξύδια!) παραπάνω θα μπορούσαν να το κρατήσουν άνετα μια ώρα ακόμη!
Μετά από μια τέτοια συναυλία τα συμπεράσματα μου είναι ότι μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να θέλουμε πίσω τον Martin, αλλά αυτή η μπάντα, έστω και έτσι όπως είναι έχει λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον συναυλιακά. Από το να βλέπεις την νέα γενιά που αγκομαχά να βγάλει 70 λεπτά πάνω στην σκηνή, εγώ προτιμώ τους «γέρους» που παραμένουν πέρα για πέρα τίμιοι! 
Υ.Γ. 1: Προς απάντησή μου σε έναν φίλο που με ρωτά επίμονα γιατί πήγα στους SKYCLAD με αυτή την σύνθεση, θα ήθελα να τον ρωτήσω γιατί πήγε στους RIOT V με αυτή την σύνθεση.
Y.Γ. 2: Τιμή και δόξα στο παιδί που ζητούσε το “Civil War Dance” σε όλη την διάρκεια του set. Next time brother….
SETLIST
1.Spinning Jenny
2.Earth Mother, The Sun And The Furious Host
3.The Sky Beneath My Feet
4.Men Of Straw
5.The Antibody Politic
6.The Song Of No-Involvement
7.Words Upon The Street
8.Just What Nobody Wanted
9.Cardboard City
10.The Wickedest Man In The World
11The Declaration Of Indifference
12The One Piece Puzzle
13.No Deposit, No Return
14.Great Blow For A Day Job
15.The Widdershins Jig
16.Another Fine Mess
17.Thinking Allowed?
18.Skyclad
19.The Parliament Of Fools
Encore:
20.Inequality Street
21.Another Drinking Song
22.Penny Dreadful
23.Emerald
Γιώργος Καραγιάννης
