Και η λίστα με τα συγκροτήματα που δεν έχουν υπογράψει σε κάποια εταιρεία και αξίζει να τσεκάρει κάποιος, μεγαλώνει.
Νέα είσοδος οι VALTARI, ή ο VALTARI αν θέλετε, μιας και ο «τα πάντα όλα» στην προκειμένη είναι ο Αυστραλός και μεγαλωμένος και αυτός με αυτό το γάλα των καγκουρό που έχει κάνει τη σκηνή της Αυστραλίας να βγάζει τόσο ωραία πράγματα τα τελευταία χρόνια, Marty Warren.
Δεν είχε τύχει να ακούσω το πρώτο άλμπουμ που είχε βγάλει (“Fragments of a nightmare” το 2012), αλλά αυτά που άκουσα στο δεύτερο, το οποίο και μας ενδιαφέρει σε αυτή την παρουσίαση, είναι άκρως ικανοποιητικά. Το “Hunter’s pride” είναι ένας δίσκος που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει από κάποια Φινλανδική μπάντα, συνδυάζοντας το melodic death metal (από INSOMNIUM στους συμπατριώτες του BE’LAKOR και ως τους παλιούς DARK TRANQUILLITY σε σημεία) με την ατμόσφαιρα και τον λυρισμό σχημάτων όπως οι BARREN EARTH, οι OPETH ή οι FRACTAL GATES για παράδειγμα, και το κάνει και πολύ καλά μάλιστα, χωρίς να είναι μία απλή κόπια, αλλά έχοντας και έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Τα lead στην κιθάρα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο άλμπουμ και είναι το πολύ δυνατό χαρτί της μουσικής του Warren, ο οποίος δείχνει να έχει μία μηχανή παραγωγής πάρα πολύ καλών lead. Εκεί που χάνει λίγο, συγκριτικά με την ποιότητα των lead όμως, είναι στα ρυθμικά, χωρίς ωστόσο να είναι κακά. Κάθε άλλο. Απλά είναι αρκετά πιο τυπικά, δένοντας όμως πολύ καλά στα κομμάτια.
Μείον σε αυτή την κυκλοφορία είναι η παραγωγή, η οποία είναι ΟΚ μεν, αλλά αφού ο τύπος τα έχει κάνει όλα μόνος του, χωρίς εταιρεία από πίσω και όσα συνεπάγεται αυτό, είναι λογικό να μην είναι κάτι το ιδιαίτερο. Αν είχε παραγωγή επιπέδου των προαναφερθέντων συγκροτημάτων για παράδειγμα, θα μπορούσε να αναδειχθεί ακόμα καλύτερα η μουσική του.
Ακόμα κι έτσι όμως, το “Hunter’s pride” είναι ένας δίσκος που θα ικανοποιήσει τους φίλους του συγκεκριμένου ιδιώματος και αυτό οφείλεται στην ποιότητα αλλά και την ποικιλία κομματιών όπως τo groove-άτο up tempo με το μελωδικό ρεφραίν “Can you hear me?”, το mid tempo, groove-άτο και μελωδικό “Shatter the myth”, το λυρικό “In slides”, το up tmepo και λυρικό “With a childs smile” και το πιο straight-forward “Enshrined in ice”.
Δε ξέρω αν είναι «άποψη» ή απλά δεν ενδιαφέρεται κάποια εταιρεία (κάτι που μου κάνει δύσκολο με την πληθώρα εταιρειών που υπάρχουν και το τι κυκλοφορεί εκεί έξω), αλλά μακάρι το τρίτο άλμπουμ του Warren να βγεί με καλύτερη παραγωγή, γιατί ειδικά στις μέρες μας είναι λίγο χαζό να πέφτει η ποιότητα ενός δίσκου λόγω παραγωγής. Κάτι το οποίο με τα μέσα που υπάρχουν μπορεί να το διορθώσει και μόνος του άλλωστε. Και τότε, σε συνδυασμό με βελτίωση κάποιων μικρών πραγμάτων, θα μιλάμε για ακόμα καλύτερα αποτελέσματα από έναν άνθρωπο που δείχνει ότι κατέχει καλά το συγκεκριμένος ύφος μουσικής. Μια χαρά δίσκος πάντως!
7 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
