Πέντε χρόνια πέρασαν από την τελευταία δουλειά των Πολωνών BEHEMOTH, το “Evangelion”, οι οποίοι μετά το σοβαρό πρόβλημα υγείας του frontman και ιθύνοντα νού της μπάντας, Nergal, ο οποίος βγήκε νικητής μετά από πολύμηνη θεραπεία (είχε διαγνωστεί με λευχαιμία), επέστρεψαν στα τέλη Ιανουαρίου με το νέο τους πόνημα, με τίτλο “The Satanist”.
Οι Πολωνοί, στα κοντά 25 χρόνια ύπαρξης τους και ιδίως μετά το “Thelema.6” όπου έκαναν τη στροφή από black metal σε πιο μοντέρνο extreme ήχο, γνωστό πλέον ως blackened death metal, δεν παραμένουν στάσιμοι και από άλμπουμ σε άλμπουμ εξελίσσουν τη μουσική τους, προσθέτοντας ολοένα και πιο καινούρια στοιχεία. Αυτό που δεν άλλαξε ούτε τώρα, είναι η θεματολογία. Εκεί ο Nergal παραμένει πολέμιος του Χριστιανισμού (σε οποιαδήποτε μορφή) και εξυμνεί για άλλη μια φορά τον Σατανά και καθετί παρεμφερές. Υπήρξαν πολλοί, που μετά τη περιπέτειά του πίστεψαν ότι ίσως αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Το “The Satanist” είναι μια ισχυρή αρνητική απάντηση σε αυτό.
Πολύ πριν βγει το άλμπουμ, είχαν δώσει στη δημοσιότητα ένα καινούριο videoclip (ένα από τα καλύτερα που έχω δει ποτέ) για το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου, με τον εμβληματικό τίτλο “Blow your trumpets, Gabriel” (άνετα θα μπορούσε να ναι στο soundtrack του “Devil’s advocate”). Ομολογώ ότι η πρώτη εντύπωση δεν ήταν θετική. Ίσως να φταίει ότι το video ήταν τόσο καλό που μου τραβούσε τη προσοχή (πολλές μπάντες εχουν πέσει σε αυτή τη παγίδα). Το τραγούδι είναι αρκετά αργό (κατά το πλείστον) και συνάμα αρκετά περίεργο και σίγουρα διαφορετικό για τους BEHEMOTH. Μετά από αρκετά ακούσματα όμως, εχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου του δίσκου. Περισσότερο για το feeling που μου δίνει παρά για τη σύνθεση. Από το δεύτερο, “Furor Divinus” όμως, επιστρέφουμε στα καθέκαστα. Ταχύτατα riffs και ανελέητο μα συνάμα έξυπνο drumming του Inferno, ο οποίος κατ’ εμέ παίζει τα καλύτερα drums της καριέρας του. Στα ίδια επίπεδα συνεχίζει και το “Messe noir”, το οποίο κλείνει με ένα κλασικό heavy metal solo. Και προχωράμε στο καλύτερο και πιο πιασάρικο τραγούδι του δίσκου, το “Ora pro nobis Lucifer”. Εδώ θα ακούσετε ακόμα και σημεία που παραπέμπουν σε Σουηδία (μου θυμίζει ιδιαίτερα ARCH ENEMY, εποχής Johan Liiva φυσικά)… Το απόλυτο headbanging. Το ταχύτατο “Amen” που ακολουθεί, μάλλον πρόκειται για το πιο αδιάφορο κομμάτι του δίσκου. Το ομώνυμο όμως, είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι, αφού πρόκειται για ένα μελωδικό και συνάμα σκοτεινό τραγούδι. Τι άλλο θα ήταν άλλωστε με τίτλο “The Satanist”. Το “Ben sahar” (όχι δε πρόκειται για τραγούδι αφιερωμένο στον Ισραηλινό πρώην παίχτη της Chelsea) κινείται σε πιο mid-tempo ταχύτητες, χωρίς να είναι και κάτι το ιδιαίτερο. Επόμενο, το “In the absence ov light”, που θυμίζει πιο παλιές κυκλοφορίες, περιέχει ένα μονόλογο του Nergal στα Πολωνικά με τρομερά quotes (όλοι ξέρουμε ότι ο Adam Darski είναι ένας πολύ διαβασμένος και έξυπνος άνθρωπος), που έχουν να κάνουν με την αποκήρυξη κάθε θεότητας. Τον δίσκο κλείνει το επικό, σκοτεινό και ιδιαίτερο “O Father O Satan O Sun!”, το οποίο δεν είναι ανάγκη να σας πω σε ποιόν απευθύνεται και εξυμνεί. Ο τρόπος που γράφει στίχους ο Nergal, μου θυμίζει ορισμένες φορές τον Martin E. Ain (CELTIC FROST, HELLHAMMER).
Οι Πολωνοί επέστρεψαν δριμύτεροι και πιο δημιουργικοί από ποτέ. Οι BEHEMOTH μας χάρισαν ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, για άλλη μία φορά. Αναρωτιέμαι αν αυτή η μπάντα εχει όρια. Ελπίζω να μην εχει άλλα προβλήματα υγείας ο υπερταλαντούχος Nergal και να είναι μαζί μας για πάρα πολλά χρόνια ακόμα, χαρίζοντας μουσικές σαν και αυτή του “The Satanist”!
8.5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
Υ.Γ. Ακόμα αμφιταλαντεύομαι αν το “The Satanist” είναι η καλύτερη μέχρι τώρα δουλειά τους. Ο καιρός θα δείξει!
