Τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι παρατηρείται μια αυξημένη παραγωγή περίεργου και ανορθόδοξου death metal, από νέες κυρίως μπάντες. Πόσες ποιοτικές κυκλοφορίες στιρφνού και δυσκολοχώνευτου death metal έχουν φτάσει στα αυτάκια μας προς τέρψη των ψυχανώμαλων γούστων μας. Το ντεμπούτο full length των Αμερικανών ARTIFICIAL BRAIN, “Labyrinth constelation”, ανήκει με άνεση στα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα από αυτά, καταφέρνοντας να δώσει το δικό του στίγμα και αντίληψη στο και για το είδος.
Από τη μία, οι επιρροές τους μπορεί να μην είναι δύσκολο να διακριθούν, για παράδειγμα εμένα μου έφερε κατευθείαν στο νου τη σπουδαία επιστροφή των GORGUTS με το “Colored sands” του περασμένου έτους, και λόγω παραγωγής σε έναν βαθμό. Από την άλλη όμως, ένας έμπειρος ακροατής αντιλαμβάνεται εξίσου εύκολα ότι η μπάντα έχει πολύ ζουμί, χωρίς να αναλώνεται στο να παίξει στα χνάρια των μπαντών που άνοιξαν το δρόμο του διαφορετικού. Δεν αρκείται στα VED BUENS ENDE αρπίσματα και τις δυσαρμονίες, στο ανορθόδοξο, τεχνικό παίξιμο και τα περίεργα μέτρα. Υπάρχουν μεν σε μεγάλο βαθμό, αλλά ανάμεσα σε αυτά υπάρχει και πιο στρωτό παίξιμο, πολλές ξεκάθαρες μελωδίες και κυρίως υπάρχει μια απίστευτη αίσθηση ροής και φυσικότητας των πραγμάτων. Σε έναν χώρο όπου επικρατεί το σύνδρομο του εξεζητημένου, οι ARTIFICIAL BRAIN δεν προσπαθούν να είναι avant-garde με το ζόρι, δένοντας με άψογο τρόπο τα επιμέρους μουσικά θέματα που χρησιμοποιούν και αφήνοντας το ιδιόρρυθμο παίξιμο στην άκρη όπου δεν χρειάζεται (aka εξυπηρετεί το κομμάτι). Πραγματικά, πρόκειται για σπάνιας συνθετικής ευφυΐας άλμπουμ, που κυλάει τόσο αβίαστα και χωρίς ίχνος filler, με δέκα μόνο κομματάρες που δεν χορταίνεις να βάζεις στο repeat. Κι εκεί βρίσκεται ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα του δίσκου. Παρά την προοδευτική φύση του, πρόκειται για πολύ πιασάρικο άκουσμα. Όλα τα κομμάτια έχουν από τουλάχιστον μία μελωδία, ένα κολλητικό θέμα που το κάνουν ξεχωριστό και αξιομνημόνευτο, κάτι το σπάνιο στον ευρύτερο χώρο του prog/tech/avant-garde death metal, όπου η πλειοψηφία των δίσκων συνήθως ξεφεύγει και σου αφήνει περισσότερο μια γενικότερη, συνολική γεύση, παρά μεμονωμένα τραγούδια. Παράλειψη θα ήταν να μην αναφερθούμε στη θεματική του δίσκου, που γίνεται ξεκάθαρη με μία μόνο ματιά στο εκπληκτικό εξώφυλλο του Paolo Girardi που μαγνητίζει όσο και η sci-fi σφαίρα που προκύπτει από το περιεχόμενο του άλμπουμ. Τέλος, τα φωνητικά είναι αρκούντως εξωγήινα, όπως το concept επιβάλει, κυρίως σε guttural τόνους, αλλά όχι μόνο.
Το “Labyrinth constelation” πετυχαίνει τον σκοπό του, μιας και μοιάζει από άλλο πλανήτη, εντυπωσιάζοντας τόσο για την διαφορετικότητα και τον χαρακτήρα του, όσο και για την εκπληκτική ικανότητα των μελών της μπάντας (επίσης σε REVOCATION, BIOLICH κ.α.) στον συνθετικό τομέα. Το γεγονός ακόμα ότι πρόκειται για ντεμπούτο, δημιουργεί τεράστιες προσδοκίες και ταυτόχρονα περιέργεια για το τι μπορεί να δώσουν στο μέλλον, φαντάζοντας αυτή τη στιγμή -τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά- μαζί με τους ZEALOTRY ως η πιο υποσχόμενη νέα μπάντα στον χώρο της. Θα μπορούσα να πετάξω άπειρα ονόματα στο τραπέζι, από VOIVOD, VEKTOR και GORGUTS μέχρι DEMILICH, ULCERATE και VED BUENS ENDE, αλλά η ουσία είναι ότι όσοι γουστάρετε ακραίο προοδευτικό metal και -ακόμα καλύτερα- με έντονο το κοσμικό, sci-fi στοιχείο, απλώς απαγορεύεται να προσπεράσετε αυτό εδώ το διαμαντάκι.
9/10
Νίκος Χασούρας
