Μάλλον έχω αργήσει να γερνάω και να μην θέλω να παραδεχτώ τα αυτονόητα… Αδυνατώ όμως να κατανοήσω τους λόγους που ένας οπαδός των BRAINSTORM θα θελήσει να αγοράσει την “βελτιωμένη” εκδοχή ενός δίσκου που –άκουσον άκουσον- κυκλοφόρησε το 2009. ΟΚ, ίσως επειδή θέλει να κατέχει τα άπαντα των Γερμανών στην συλλογή του. Τραβηγμένο κατ΄εμέ αλλά ένας οπαδός είναι ένας οπαδός. Θα μπορούσε για παράδειγμα να στηρίξει μία άλλη μπάντα αλλά αυτό είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο και όχι επί του παρόντος. Το θέμα είναι πως όσες κριτικές έτυχε να διαβάσω (στο διαδίκτυο κυρίως) σημείωναν πόσο βελτιωμένη είναι η τωρινή έκδοση του όγδοου άλμπουμ των Γερμανών power metallers, στο θέμα μίξης και mastering, ενώ φυσικά δεν είχαν μπει καν στον κόπο να θέσουν το θέμα της παραγωγής όταν το συγκεκριμένο υλικό είδε το φως της δημοσιότητας…
Ένα έργο διατηρεί την μοναδικότητα του όταν παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο. Κι ας έχει λάθη, κι ας εντοπίζονται παραλείψεις και στοιχεία που θα έπρεπε να είχαν προσεχθεί περισσότερο. Όταν έρχεται όμως η στιγμή να βάλεις το χέρι σου διορθώνοντας τα όποια κακώς κείμενα, επεμβαίνεις στην ίδια την ιστορία, επιδιώκεις να την αλλάξεις. Συγνώμη αλλά δεν θα πάρω. Κι αυτό δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με τους BRAINSTORM. Tα ίδια ακριβώς θα έλεγα για τους RUSH και τους SAXON που λατρεύω! Αισθάνομαι ότι η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο μας και κάποιοι θέλουν να θησαυρίσουν εις βάρος μας. To “Memorial roots” είναι ένα άλμπουμ που την χρονική στιγμή που κυκλοφόρησε δεν προσέφερε και ιδιαίτερες υπηρεσίες στο συγκρότημα από την άποψη πως δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες τους στιγμές. Πιο μελωδικό σε γενικές γραμμές από τους προκατόχους του, με την κλασική BRAINSTORM συνταγή να ακολουθείται πιστά αλλά με λιγοστά highlights (“The conjuction of 7 planets”, “Nailed down dreams”, “The final stage of decay”), πέρασε μάλλον απαρατήρητο ακόμα και από τους πιο εξοικειωμένους και φίλα προσκείμενους με τον power metal ήχο του κουιντέτου. Σε ανάλογες περιπτώσεις η απόφαση έγκειται αποκλειστικά και μόνο στα κριτήρια του κάθε οπαδού-αγοραστή, συνεπώς ο βαθμός που ακολουθεί αφορά αποκλειστικά και μόνο το μουσικό περιεχόμενο του άλμπουμ και σε καμία περίπτωση την επανακυκλοφορία αυτή καθεαυτή.
6/10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
