MARKO HIETALA – “Pyre of the Black Heart” (Nuclear Blast)

Ενώ έχουμε μπροστά μας την επικείμενη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των NIGHTWISH, πριν από λίγο καιρό, κυκλοφόρησε τον προσωπικό του δίσκο ο Marko Hietala. Ένας πολύ αγαπημένος μουσικός, με πολύ καλές δουλειές κατά το παρελθόν με τους TAROT και με σημαντική συνεισφορά στους NIGHTWISH, καθώς μιλάμε για ένα από τα μέλη της μπάντας που, όχι απλά δεν περνάει απαρατήρητο, αλλά από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στο συγκρότημα του Tuomas Holopainen, έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του, τόσο με την απίστευτα δυναμική φωνή του, όσο και με την παρουσία του επάνω στη σκηνή.

Στο μικρό διάλειμμα που έκαναν οι NIGHTWISH, ο Hietala βρήκε το χρόνο να γράψει δικό του υλικό και τελικά να μας παραδώσει το προσωπικό του άλμπουμ, “Pyre of the black heart”. Χωρίς καν να μπω στη διαδικασία να διαβάσω δελτία τύπου ή δηλώσεις του ίδιου του Hietala, περίμενα πως θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από ότι ακούμε στους NIGHTWISH.  Η πραγματικότητα είναι ότι στο “Pyre of the black heart”, ο Hietala, όπως και ο κάθε καλλιτέχνης που γράφει μουσική μακριά από τη βασική του μπάντα, έχει μία κεντρική ιδέα. Αυτή είναι να γράψει αυτό που γουστάρει και δε μπορεί να το εντάξει στο βασικό του συγκρότημα, γιατί είναι τελείως διαφορετικό μουσικά.

Έτσι, στο άλμπουμ αυτό, ακούμε μία διαφορετική προσέγγιση του καλλιτέχνη, όπου προσπαθεί να παίξει hard rock, με αρκετά AOR στοιχεία. Ο λόγος όμως που αναφέρω ότι προσπαθεί και όχι ότι το κάνει, είναι γιατί το “Pyre of the black heart” δεν είναι ακριβώς hard rock. Έχει πολλά διαφορετικά ηχοχρώματα, που με καλύτερες ίσως συνθέσεις, ακούγαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Όμως το άλμπουμ, κακά τα ψέματα, πάσχει από δυναμική. Η πλειοψηφία των τραγουδιών είναι μπαλαντοειδή και τα πιο ζωηρά κομμάτια είναι το “Stones”, το AOR-άδικο “Star, sand and shadow”, το “Runner of the railways” και το “Death march for freedom”, που έχει αρκετές επιρροές από DEEP PURPLE και πλήκτρα που θυμίζουν τον ήχο του Jon Lord.

Θα μου πει κανείς, είναι κακό τα περισσότερα κομμάτια να είναι αργά και μπαλάντες; Θα απαντήσω ότι όταν δεν υπάρχει ισορροπία στο κομμάτι αυτό, κουράζεσαι. Και ειδικά όταν τα τραγούδια δεν είναι και κάτι το τρομερό, βαριέσαι. Δε μπορώ να κρίνω έναν καλλιτέχνη για αυτό που αισθάνεται και μέσω της τέχνης του το εκφράζει. Το θέμα όμως είναι ότι με τη μουσική προσέγγιση του “Pyre of the black heart”, δε μπορώ να καταλάβω σε ποιούς ακριβώς απευθύνεται ο Hietala. Προφανώς όχι στο metal κοινό. Οι hard rockers έχουν κλάσεις ανώτερο υλικό για να ασχοληθούν. Οπότε εδώ, έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ καθαρά για οπαδούς του ιδίου. Ένα άλμπουμ όμως, που δεν είναι ενδιαφέρον, που οι στιγμές που ξεχωρίζουν είναι λίγες και στην ουσία που πέρασε και δεν ακούμπησε. Δεν πειράζει, ο ίδιος έκανε αυτό που ήθελε, έγραψε αυτό που αισθανόταν και τώρα ας ελπίσουμε να μας αποζημιώσει με το νέο άλμπουμ των NIGHTWISH.

5/10

Δημήτρης Μπούκης