Έχετε δει προσωπικά projects και one man’s bands; Σίγουρα ναι. Αλλά σαν αυτήν εδώ τη περίπτωση δεν έχετε δει, και είμαι σίγουρος. Οι IRONFLAME αποτελούνται από τον Andrew D’Cagna. Σκέτο. Αυτός τα κάνει όλα. Τραγουδά με εξαιρετική φωνή και χροιά, παίζει τις κιθάρες, έχει αναλάβει τα μπάσο, σαν drummer είναι μια χαρά, παίζει πλήκτρα και έχει καλεσμένο για κάποια leads τον βετεράνο μικρό θεό Jim Dofka. Αν το “Lightning strikes the crown” του 2017 σας άρεσε (λογικό), το “Tales of splendor and sorrow” θα σας στείλει στον έβδομο ουρανό με το μεστό, ώριμο, αλλά παράλληλα τόσο ενθουσιώδες power metal του. Must listen δίσκος, από τα καλύτερα του 2018, αναμφίβολα, στο είδος του.
https://ironflame-music.bandcamp.com/
Οι ICARUS WITCH υπάρχουν δισκογραφικά από το 2005, έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι στιγμης ένα EP και τέσσερεις ολοκληρωμένους δίσκους. Ως τώρα, λογίζονταν ως μια απλά καλή μπάντα, αλλά με το “Goodbye cruel world” τα standards ανεβαίνουν κατακόρυφα. Σημαντικότατο ρόλο σε αυτή τη ποιοτική εκτόξευση, παίζει η πρόσληψη του πολυοργανίστα και τραγουδιστή Andrew D’Cagna (των IRONFLAME που αναφέραμε πιο πάνω), ο οποίος όπου έχει βάλει το χεράκι του, γίνονται θαυμαστά πράγματα τελικά. Αναπόφευκτα λοιπόν το άλμπουμ θυμίζει τα αντίστοιχα των IRONFLAME, αλλά εδώ έχουμε μια περισσότερο heavy οπτική των πραγμάτων, παρά power. Οι κλασσικομέταλλοι τσεκάρετε. Πληροφορίες, εδώ:
http://www.icaruswitch.com
“Hybris” ονομάζεται το ντεμπούτο άλμπουμ των OVERRULED, οι οποίοι ασπάζονται τη φιλοσοφία του “pedal to the metal” και «ξυρίζουν» με τις τρομερές τους ρυθμικές κιθάρες. Speed metal από τις Κάτω Χώρες (συγκεκριμένα την Ολλανδία), άκρως δυναμικό, με το μόνο στοιχείο που κάπως, για μένα τουλάχιστον, τους αφαιρεί δυναμική από τα τελικό αποτέλεσμα, να είναι τα μονοδιάστατα φωνητικά. Αν αυτό με κάποιο τρόπο βελτιωθεί, θα μιλάμε για ένα εντελώς «άλλο» συγκρότημα μετά. Για του λόγου το αληθές, ακούστε και σεις, και τα συμπεράσματα δικά σας.
https://overruled.bandcamp.com
Σας αρέσουν οι CANDLEMASS; Οι πιο 70’s ανησυχίες του Leif, όπως αυτές εκφράστηκαν με τους AVATARIUM και τους THE DOOMSDAY KINGDOM; Μπάντες σαν τους LORD VICAR, APOSTLE OF SOLITUDE και MOURNING BELOVETH αλλά χωρίς τα brutal φωνητικά των τελευταίων; Θεωρείτε πως το hammond και τα vintage πλήκτρα ταιριάζουν με το βαρέων βαρών doom metal; Τότε οι NORTHERN CROWN πρέπει να γίνουν «κτήμα» σας. Άμεσα. Επικό όσο και «απαισιόδοξο», με έναν ιδανικό για το είδος τραγουδιστή που τραγουδά με μια χροιά η οποία φέρνει στο νου πότε τον Lowe και πότε τον Leven και bonus μια τρομερή διασκευή στο κλασσικό πλέον “Your river” των Βρετανών θεών του ατμοσφαιρικού ήχου, MY DYING BRIDE. Το “Northern crown” είναι μια από τις καλύτερες προτάσεις της χρονιάς, όσον αφορά το doom. Ελέγξτε το.
https://music.northerncrownband.com
Για δες εδώ τσαμπουκάς! Οι SABATEUR από το Oregon είμαι σίγουρος πως έχουν στη κυριολεξία «λιώσει» τα albums των (πρώιμων) METAL CHURCH, OVERKILL, και EXODUS. Τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνει όποιος ακούσει το “Vicious circle”. Ωραίες, αιχμηρές κιθάρες, ρυθμοί που από επιβλητικά mid tempos ανεβάζουν εύκολα και επιτυχημένα στροφές και περνούν σε υψηλότερες ταχύτητες και φωνητικά από τον κιθαρίστα – τραγουδιστή Devon Miller που ακούγονται ως διασταύρωση του Steve Souza με τον Blitz, αλλά ελαφρώς πιο αδύναμα. Σαν γενικό αποτέλεσμα, το ντεμπούτο των SABATEUR κρίνεται σαφέστατα επιτυχημένο. Οι speed/thrashers που «ψάχνουν», ας έρθουν προς τα εδώ.
https://sabateur.bandcamp.com
Επιστροφή σε doom ηχότοπους για το κλείσιμο του Vo. 12, με τους IRON VOID και το “Excalibur”. Εδώ τα πράγματα είναι απλά και αναμενόμενα για τους κατέχοντες τη μπάντα. Για τους υπόλοιπους τώρα, τρίτη κυκλοφορία, τρίτο σερί έπος απ΄τους Βρετανούς. Doom όμως όχι υπό την οπτική των επικών του χώρου, όπως οι CANDLEMASS ή οι SOLITUDE AETURNUS. Doom όπως το πρωτοδίδαξαν οι BLACK SABBATH και ακολούθησαν τις διδαχές οι TROUBLE, ST. VITUS και PENTAGRAM. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως το “Excalibur” δεν έχει μια αρμόζουσα επική αύρα, ώστε να δικαιολογείται η αναφορά στον μύθο του Αρθούρου. Το μπάσο μπροστά, οι κιθάρες κάποιες φορές «πνιχτές» αλλά πάντα να «προσκυνούν» τον ΑΡΧΟΝΤΑ των riffs, «δωρικό» rhythm section… Δίσκος που πραγματικά θα κάνει τους οπαδούς του ήχου να στήσουν χορό. “Ride the dragon’s breath, on the wings of death…” και αφήστε μπάντες σαν τους THE SWORD να νομίζουν πως είναι οι κοινωνοί μιας ολόκληρης σχολής. Θέλουν πολλά «ψωμιά» ακόμη για να πιάσουν αυτό το έπος.
https://ironvoid.bandcamp.com
Δημήτρης Τσέλλος
