a
ΜΠΑΝΤΑ: HALFORD
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Resurrection”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ETAIΡΕΙΑ: Metal God Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Roy Z
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Rob Halford – φωνητικά
Patrick Lachman – κιθάρα
Mike Chlasciak – κιθάρα
Bobby Jarzombek – drums
Ray Riendeau – μπάσο
Είχε έρθει η στιγμή για τον Metal God να επιστρέψει στις καθαρά metal ρίζες του. Και όχι μόνο να το κάνει, αλλά να το φέρει εις πέρας καλύτερα από ότι περίμεναν οι περισσότεροι τότε. Αρχικά, είχαμε το τέλος των FIGHT, μετά το δεύτερο μόλις άλμπουμ τους, το “A small deadly space” που δεν μπόρεσε να σταθεί δίπλα στο “War of words” και μετά, είχαμε την προσπάθεια του Halford να παίξει industrial με τους 2WO και το “Voyeurs” που πέρασε και δεν ακούμπησε (δεν μιλάμε για προσωπικά γούστα του καθενός). Τα πράγματα λοιπόν είχαν πάρει την κατιούσα για τον Rob, οπότε χρειαζότανε κάτι δραματικά καλό, δυνατό και ιδιαίτερο, για να ξαναμπεί για τα καλά στο παιχνίδι. Και νάτος ο Roy Z!
Με μία εξαιρετική ομάδα μουσικών που μπορούσαν να παίξουν και να συνθέσουν πολύ καλά, αλλά και μία ακόμη καλύτερη ομάδα στα “παρασκήνια”, αποτελούμενη από τον Roy Z σαν παραγωγό, τους Charlie Bauerfeind και Attie Bauw στη μίξη και τον σπουδαίο George Marino (R.I.P) στο mastering, έχοντας ήδη περάσει δύο ολόκληρα χρόνια στο στούντιο ηχογραφώντας, στις 8 Αυγούστου του 2000, οι HALFORD ντεμπουτάρουν με το “Resurrection” και ο Metal God βροντοφωνάζει “παρών”!
Δεν ήθελες και πολύ για να κολλήσεις με αυτόν το δίσκο όταν βγήκε τότε. Μόνο το ομότιτλο εναρκτήριο κομμάτι να πάρεις, ήταν αρκετό για να αναζωπυρώσει αυτό που είχε σε μεγάλο βαθμό χαθεί. Την ανάγκη υπόκλισης στην τεράστια αυτή φωνή της μουσικής μας! Είχαμε ξεχάσει το πως ακούγεται ο πραγματικός Rob Halford, το πως είναι το heavy metal με αυτόν πίσω από το μικρόφωνο και το άλμπουμ αυτό, φρόντισε να μας το θυμήσει για τα καλά. Ένας δίσκος in your face, riff-άτος, μελωδικός, τσαμπουκαλεμένος όσο και όπου πρέπει, με μοντέρνα παραγωγική προσέγγιση και κομμάτια γεμάτα ποιότητα. Τα ακούς και καταλαβαίνεις ότι τα δύο χρόνια στο στούντιο πέρασαν για να μπορέσουν να κάνουν τα πάντα όσο καλύτερα μπορούσαν με την έμπνευση προφανώς της δεδομένης στιγμής. “Resurrection”, “Made in hell”, “Silent screams”, “Cyber world” και “The one you love to hate”, είναι κομμάτια πρώτης γραμμής, που είναι αδύνατο να σε αφήσουν ασυγκίνητο. Έγκλημα το ότι το “Hell’s last survivor” ήταν μόνο στην Ιαπωνική έκδοση τότε. Έγκλημα επίσης και πολύ μεγαλύτερο, ότι το “Fetish”, που ΣΚΟΤΩΝΕΙ, δεν το είχαμε ακούσει μέχρι τη remastered έκδοση του δίσκου που είχε και τα Ιαπωνικά, αλλά και δύο ακόμα, σύνολο 16 τραγούδια. Φυσικά και η συμμετοχή του Bruce Dickinson στο “The one you love to hate”, σε ένα από τα μακράν κορυφαία ντουέτα στο heavy metal με τη συνάντηση των δύο εκ των τριών κορυφαίων φωνών της μουσικής μας, ήταν το αλατοπίπερο σε αυτό το εκλεκτό έδεσμα.
Φυσικά και αυτός ο δίσκος έχει ένα λόγο παραπάνω να είναι αγαπημένος για το ελληνικό κοινό, αφού ήταν η αφορμή να δούμε το καλύτερο live JUDAS PRIEST στη χώρα μας, τότε, ημέρα Σάββατο, 9 Δεκεμβρίου του 2000, στο θρυλικό ΡΟΔΟΝ, όταν οι HALFORD ήρθαν, ισοπεδώσαν, αλλά και ισοπεδώθηκαν από εμάς (ξεχνάει κανείς την έκφραση του Halford όταν δεν είπε νότα από το “Breaking the law”;), σε μία βραδιά που αποκλείεται να ξεχάσει όποιος ήταν εκεί, αλλά και να μην τη θεωρεί από τις κορυφαίες συναυλιακές της ζωής του.
Ο Roy Z είναι ο άνθρωπος που έχει να λέει ότι έσωσε την καριέρα των δύο εκ των τριών κορυφαίων metal τραγουδιστών. Και ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό αλήθεια; Σπουδαίος δίσκος, σπουδαίες αναμνήσεις εξαιτίας του, ε δε μπορεί να μην είναι ιστορικός και με το παραπάνω!
Did you know that:
-
Στο δίσκο, τα τύμπανα ανήκουν στον Bobby Jarzombek. Σωστά; Σχεδόν σωστά βασικά, γιατί στο “The one you love to hate”, ηχογράφησε ο κύριος Pete Parada. O Parada μάλλον βαριέται όμως το στούντιο. Πολύ. Για παράδειγμα, από το 2007, είναι o drummer των THE OFFSPRING. Το θέμα είναι ότι από τότε, η μπάντα έχει βγάλει 2 άλμπουμ, αλλά ο Parada έχει ηχογραφήσει μόνο… 4 τραγούδια στον τελευταίο της δίσκο, “Days gone by” (2012), αφού ήταν συνέχεια απασχολημένος με άλλα projects. Τα υπόλοιπα τα έγραψε ο πραγματικά σπουδαίος John Freese.
-
Το “Silent screams” υπήρχε σαν demo για το τελευταίο άλμπουμ των 2WO. Ευτυχώς έμεινε έξω και ηχογραφήθηκε σωστά και μπήκε τελικά στο “Resurrection”.
-
Στα credits των “Silent screams”, “Slow down” και “Drive”, θα δείτε και το όνομα του Bob Marlette. O Marlette δεν ήταν στο team του δίσκου, όντας και παραγωγός, αλλά έχει συνεργαστεί σαν παραγωγός, είτε σαν συνθέτης, είτε μιξάροντας, με ονόματα όπως οι ALICE COOPER, LYNYRD SKYNYRD, OZZY OSBOURNE, ROB ZOMBIE και SEBASTIAN BACH μεταξύ άλλων.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
