ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Imaginos” – BLUE OYSTER CULT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΕΤΑΙΡΙΑ: CBS
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sandy Pearlman, Albert Bouchard
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Eric Bloom – φωνητικά
Albert Bouchard – κιθάρα, φωνητικά
Joe Bouchard – πλήκτρα
Allen Lanier – πλήκτρα
Donald ‘Buck Dharma’ Roeser – κιθάρα, φωνητικά
Αν κάνουμε κάποτε μια στήλη με τα πιο “δύσκολα” και “μπερδεμένα” ως προς την δημιουργία τους, άλμπουμ είναι δεδομένο ότι το “Imaginos” των BLUE OYSTER CULT θα ήταν σίγουρα μέσα στην πρώτη πεντάδα. Στην ουσία για να λέμε και την αλήθεια, πότε δεν ήταν άλμπουμ της μπάντας, με την έννοια ότι μαζεύτηκαν, συνέθεσαν κάποια τραγούδια, τα πρόβαραν κλπ. Απλά κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα τους για εμπορικούς λόγους και με διαδικασίες που μέχρι ακόμα και σήμερα είναι δεν αρκετά ξεκαθαρισμένες…
Ας τα πάρουμε τα πράματα από την αρχή λοιπόν. Πάμε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘80, όταν η μπάντα είναι μεν δημοφιλής στην Αμερική αλλά έχουν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια κόπωσης σε αυτήν. Μετά το “Fire of the unknown origin” η CBS περιμένει από αυτούς να κάνουν μεγαλύτερα νούμερα πωλήσεων. Ατυχώς όμως τα υπέροχα “Revolution by night” και “Club Ninja” εμπορικά δε τα πάνε καθόλου καλά με αποτέλεσμα το 1985 το συμβόλαιο του συγκροτήματος να κρέμεται από μια κλωστή, η μπάντα επί της ουσίας να διαλύεται και το μέλλον τους, σε μια περίοδο που στην Αμερική το hard rock γνωρίζει τρελή επιτυχία, οι ΒLUE OYSTER CULT να βρίσκονται στο χείλος της καταστροφής. Παράλληλα στις αρχές της δεκαετίας, ο αρχικός τους drummer Albert Bouchard, έχει αποχωρήσει και μαζί με τον παραγωγό της μπάντας, συνθέτη, συγγραφέα, ποιητή και φανατικό οπαδό της μυθολογίας, φαντασίας κλπ, δουλεύουν πάνω σε κοινές τους συνθέσεις, κάποιες έρχονται και από τα sixties ακόμα, οι οποίες αποτελούν ως σύνολο μια φανταστική ιστορία στο χώρο και στον χρόνο, με τον γενικό ακόμα τότε τίτλο “Imaginos”. Ουσιαστικά μελοποιούν μια ποιητική συλλογή του Pearlman με τίτλο “The soft doctrines of Immaginos”. Εδώ αρχίζει λίγο το μπέρδεμα, καθώς οι B.O.C τα προηγούμενα χρόνια είχαν αρνηθεί να κάνουν ένα αντίστοιχο ολοκληρωμένο concept άλμπουμ, αλλά είχαν χρησιμοποιήσει υλικό του Pearlman στα άλμπουμ τους. Για παράδειγμα σε τραγούδια όπως το “Subhuman”, “Astronomy”, “Shadow of California”, “I’m on the Lamb but I Ain’t No Sheep” κ.α οι στίχοι προέρχονται από την ποιητική συλλογή του παραγωγού τους, και αποτελούν μέρος του συνόλου της, ενώ στο πρώτο τους άλμπουμ, πίσω στο 1972, στο Δελτίο Τύπου που είχε φτιαχτεί για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, αναφέρονταν ότι το τραγούδι “Redeemed” ήταν μια μικρή έκδοση, μιας σύνθεσης η οποία θα βρίσκονταν σε μια μελλοντική rock όπερα που θα κυκλοφορούσε η μπάντα με τίτλο …“The soft doctrines of Immaginos”!!!
Πάντα λοιπόν, και παρά το γεγονός ότι άλλοτε δέχονταν να χρησιμοποιούσαν στίχους του και άλλοτε όχι, στο μυαλό του Pearlman αλλά όχι της μπάντας, ήταν η δημιουργία ενός τέτοιου άλμπουμ. Kαθώς λοιπόν οι B.O.C επέμεναν στην άρνηση τους, ο πολυτάλαντος manager τους, άρχισε να δουλεύει πάνω σε αυτό που θα λέγονταν “Imaginos” στο τέλος, με τον Bouchard αφού αυτός είχε φύγει πια από το συγκρότημα και κατά περιόδους στις ηχογραφήσεις έπαιρναν μέρος και οι Joe Bouchard, Allen Lanier, και Buck Dharma! Και φτάνουμε κάπου στο 1986 (το δουλεύουν σχεδόν έξι χρόνια μέχρι τότε) όταν η δισκογραφική, ουσιαστικά τους διώχνει και τι κάνει ο Pearlman; Κάτι πολύ πονηρό. Πάει στην CBS και τους πείθει να βγάλει το concept του, κάτω από το όνομα των BLUE OYSTER CULT. Το θέμα ήταν τι θα γίνονταν με τον Bouchard, με τον οποίον δούλευαν μαζί πάνω στο ίδιο project, αλλά δεν ήταν πια μέλος της μπάντας! Βάλτε στο μυαλό σας ότι ο φτωχός ο drummer είχε παρουσιάσει τραγούδια όπως τα “Del Rio’s song”, “I am the one you warned me of”, “The siege and investiture of baron Von Frankenstein’s castle at Weisseria”, και το παραπεταμένο “The girl that love made blind”, πολλά χρόνια νωρίτερα στην μπάντα, αλλά οι υπόλοιποι τα είχαν απορρίψει! H CBS από την άλλη δέχεται να κυκλοφορήσει το άλμπουμ, αλλά υπό τον όρο να αλλαχτούν τα φωνητικά του Albert Bouchard (μη ξεχνάτε ότι στους Β.Ο.C. όλοι τραγουδούσαν!) και να τραγουδήσουν οι Eric Bloom και Buck Dharma. Καλά ως εδώ; Συνεχίζουμε.
Όπως έχουμε αναφέρει πιο πάνω, ουσιαστικά το 1986, δεν υπάρχει καν μπάντα. Ο Pearlman, έχοντας της άδεια της CBS για το άλμπουμ όμως, συζητά μαζί τους να ενωθούν ξανά για να το κυκλοφορήσουν. Ο Albert Bouchard που ουσιαστικά είχε δουλέψει όλο το concept προσπαθεί και αυτός να πείσει τους παλιούς του συνεργάτες να δουλέψουν όλοι μαζί για τις τελικές ηχογραφήσεις. Ω του θαύματος όμως οι BLUE OYSTER CULT επανέρχονται στο προσκήνιο με τους Eric Bloom, Buck Dharma, Allen Lanier, Jon Rogers, αλλά τον Ron Riddle στα drums! Οι δυο Bouchard δεν είναι μαζί τους!! Αφού όπως καταλαβαίνετε γίνεται ένα μπάχαλο, ο φυσικός δημιουργός του “Imaginos” σιχτιρίζει και τα παρατάει όλα, όταν το συγκρότημα μπαίνει στο στούντιο, το 1987, μαζί με το Pearlman και κάνουν ένα remake στο όλο άλμπουμ, το οποίο μετά από όλα αυτά κυκλοφορεί τον Ιούλιο του 1988 με τα credits των συμμετεχόντων σε αυτό να είναι εξαιρετικά αμφίβολα, οι συμμετοχές επίσης, το ποιοι έπαιξαν τι και πότε να είναι αντικείμενο ιστορικής έρευνας, με τα τραγούδια που υπάρχουν μέσα σε αυτό να έχουν απορριφθεί από τους ίδιους μερικά χρόνια νωρίτερα και σίγουρα όλο αυτό το άλμπουμ να μην είναι ολοκληρωμένο! Είναι ένα μόνο μέρος μιας ολόκληρης τριλογίας που ετοιμάζονταν από τον Bouchard. Τα δυο υπόλοιπα μέρη της τα “Act II: Germany minus zero and counting” και “Αct III: The mutant reformation”, απλά εγκαταλείφθηκαν.
Ελπίζω να σας έδωσα μια ιδέα του παρασκηνίου πίσω από το “Ιmaginos”. Αφού αφήσουμε τώρα τα κουτσομπολιά, πάμε στα μουσικά! Αφού σας έπρηξα με το τι είχε γίνει, το ερώτημα παραμένει. Αξίζει κανείς να έχει στην συλλογή του ένα τέτοιο άλμπουμ; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Ναι! Μπορεί να έγινε το μπάχαλο πριν τη κυκλοφορία του, μπορεί να ήταν το τελευταίο τους μέχρι το 1998, μπορεί να μην βοήθησε τελικά τους BLUE OYSTER CULT να επιβιώσουν εκείνα τα χρόνια, αλλά είναι το πιο heavy άλμπουμ που έκαναν μέχρι τότε, οι συνθέσεις είναι πραγματικά καλοπαιγμένες και αξιόλογες, η επανεκτέλεση του “Astronomy” αξίζει, και γενικά τιμά με το παραπάνω την ιστορία της μπάντας, ανεξάρτητα αν η δική του είναι τουλάχιστον περίεργη. Ξέρετε είναι από αυτά τα άλμπουμ, που όταν είχαν κυκλοφορήσει, λίγοι τους έδωσαν σημασία, αλλά σήμερα όλοι μιλάνε γι’ αυτά με τα καλύτερα λόγια.
Δημήτρης Σειρηνάκης
