26 Μαρτίου, 2020 – 20:45
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ : “The guessing game” – CATHEDRAL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ : 2010
ΕΤΑΙΡΕΙΑ : Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : Warren Riker
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
• Lee Dorrian – φωνητικά, samples
• Garry Jennings – κιθάρες
• Brian Dixon – τύμπανα, κρουστά
• Leo Smee – μπάσο, mellotron, φλάουτο, πλήκτρα
Γιατί τι θα ήταν οι ζωές μας χωρίς λίγο κλασικό Βρετανικό doom; Από αυτό το καλό, αυτό που μας δίνουν οι CATHEDRAL από τις αρχές του ’90.
Οι CATHEDRAL είναι στο μυαλό μου μπάντα που απευθύνεται κυρίως στους οπαδούς τους. Δεν είναι για όλους, δίχως να το λέω με αρνητισμό αυτό. Σήμα κατατεθέν ο ήχος και το ύφος τους, αδύνατον να το ακούσεις και να μην καταλάβεις τι είναι. Τόσο ο τρόπος που τραγουδάει ο Lee Dorrian όσο και ο ήχος όλων των οργάνων αλλά και της παραγωγής γενικότερα βρωμοκοπάνε CATHEDRALίλα. Φεύγοντας από τους NAPALM DEATH ο Dorrian θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό, και με οδηγό μπάντες όπως οι SAINT VITUS, οι PENTAGRAM και φυσικά οι BLACK SABBATH, μαζεύει άλλους 3 παρόμοια παρανοϊκούς τύπους και όλοι οι παραπάνω μαζί ευθύνονται για το μουσικό ιδίωμα που σήμερα ονομάζουμε “stoner rock”. Ο ίδιος λέει ότι ήθελαν να πάρουν όλες τις επιρροές τους και να τις φέρουν στα 90s με πιο ακραίο heavy ήχο και με πιο κατεβασμένες τονικά κιθάρες, κάτι που κατάφεραν 100%.
Το 2010 λοιπόν, και έχοντας μείνει ήσυχοι για τη μεγαλύτερη περίοδο στην ιστορία του συγκροτήματος, μιας και η προηγούμενη δουλειά τους ήταν 5 χρόνια πίσω, οι CATHEDRAL δίχως να φοβούνται τίποτα αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν έναν τεράστιο δίσκο, μπολιάζοντας στα βασικά συστατικά της μπάντας και όλα εκείνα τα στοιχεία που “μασούσαν” να κάνουν στις παλιότερες δουλειές τους. Το “The Guessing Game” λοιπόν είναι ένα διπλό LP με 13 κομμάτια και συνολικής διάρκειας 84 λεπτών και 41 δευτερολέπτων (αυτό από μόνο του αποδεικνύει την άγνοια κινδύνου που είχανε), στο οποίο εκτός του ότι είναι ένας κλασικός δίσκος CATHEDRAL, ο Dorrian και ο Jennings, που είναι και οι βασικοί συνθέτες ανέκαθεν, εισάγουν ότι τους κατέβει στο μυαλό, αρκετή δόση ψυχεδέλειας, πολλά prog rock στοιχεία, ακόμα και jazzo/funko περάσματα, και όλα αυτά υπό το πάντα ιδιαίτερο Βρετανικό πρίσμα.
Μερικοί χαρακτήρισαν το “The guessing game” σαν το magnus opus των CATHEDRAL, ο γράφων δεν υιοθετεί. Αυτό που μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά όμως είναι ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι απολαυστικός, πολύ ενδιαφέρων, είναι από τις δουλειές που από άκουσμα σε άκουσμα ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο και πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι τι ακολουθεί, ακόμα και μέσα στο ίδιο το κομμάτι. “Πηγαδίσια” παραγωγή, μια μονολιθική κιθάρα πιστή στα SABBATHικά πρότυπα όσον αφορά τα riffs, μπασοτύμπανο στοιβαρό στηρίζει σταθερά όλο το οικοδόμημα κι ένα σωρό samples και περίεργα όργανα όπως mellotron, φλάουτο, auto harp κτλ. Προσωπικό αγαπημένο μου track του δίσκου θα ξεχώριζα το “Death of an Anarchist” ίσως διότι είναι ό,τι κοντινότερο σε BLACK SABBATH υπάρχει εδώ μέσα. Στα περίεργα του “The Guessing Game” είναι και το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το 10μισάλεπτο “Journey into jade”, οι στίχοι του οποίοι είναι αυτοβιογραφικοί και αυτοσαρκαστικοί για την ίδια τη μπάντα και τα μέλη της, ωστόσο το κομμάτι καθαρά διαρκεί 6μιση λεπτά, ακολουθεί κενό 4ων λεπτών και μετά ακούγεται ο καλλιτεχνικός υπεύθυνος Dave Patchett να μιλάει για τη θεματολογία του εξωφύλλου με τον Lee Dorrian να τον κοροιδεύει.
Μίμης Καναβιτσάδος
