Δεν γνωρίζω πολλές μπάντες από τις οποίες να μου αρέσουν πολύ τουλάχιστον οχτώ στούντιο δίσκοι τους (θα πρέπει να βάλω και τουλάχιστον δύο fan club CD τους, με εναλλακτικές ή ακουστικές εκτελέσεις, οπότε φτάνουμε στο διψήφιο νούμερο). Οι THRESHOLD είναι μία one of a kind μπάντα, με πολύ χαρακτηριστικό ήχο, εκπληκτικούς παίχτες και τραγουδιστές που φεύγουν κι έρχονται!!! Ο μόνος σταθερός ήταν ο –μακαρίτης πλέον- “Mac”, αφού ο τωρινός τραγουδιστής, Glynn Morgan, είχε τραγουδήσει και στο “Psychedelicatessen” του 1994, ο δε Damian Wilson, είχε τραγουδήσει σε τρεις διαφορετικές περιόδους. Από την πρώτη φορά που τους άκουσα, το 1994, τους ακολουθώ φανατικά, με συμμετοχή και στο fan club τους για αρκετά χρόνια (δηλωμένος φανμπόης δηλαδή), ταξίδεψα και στο εξωτερικό για να τους δω, με τον “Mac” στα φωνητικά, όπου έκανε την παγκόσμια πατέντα, να τραγουδά την υπερχιτάρα “Paradox” κάνοντας κατακόρυφο, αφού είχε βάλει το μικρόφωνο στο πάτωμα… Η Nuclear Blast, όταν είδε ότι δεν μπορούσε να πάρει τους DREAM THEATER, πήρε αρχικά αυτούς, για να φτιάξει το πιο prog προφίλ της και στη συνέχεια τους SYMPHONY X από την Inside Out. Είναι προφανές ότι έβλεπαν πολλά σ’ αυτό το σχήμα, που επανειλημμένως μας έχει προσφέρει φοβερές στιγμές, κυρίως με τις μαγικές μελωδίες της, πράγμα ασυνήθιστο για prog σχήμα. Ο πολυάσχολος Damian Wilson, υπήρξε για αρκετό καιρό, τροχοπέδη για το γκρουπ, αφού λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεών του, δεν μπορούσε να κάνει εκτεταμένες περιοδείες (είναι χαρακτηριστικό, ότι η εν Ελλάδι συναυλία τους, είχε ακυρωθεί τρεις φορές τουλάχιστον) κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν μπόρεσαν να ανέβουν κατηγορία οι THRESHOLD, παρότι έχουν τρομερό κατάλογο. Ήρθε η ώρα για τους Έλληνες progsters, να (από)δείξουν, ότι prog δεν είναι μόνο οι FATES WARNING και οι DREAM THEATER. Δεν τρέφω αυταπάτες, αφού γκρουπ σαν τους SYMPHONY X, SHADOW GALLERY, EVERGREY, είχαν πενιχρή συμμετοχή, δυσανάλογη του μεγέθους των γκρουπ, αλλά όσο ζω ελπίζω ότι κάτι μπορεί να αλλάξει… Όσο για το τραγούδι, έχω τουλάχιστον 10 που θα μπορούσαν να μπουν εδώ, ως εκ τούτου, επιλέγω αυτό που μου έκανε την πρώτη μεγάλη εντύπωση όταν το πρωτοάκουσα και με έμπασε στον μαγικό κόσμο των THRESHOLD.
Σάκης Φράγκος
Μεγάλη μπάντα και άκρως υποτιμημένη. Σε έναν πιο δίκαιο κόσμο, οι THRESHOLD θα ήταν top όνομα και θα κοιτούσαν κατάματα τους DREAM THEATER και τους FATES WARNING. Με μεγάλη έμφαση στη λυρικότητα και με ιδέες σωστά τοποθετημένες και διόλου φλύαρες.
Πραγματικά ζήλεψα εκείνους που είχαν τη μοναδική ευκαιρία να τους δουν στη Λάρισα. Την Κυριακή. Όμως θα πάρω το αίμα μου πίσω. Κι αν ακόμα τους συνοδεύει μια τεράστια απώλεια. Γιατί όσο και αν γουστάρω την φωνάρα του Damian Wilson, για εμένα οι απόλυτοι THRESHOLD είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη μορφάρα του Mac.
Γιώργος Κόης
Βρετανικό power /progressive με μια από τις πιο αδικημένες φωνές της Μ. Βρετανίας αλλά και Ευρώπης, τον Damian Wilson. Χωρίς ποτέ να γνωρίσουν την μεγάλη επιτυχία, δημιούργησαν το δικό τους κοινό, με το σκεπτόμενο power/prog τους, με τον κλασικό μεταλλικό ήχο να ενδυναμώνει τις συνθέσεις τους. Οι αλλαγές τραγουδιστή και σε κάποιες περιπτώσεις κατεύθυνσης, καθώς τα φωνητικά δεν υποστήριζαν πάντα τις ιδέες τους, τους κατέστησαν ένα σχήμα που ήταν γνωστό για την ποιότητά του, αλλά αδυνατούσε να την υποστηρίξει επί σκηνής και μακροχρόνια, με αποτέλεσμα να γίνει μια ακόμα παράπλευρη απώλεια του Ευρωπαϊκού progressive αν και ποτέ δεν διέλυσαν. To “Extinct Instinct” ξεχωρίζει από την πλούσια δισκογραφική δουλειά τους. Η νέα τους δουλειά με το διπλό άλμπουμ “Legends of the shire” και επιστροφή του πρώην τραγουδιστή τους Glynn Morgan, θα μας μαγέψει μαζί με άλλα τραγούδια τους επί σκηνής. Αν χάσατε συναυλίες σαν αυτές των SIEGES EVEN, SYMPHONY X, SHADOW GALLERY, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και παρακολουθείστε τους επί σκηνής.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Mια μπάντα που παρακολουθώ ανελλιπώς από το 1994 είναι οι Βρετανοί ΤΗRESHOLD. Όταν ακούσαμε το “Psychedelicatessen” πάθαμε μεγάλη πλάκα, μιας και εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά ανάλογα prog σχήματα μικρού βεληνεκούς από όλη την Ευρώπη που έβγαζαν αριστουργήματα, οι ELEGY και οι ELDRITCH μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. Οι THRESHOLD πίσω από την κινητήρια δύναμη των Karl Groom και Richard West συνέχισαν να κυκλοφορούν δίσκους όλα αυτά τα 25 χρόνια της ύπαρξής τους και πάντα η κάθε τους κυκλοφορία είχε κάτι το ιδιαίτερο να δώσει.
Είναι από αυτά τα σχήματα που αγοράζεις τον κάθε δίσκο τους “τυφλά”, χωρίς να χρειάζεται να διαβάσεις ή να ακούσεις κάποια νότα, αφού ξέρεις εκ των προτέρων ότι κάτι καλό θα κρύβεται σε κάθε νέα τους κυκλοφορία. Τα τελευταία χρόνια περνούν μια δεύτερη νεότητα κατά την άποψη μου, με το πρόσφατο “Legends of the shires” να αποτελεί απόδειξη των παραπάνω λεγομένων μου, μιας και πρόκειται όχι μόνον για έναν από τους top 10 δίσκους της χρονιάς αλλά και έναν από τους πιο σπουδαίους της καριέρας τους.
Αν υπολογίσουμε ότι ο δίσκος αυτός είναι διπλός και δεν έχει ούτε ένα λεπτό filler, τότε ο άθλος της μπάντας είναι ακόμα μεγαλύτερος. Μεγάλη και τίμια μπάντα, τους περιμένω με κομμένη την ανάσα στις 12 του μήνα.
Γιάννης Παπαευθυμίου
Τα έγραψα και πρόσφατα, στην παρουσίαση του εξαιρετικού “Legends of the shire”. οι THRESHOLD είναι συνώνυμοι με ποιοτικό prog metal! Μια μπάντα που δεν ξέρει τι σημαίνει κακό άλμπουμ, με μικρό, αλλά πιστό κοινό που συγκρίνονται με τους VANDEN PLAS της Γερμανίας και ίσως τους Βραζιλιάνους ANGRA. Μπάντες που ξεπήδησαν στην απαρχή των 90’s, με σταθερή πορεία που όμως μάλλον ποτέ δεν κατάφεραν να προβιβαστούν στην πρώτη κατηγορία. Παρόλα αυτά, στην καριέρα τους έχουν κυκλοφορήσει τραγούδια-διαμάντια και άλμπουμ υπέροχα. Ο Karl Groom και ο Richard West που καθοδηγούν σε συνθέσεις, παραγωγή και στιχουργικό τομέα, αποτελούν εγγύηση για ποιότητα και συνοχή, παρότι στην θέση του τραγουδιστή έχουν πολλές αλλαγές. Η μελαγχολία που χαρακτηρίζει τις μελωδικές τους γραμμές είναι σήμα κατατεθέν. Για μένα η μπάντα συνεχίζει να βελτιώνεται συνθετικά. Σχεδόν κάθε τους άλμπουμ είναι και κατά ένα κλικ καλύτερο. Παλιότερα η Βρετανία είχε τεράστια πηγή παραγωγής prog σχημάτων. Πλέον όμως, λίγοι είναι αυτοί που έχουν μακρόχρονη πορεία και χαρακτηριστικό ήχο σε σημείο που να συγκρίνονται με τους THRESHOLD
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
Δηλώνω ευθαρσώς ότι το progressive είτε rock, είτε metal ποτέ δεν ήταν το φόρτε στα γούστα μου αφού προτιμώ «ευθύ» κλασικίζον, στακάτο σε tempo και πιο power παίξιμο από συγκροτήματα με λίγα ριφ να «οδηγούν» την σύνθεση και όχι πολλές αλλαγές μέσα σε τραγούδι, «κοψίματα» που να «ξενερώνουν» το αποτέλεσμα ή μακροσκελή κομμάτια. Οι THRESHOLD όμως αν και ανήκουν σε αυτόν τον ήχο είναι από τα σχήματα που ξεχώρισα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θυμάμαι πότε τους πρωτογνώρισα, μπορώ όμως να μνημονεύσω το σοκ που έπαθα όταν άκουσα τα “Paradox”, “Phenomenon” και “He Is I Am”, τραγούδια από ακόμα και μέχρι σήμερα με κάνουν να ανατριχιάζω.
Πολύ σημαντικό ρολό στην τελική έκβαση ενός τραγουδιού και στο πόσο με κεντρίζει αποτελεί για μένα η μελωδία και πως είναι δομημένη στην κάθε σύνθεση. Οι THRESHOLD έχουν την μαγική ικανότητα να σε κάνουν να «κολλάς» με ότι ακούς αφού όλο το ύφος τους είναι πραγματικά μοναδικό. Έχοντας άκρατο δυναμισμό και εκπληκτικά φωνητικά μέρη δεν μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο. Αν αγαπάς την καλή μουσική σίγουρα το group έχει να «σου πει πολλά» αφού εκτός της ποιότητας τραγουδιών έχουν και διάρκεια σε αυτό που κάνουν. Είναι από τα σχήματα που δεν έχουν κακή ή αδιάφορη κυκλοφορία. Φυσικά δεν είναι όλες στο ίδιο συνθετικό αποτέλεσμα αλλά επ’ ουδενί δεν υπάρχει μια δουλειά που να μην έχει έστω 2-3 τραγούδια που θα αγαπήσεις αν δεν είσαι φαν του ήχου. Αν είσαι θα βρεις περισσότερα. Μάλλον αυτό είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας της μπάντας. Έχουν καταφέρει να έχουν συνθέσεις που θα αρέσουν και στους πωρωμένους με το είδος αλλά και σε αυτούς που παρακολουθούν από κοντά τα metal δρώμενα σε πολλά ειδή. Για μένα είναι πολύ κρίμα που δεν είναι ένα group που να έχει πάρα πολύ κόσμο στις ζωντανές τους εμφανίσεις γιατί πραγματικά το αξίζει. Δυστυχώς πολλές φορές οι οπαδοί είναι άδικοι με το που δίνουν τον όβολο τους, αλλά όλα είναι θέμα γούστου.
Θοδωρής Μηνιάτης
Αυτό που πραγματικά με εντυπωσιάζει με την περίπτωση των progressive metallers, THRESHOLD, είναι το γεγονός πως στα σχεδόν 25 χρόνια δισκογραφίας τους, όχι μόνο δεν έχουν ούτε ένα κακό άλμπουμ, προσωπικά θεωρώ πως δεν έχουν ούτε καν μέτριο, (για μένα μονάχα ίσως το “Extinct Instinct” να υπολείπεται ελαφρώς). Με σοβαρότητα, συνέπεια και ποιότητα ανέκαθεν, ανήκουν στους άξιους εκπροσώπους του progressive metal και πιστεύω πως θα τους άξιζε πολύ μεγαλύτερη αναγνώριση. Σε οποιοδήποτε από τα έντεκα άλμπουμ της καριέρας τους κι αν ανατρέξω, θα βρω αγαπημένες συνθέσεις που θα με κάνουν να θαυμάσω ξανά και ξανά, το πόσο καλοδουλεμένες είναι στο σύνολό τους. Τρέφω μια παραπάνω συμπάθεια νομίζω για τη δεύτερη κατά σειρά κυκλοφορία τους, το “Psychedelicatessen”, που περιέχει και το λατρεμένο μου:
Χαρά Νέτη
Πρέπει να ομολογήσω την αμαρτία μου πως, αν και φανατικός προγκρεσιβάς, μόνο μέχρι πρότινος, με τη κυκλοφορία του εξαιρετικού τους νέου δίσκου “Legends of the Shire” , άρχισα να ακούω THRESHOLD πιο μεθοδικά. Μιλάμε λοιπόν για μια εξαιρετική μπάντα βιρτουόζων αλλά όχι παπατζήδων (σπάνιο για το είδος) και επιπλέον για μια σχετικά πρωτότυπη μπάντα μιας και, αφού κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους στον απόηχο του “Images & Words”, οι THRESHOLD δεν είναι απλά άλλη μια κόπια των DREAM THEATER. Αυτό και αν είναι σπάνιο ειδικά αν λογαριάσει κανείς πόσες μπάντες ακολούθησαν στα βήματα των THEATER ή των QUEENSRYCHE στα 90’s. Αν και στα πρώτα τους άλμπουμ υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με την THEATER progressive metal μάρκα, οι THRESHOLD, απ’ ότι ακούω μέχρι τώρα στα ακουστικά μου, εξελίχθηκαν μουσικά και στυλιστικά. Είχαν και αυτή τη φωνάρα τον Damian Wilson σε παλιότερες εποχές που έχει τραγουδήσει ουκ ολίγες φορές στις “όπερες” του Arjen Anthony Lucassen… Απορώ που δεν ασχολήθηκα και νωρίτερα! Κάλιο αργά παρά ποτέ, σωστά;
Φίλιππος Φίλης
Η σχέση μου με την progressive ήταν πάντα επιδερμική. Δεν είμαι ένθερμος οπαδός του ιδιώματος και τα συγκροτήματα που ακούω από αυτό το παρακλάδι είναι ελάχιστα. Αυτός είναι και ο λόγος που μόλις φέτος το καλοκαίρι ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με τους THRESHOLD. Από αυτά που έχω ακούσει μέχρι στιγμής, μπορώ να πω πως είναι μία πολύ τίμια μπάντα με καλές κυκλοφορίες. Δεν απορώ που οι φανατικοί progressive-άδες τους γουστάρουν τόσο. Ο νέος τους δίσκος άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και η συναυλία τους που πρόκειται να πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες, είναι μία από αυτές που οι οπαδοί του είδους απαγορεύεται να χάσουν.
Δημήτρης Μπούκης
Θα σας πω μια αλήθεια. Καταλαβαίνω γιατί οι THRESHOLD έχουν φανατικούς οπαδούς. Έχω βρεθεί μπροστά σε συζητήσεις για το συγκρότημα και αφουγκράζομαι το πάθος με το οποίο μιλάνε γι’ αυτούς. Μουσικά μπορώ να τους αναγνωρίσω ως κορυφαίου επιπέδου συγκρότημα. Άλλωστε, απ’ ότι άκουσα έχουν βγάλει κι έναν εξαιρετικό δίσκο, για πολλούς τον δίσκο της χρονιάς. Οπαδό του progressive δε με λες σίγουρα. Οπότε η άποψή μου δεν πολύ μετράει. Υπάρχουν πολλοί πιο ειδικοί από εμένα. Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα, είναι πως η μπάντα αποτελούσε συναυλιακό απωθημένο για πολύ κόσμο. Οπότε κύριοι σπεύσατε να τους δείτε και να περάσετε καλά!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Η σχέση μου με το progressive metal μπορεί να περιγραφεί περισσότερο σαν σχέση αγάπης/ μίσους καθώς υπάρχουν μπάντες που γουστάρω με χίλια και μπάντες που πολύ απλά, δεν τις αντέχω! Σε μια ενδιάμεση κατάσταση βρίσκονται οι Βρετανοί THRESHOLD κι αυτό διότι πολύ απλά δεν έχω ασχοληθεί μαζί τους τόσο πολύ όσο θα ήθελα. Ή μάλλον, όσο θα έπρεπε, καθώς τα λίγα πράγματα που έχω ακούσει από αυτούς, μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Είμαι σίγουρος ότι οι οπαδοί τους περιμένουν με ανυπομονησία την επερχόμενη εμφάνιση τους κι από ότι έχω μάθει από τους πιο ειδήμονες, η μπάντα σπέρνει επί σκηνής. Ίσως τελικά αυτή να είναι μια καλή αφορμή να ψαχτούμε περισσότερο με τους THRESHOLD αλλά και να τους τιμήσουμε με την παρουσία μας.
Θοδωρής Κλώνης
