BLIND GUARDIAN TWILIGHT ORCHESTRA interview (Hansi Kursch)

“Bards in the dark lands…”

Η αγάπη μου για τους BLIND GUARDIAN, δεν είναι κρυφή. Αυτό είναι σίγουρο. Όπως όμως και η αγάπη μου για τους μουσικούς που θα κάνουν αυτό που θέλουν, όπως το θέλουν, γιατί τους εκφράζει. Και ειδικά όταν αυτοί οι μουσικοί είναι πάνω από όλα άνθρωποι και όχι ντίβες και fake προσωπικότητες, όπως πολλοί στο χώρο μας. Ο Hansi Kursch είναι θεούλης. Τόσο απλά. Και πάντα μία ευκαιρία να μιλήσεις μαζί του, ειδικά όταν επιτέλους, μετά από «μόλις» 23 χρόνια, κυκλοφορεί το άλμπουμ που περίμεναν πολλοί οπαδοί της μπάντας, είναι καλοδεχούμενη. Βέβαια, με τον Hansi, ειδικά σε κέφια και όταν είναι άνετα, δε μιλάς και πολύ, αλλά τα λέει όλα μόνος του! Σε βαθμό που δεν προλαβαίνεις εννοείται τα πάντα…

Καλησπέρα Hansi! Πως είσαι;
Eίμαι πραγματικά πολύ καλά! Εσύ πως είσαι;

Κι εγώ καλά είμαι. Πως ήταν η μέρα σου; Γεμάτη συνεντεύξεις, που δεν τις λατρεύεις κιόλας ή χαλαρή;
(γέλια) Όχι, καλή ήταν. Αυτή τη στιγμή περισσότερο κάνω οργανωτική δουλειά για τους DEMONS & WIZARDS, γιατί παραδώσαμε το άλμπουμ στη Century Media και πρέπει να ετοιμαστούν τα πάντα πριν τα Χριστούγεννα, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει λίγο πίεση. Όσον αφορά τους BLIND GUARDIAN, ολοκληρώσαμε τις συνεντεύξεις για τους BLIND GUARDIAN TWILIGHT ORCHESTRA, αλλά μόλις ξεκίνησα song-writing με τον Andre και είναι απολαυστικό και αυτό βασικά κάνω αυτή τη στιγμή.

Φαντάζομαι τυπικό BLIND GUARDIAN song-writing αυτή τη φορά…
Ναι. Τυπικό, αλλά και όχι τόσο τυπικό ταυτόχρονα. Είναι για το επόμενο κανονικό μας άλμπουμ και αν μείνουμε πιστοί στο πλάνο, που είμαι σίγουρος ότι θα μείνουμε, θα ξεκινήσουμε την παραγωγή του είτε στα τέλη Μαρτίου, είτε στις αρχές Απριλίου του 2020. Θέλουμε να το έχουμε ολοκληρώσει μέσα στο 2020, για να το κυκλοφορήσουμε στις αρχές του 2021, επειδή είναι καιρός να βγούμε και πάλι στο δρόμο. Και έχουμε αρκετό υλικό! Σκέψου ότι όταν εγώ τραγουδούσα στο ορχηστρικό άλμπουμ, ο Andre δεν είχε τίποτα να κάνει (γέλια), άρα όταν τελείωσα με αυτό το άλμπουμ, αλλά και με τους DEMONS & WIZARDS, βρήκα πολλά νέα τραγούδια στον υπολογιστή μου. Ξεκίνησα να δουλεύω αμέσως, γιατί ήθελα να προλάβω να βγάλω δουλειά πριν τα Χριστούγεννα και έχει πάει πολύ καλά, αφού μαζί με τον Andre έχουμε ολοκληρώσει 7 τραγούδια μέχρι στιγμής. Ίσως συνεχίσουμε για 1-2 τραγούδια ακόμα, όμως, κατά βάση, τα έχουμε αυτά που θέλουμε. Είναι ώρα να αρχίσουμε την παραγωγή.

Κινήθηκες πολύ γρήγορα και ειδικά μέσα σε μία πάρα πολύ παραγωγική χρονιά για εσένα. TWILIGHT ORCHESTRA, DEMONS & WIZARDS και τώρα μου λες και για BLIND GUARDIAN. Δεν μας συνηθίζεις σε τέτοιες χρονιές. (γέλια)
(γέλια) Αυτό είναι πολύ μεγάλη αλήθεια! Ήταν πολύ απαιτητική χρονιά, αλλά τα πράγματα, ευτυχώς, πήγαν πολύ καλά για εμένα και τα κομμάτια ενώθηκαν μεταξύ τους. Ήταν βέβαια σκληρή δουλειά σε στιγμές, αλλά πήγε πιο ομαλά από ότι περίμενα. Και αυτή τη στιγμή, είμαι πολύ αισιόδοξος και για τα 3 projects στα οποία δούλεψα και δουλεύω. Το ορχηστρικό βγήκε όπως ακριβώς θέλαμε να βγει, το song-writing με τον Jon (σ.σ. Schaffer) κύλησε πολύ ομαλά και παρά το δύσκολο πρόγραμμα που είχαμε και με περιοδείες κλπ και φυσικά όλες οι συνεργασίες μου με τον Andre προχωράνε μια χαρά. Οπότε, είναι μία κατάσταση που όλοι είναι κερδισμένοι. Για μένα, σίγουρα.

Τελικά όμως, βρήκες το χρόνο να απολαύσεις το ορχηστρικό σας άλμπουμ, τώρα που κυκλοφόρησε;
Χεχε… πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν το άκουσα αρκετές φορές. Κάποιες στιγμές όταν τελειώσαμε τη μίξη, αλλά μετά ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες με τους DEMONS & WIZARDS για την περιοδεία, είχα ακόμα να κάνω μερικές ηχογραφήσεις φωνητικών για το τρίτο μας άλμπουμ, άρα από το Μάιο και μετά, δεν είχα καθόλου χρόνο να αφιερώσω όπως θέλω στο ορχηστρικό άλμπουμ. Το άκουσα 2-3 φορές, αλλά το άκουγα και τα τελευταία 20 χρόνια. (γέλια) Εντάξει, εννοείται δεν είναι το ίδιο με το να το ακούς τελειωμένο. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα το ακούσω τα Χριστούγεννα, επειδή την εβδομάδα των Χριστουγέννων και μέχρι τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου, θα πάρω άδεια από τον εαυτό μου, μετά από αρκετό καιρό και σίγουρα θα ακούσω όσες φορές πρέπει το ορχηστρικό άλμπουμ. Συν ότι αγόρασα ένα νέο ηχοσύστημα, αλλά είχα ένα πρόβλημα με το πικάπ μου. Σήμερα όμως, πήρα την επιβεβαίωση ότι όλα είναι εντάξει και έτσι θα ακούσω το άλμπουμ και σε βινύλιο στο νέο μου ηχοσύστημα.

Πίνοντας λίγο κρασί ταυτόχρονα…
(γέλια) Ήμουν πολύ απασχολημένος και ομολογώ ότι συμπεριφέρθηκα πολύ καλά. (γέλια) Αλλά αυτό θα αλλάξει λίγο τα Χριστούγεννα. Το Νοέμβριο δεν ήπια σχεδόν τίποτα, αλλά το Δεκέμβριο όλα θα είναι πιο όμορφα και ναι, θα απολαύσω κόκκινο κρασί. Σίγουρα τις μέρες των Χριστουγέννων! Άρα θα το ακούσω και πίνοντας κόκκινο κρασί. Όμως είμαι μια χαρά και με ένα καλό τσάι. (σ.σ. κάνει ένα μορφασμό που δείχνει ότι οριακά πιστεύει αυτό που είπε)

Μου ακούγεται ότι φέτος τα Χριστούγεννα θα είναι για σένα σαν να πηγαίνεις πίσω στο σχολείο, με άδεια, ανέμελος και χαλαρός.
Κάπως έτσι τα υπολογίζω βασικά. Τόσο εγώ, όσο και η γυναίκα και ο γιός μου, είμαστε μεγάλοι οπαδοί των Χριστουγέννων και τα γιορτάζουμε πολύ. Και αυτή τη φορά, δεν θα υπάρξει τίποτα που θα με αποασπάσει από αυτό, καθόλη τη διάρκειά τους. Πάντα ξεκινάμε τις προετοιμασίες από την 1η Δεκεμβρίου και απλά συνεχίζουμε για όσο κρατάει αυτή η περίοδος, με αποκορύφωμα τις τρεις εβδομάδες… συγνώμη, τις τρεις μέρες (γέλια)

Ήταν λίγο υπερβολικό το τρεις εβδομάδες… (γέλια)
(γέλια) Για μένα δεν ξέρω, για τη γυναίκα μου σίγουρα!

Και θα κατέληγες μόνος σου αν πάρταρες για τρεις εβδομάδες!
Το πιθανότερο! Αλλά ξέρεις πως πάει… καμιά φορά τα καλύτερα πάρτι γίνονται όταν είσαι μόνος σου (γέλια)

Ας πάμε λίγο στο ορχηστρικό άλμπουμ, τώρα που επιτέλους μετά από περισσότερο από δύο δεκαετίες, το έχετε ολοκληρώσει και μάλιστα όπως το θέλατε ακριβώς, όπως μου είπες. Ακούγοντάς το, μου δίνει όντως την αίσθηση ότι η αρχή του είναι εκεί, την περίοδο του “Nightfall in middle earth”, αλλά ενορχηστρωτικά, έχει επηρεαστεί πολύ από την εξέλιξή σας σε αυτό το κομμάτι στα δύο τελευταία σας άλμπουμ.
Έτσι είναι. Η ενορχήστρωση άλλαξε σε κάποια κομμάτια. Και φυσικά, η όλη εξέλιξη των τραγουδιών ήταν σε πολλά σημεία ταυτόχρονη με την εξέλιξη σε κάθε δίσκο BLIND GUARDIAN. Μπορείς να ακούσεις λίγο από κάθε περίοδο σε αυτό το ορχηστρικό άλμπουμ. Αλλά έχεις δίκιο. Ξεκινήσαμε την εποχή του “Nightfall in middle earth”. Βασικά τα “Dark cloud’s rising” και “This storm” είναι τα κομμάτια που είχαμε δουλέψει τότε. Τα πρώτα και μάλλον από τα πιο ευκολοάκουστα του δίσκου. Σίγουρα η πολυπλοκότητα και ο πιο ακριβής ορισμός της ορχήστρας εξελίχθηκε μέσα στην πορεία των επόμενων χρόνων μέχρι και την ηχογράφηση του δίσκου. Τα δύο προαναφερθέντα κομμάτια για παράδειγμα, πήραν την τελική τους μορφή κάπου στο 2008 με 2009. Άρα αυτό που ακούς στο άλμπουμ είχε σχεδιαστεί πριν 10 χρόνια. Αλλά νομίζω ότι η βασική ιδέα που είχαμε πίσω στο 1997-1998, είναι εκεί. Δεν υπάρχουν τόσες πολλές προσθήκες ή αλλαγές, όσες θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί. Αυτό που ακούς στο άλμπουμ, είναι λίγο πολύ το αρχικό πνεύμα των τραγουδιών.

Στην ουσία δουλεύατε παράλληλα με τα κανονικά, ας τα λέμε έτσι, άλμπουμ των BLIND GUARDIAN και εμπλουτίζατε το ορχηστρικό σας άλμπουμ με τα έξτρα στοιχεία που προστίθατε στα κανονικά. Δύο παράλληλες δουλειές που η μία επηρεαζόταν από την άλλη.
Ήταν δύο παράλληλες δουλειές, όντως. Μερικές φορές ήταν απλά σύμπτωση. Ας πούμε, δουλεύοντας πάνω σε κάποιο κομμάτι που προοριζόταν για κανονικό δίσκο BLIND GUARDIAN, αποφασίζαμε ότι ήταν περισσότερο για το ορχηστρικό άλμπουμ τελικά. Έτσι έγινε και με τα δύο προαναφερθέντα τραγούδια και κυρίως με το “Dark cloud’s rising”, που μας έδωσε και το έναυσμα να γράψουμε περισσότερα τέτοια τραγούδια και να δημιουργήσουμε ένα ορχηστρικό άλμπουμ. Όποτε ο Andre ένιωθε την ανάγκη να πειραματιστεί με ορχηστρικά όργανα στο pc, πιστεύαμε ότι θα ήταν καλύτερο τα κομμάτια που δούλευε να είναι στο ορχηστρικό άλμπουμ. Βέβαια, υπήρξαν και στιγμές που αλλάξαμε γνώμη, όπως για παράδειγμα με το “Wheel of time”. Αρχικά είχε ηχογραφηθεί για το ορχηστρικό άλμπουμ, αλλά δεν μου άρεσε ιδιαίτερα το τελικό αποτέλεσμα, γιατί ένιωθα ότι κάτι έλειπε και μάλιστα πάρα πολύ. Έτσι, έστειλα το κομμάτι με τα φωνητικά μου αυτή τη φορά πίσω στον Andre και συμφωνήσαμε ότι απαιτούσε και τη συμμετοχή της μπάντας. Οπότε το κομμάτι έφυγε από τη λίστα του ορχηστρικού δίσκου και μπήκε σε εκείνη των κανονικών. Το ίδιο έγινε και με το “At the edge of time” από το “Beyond the red mirror”. Και εκείνο είχε συνδεθεί για το ορχηστρικό άλμπουμ, ήταν η πρώτη μορφή του “Harvester of souls”, αλλά, από όσο θυμάμαι, ο Andre το έντησε με τα heavy όργανα, το ηχογράφησε και μόλις τελειώσαμε με το “Harvester of souls”, μου είπε ότι είχε και μία δεύτερη εκδοχή, με άλλη αντιμετώπιση, που θα έπρεπε να μπει στο επόμενο κανονικό μας άλμπουμ. Δηλαδή το “Beyond the red mirror”. Τα υπόλοιπα τραγούδια όμως, είχαν φτιαχτεί για το ορχηστρικό άλμπουμ. Υπήρξαν κομμάτια που εξελίχθηκαν όσο γρήγορα εξελίσσεται και ένα κανονικό BLIND GUARDIAN τραγούδι, δηλαδή μία χρονική περίοδος 2-3 μηνών, αλλά υπήρχαν και άλλα, όπως για παράδειγμα το “In the red dwarf’s tower” ή το… (σ.σ. κολλάει, ξεκινάμε ένα γαϊτανάκι με 2-3 τίτλους μπας και θυμηθεί, τίποτα και…) ας το αφήσουμε μόνο με το “In the red dwarf’s tower”. (γέλια) Α! Το “Point of no return”! Αυτά τα δύο κομμάτια μας πήρε περίπου 10 χρόνια για να αποκτήσουν την τελική τους μορφή. Το πρώτο μισό και των δύο κομματιών, είχε συνθεθεί, από όσο θυμάμαι, την περίοδο μεταξύ του “A night at the opera” και του “A twist in the myth” και το δεύτερο μισό κάπου μεταξύ  του τέλος της σύνθεσης του “Beyond the red mirror” και την κυκλοφορία του ορχηστρικού άλμπουμ.

Προσωπικά πάντως, ακούγοντας το δίσκο ξανά και ξανά, έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν τραγούδια, αλλά και σημεία ειδικότερα, όπως κάποια ρεφρέν, που θα μπορούσαν να είναι και κανονικά τραγούδια BLIND GUARDIAN, ντυμένα εννοείται με τα heavy όργανα. Για παράδειγμα το ρεφρέν του “Point of no return” είναι ένα τυπικότατο και πολύ καλό, στο μυαλό μου και όπως το φαντάζομαι, ρεφρέν BLIND GUARDIAN.
Ναι, συμφωνώ.

Επομένως ήταν θέμα απόφασης του ποια θα μπούν στο ορχηστρικό άλμπουμ και ποιά σε κανονικό άλμπουμ.
Και ναι και όχι βασικά. Για παράδειγμα το “Point of no return”, όντως θα μπορούσε το ρεφρέν ειδικά να είναι ενός κανονικού τραγουδιού BLIND GUARDIAN, όμως είχε από την αρχή γραφτεί για το ορχηστρικό άλμπουμ και δε σκεφτήκαμε να το χρησιμοποιήσουμε σε κανονικό, όπως με το “Wheel of time” για παράδειγμα που είπα παραπάνω. Κάποιες φορές, απλά αφήναμε τα τραγούδια στην άκρη, όπως για παράδειγμα με το “In the red dwarf’s tower”, επειδή δε μπορούσαμε εκείνη τη στιγμή να τα συνεχίσουμε και να τα τελειώσουμε. Αλλά ήταν σίγουρο ότι θα είναι στο ορχηστρικό άλμπουμ. Ειδικά για το “Point of no return”, όντως είχαμε το συναίσθημα ότι θα μπορούσε να είναι ένα κανονικό τραγούδι BLIND GUARDIAN, αλλά αποφασίσαμε να μην το κάνουμε.

Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς το να ολοκληρώσετε ένα τέτοιο άλμπουμ, στηριζόμενο στις ορχήστρες. Είναι ουσιαστικά ένας άλλος κόσμος, γιατί ναι μεν είχατε από τα μέσα χοντρικά των 90’s ένα ορχηστρικό στοιχείο στη μουσική σας, το οποίο και αυξανόταν, με αποκορύφωμα τα τελευταία σας άλμπουμ, όμως είχατε και τη βοήθεια ας πούμε των heavy οργάνων και αυτά ήταν μπροστά και όχι οι ορχήστρες. Τώρα είναι καθαρά και μόνο οι ορχήστρες. Ότι κάνατε μεν, αλλά πιο απογυμνωμένο. Είχατε κάποια βοήθεια πάνω σε αυτό το κομμάτι από κάποιον πιο εξειδικευμένο ίσως;
Στο θέμα καθαρά της σύνθεσης, όχι, γιατί με όλη την τεχνολογία που υπάρχει στις μέρες μας και τις βιβλιοθήκες με τα ορχηστρικά όργανα, ήταν πραγματικά εύκολο για εμάς. Όπως είπες ακριβώς, ήταν παρόμοιο με αυτό που κάναμε στους BLIND GUARDIAN. Απλά ο Andre,  όποτε είχε μία ιδέα, αντί να βάλει κιθάρες, έβαζε τα απαραίτητα ορχηστρικά όργανα. Πέραν τούτου, η ενορχήστρωση είναι παρεμφερής με ότι κάνει στους BLIND GUARDIAN. Για εμένα, ήταν πολύ εύκολο να δουλέψω πάνω στις φωνητικές γραμμές μου, γιατί υπήρχε πολύ περισσότερος χώρος. Ειδικά με τις δυναμικές. Από την αρχή των τραγουδιών, βλέπαμε την κατεύθυνση και επομένως ο χώρος που είχα εγώ για να παίξω, ήταν πολύ μεγαλύτερος από ότι στους BLIND GUARDIAN. Εκεί εκ των πραγμάτων είναι πιο περιορισμένος, όταν παίρνω έτοιμο το κομμάτι και πρέπει να βρω το δρόμο μου μέσα από όλα τα όργανα και να καθιερώσω το χώρο μου στο ύφος των BLIND GUARDIAN. Είναι πολύ πιο απαιτητικό. Στο θέμα της σύνθεσης λοιπόν, ήταν πιο εύκολο σε σημεία από ότι σε ένα κανονικό άλμπουμ BLIND GUARDIAN. Όμως όταν έπρεπε όλα αυτά που κάνουμε να τα ηχογραφήσουμε και να τα φέρουμε στην πραγματικότητα, ήταν πάρα πολύ πιο δύσκολο. Για παράδειγμα για τα φωνητικά μου, ήταν πολύ διαφορετικά όταν τραγουδούσα και συνέθετα πάνω από ορχήστρα του υπολογιστή, επειδή εκεί η ορχήστρα είναι ελεγχόμενη και δε χρειάζεται τόσο χώρο στο ηχητικό πανόραμα, αλλά μόλις έχει μία ηχογραφημένη πραγματική ορχήστρα, απαιτεί όλο το χώρο που μπορείς να φανταστείς. Και έπρεπε να προσαρμοστώ σε αυτό που έκαναν και να βρω το δρόμο μου. Κάτι πολύ πιο δύσκολο από ότι κάνουμε στους BLIND GUARDIAN. Ας πούμε, αν τραγουδάω ένα δύσκολο σημείο σε κανονικό BLIND GUARDIAN δίσκο, ότι με δυσκολεύει ή με εμποδίζει, απλά το μιουτάρω. Και τραγουδάω με ένα κλικ ή ένα πιάνο ή μία κιθάρα και όλα τα άλλα είναι ήσυχα. Στο ορχηστρικό άλμπουμ όμως, αυτό ήταν αδύνατο. Ηχογράφησαν όλοι μαζί και δεν υπήρχε καμία μα καμία περίπτωση να «ξεφορτωθείς» κάτι. Αυτό με καθυστέρησε, γιατί έπρεπε να μάθω να προσαρμόζομαι σε αυτό αλλά και να ζω με αυτό, κάτι που πήρε λίγο χρόνο. Εκεί αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα που απαιτούσαν έξτρα χρόνο και έξτρα προσοχή από τη μεριά μας. Πολύ πιο απαιτητικό από ένα κανονικό άλμπουμ BLIND GUARDIAN. Ο Andre από τη μεριά του, τα έχει όλα έτοιμα και οργανωμένα. Όμως, παρόλη την τεχνολογική βοήθεια που υπάρχει στις μέρες μας, όπου μπορείς να εκτυπώσεις τις παρτιτούρες και τα πάντα, τίποτα δεν είναι αρκετά ακριβές όταν το παίρνει μία πραγματική ορχήστρα. Εκεί ναι, χρειαστήκαμε και χρησιμοποιήσαμε βοήθεια. Θέλαμε κάποιον πάνω στον οποίο μπορούσαμε να στηριχτούμε. Ψάχναμε για πάνω από 5 χρόνια και τελικά βρήκαμε τον Matthias Ulmer, ο οποίος άρχισε να δουλεύει με εμάς το 2008-2009, όταν κάναμε την πρώτη προσπάθεια με ορχήστρα, που αφορούσε το “Sacred worlds” και τότε τον βάλαμε και στο “Legacy of the dark lands”, για να μας βοηθήσει με το scoring της ορχήστρας. Αυτός πήρε ό,τι είχε κάνει ο Andre στον υπολογιστή και το μετέτρεψε σε πραγματική ορχήστρα. Μας πήρε χρόνο να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς θέλαμε να είμαστε σίγουροι για το κάθε όργανο. Σκέψου κάναμε από 6 ως 10 εβδομάδες για κάθε τραγούδι, μέχρι να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Μετά, έπρεπε να πάμε στην Πράγα για την ηχογράφηση και εκεί ανέλαβε ο μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας με την οποία δουλέψαμε. Αυτός, από τη μεριά του, πήρε τις παρτιτούρες μας και τις προσομοίωσε στη διαθέσιμη ορχήστρα που είχε. Επομένως ήταν μία διαδικασία 3 σταδίων, που για κάθε κομμάτι ήθελε 6 με 10 εβδομάδες.

Σε αγχώνει καθόλου που το άλμπουμ σας θα κριθεί, με την καλή έννοια, από το καθαρά μεταλλικό κοινό, τον μεταλλικό Τύπο κλπ; Ξέρεις ότι είναι τελείως διαφορετικό, επειδή είναι και tricky, να κρίνεις κάτι με δίκασα, riffs κλπ και τελείως διαφορετικό να κρίνεις κάτι καθαρά ορχηστρικό. Διαφορετικοί κόσμοι, που έχουν συνδεθεί εξαιρετικά πολλές φορές, όμως εδώ είναι μόνο ορχήστρα. Δεν θα ήθελες και μία πιο ευρεία κριτική; Να φτάσει και σε αυτιά πέραν του δικού μας υπέροχου κόσμου; Να είσαι ειλικρινής!
(γέλια) Κοίτα. Πάντα νιώθαμε σίγουροι για το υλικό μας. Και πίσω στο 1997-1998, δεν το θεωρούσαμε και τόσο διαφορετικό από ότι κάναμε συνήθως, κυρίως όσον αφορά τη σύνθεση και τον τρόπο της. Πάντα νιώθαμε τον ίδιο ενθουσιασμό και πάντα θέλαμε να παραδώσουμε το καλύτερο κομμάτι. Δεν μπορώ εννοείται να μετατρέψω τα σκατά σε χρυσό, αλλά δουλειά μου είναι να τα κάνω όσο καλύτερα γίνεται. Δε λέω προφανώς ότι ο Jon ή ο Andre φέρνουν σκατά. (γέλια) Απλά αν εμείς νιώθουμε καλά με ένα τραγούδι, τότε νιώθουμε ότι έτσι θα νιώσει και ο κόσμος. Είμαστε εννοείται ακόμα metalheads. Και εννοείται πως καταλαβαίνω απολύτως τι και πως το εννοείς. Περισσότερο έχει να κάνει με το αν σου αρέσει ή όχι και όχι τόσο με την κρίση. Η κρίση είναι δύσκολη ακόμη και για μία metal μπάντα, μία metal δουλειά. Οι περισσότεροι κριτικοί, δεν έχουν τον επαγγελματισμό ή την ικανότητα να εμπεδώσουν και να μπουν τόσο μέσα στη μουσική που να μπορούν να κρίνουν ακόμα και ένα metal άλμπουμ κατά τη γνώμη μου. Οι περισσότεροι το κάνουν απλά με το αν τους αρέσει ή όχι. Εγώ πιστεύω ότι αφού αρέσει σε εμάς, θα αρέσει και σε αρκετό κόσμο στη metal σκηνή. Πολύς κόσμος το έχει πιάσει απ’ ότι βλέπω από αντιδράσεις ή κριτικές. Άλλωστε η βάση της σύνθεσης δεν διαφέρει και πολύ από ότι κάναμε στο “Nightfall in middle earth”, που ακόμα είναι το πιο πετυχημένο άλμπουμ μας. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε συζητήσει 2-3 φορές με τη μπάντα, μήπως το κάναμε όλοι μαζί, αλλά πάντα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Το να δοκιμάσουμε και να δούμε τι θα πει ο κόσμος παίρνοντας το ορχηστρικό. Σίγουρα, θα είναι πιο ενδιαφέρον και για κόσμο που δεν ακούει rock ή metal μουσική. Γι’ αυτό λέω ότι καταλαβαίνω απολύτως τι λες. Και συμφωνώ. Αλλά για να φτάσεις σε αυτούς τους ανθρώπους, χρειάζεσαι μία δισκογραφική εταιρεία με άλλο concept, κάτι που είναι πολύ δύσκολο για να φτάσεις σε αυτόν τον κόσμο. Άρα μένει μόνο η προώθηση μέσω του στόματος. Που για εμένα είναι ο πιο σημαντικός τρόπος προώθησης ακόμα και σήμερα. Όταν μου λένε για παράδειγμα «πως ακούγεται αυτό το άλμπουμ», απαντάω «φανταστείτε»…

… «φανταστείτε το “Nightfall in middle earth” χωρίς τα heavy όργανα»..
(γέλια) Ακριβώς! Και πάλι βέβαια, δεν είναι ακριβές, αλλά είναι ότι πιο κοντινό. Τώρα μπορούν όλοι να ακούσουν πως ακούγεται και να το κρίνουν. Να δουν αν τους αρέσει ή όχι. Οπαδοί, δημοσιογράφοι, όλοι. Αν δεν τους αρέσει, θα το εκτιμήσω.. οκ.. (γέλια), δεν θα το εκτιμήσω αλλά θα το δεχθώ. Δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις όλους άλλωστε. Νιώθουμε πολύ σίγουροι για αυτό και θα συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοια μουσική, επειδή μας αρέσει. Για να είμαι ειλικρινής, αν αυτό το άλμπουμ κυκλοφορούσε πριν από 10 χρόνια, θα ήμουν ακόμα πιο αισιόδοξος. Στις μέρες μας όμως, έχω την αίσθηση ότι οι οπαδοί της metal μουσικής, όχι μόνο αυτοί των BLIND GUARDIAN, έχουν στραφεί σε πιο ευκολοάκουστα πράγματα.

Πολύ σωστό…
Αυτό ήταν αδιανόητο πριν από 10, 15, 20 χρόνια. Έτσι βλέπω και αυτό το άλμπουμ. Το θεωρώ σαν κάτι πολύ απαλό, ευκολοάκουστο, γιατί είναι γεμάτο μελωδίες, όμως ναι, είναι περίπλοκο και ίσως πολύ περίπλοκο για μερικούς ανθρώπους. Είμαι μια χαρά και με αυτούς που δε θα τους αρέσει προφανώς.

Ανοίγεις πολύ μεγάλο θέμα τώρα με τη μουσική του σήμερα, το ευκολοάκουστο, promotion, πολλά πράγματα και καλύτερα να το αφήσουμε εδώ για την ώρα.
(γέλια) Ναι είναι, γιατί θα πρέπει να ονομάσουμε μπάντες, αλλά δεν έχει να κάνει με τις μπάντες βασικά. Οι μπάντες κάνουν αυτό που θεωρούν αυτές καλύτερο για τις ίδιες και αυτό που τους αρέσει. Και κάποιες τις ακούω. Απλά πιστεύω ότι αυτό το ξανακούσαμε πριν 10, 15 χρόνια και μάλιστα καλύτερα και πιο αυθεντικά. Αλλά τα νέα παιδιά, μπορεί να μην ξέρουν καν τις παλιές μπάντες, άρα για αυτά δεν είναι τόσο περίεργο όσο για εμένα. Εγώ θέλω πάντα κάτι που να είναι κάπως πρωτότυπο και αυτός είναι ο μεγαλύτερος σκοπός των BLIND GUARDIAN στη σύνθεση. Να προσπαθούμε να μην επαναλαμβάνουμε τους εαυτούς μας και να βρούμε κάτι που μπορεί να μην περιμένει ο κόσμος ή να μην το καταλάβει και του αρέσει από την πρώτη στιγμή. Πάντα υπάρχει το ρίσκο της αποτυχίας σε αυτό.

Ναι, δεκτό για το ρίσκο, αλλά δε γίνεται να συμβιβάζεσαι συνέχεια. Δεν γίνεται να γράφεις μουσική μόνο για τον οπαδό ή γι’ αυτό που θα πουλήσει, αλλά πρέπει να αρέσει και σε εσένα. Να θες να το παίξεις live. 
Γι’ αυτό σου ανέφερα ότι είμαστε ακόμα metalheads. Γιατί είμαστε οι ίδιοι κριτήριο της μουσικής μας. Αν εμείς νιώθουμε ότι έχουμε τελειώσει ένα τραγούδι, τότε υποθέτουμε ότι τουλάχιστον για τον οπαδό των BLIND GUARDIAN, είναι κάτι που θα απολαύσει. Βέβαια, πάντα πιστεύουμε ότι είναι κάτι που θα απολαύσουν όλοι (γέλια), αλλά μπορεί και όχι στο τέλος. Δε μπορώ να ξέρω.

Συμφωνώ. Πίσω στο ορχηστρικό άλμπουμ όμως. Πες μας λίγα λόγια εσύ για το concept του δίσκου, γιατί καλά είναι τα δελτία τύπου, αλλά ακόμα καλύτερα να τα ακούμε από άμεσα εμπλεκόμενο.
(γέλια) Το βιβλίο είναι το prequel. Καθορίζει το πεδίο του “Legacy of the dark lands” και σου συστήνει τον βασικό χαρακτήρα του, τον Nicolas. Αυτός παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και το “Legacy of the dark lands”, που πραγματεύεται με τον πόλεμο των 30 ετών. Είναι ένας από τους πλέον κτηνώδης και καταστροφικούς πολέμους που διεξήχθησαν ποτέ στην Ευρώπη και καθορίζει το πεδίο της Ευρώπης μέχρι και το σήμερα. Τόσο ο Markus Heitz (σ.σ. συγγραφέας του βιβλίου “The dark lands”, του prequel του δίσκου), όσο και εγώ, αποφασίσαμε ότι αυτό είναι μία πολύ ωραία βάση για μία μυστηριώση ιστορία φαντασίας, που θα έχει και λίγο ιστορική προσέγγιση ταυτόχρονα.

Είχατε πάντα στη δισκογραφία σας διάφορες «σφήνες» από όχι καθαρά fantasy θέματα, είχατε κάτι υβρίδια με μυθολογία, ελάχιστα με ιστορικά, αλλά, για να ειμαι ειλικρινής, πάντα περίμενα ότι αυτό το άλμπουμ θα έχει μία καθαρά fantasy ιστορία με την οποία θα πραγματεύεται, όπως έχετε κάνει με βιβλία όπως το “Lord of the rings” και το “Wheel of time” για παράδειγμα. Νιώθεις ότι είναι και λίγο ρίσκο το ότι πραγματεύεστε με μία ιστορία που μέχρι πρόσφατα δεν ήταν προσβάσιμη σε κόσμο που δεν ήξερε Γερμανικά, καθώς το βιβλίο δεν υπήρχε και τόσο διαθέσιμο σε όσους δε μιλάνε τη γλώσσα σας.
Καταλαβαίνω τι λες. Έχεις ένα δίκιο εδώ. Βέβαια, είναι και πάλι μία fantasy ιστορία, σίγουρα κάπως διαφορετική από ότι περιμένει κάποιος από εμάς, αλλά έχει τα στοιχεία που πρέπει. Είναι μία ιστορία για το καλό και το κακό, φίλοι που γίνονται εχθροί, εχθροί που γίνονται φίλοι (γέλια) και βασικά έχει να κάνει με τους 4 Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης, οι οποίοι αντιμάχονται μεταξύ τους. Και στην ουσία ο Nicolas, ο οποίος είναι ένας μισθοφόρος στον πόλεμο των 30 ετών, καταλήγει ότι είναι ο πρώτος Καβαλάρης της Αποκάλυψης και προσπαθεί να αποτρέψει την Αποκάλυψη. Είναι επομένως μία τυπική fantasy ιστορία. Απλά η βάση της είναι ένα ιστορικό υπόβαθρο, στο οποίο βάλαμε κάποια ιστορικά γεγονότα που νομίζαμε ότι θα ταίριαζαν. Ο Markus είναι διάσιμος για το σύμπαν που έχει φτιάξει με τους Νάνους, το οποίο κινείται σε μία κατεύθυνση προς τον Tolkien…

… για το οποίο είχατε και συμμετοχή σε τραγούδι…
… ακριβώς! Αλλά συμφωνήσαμε και οι δύο να μην το πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση, καθώς δε θα λειτουργούσε τόσο καλά για το ορχηστρικό άλμπουμ, που δεν θα ταίριαζε για τον κόσμο των Νάνων. Προφανώς όταν ξεκινήσαμε τα πάντα είχαν σαν έμπνευση τον Tolkien, τουλάχιστον μέχρι το 2001-2002, όταν και είχαμε ήδη γράψει 3-4 κομμάτια. Αλλά μετά αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι πάλι. Άλλωστε το ίδιο κάναμε και με τους BLIND GUARDIAN, όπως έγινε για παράδειγμα με το “Wheel of time”. Ίσως το έκανα αν ένιωθα ότι θα ταίριαζε τόσο πολύ το ορχηστρικό άλμπουμ, αλλά ένιωσα ότι ήταν πιο φυσιολογικό και ταιριαστό να πάρουμε την κατεύθυνση που πήραμε. Και έχουμε και τη δυνατότητα να δώσουμε την άδεια για να ανέβει σε κανονικά θέατρα.

Δηλαδή είναι κάτι που σκέφτεστε να κάνετε στο μέλλον;
Συζητάμε για τα πάντα, για να είμαι ειλικρινής. Αυτή τη στιγμή, προφανώς και ξέρουμε ότι οι BLIND GUARDIAN πρέπει να βγουν και πάλι στο προσκήνιο και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν, γιατί πρέπει να βγούμε στο δρόμο ξανά. Και σίγουρα μετά από αυτό, το 2021 μάλλον, θα κάνουμε κάποια shows με τους TWILIGHT ORCHESTRA. Σίγουρα δεν θα μπορέσουμε να περιοδεύσουμε με αυτό, για να το μεταφέρουμε στη σκηνή όπως του αξίζει. Όμως υπάρχει ένα ενδιαφέρον να δώσουμε την άδεια σε ένα θέατρο ή μία θεατρική ομάδα και να παικτεί από άλλους ανθρώπους.

Να γίνει κάτι σαν ένα musical για παράδειγμα.
Ακριβώς! Και για κάτι τέτοιο, νομίζω πως η κατεύθυνση που επιλέξαμε είναι καλύτερα. Γιατί αν είχαμε επιλέξει μία τελείως fantasy κατεύθυνση, τότε εύκολα το αποτέλεσμα μπορεί να γίνει τελείως cheesy και θέλαμε να το αποφύγουμε αυτό.

Προσωπικά, όσο και αν αγαπάω το τελείως fantasy παρελθόν σαν, το προτιμώ που αποφύγατε την «ασφαλή οδό» ας πούμε και δοκιμάσατε κάτι διαφορετικό. Κάτι διαφορετικό μουσικά, κάτι διαφορετικό και στιχουργικά. Έχεις την ψήφο μου αν μετράει!
(γέλια) Ευχαριστώ! Αλλά έχω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με εσένα. Ακόμα και πριν εμπλακεί ο Markus σε αυτό, δεν ήξερα και εγώ τι ακριβώς να κάνω στιχουργικά. Συζητήσαμε πάρα πολύ για το ποια κατεύθυνση θα παίρναμε. Και πάντα υπάρχει το ρίσκο. Αλλά έτσι ήταν πάντα οι BLIND GUARDIAN. Παίρνουμε το ρίσκο. Κερδίζουμε, χάνουμε, κερδίζουμε, χάνουμε, αλλά δεν έχει σημασία. Στο τέλος, πάντα τα καταφέραμε. Και αυτό πιστεύω και τώρα. Ότι θα το αποδεχθούν και αυτοί που τους αρέσει το τελείως fantasy υλικό. Ίσως στο δεύτερο ορχηστρικό άλμπουμ πάμε προς τα εκεί. Ένας ακόμα από τους λόγους που δεν πήγαμε σε τελείως fantasy ιστορίες, τύπου “Lord of the rings”, είναι και ότι στα 70 λεπτά του δίσκου, είναι πολύ πιο δύσκολο να πεις όλα όσα θες να πεις. Επομένως επιλέξαμε μία ιστορία με αρχή μέση και τέλος, μικρότερης έκτασης.

Μιλάς για δεύτερο ορχηστρικό άλμπουμ, αλλά όταν θα βγει, σύμφωνα με το χρόνο που σας πήρε το πρώτο, θα είσαι 76 ετών!
(γέλια) Κοίτα. Η αλήθεια είναι ότι ήδη έχουμε γράψει κάποια τραγούδια και τα έχουμε στην αναμονή γιατί έπρεπε να κάνουμε την παραγωγή του πρώτου. Αλλά συνεχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτά κατά τη διάρκεια της παραγωγής και το κάνουμε και τώρα. Συν ότι πλέον έχουμε την εμπειρία και έτοιμη την ομάδα με την οποία θα το κάνουμε.

Άρα όλα θα προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα.
Ναι. Δεν ξέρω για τα φωνητικά μου βέβαια. Πάντως, σκεπτόμενος όλη τη δουλειά που θα έχουμε με τους BLIND GUARDIAN, δεν ξέρω αν ένα τέτοιο άλμπουμ θα είναι εφικτό μέσα στα επόμενα 5-6 χρόνια. Δώσε μας κάπου στα 7 χρόνια και νομίζω θα βγάλουμε ένα δεύτερο ορχηστρικό.

Συγκρίνοντάς τα με τα 23 χρόνια, τα 7 μοιάζουν σαν ένα καλοκαιράκι…
(γέλια) Ένα ωραίο καλοκαίρι! Αλλά και με το χρόνο των BLIND GUARDIAN αν το σκεφτείς, δε διαφέρει τρομερά. Το “Beyond the red mirror” είναι ήδη 4 ετών και μέχρι το νέο άλμπουμ θα είναι πλέον 5. (γέλια)

Έχετε σκεφτεί κάποιο, έστω one-off, show που θα παρουσιάσετε αυτό το δίσκο με την ορχήστρα, με ηθοποιούς, τα πάντα, μία μεγάλη διοργάνωση; (σ.σ. ήδη χαμογέλαγε πονηρά από τη λέξη “show”)
Ναι. Το σκεφτήκαμε και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι απλά αδύνατο, λόγω της δουλειάς που χρειάζεται για να γίνει. Ακόμα και αν λέγαμε ότι θα κάναμε ένα τέτοιο show στο τέλος του 2021, αυτό θα σήμαινε ότι θα θέλαμε τουλάχιστον 6 μήνες προετοιμασία από τη στιγμή που θα είχαμε όλη την ομάδα μαζεμένη. Ναι, έχουμε την ορχήστρα, έχουμε τους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τις προεργασίες για την ορχήστρα, αλλά όσον αφορά τα φώτα και την ηθοποιία, θέλουμε έξτρα κόσμο, τον οποίο δεν έχουμε βρει ακόμα. Αλλά θα ψάξουμε αυτές τις μέρες είναι η αλήθεια. Άρα δε μπορώ να σου διασφαλίσω τίποτα πριν τα τέλη του 2021 και τις αρχές του 2022. Και δε θα είναι πολλά shows. Ίσως 3-4-5. Και δεν νομίζω ότι θα είναι κάτι που θα μας αποφέρει έσοδα, αλλά θα μας βάλει και μέσα. Αλλά δε μας νοιάζει, γιατί αν το κάνουμε, θα το κάνουμε για εμάς και για να ικανοποιήσουμε όσους θα τους άρεσε αυτή η ιδέα.

Να το κάνετε!
(γέλια) Βέβαια, αν το κάναμε τώρα, θα μας πήγαινε πάρα πολύ πίσω με τους BLIND GUARDIAN και τον επόμενο δίσκο τους. Και δεν το θέλουμε με τίποτα αυτό. Θα μας πλήγωνε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γιατί είμαστε σε πολύ καλή κατάσταση όσον αφορά τη σύνθεση των κομματιών και το όραμα για την παραγωγή του δίσκου είναι τόσο δυνατό και θα εξαφανιζότανε αν είχαμε κάτι άλλο ενδιάμεσο. Άρα είμαι πραγματικά χαρούμενος που τελείωσα τις υποχρεώσεις μου με τους DEMONS & WIZARDS, κυκλοφόρησα το ορχηστρικό άλμπουμ και μπορώ να επικεντρωθώ και πάλι πλήρως στους BLIND GUARDIAN.

Τι να περιμένουμε τότε από το νέο άλμπουμ των BLIND GUARDIAN; Γιατί ακούγεσαι πάρα πολύ αισιόδοξος για αυτό.
(γέλια) Είμαι πάντα αισιόδοξος. Και ειδικά για ότι κάνουμε, γιατί αν νιώσουμε ότι δε βγαίνει αυτό που θέλουμε εμείς, σταματάμε το τραγούδι. Ποτέ δεν έχουμε κάνει κάτι διαφορετικό. Και σε αυτό έχει βοηθήσει η έξτρα εμπειρία που αποκτάμε με τα χρόνια. Και το ορχηστρικό άλμπουμ, προσέθεσε κι άλλη εμπειρία, σε διάφορους τομείς, από την οποία θα επωφεληθούν οι BLIND GUARDIAN. Όλα αυτά, με κάνουν πραγματικά αισιόδοξο. Και ήδη το είδα όταν τραγουδούσα το υλικό των DEMONS & WIZARDS. Το πόσο με βοήθησαν όσα έμαθα όταν ηχογραφούσαμε το ορχηστρικό άλμπουμ. Τώρα, το πως θα ακούγεται το νέο άλμπουμ των BLIND GUARDIAN, είναι κάτι διαφορετικό. (γέλια) Είναι διαφορετικό από ό,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Κοίτα, πολλοί έχουν μία άποψη για τους BLIND GUARDIAN ότι η πορεία μας είναι χωρισμένη σε 4 ή και 3 περιόδους. Για εμένα, είναι 2. Η πρώτη είναι μέχρι και το “Imaginations…” και η δεύτερη ξεκινάει με το “A night at the opera”. Το “Nightfall…” το θεωρώ κάτι σαν τη γέφυρα αυτών των δύο. Και ταυτόχρονα είναι η αιτία για το “Legacy of the dark lands”. Επομένως ανήκει περισσότερο στη δεύτερη περίοδο, παρά στην πρώτη για εμένα. Και πάλι, το θεωρώ σαν μία γέφυρα. Τώρα, το “Legacy of the dark lands”, σηματοδοτεί το τέλος της δεύτερης περιόδου και δεν είναι μία γέφυρα, όπως το “Nightfall…”. Θα υπάρξει κι άλλο ορχηστρικό άλμπουμ, αλλά όσον αφορά τους κανονικούς BLIND GUARDIAN, το νέο μας άλμπουμ, θα είναι κάτι καινούργιο. Θα είναι η αρχή της τρίτης περιόδου. Είναι πολύ progressive μουσική, είναι πολύ avant-garde…

… avant-garde;; Μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ αυτόν τον όρο στη μουσική σας!
(γέλια) Όταν θα κάνουμε τη συνέντευξη για το δίσκο, θα σου πω, ή καλύτερα, εσύ θα μου πεις τη γνώμη σου και νομίζω θα μου πεις ότι τώρα καταλαβαίνεις τι και πως εννοούσα. (γέλια) Είναι πολύ έντονο, είναι πολύ απαιτητικό γενικότερα, έχει πολλά μέρη και πολύπλοκο song-writing, κάτι βέβαια που δεν αποτελεί έκπληξη για τους BLIND GUARDIAN και καλύπτουμε σχεδόν τα πάντα από τραγούδια στο ύφος των RUSH, εννοείται με το δικό μας τρόπο, μην παρεξηγηθώ, μέχρι τα πιο έντονα κομμάτια μας. Φυσικά δε μπορούμε να αρνηθούμε το πρώτο μας άλμπουμ, όπως δεν μπορούμε να αρνηθούμε το “Beyond the red mirror”, οπότε θα ακούσεις λίγο από όλα εκεί μέσα προφανώς. Όμως όταν άκουσα ξανά τα τραγούδια, αφότου ολοκλήρωσα τις δουλειές μου με τους DEMONS & WIZARDS, κατάλατα ότι υπάρχει ένα μεγάλο εύρος διαφορετικών τραγουδιών και αυτά πάνω στα οποία δουλεύω τώρα, είναι σίγουρα τα πιο… φρικιαστικά πάνω στα οποία έχω δουλέψει εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Φρικιαστικά;; Αυτή είναι η λέξη που αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις; (γέλια)
(γέλια) Αυτή μου ήρθε τώρα και όντως είναι περίεργη. Κάποιοι άνθρωποι γουστάρουν το “Fly”, κάποιοι όχι (σ.σ. count me in), επειδή είναι διαφορετικό. Δεν λέω ότι τα 2 τραγούδια πάνω στα οποία δούλεψα την τελευταία εβδομάδα ακούγονται σαν το “Fly”, δεν έχουν καμία σχέση βασικά, αλλά καθορίζουν κάτι νέο, κάτι που νομίζω δεν έχουμε ξανακάνει ποτέ πριν.

Κοιτάτε μπροστά λοιπόν, ψάχνοντας κάτι νέο, όπως είπες πιο πριν και πλέον είστε και πιο άνετοι ίσως, επειδή βγήκε και το ορχηστρικό άλμπουμ και έτσι καλύψατε μία ακάλυπτη πλευρά των μουσικών ανησυχιών σας.
Δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Όπως είπαμε και πριν, σίγουρα υπήρξαν επιρροές την περίοδο της παράλληλης ενασχόληση, αλλά τώρα είμαστε σε ένα σημείο που διαχωρίζουμε τελείως όλο αυτό το πράγμα, αφού κυκλοφόρησε και το TWILIGHT ORCHESTRA. Είναι πλέον δύο διαφορετικοί δρόμοι. Μπορεί να γίνουμε λίγο πιο progressive, υποθέτω, από την άλλη όμως δεν θα επιστρέψουμε σε κάτι που κάναμε στα τέλη των 80’s ή στις αρχές των 90’s για παράδειγμα. Φυσικά και θα θέλαμε να κάνουμε πράγματα ή τραγούδια όπως αυτά για παράδειγμα στο “Imaginations…”, αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε να είμαστε και στην ίδια κατάσταση σαν άνθρωποι, σαν συνθέτες και τώρα είμαστε σε τελείως διαφορετική. Αυτό που εκλαμβάνω ως τώρα για το νέο άλμπουμ, είναι ότι τα κομμάτια θα πάνε σε μία πιο ώριμη, σκληρή ταυτόχρονα, κατεύθυνση. Υπάρχουν πολλά ύπουλα πράγματα, με δυναμικές κλπ, αλλά η πλειοψηφία είναι πολύ μοντέρνα σκληρή και heavy. Έχουμε πλέον δύο πυλώνες πάνω στους οποίους μπορούμε να δουλέψουμε. Ναι, θα υπάρχουν και πιο κλασικά BLIND GUARDIAN πράγματα και τραγούδια, αλλά όχι η πλειοψηφία και όχι όπως παράχθηκαν στο “Beyond the red mirror”.

Ανέφερες πριν την κατάσταση στην οποία θα έπρεπε να είστε, εγκεφαλικά, συνθετικά, τα πάντα, για να γράψετε μουσική όπως πριν 20 χρόνια. Και συμπληρώνω. Όλες σχεδόν οι μεγάλες power metal μπάντες της εποχής σας, εξελίχθηκαν μουσικά, άλλαξαν πράγματα, εμπλούτισαν τον ήχο τους, πειραματίστηκαν, ασχέτως της επιτυχίας του αποτελέσματος. Και ο τελείως τυπικός power metal ήχος, ειδικά των mid 90’s, είναι σαν να έχει διαγραφεί σε μεγάλο βαθμό ή έχει περάσει στα παρασκήνια περισσότερο, ίσως επειδή είχε χιλιοπαιχτεί κιόλας και όχι πάντα καλά. (σ.σ. ήδη κρατιέται να μην πει πολλά) Ξέρω ότι δε θες να πεις ονόματα…
… δεν κριτικάρω. Και η επιτυχία για μερικές μπάντες μιλάει από μόνη της. Και πιστεύω ότι πολλοί το πιστεύουν και είναι σοβαροί και το εννοούν σοβαρά. Όσο είσαι σοβαρός, οι άνθρωποι θα ασχοληθούν μαζί σου. Η διαφορά είναι ότι οι σημερινές μπάντες, δουλεύουν με patterns και συνέχεια χρησιμοποιούν τα ίδια patterns. Και τα πάντα είναι σαν μέσα σε ένα πλέγμα, κάτι που δεν κάναμε ουσιαστικά ούτε πίσω στα 90’s και δεν το κατάλαβα ποτέ. Και δεν το θεωρώ καλό γενικότερα στη μουσική. Ακόμα και σήμερα δεν το κάνουμε σε τέτοιο βαθμό, ειδικά συγκριτικά με κάποιες νέες μπάντες που είναι τόσο εντιταρισμένες και τόσο σχεδιασμένες που μου είναι πολύ δύσκολο να αντέξω να ακούσω, γιατί δεν είναι φυσικό, αλλά είναι τελείως τεχνητό. Και δε μου αρέσει αυτό. Μου αρέσει η λίγο ανθρώπινη ατέλεια. Και σε αυτό υστερούν οι σημερινές μπάντες. Γιατί αυτό θεωρούν ότι ήταν αυτό που έλειπε ίσως από τις power metal μπάντες των 80’s και των 90’s. Αλλά ήταν το πνεύμα αυτό που έκανε αυτή τη μουσική και δε μπορώ σίγουρα να έχω το ίδιο πνεύμα με τότε, αλλά τότε, οι περισσότερες μπάντες δεν είχαν patterns.

Απλά έβγαινε φυσικά και κάνατε ότι σας άρεσε.
Ακριβώς! Κάναμε ότι μας άρεσε και δεν μας ενδιέφερε τίποτα. Όποιο κομμάτι και να πάρεις από εμάς. Δεν μπορώ να σκεφτώ εμένα, τον Andre, κανέναν μας να πούμε «θέλουμε ένα κομμάτι προς αυτή την κατεύθυνση αποκλειστικά». Δεν ξέρουμε πως να το κάνουμε, δε μπορούμε. Το ίδιο ισχύει και για τα κομμάτια που κάνουμε σήμερα. Κάνουμε αυτό που θέλουμε.

Έχετε παράλληλα όμως τα χαρακτηριστικά που είναι πάντα εκεί και σας προσδιορίζουν άλλωστε.
Σίγουρα. Αλλά ρώτα με να γράψω πάλι το “The bard’s song”, ρώτα τον Andre να γράψει πάλι το “Born in a mourning hall”. Είναι αδύνατο. Ακόμα και αν προσπαθήσουμε, θα αποτύχουμε. Και το ίδιο ισχύει και για το πρώτο μας άλμπουμ. Δεν υπάρχει πιθανότητα να μπορέσω να γράψω πάλι ένα κομμάτι σαν το “Majesty”. Ακόμα και να το ήθελα. Δεν ξέρω πως γίνεται. Μόνο ίσως αν κάποιος άλλος, ένας οπαδός, ακούσει το κομμάτι, εμπνευστεί, προσπαθήσει να γράψει κάτι παρόμοιο, με τον τρόπο του. Τότε ίσως. Αλλά για εμάς, δεν υπάρχει πιθανότητα. Ποτέ δεν κοιτάμε πίσω. Και πιστεύω ότι αυτό ισχύει και για τις περισσότερες power metal μπάντες της εποχής. (σ.σ. κάπου εκεί ξεκινάει μία τεράστια κουβέντα με όρους, power metal, US power, epic, symphonic, speed, κλπ, αναλύσεις, συγκροτήματα και τόσα που δεν καταλήγει κάπου ουσιαστικά για τη συνέντευξη). Ανεξαρτήτως ταμπέλας, όλες οι μπάντες της εποχής αυτής, εξελίχθηκαν. Και μερικές φορές, με κάποιες νέες μπάντες, δεν το βλέπω αυτό. (σ.σ. προσπερνάμε πράγματα που δε χρειάζονται) Δε θα κρίνω. Απλά σαν οπαδός δεν μου αρέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακές μπάντες ή ότι δεν είναι πραγματικά καλοί άνθρωποι.

Νομίζω θα κρατήσουμε τα υπόλοιπα για την επόμενη συνέντευξη, γιατί μισή ώρα είχαμε, περάσαμε ήδη τη μία όμως.
(γέλια) Και θα είναι πολύ σύντομα η επόμενη, στο υπογράφω. Έχουμε DEMONS & WIZARDS, μετά BLIND GUARDIAN. Έχουμε αρκετές. (γέλια)

Τέλεια. Καλή επιτυχία και τα λέμε σύντομα!
Ευχαριστώ για τη συνέντευξη και ανανεώνουμε το ραντεβού μας εννοείται!

Φραγκίσκος Σαμοΐλης