“Clouds and silver linings”
Οι SiXforNinE, το συγκρότημα που τραγουδά ο Fotis Benardo, πρώην ντράμερ των SEPTICFLESH, είναι κάτι πολύ παραπάνω απ΄αυτό. Η δεύτερη δουλειά τους, “Parallel universe”, είναι ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής, ένας δίσκος που μπορεί να ανεβάσει επίπεδο όχι μόνο το σχήμα αλλά και ολόκληρη την ελληνική σκηνή. Δεν χρειάζονται πολλά παραπάνω από εμάς. Ο Φώτης έχει τον λόγο…
Αρχικά να σου πω ότι διασκέδασα πολύ με το δίσκο και παίζει συχνά ενδιάμεσα από δίσκους άλλων αγαπημένων μπαντών και ταιριάζει σε κάθε περίσταση. Υπάρχει κάποιο αίσθημα ανακούφισης τώρα που κατάφερε να ολοκληρωθεί, είχατε καθόλου άγχος ενδιάμεσα;
Το μόνο μας άγχος είναι ότι μόνιμα προσπαθούμε να αποδώσουμε το μέγιστο, και να ακούγονται οι συνθέσεις του άλμπουμ ολοκληρωμένες, χωρίς να υπάρχει ίχνος προχειρότητας σε κανένα κομμάτι. Το αίσθημα της ανακούφισης έρχεται αμέσως μετά την ακρόαση των κομματιών που είναι πια στο τελικό στάδιο, μιξαρισμένα και ακριβώς όπως τα είχαμε στο μυαλό μας. Εκεί είναι που σκάει το χαμόγελο της ικανοποίησης και συναντά το αίσθημα της ανακούφισης.
Αρκετός κόσμος θα ήθελε να μάθει τι έγινε μετά την κυκλοφορία του πρώτου ομότιτλου άλμπουμ το 2014. Πέρασαν 5 χρόνια και κάνατε αρκετά πράγματα ενδιάμεσα. Επίσης πότε ξεκινήσατε να δουλεύετε πάνω στο άλμπουμ και πόσο χρόνο σας πήρε συνολικά;
Το πρώτο άλμπουμ πιστεύω πως ήταν μια καλή πρώτη γνωριμία των SiXforNinE με τον κόσμο. Δεν μπορώ να πω ότι είχαμε την ίδια ανταπόκριση σε σχέση με το καινούριο μας άλμπουμ, ούτε από τον Τύπο, αλλά ούτε και από τις δισκογραφικές εταιρίες. Όμως, μια αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων το αγκάλιασε και μας στήριξε πολύ στα πρώτα μας βήματα. Πάντως δεν αργήσαμε τόσο όσο νομίζετε. Τα 5 χρόνια που πέρασαν, στην ουσία ήταν 3, καθώς συνθετικά το “Parallel Universe” ήταν έτοιμο και ξεκινούσαμε τις ηχογραφήσεις μέσα στο 2017. Τα ενδιάμεσα βήματα είναι αυτά που καθυστέρησαν αρκετά την κυκλοφορία του, όπως η μίξη, το mastering, οι εταιρίες και οι μετέπειτα διαπραγματεύσεις ώστε να έχουμε ένα συμβόλαιο στα χέρια μας και να είναι και οι δυο μεριές ευχαριστημένες. Και μετά, αφού τελείωσαν όλα αυτά, άλλο ένα χρονικό διάστημα 4 με 5 μηνών για να το “επικοινωνήσει” και η εταιρία με το σωστό τρόπο.
Βρίσκω στο “Parallel universe” μεγαλύτερη ποικιλομορφία από το ντεμπούτο, ένα μεγαλύτερο αίσθημα σιγουριάς, σαν να πατάτε καλύτερα ο καθένας εκεί που πρέπει. Είναι ο ήχος του κάτι που προέκυψε μετά από σκέψη ή συνέβη φυσικά κατά τις ηχογραφήσεις;
Συνέβη και θα συμβαίνει όσο ο καιρός περνάει. Ο τρόπος που συνθέτουμε είναι τζαμάροντας, όπως έκαναν οι μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα δενόμαστε και ξέρουμε τι θέλουμε χωρίς καν να το συζητάμε. Γνωρίζουμε από την πρώτη στιγμή όταν ένα riff, ή μια μελωδία είναι μέρος της σύνθεσης που θα αποτυπωθεί στο άλμπουμ. Όσο για το παικτικό μέρος, είμαστε όλοι μουσικοί που ακούμε συμβουλές και αυτό μας κάνει καλύτερους με τον καιρό. Και στον ήχο μας, αλλά και στην απόδοσή μας.
Μία ερώτηση από την οπτική του παραγωγού. Ο ήχος παρότι μοντέρνος βγάζει κάτι το πολύ οργανικό και αβίαστο. Ναι μεν 2019 δηλαδή αλλά σαν να έχει βγει το ’99 ας πούμε. Σαν παραγωγό σε ενδιαφέρει η καθαρότητα, η δύναμη, η ανάδειξη κάθε οργάνου, ή κρύβονται πολλά περισσότερα στις απαιτήσεις κάθε δίσκου ανάλογα το συγκρότημα;
Αναλόγως το είδος. Δεν μπορείς να έχεις παραγωγή των GHOST στους ARCHITECTS, θα είναι αστείο. Το κάθε μουσικό ιδίωμα χρειάζεται τη σωστή προσέγγιση. Αυτό που ήθελα για το “Parallel Universe” είναι ο ήχος των SiXforNinE να αποτυπωθεί ακριβώς όπως τον φανταζόμασταν. Τόσο μοντέρνος όσο πρέπει αλλά και συνάμα οργανικός, αναδεικνύοντας τις συνθέσεις, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Κάτι που το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο “More than words can say” με κάνει να θέλω να ρωτήσω. Θεωρείς ότι πήγαμε κάποια στιγμή σε μία εποχή που ο καθένας προσπαθούσε να παίξει τα πάντα και ξεχνούσαν ότι το νόημα ήταν η ουσιώδης μουσική και μπορούσαν απλά να «μιλούν» μέσω αυτής;
Θεωρώ ότι σε αυτή την εποχή της υπερπληροφόρησης και των υψηλών απαιτήσεων, ο κόσμος κάνει υπερπροσπάθεια να αναδείξει το όποιο ταλέντο διαθέτει, χάνοντας την ουσία. Βλέπω να υπάρχουν άπειρα videos με fast guitar playing στα 666bpm, αλλά ελάχιστα videos με κιθαριστική προσέγγιση σαν αυτή του Gary Moore για παράδειγμα.
Νιώθω ότι μερικές φορές τα λόγια χάνουν την αξία τους, και για αυτό το λόγο πιστεύω πως καλύτερα είναι να μιλούν οι πράξεις.
Το μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου “Counting stars (A Parallel universe)” μιλάει για γαλαξιακό ταξίδι μέσω αστρικής προβολής! Εντυπωσιακό αν μη τι άλλο. Θα μπορούσαμε να έχουμε μία ιδέα για τους υπόλοιπους στίχους και από πού αντλείτε έμπνευση;
Οι στίχοι μας είναι κυρίως βιωματικοί. Προσπαθώ ο τρόπος που γράφω να είναι αλληγορικός. Θεωρώ πως σε όλους μας αρέσει ως ακροατές να ταυτιζόμαστε με τους στίχους που διαβάζουμε και με το θέμα που έχουμε μπροστά μας να πλάθουμε τη δικιά μας ιστορία με τα δικά μας βιώματα και καταστάσεις που μας περιβάλλουν.
Είναι γνωστή η ιστορία ότι τελικά μπήκες στη μπάντα ενώ δεν ήταν προγραμματισμένο. Ήταν κάτι που είχες στο νου από παλιά το να τραγουδήσεις κι απλά δόθηκε η κατάλληλη ευκαιρία ή κάτι που ανακάλυψες στην πορεία ότι το είχες μέσα σου;
Πάντα τραγουδούσα, έγραφα κομμάτια, έπαιζα κιθάρα, ασχολήθηκα με την ηχοληψία και την μουσική τεχνολογία. Έκανα οτιδήποτε είχε σχέση με τη μουσική χωρίς να βάζω όρια και φραγμούς. Απλά ο κόσμος με γνώρισε ως drummer. Ο λόγος που μπήκα στην μπάντα ήταν το ότι γούσταρα τη μουσική, τα άτομα που την απαρτίζουν και το γεγονός ότι τζαμάροντας έβγαινε υλικό αβίαστα. Περνούσαμε και περνάμε τέλεια, δημιουργούμε συνεχώς και προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Ξέρω πάρα πολλά παιδιά που ξεκίνησαν να παίζουν τύμπανα εξαιτίας σου και αντίστοιχα μπορεί να επηρεάσεις κάποιους να τραγουδήσουν μελλοντικά. Ποιοι ήταν αυτοί που σε κάνανε να θέλεις να γίνεις ντράμερ και ποιους τραγουδιστές αρχικά θαύμαζες και στη συνέχεια θεωρείς επιρροή για το δικό σου στυλ;
Σίγουρα ο Igor Cavalera ήταν από τις πρώτες μου επιρροές. Η αλητεία του πάνω στο drumming μου έβγαζε κάτι που δεν μου το έβγαζε κανένας άλλος. Άλλοι drummers που μελετούσα και προσπαθούσα την εποχή που δεν υπήρχε το internet να καταλάβω τι παίζουν ήταν σίγουρα ο Dave Lombardo, ο Mike Portnoy, ο Mike Zonder, και όποιος έπαιζε τότε σε μπάντα με ύφος τεχνικό και ακραίο.
Τώρα, όσον αφορά το τραγούδι, θεωρώ ότι έχω επηρεαστεί κυρίως από μπάντες και όχι από τραγουδιστές. Εννοώ, ότι χωρίς να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι εκείνη τη στιγμή “μελετάω” ένα τραγουδιστή προσπαθώντας να τον copy-άρω, υποθέτω πως γκαρίζοντας στο σπίτι, είχα την αντίληψη και καταλάβαινα αν είμαι σωστός σ’ αυτό που κάνω ή αν ακούγομαι σαν γαλλικό κόρνο με διάφωνο ακόρντο. Πάντως όλη η σκηνή του Seattle στα mid 90’s ήταν κάτι που μόνιμα έπαιζε στο στερεοφωνικό μου, καθώς και οι τεράστιες μπάντες όπως οι METALLICA, IRON MAIDEN, PANTERA που σίγουρα ήταν σε πολλές φάσεις της ζωής μου.
Μου άρεσε πολύ το βίντεο για το “Bullet off its course”, παρότι παίζετε σε ανοιχτά πεδία, δείχνετε λες και δεν σας χωράνε ούτε οι μεγάλοι χώροι. Επίσης η μπάντα δείχνει οικογένεια αν μου επιτρέπεις. Πες μας κάποιες λεπτομέρειες για το γύρισμα του και πως γράφονται συνολικά τα τραγούδια σας.
Ήμασταν τόσο χαρούμενοι που μπορέσαμε και κάναμε το γύρισμα σε αυτό το χώρο, κάτι το οποίο κυνηγούσε ο Γιώργος (κιθαρίστας) εδώ και πολύ καιρό. Με τη βοήθεια του σκηνοθέτη μας Γιάννη Νικολόπουλου κατάφεραν να “κλείσουν” το χώρο ,και να έχουμε αρκετό χρόνο για να χρησιμοποιήσουμε τους δυο χώρους που θέλαμε. Οι ώρες γυρισμάτων ήταν πάρα πολλές, γύρω στις 16 αν θυμάμαι καλά, έπρεπε να κάνουμε 2 γυρίσματα , το πρώτο γύρισμα έγινε σε κλειστό χώρο (Hangar) και το δεύτερο στον αεροδιάδρομο η ενέργειά μας όμως παρέμεινε στο 100%.
Όσον αφορά την σύνθεση, καταρχήν έχουμε δικό μας χώρο, κάτι που εξυπηρετεί πολύ κυρίως γιατί δεν έχουμε χρονικούς περιορισμούς αλλά και γιατί ο εξοπλισμός μας είναι μόνιμα στημένος όπως ακριβώς τον θέλουμε. Ταυτόχρονα ο χώρος έχει φτιαχτεί από εμάς του ίδιους με τόσο πολύ μεράκι που πολλές φορές δυσκολευόμαστε να φύγουμε για τα σπίτια μας. Αυτό όπως καταλαβαίνεις προϋποθέτει ότι ούτως ή άλλως περνάμε πολύ καλά μεταξύ μας. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν ξεκινάμε να τζαμάρουμε. Ηχογραφούμε πάντα τις πρόβες ώστε να μπορούμε να ανατρέξουμε στο αποτέλεσμα της όλης φάσης. Μπορεί να περάσει μισή ώρα που απλά παίζουμε χωρίς να έχουμε προσχεδιάσει οτιδήποτε. Στη συνέχεια και αφού μπορεί να έχουμε παίξει αρκετά τέτοια μισάωρα, ακούμε τις ηχογραφήσεις για να δούμε τι μας αρέσει, τι κρατάμε και τι όχι και κάπως έτσι οδηγούμαστε στην ολοκλήρωση των κομματιών.
Κλείνοντας θα θέλαμε να μάθουμε τα μελλοντικά σχέδια σας, τις προσδοκίες σας από το δίσκο, πότε θα σας δούμε ζωντανά εννοείται και οτιδήποτε θεωρείς ότι πρέπει να τονιστεί και ξεχάσαμε να ρωτήσουμε. Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σου, ήταν τιμή μου.
Σας ευχαριστώ και εγώ και ανταποδίδω. Αρχικά θέλουμε πολύ να παίξουμε εντός Ελλάδος, να εμφανιστούμε περισσότερο στην Ελληνική επαρχία. Σίγουρα θα παίξουμε και έξω, είναι κάτι που θέλουμε και μας απασχολεί αρκετά. Προς το τέλος του έτους ή αρχές Ιανουαρίου προγραμματίζουμε το Release Party του “Parallel Universe” και θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο εκεί, οπότε φροντίστε να μην το χάσετε.
Άγγελος Κατσούρας
