Οι πρόσφατα επανασυνδεδεμένοι cult thrash /speed metalllers S.D.I. έχουν επιστρέψει για τα καλά στο προσκήνιο. Μετά το πρόσφατο “80’s metal band” του 2020, οι Γερμανοί φίλοι μας επανακυκλοφορούν το δεύτερο και κατά γενική ομολογία καλύτερο τους άλμπουμ, το “Sign of the wicked” του 1988. Γενικά η φάση με τις επανακυκλοφορίες είναι δίκοπο μαχαίρι. Υπάρχουν περιπτώσεις που πραγματικά απορεί κανείς γιατί επανακυκλοφόρησε κάποιος δίσκος εφόσον δεν υπάρχει κάτι που να προσελκύσει τον υποψήφιο αγοραστή, υπάρχουν όμως και αυτές που πραγματικά αξίζουν τα λεφτά τους, και σε αυτήν την κατηγορία ανήκει η συγκεκριμένη επανακυκλοφορία.
Τι θα βρείτε στο δισκάκι αυτό; Κατ’ αρχήν , φυσικά το “Sign of the wicked” remastered και με σαφώς βελτιωμένο ήχο. Προσωπικά ευχαριστήθηκα πολύ που ξανάκουσα κομματάρες όπως το θρυλικό “Megamosh” , το κλασικό ομώνυμο ή το εξαιρετικό εναρκτήριο “Comin’ again” που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο των PARADOX. Το “Sign of the wicked” είναι ένας απίστευτα υποτιμημένος δίσκος. Τεχνικός αλλά και παράλληλα γκαζωμένος, πάντα μου έβγαζε μια αίσθηση DESTRUCTION εποχής “Release from agony” και των πρώτων δίσκων των PARADOX με ψήγματα NUCLEAR ASSAULT του “Game over” (ακούστε προσεκτικά το “Always youth”) αλλά εμπλουτισμένο με αρκετές δόσεις καφρίλας και χιούμορ, για παράδειγμα σε κομμάτια όπως τα “Quickshot” και “Alcohol”. Για μένα το “Sign of the wicked” είναι μια από τις καλύτερες speed/ thrash δουλειές που έχουν κυκλοφορήσει και οπωσδήποτε χρήζει μεγαλύτερης αναγνώρισης. Το ενδιαφέρον του δίσκου όμως κρύβεται στο bonus υλικό που υπάρχει, καθώς αποτελείται από τέσσερα ακυκλοφόρητα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν κάπου ανάμεσα στο 1991 και 1993 και προορίζονταν για το τέταρτο άλμπουμ τους αλλά διαλύθηκαν πριν το κυκλοφορήσουν και πάμε να τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά. Αναμφίβολα τα δύο πρώτα είναι και αυτά που ξεχωρίζουν. Το “One more time” είναι μια μελαγχολική μπαλάντα που ξεφεύγει λίγο από τα συνηθισμένα μέτρα των S.D.I. , δεν παύει όμως να είναι μια πολύ δυναμική σύνθεση. Από κοντά και το “Prince on a white horse” που ξεγελά με την ακουστική εισαγωγή του και εξελίσσεται σε μια απίστευτη κομματάρα με πολλές εναλλαγές. Αρκετά καλό και το “Ruling the world” που κινείται σε πιο straightforward φόρμες και υψηλές ταχύτητες. Το μοναδικό κομμάτι που δεν με ενθουσίασε τόσο είναι το “Shut up”, ένα ρυθμικό κομμάτι σχεδόν hard rock που, ενώ δεν είναι κακό, ακούγεται εντελώς παράταιρο από το κλασικό στυλ των S.D.I. και καταλήγει να κυλά σχετικά αδιάφορα. Μια μικρή, και μάλλον η μόνη , παραφωνία σε ένα κατά τα άλλα εξαιρετικό πακέτο. Και όλα αυτά πλαισιωμένα με ένα χορταστικό booklet με πλούσιο ακυκλοφόρητο φωτογραφικό υλικό της μπάντας από το 1987, την εποχή δηλαδή που ηχογραφήθηκε το “Sign of the wicked”.
Συμπερασματικά μιλάμε για μια εξαιρετική επανακυκλοφορία ενός κλασικού cult δίσκου στην οποία αξίζει να επενδύσει κανείς, ακόμη και αν είναι κάτοχος του πρωτότυπου. Αν πάλι, ανήκετε σε αυτούς που δεν έχετε κάποιο άλμπουμ των S.D.I. στη συλλογή σας και θα θέλατε μόνο ένα, τότε πρέπει οπωσδήποτε να είναι το “Sign of the wicked”, και η συγκεκριμένη επανέκδοση αποτελεί έναν πολύ καλό λόγο για να το αποκτήσετε.
Θοδωρής Κλώνης
Σ
