KIP WINGER: The solo years
Ο Kip Winger που θα εμφανιστεί στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου και την 1η Οκτωβρίου στο Modu για δύο ακουστικές εμφανίσεις, έχει να παρουσιάσει μια πολύ πλούσια προσωπική καριέρα, αλλά και συμμετοχές σε δουλειές άλλων καλλιτεχνών, πέραν των πολύ επιτυχημένων Αμερικανών WINGER, του «ομαδικού» του σχήματος.
Η κούραση από την επέλαση του grunge αλλά και η στοχοποίηση του ίδιου του Winger από τον Τύπο και σειρές τύπου Beavis and Butthead για την σκηνική του παρουσία και την μουσική του, τον ώθησε στην πρώτη του σόλο δουλειά με τίτλο ‘’This conversation seems like a dream’’ το 1997. Η πρώτη προσωπική δουλειά του τον βρίσκει να έχει χάσει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα την γυναίκα του και να βιώνει την τραυματική εμπειρία της απώλειας μέσα από την μουσική του.
Μια θαρραλέα κίνηση, με μουσική που ξεφεύγει από τα πρότυπα του MTV και του λεγόμενου Hair Metal δείχοντας τις επιρροές του από το West Coast AOR, αλλά και την ποπ και την easy listening jazz. Τα τραγούδια διακρίνονται για το έντονο ρυθμικό στοιχείο τους και την μελωδία, αλλά τις πολύ πιο «ελαφρές» κιθάρες σε σχέση με τους WINGER, όπως και την έντονη χρήση ρυθμών πέραν του κλασικού hard rock. Αν ήθελα να δώσω ένα καλό παράδειγμα όσον αφορά το που κυμαίνεται, θα επέλεγα τον πολυσχιδή ήχο των TOTO με κάποια πιο ραδιοφωνικά στοιχεία, ανάλογα του Billy Idol στο “Angel of the underground” αλλά και πιο funk στοιχεία όπως στο “I ‘ll be down”. Γενικά το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από την επιλογή διαφορετικών μουσικών μοτίβων από την παλέτα του FM rock όπου χρειάζεται. Ένα άλμπουμ δυνατών συναισθημάτων,αλλά χωρίς την “πλούσια” παραγωγή της περασμένης δεκαετίας, με έντονη την αίσθηση της μελωδίας.
Ακολουθεί το “Down Incognito” το 1999 με ακουστικές εκτελέσεις τραγουδιών των άλμπουμ του με τους WINGER και από την πρώτη προσωπική δουλειά του. Όπως και τα περισσότερα άλμπουμ αυτού του τύπου, η δύναμη της φωνής και οι δυνατές μελωδικές γραμμές των τραγουδιών σαν τα “Miles away”, “Naked son”, “How far we will go”, “Headed for a heartbreak” ξεχωρίζουν και κάνουν το άλμπουμ να είναι στον αφρό της καταιγίδας των ακουστικών άλμπουμ που ενέπνευσε η σειρά του MTV. Το πιο αξιοσημείωτο σε αυτό το άλμπουμ είναι οτι κυκλοφόρησε με άλλο όνομα στην Αμερικάνικη αγορά, ως “Down Incognito”, στην Ευρωπαϊκή σαν “Made by hand” και “Another way” στην Ιαπωνική αγορά. Όπως και ότι μας δίνει μια ιδέα για το τί θα ακούσουμε και ανυπομονούμε στο τέλος του Σεπτέμβρη.
Το 2000 τον βρίσκει να κυκλοφορεί το τρίτο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο “Songs from the ocean floor”. Το άλμπουμ μουσικά αποτελούσε μαι μίξη πιο ατμοσφαιρικών τραγουδιών με έντονα τα ανατολίτικα, ambient στοιχεία και πιο μελωδικών στιγμών, αλλά γενικά ήταν ένα άλμπουμ χαμηλών τόνων. Στα τραγούδια που συμμετέχει στα ντραμς ο Rod Morgenstein έχoυμε την πιο «ροκ» γραφή του Winger. Το “Cross” είναι το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ και πλέον κάθε προσωπική του συναυλία. Πρόκειται για ένα τραγούδι μέ έντονα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα,αναφορικά με τις δυσκολίες του, στην προσωπική του ζωή. Ουσιαστικά σε αυτό το άλμπουμ ο Winger αποτίνει τον δικό του φόρο τιμής στα σχήματα των 70’s σαν τους LED ZEPPELIN, με τον δικό του μοναδικό τρόπο και πολύτιμο συνεργάτη του τον κιθαρίστα Andy Timmons. Είναι ίσως το πιο ευαίσθητο και προσωπικό του άλμπουμ.
Η τέταρτη δουλειά του, με τίτλο “From the moon to the sun” δεν ηχογραφήθηκε όπως οι προηγούμενες τρείς στο Νέο Μεξικό αλλά στο Nashville. Κυκλοφόρησε το 2008, έχοντας ήδη επανασυνδέσει τους WINGER. Είναι ένα άλμπουμ που ουσιαστικά σηματοδοτεί την επιστροφή του στον ήχο των WINGER, με αρκετά όμως στοιχεία από ανατολίτικη μουσική και έντονη παρουσία εγχόρδων ίσως λόγω και του συμπαραγωγού Cenk Eroglu. Βασικός παράγοντας και σε αυτό το άλμπουμ είναι οι πομπώδεις μελωδίες, αν και κυριαρχεί ο πιο up tempo ρυθμός και μια θετικότερη στάση απέναντι στα πράγματα. Το “Ghosts”, μια σύνθεση ουσιαστικά κλασσικής μουσικής με πιάνο και βιολί δείχνει οτι το ταλέντο του Kip Winger δεν θα περιοριστεί από τα στενά όρια του μελωδικού ροκ, όπως θα δείξει και στα επόμενα χρόνια. Σε τραγούδια σαν τα “In your eyes another life”, “What we are” έχει μια πιο «επική» προσέγγιση που θυμίζει QUEEN. Συνολικά το άλμπουμ είναι μια μίξη των «εμπορικών» WINGER με στοιχεία από τις προσωπικές δουλειές του, αλλά με πιο ζωντανά χρώματα.
Όμως η προσωπική καριέρα του δεν σταματά εδώ. Ίσως να μην απασχολεί τον μέσο οπαδό των WINGER, αλλά ο Kip συνέχισε τις σπουδές του πάνω στην σύνθεση με τον Michael Kurek, δημιουργώντας την τριαντάλεπτη σύνθεση με τίτλο “Ghosts”. Ομότιτλο τραγούδι είχε και στο “From the moon to the sun” και προφανώς αποτέλεσε την αρχική ιδέα. Η σύνθεση παρουσιάστηκε από την Συμφωνική Ορχήστρα της Τουσόν τον Νοέμβριο του 2009, ενώ ο χορογράφος Κρίστοφερ Γουίλντον δημιούργησε βασισμένος σε αυτή το ομώνυμο μπαλέτο, που έκανε πρεμιέρα στο Σαν Φρανσίσκο το 2010. Η παράσταση γνώρισε επιτυχία κρατώντας μάλιστα για δύο σεζόν. Η τελευταία δουλειά του Winger έχει τίτλο “Conversations with Nijinsky” και γνώρισε και αυτή επιτυχία στην κατηγορία της κλασικής μουσικής.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
KIP WINGER: Guest Incognito
Παράλληλα με τη δισκογραφία του με τους WINGER αλλά και την προσωπική του καριέρα, ο Kip Winger έχει συμμετάσχει σε πολλούς και ετερόκλητους δίσκους άλλων καλλιτεχνών φανερώντας τον πολυσχιδή χαρακτήρα του. Φυσικά, η παρουσία του στους δύο comeback δίσκους του Alice Cooper (“Constrictor”, “Raise your first and yell”) στα μέσα της δεκαετίας του ’80 μόνο απαρατήρητη δεν πέρασε, αφού η συνεισφορά του στο μπάσο αλλά και στον συνθετικό τομέα ήταν σημαντική. Πάμε να δούμε όμως πέντε, σχετικά άγνωστες, συμμετοχές του Kip Winger σε άλλα άλμπουμ…
TWISTED SISTER – “Love is for suckers” (1987)
Πριν από 29 χρόνια ο Dee Snider αποφασίζει να κυκλοφορήσει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ αλλά η Atlantic έχει άλλα σχέδια. Έτσι, το “Love is for suckers” γίνεται το 5ο άλμπουμ των TWISTED SISTER και ο Kip Winger αναλαμβάνει μεγάλο μέρος των δεύτερων φωνητικών. Η παρουσία πίσω από την κονσόλα του διάσημου παραγωγού Beau Hill (παραγωγός και των WINGER) είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθεί στο studio και ο Reb Beach για μερικά solos δίνοντας έτσι στο “Love is for suckers” έναν αέρα…Winger.
FIONA – “Heart like a gun” (1989)
Άλλη μία κυκλοφορία για την οποία έβαλε το χεράκι του ο Beau Hill. Βλέπετε, η Fiona Flanagan (ή σκέτο Fiona) υπήρξε για ένα φεγγάρι σύζυγος του Hill ο οποίος δεν θα της χαλούσε κανένα χατήρι προκειμένου να ηχογραφήσει ένα άρτιο άλμπουμ. Για μία ακόμη φορά, ο Hill φώναξε τον Kip & τον Rod Morgenstein (και άλλους πολλούς) και η Fiona βγάζει ίσως τον καλύτερο προσωπικό της δίσκο. Το ντουέτο με τον Kip στο “Everything you do (you’re sexing me)” είναι άψογο και οι κριτικοί απωθεώνουν το δίσκο. Δυστυχώς οι πωλήσεις δεν ήταν οι επιθυμητές. Για τους λάτρεις των trivia, η Fiona είχε σχέση και με τον Reb Beach ο οποίος συμμετείχε στο “Beyond the pale” τρία χρόνια νωρίτερα.
ΚΑΝΕ ROBERTS – “Kane Roberts” (1987)
Ο…Rambo του hard rock των 80’s, «μπαρουτοκαπνισμένος» από την περιοδεία του με τον Alice Cooper το 1986 αποφασίζει να κυκλοφορήσει το πρώτο του solo άλμπουμ και να μας προσφέρει ένα από τα πιο cult εξώφυλλα στην ιστορία της μουσικής! Ο Kip Winger έπαιζε εκείνη την εποχή μαζί με τον Roberts στη μπάντα του Alice και έτσι δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να βοηθήσει το φίλο του. Γράφει μαζί του δύο κομμάτια που μπαίνουν στο δίσκο (ειδικά το “Tears of fire” είναι εξαιρετικό) και αναλαμβάνει τα δεύτερα φωνητικά μαζί με 3-4 ακόμη που βρέθηκαν στα Amigo Studios. Η αλήθεια είναι πάντως ότι ο δεύτερος δίσκος του Kane Roberts ήταν κλάσεις ανώτερος (ο Desmond Child ήταν πίσω από αυτό…).
JORDAN RUDESS – “Rhythm of time” (2004)
Είμαι σίγουρος ότι ο Φράγκος έχει εκτιμήσει πολύ περισσότερο από εμένα τη δουλειά αυτή του πληκτρά των DREAM THEATER. Να σας πω την αλήθεια άκουσα το “Rhythm of time” περισσότερο για το γεγονός ότι συμμετείχε ο Kip Winger παρά για τον…εχμμμ…ψαγμένο progressive χαρακτήρα του δίσκου. Ο frontman των WINGER τραγουδάει δύο κομμάτια εδώ και μπορεί η παρουσία του (όπως και το άλμπουμ άλλωστε) να πέρασε σχεδόν απαρατήρητη αλλά φανερώνει σίγουρα τόσο τα ποικίλα μουσικά ενδιαφέροντα του Kip όσο και της εκτίμησης που χαίρει από συναδέλφους του. Οι εποχές που του πετούσαν…βελάκια στα videoclips είχαν παρέλθει (με σημαντικό τίμημα βέβαια…).
BOB DYLAN – “Down in the groove” (1988)
Φαντάζομαι ότι ούτε και ο ίδιος ο Winger θα φανταζόταν ποτέ ότι θα συμμετείχε σε ένα δίσκο του τεράστιου Bob Dylan. Ωστόσο οι συγκυρίες (βλ. Beau Hill) και η επιθυμία του Dylan να έχει πολλούς και ετερόκλητους καλεσμένους στον 25ο δίσκο της καριέρας του, είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθεί ο Kip στο studio με τον Dylan και να παίξει μπάσο σε τουλάχιστον δύο κομμάτια. Να σκεφτείτε ότι ανάμεσα στους υπόλοιπους καλεσμένους ήταν ο Eric Clapton, o Ronnie Wood, o Mark Knopfler, o Jerry Garcia, o Steve Jones κ.α. Το αξιοπερίεργο ήταν ότι ο δίσκος πάτωσε εμπορικά και πολλοί θεωρούν ότι είναι μία απο τις χειρότερες δουλειές του Dylan. Υποθέτω, πάντως, ότι ο Kip Winger θα την συγκαταλέγει ανάμεσα στα highlights της καριέρας τους.
Σάκης Νίκας
