Κάθε νέο κείμενο πλέον για τους WARDRUNA φαντάζει περιττό, όχι γιατί έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τον μοναδικό τους ήχο που εδώ και χρόνια μεταλαμπαδεύουν, ούτε για το γεγονός ότι γιγάντωσαν ένα είδος που ακούγονταν μόνο από κάποιους ξεχασμένους ρομαντικούς νεοπαγανιστές, αλλά γιατί οι λέξεις πια δεν φτάνουν για να περιγράψουν όσα συμβαίνουν στον κόσμο του Einar Selvik. Πως να αποτυπώσεις αυτή την μυστηριώδη έλξη που προκαλεί η μουσική των Νορβηγών, πως να εξηγήσει κανείς αυτόν τον παράδοξο προσηλυτισμό σε θεότητες που έχουν εδώ και αιώνες λησμονηθεί στις ψυχές των ανθρώπων; Κι όμως, σε ό,τι κι αν πιστεύεις (ή όχι) δεν μπορείς παρά να στραφείς σε αυτό που δίνει δύναμη και έμπνευση στο μουσικό δίδυμο των Einar και Lindy-Fay Hella.
Έχει περάσει καιρός από τον τελευταίο κανονικό δίσκο των WARDRUNA, μιας και το “Skald” που κυκλοφόρησε στο μεσοδιάστημα του “Runaljod – Ragnarok” και του σημερινού “Kvitravn” αποτελούσε περισσότερο μια συλλογή από κομμάτια που καλούνταν να ερμηνεύσει ο Einar Selvik στα φεστιβάλ που εμφανιζόταν χωρίς τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, ενώ την κυκλοφορία μαζί με τον Ivar Bjørnson (“Hugsjá”) δεν τη βάζω καν στο κάδρο της δισκογραφικής πορείας των WARDRUNA. Έτσι λοιπόν μετά από πολύ καιρό, το περασμένο καλοκαίρι ήρθε στο φως το εξαιρετικό single “Lyfjaberg”, το οποίο δυστυχώς δεν κατάφερε να βρει τον δρόμο του στον δίσκο. Παρόλα αυτά μας έδωσε μια ξεκάθαρη εικόνα ότι η φλόγα που καίει στη ψυχή του Einar παραμένει το ίδιο δυνατή όσο και το 2009 όταν ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα.
Στα του “Kvitravn” τώρα. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυκλοφορίας του έσπασε κυριολεκτικά όλα τα κοντέρ. Από τις μεγάλες αγορές, όπως Η.Π.Α., Γερμανία και Αγγλία έως τις μικρότερες, όπως η Αυστρία και η Πολωνία, ο δίσκος σκαρφάλωσε ακόμα και στις πρώτες θέσεις των charts. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η μουσική των WARDRUNA μετά από τόσα χρόνια έχει πλέον αποκτήσει ένα πολύ μεγάλο εκτόπισμα που αφορά πολύ κόσμο. Είναι κάτι που ο Einar γνωρίζει πολύ καλά, για αυτό άλλωστε δεν χρειάστηκε να αλλάξει τίποτα στον ήχο των WARDRUNA για να παραμείνει, όχι απλά στην επικαιρότητα, αλλά στην κορυφή του είδους. Ακολουθώντας λοιπόν τις γνώριμες αρχαίες μουσικές ακολουθίες, αντλώντας έμπνευση από τις ίδιες πνευματικές πηγές, δημιουργεί μια πανομοιότυπη μυσταγωγική ατμόσφαιρα, τόσο οικεία που ο ακροατής σχεδόν δεν καταλαβαίνει την διαφορά από τα υπόλοιπα πνευματικά του παιδιά.
Η παρουσία της Lindy-Fay Hella είναι και πάλι αυτή που ξεχωρίζει, δίνοντας στις στιγμές που πρέπει την απαραίτητη αυτή κορύφωση με την μοναδική της χροιά, που πότε είναι σαγηνευτική σαν Σειρήνα και πότε απόκοσμη σαν άλλη Ερινύα. Για τον Einar και τα υπόλοιπα μέλη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Βρίσκονται όλοι στο ίδιο υψηλό επίπεδο συγγραφής και ερμηνείας που δύσκολα θα βρεθεί κάποιο ψεγάδι. Άλλωστε δεν έχουμε να κάνουμε με μια αντικειμενική αξιολόγηση. Η μουσική των WARDRUNA είναι μοναδική στο είδος της, που είτε θα λατρευτεί (το είδαμε στην τελευταία εμφάνιση τους στη χώρα μας) είτε θα προσπεραστεί από εκείνους που δεν θέλουν να έχουν επαφές με τον χώρο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω ένας που μπορεί να τεθεί αρνητικά απέναντί της. Πρόκειται για μία άκρως βιωματική εμπειρία στην οποία είτε δίνεσαι ολοκληρωτικά, είτε αδιαφορείς.
Στο διά ταύτα λοιπόν. Το “Kvitravn” ίσως να στέκεται ένα βήμα πίσω από τους ομογάλακτους προκατόχους του, ωστόσο αυτό δεν του στερεί τη δυνατότητα να βρει τον δικό του χώρο μεταξύ αυτών. Σίγουρα μετά από όλα αυτά τα χρόνια οι πρώτοι τρεις δίσκοι έχουν εντυπωθεί όσο τίποτα άλλο στα αυτιά των ακροατών, και για αυτό το “Kvitravn” θα χρειαστεί τον χρόνο του για να κερδίσει τον χώρο που του αξίζει. Είναι σίγουρο ότι όλο αυτό θα επιταχυνθεί σε μέγιστο βαθμό όταν επιτέλους θα ανοίξουν οι συναυλιακοί χώροι. Έως τότε, θα περιμένουμε, αποστραγγίζοντας κάθε στιγμή του νέου δίσκου.
8 / 10
Νίκος Ζέρης
