a
Εφτά ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τη τελευταία δουλειά των πρεσβευτών του σκοτεινού ρομαντισμού EMPYRIUM. Το “The turn of the tides” του 2014, χωρίς να είναι ένα κακό άλμπουμ, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των οπαδών της μπάντας, οι οποίοι περίμεναν 12 χρόνια κάτι καινούριο από τη μπάντα. Η καινούρια τους δισκογραφική δουλειά, που ευτυχώς τουλάχιστον δεν ξεπέρασε την δεκαετία για να βγει, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και φέρει τον τίτλο “Über den Sternen”.
Ποτέ δεν υπήρχε αμφιβολία για την ικανότητα και τη μαεστρία των Γερμανών να γράφουν μοναδικές συνθέσεις. Απλά ορισμένες φορές, ιδίως εν συγκρίσει με δίσκους, όπως αναπόφευκτα με το θρυλικό “Songs of moors & misty fields”, δεν άγγιζαν τόσο τις ψυχές των ακροατών, γιατί μιλάμε για τέτοιου είδους και μεγέθους μπάντα. Το “Über den Sternen” ήρθε για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, δηλαδή τους EMPYRIUM ξανά στις καρδιές μας. Πραγματικά η νέα τους δουλειά αποπνέει κάτι από 90s. Πλησιάζει κατά πολύ το ύφος της μπάντας εκείνης της εποχής, αφού τα τραγούδια του στην ολότητα τους, διέπονται από αυτό το μουντό, σκοτεινό και νεοκλασικό ρομαντισμό. Ο multinstamentalist Schwadorf (THE VISION BLEAK) έχει κάνει τρομερή δουλειά στις κιθάρες, με την ακουστική να μαγεύει στο άκουσμα της, ενώ η ηλεκτρική έχοντας διακριτικό ρόλο, να γεμίζει έξυπνα τα κομμάτια. Ο Thomas Helm, αναλλοίωτος σε ταξιδεύει με τα μοναδικά φωνητικά του, ενώ τα πλήκτρα του, όπως και η ηλεκτρική σιγοντάρουν την ατμόσφαιρα διακριτικά. Τα έξτρα όργανα που χρησιμοποιούν έχοντας συνολικά τρεις session μουσικούς, συμπληρώνουν το παζλ, ενός μαγευτικού δίσκου. Το φλάουτο που ακούμε, στο κατ’ εμέ καλύτερο τραγούδι του δίσκου “The three flames sapphire”, πραγματικά σε πάει πίσω στο παρελθόν, μαγεύοντας σε, σαν άλλος «μαγικός αυλός». Μα το συγκεκριμένο κομμάτι, είναι απλά μια προσωπική αδυναμία. Κανένα τραγούδι δεν υστερεί, όλες οι μελωδίες σου μένουν στο μυαλό και όταν τελειώνει ο δίσκος, απλά θες να τον ξανακούσεις.
Το “Über den Sternen” κατάφερε κάτι που οι EMPYRIUM είχαν να κάνουν πολλά χρόνια. Να παρασύρει τον ακροατή σε μουντούς περιπάτους στα σκοτεινά δάση της Γερμανίας, πριν του δώσει νεραϊδίσια φτερά για να πετάξει νοερά πάνω από τ’ αστέρια, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του. Λυρικός επίλογος, για το ίσως λυρικότερο συγκρότημα που υπάρχει εκεί έξω. Διόσκουροι Markus και Thomas σας υποκλινόμαστε!
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
