a
Αλλιώς το σκεφτόμασταν το “come back” των μεγάλων CIRITH UNGOL, αλλιώς έγινε. Ήταν ο καταραμένος ιός που δεν μας άφησε να χαρούμε όπως έπρεπε τη κυκλοφορία του “Forever black”, ενός από τους αξιολογότερους δίσκους «επιστροφής» ιστορικής μπάντας. Και όταν γράφω «όπως έπρεπε», ξέρουμε, καταλαβαίνουμε όλοι πιστεύω πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τη προσωπική επαφή καλλιτέχνη – οπαδού. Η οποία, στη περίπτωση των CIRITH UNGOL, μεταφράζεται ως μια ακόμη θριαμβευτική εμφάνιση, σαν αυτές που είχαν προηγηθεί. Μπορεί λοιπόν αυτό να μην έγινε, αλλά οι Tim Baker, Greg Lindstrom, Jim Barraza, Jarvis Leatherby και Robert Garven δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια και «γέμισαν» το αναπόφευκτο κενό με τη κυκλοφορία ενός special EP, το “Half past human”.
Ένα EP τεσσάρων τραγουδιών, τα οποία δικαιολογούν πλήρως τη περιγραφή της μουσικής του group, διά στόματος Garven, ως “a churning maelstrom of metal chaos descending!”. Τα τραγούδια είναι τα “Route 666”, “Shelob’s lair” (αν δεν υπήρχε αναφορά στον Tolkien θα ήταν περίεργο), “Brutish manchild” και “Half past human”, όλα τους συνθέσεις από τον πρώτο καιρό της μπάντας, που παρουσιάζονται έχοντας υποστεί το απαιτούμενο “retouche” για να εναρμονιστούν ηχητικά με το 2021 και να θεωρηθούν η συνέχεια του “Forever black”. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, ένα έμπειρο αυτί καταλαβαίνει πως το υλικό πρέπει να γράφτηκε κάπου μεταξύ του “Frost and fire” και του “King of the Dead”. Επίσης υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ εκείνου του υλικού και του καινούργιου, όχι μόνο τεχνικά αλλά και σε επίπεδο «φιλοσοφίας».
Τα νέα αυτά τραγούδια όχι μόνο ακούγονται συγγενικά με τα αντίστοιχα που έδωσαν στους CIRITH UNGOL το ηγετικό τους status, μα και τα τιμούν, ως μια αρμόζουσα συνέχεια. Κλασσικό Ungol υλικό έχουμε εδώ. Οι Αμερικανοί εξακολουθούν να ακούγονται πιο βαρείς και από τη Κόλαση την ίδια, απόκοσμοι, μυστικιστικοί και εν τέλει…μοναδικοί! Θα εκδηλώσω τη προτίμησή μου στο ομώνυμο τραγούδι του EP, λέγοντας μάλιστα (ή σωστότερα, διακινδυνεύοντας μια πρόβλεψη) πως άπαξ και μπει στο setlist, δεν πρόκειται να ξαναβγεί. Ένα ακόμη στοιχείο που θα κάνει τον γνώστη φίλο του συγκροτήματος να χαμογελάσει, είναι ο ήχος της μηχανής ενός muscle car που ακούγεται στο “Route 666”. Όλοι ξέρουμε πως ο Greg Lindstrom μια κάποια τρέλα με τα αυτοκίνητα την έχει. Τέτοια που έφτασε να ηχογραφήσει, ως τραγούδι, τον ήχο της μηχανής μιας Ferrari 308QV, στη συλλογή “Servants of chaos”! Ή μήπως να θυμηθούμε το “100 mph”; Επιστροφή όμως στο νέο EP, όπου extra πόντοι προσθέτονται στο τελικό αποτέλεσμα για τη προσεγμένη, πιστή στη φιλοσοφία της μπάντας, παραγωγή του Armand John Anthony (NIGHT DEMON, GYGAX και άτυπου μέλους του group) και για το εξώφυλλο του Michael Whelan, απευθείας από την αυθεντική “Elric” σειρά.
Οι οπαδοί εννοείται πως πρέπει να επενδύσουν, αν και είναι βέβαιο πως δεν θα περιμένουν εμένα και τον οποιονδήποτε γενικά, για να τους παροτρύνει. Οι υπόλοιποι τώρα, ας εκμεταλλευτούν το δώρο του internet που ονομάζεται «άμεση, ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση», ας τσεκάρουν και ας πράξουν αναλόγως. Πάντως ένα δεδομένο δεν μπορεί παρά να είναι αδιαπραγμάτευτο: οι CIRITH UNGOL δεν επέστρεψαν για να κοροϊδέψουν το πάθος των οπαδών, ούτε για να αρπάξουν όσο περισσότερο χρήμα μπορούν, εκμεταλλευόμενοι την εκ νέου άνθηση του παραδοσιακού ήχου. Το νέο τους ξεκίνημα, δείχνει αγαθές και υγιείς προθέσεις. Και αυτό για μένα, μετράει πολύ. Πάρα πολύ.
Δημήτρης Τσέλλος
