ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Slave to the grind” – SKID ROW
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Michael Wagener
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Sebastian Bach
Κιθάρα – Dave “Snake” Sabo
Μπάσo – Rachel Bolan
Κιθάρα – Scotti Hill
Drums – Rob Affuso
“Ακόμη θυμάμαι τη συνάντηση μου με τον Ahmet Ertegun καμιά δεκαριά μέρες πριν βγει το “Slave to the grind”…θυμάμαι χαρακτηριστικά τα λόγια του: “Sebastian, φαίνεται ότι θα πουλήσετε πάρα πολλές κόπιες …τουλάχιστον την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του δίσκου”, αυτά δήλωνε μερικά χρόνια αργότερα ο Sebastian Bach στους δημοσιογράφους Tom Beaujour και Richard Bienstock. Και μπορεί ο ισχυρός άνδρας της Atlantic να έκανε μία υπερβολική πρόβλεψη αλλά ήθελε με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι η νέα δουλειά των SKID ROW δεν ήταν τόσο εμπορικά ελκυστική όσο το ντεμπούτο της μπάντας. Υπό αυτό το πρίσμα δεν είχε άδικο. Η προσμονή για το “Slave…” ήταν τεράστια και έγινε ακόμη εντονότερη όταν δόθηκε στη δημοσιότητα από το MTV το video για το “Monkey business”. Και μπορεί να μην ήταν περίπτωση ολικού …lifting αλλά ήταν ηλίου φαεινότερο ότι οι SKIDS δεν θα επαναπαύονταν στις δάφνες του “18 and life” και “I remember you”. Αντίθετα θα αγκάλιαζαν ακόμη περισσότερο τη «βρώμικη» πλευρά του ήχου τους, θα έβγαζαν προς τα έξω την punk αισθητική και θα φανέρωναν –με τον καλύτερο τρόπο- ότι ήταν μία πραγματικά hard rock μπάντα!
Ο Jason Flom είχε προειδοποιήσει, πάντως, τους SKID ROW ότι θα έχαναν πολλές γυναίκες με το νέο δίσκο αφού δεν υπήρχε ένα νέο “I remember you” ή ένα νέο “18 and life”. Οι SKIDS όσο και να άκουγαν πάντα τη γνώμη του ανθρώπου που τους πρόσφερε το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο, ήταν αποφασισμένοι να πάνε στα άκρα και να μη συμβιβαστούν. Και ναι, μπορεί να μην υπήρχαν οι δακρύβρεχτες μπαλάντες αλλά υπήρχαν «σκοτεινές» και αμιγώς κιθαριστικές μπαλάντες στο “Slave…”. Και οι τρεις αργές συνθέσεις του δίσκου (“Quicksand Jesus”, “In a darkened room”, “Wasted time”) είχαν σοβαρό στιχουργικό περιεχόμενο ενώ όλα μα όλα τα γρήγορα κομμάτια ήταν 10 στα 10. Κανένα απολύτως filler! Η παραγωγή του Michael Wagener ήταν σεμιναριακή ενώ ακόμη και η απόφαση της μπάντας να συμπεριλάβει στο δίσκο τη demo εκδοχή του ομώνυμου κομματιού θεωρώντας ότι έπιανε στον απόλυτο βαθμό το όραμα τους, αποδείχτηκε 100% σωστή!
Αυτό που μου άρεσε πολύ στο “Slave…” ήταν ότι δεν εκτιμήθηκε αργότερα. Ήταν μία ακαριαία επιτυχία και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ακόμη και το πιο… «σκληροπυρηνικό» δισκάδικο, το Rock City, έπαιζε συχνά το δίσκο από τα ηχεία του. Αξίζει να πούμε και κάτι άλλο. Μπορεί με το “Slave…” οι SKIDS να έγιναν πιο heavy, μπορεί να ήθελαν να αποτινάξουν την ταμπέλα των προστατευόμενων παιδιών των BON JOVI (πονεμένη ιστορία) και να δείξουν ότι είχαν μουσικό υπόβαθρο εκτός από looks αλλά αυτό δεν τους έκανε metal. Το τονίζω όχι τόσο γιατί έχει σημασία να μένουμε στις ταμπέλες αλλά διότι προκειμένου κάποιοι να ανεβάσουν επίπεδο τους SKIDS δεν μπορούσαν με τίποτα να δεχτούν το αδιαμφισβήτητο hard rock status τους. Μία ματιά μονάχα στα πιο ενημερωμένα και έγκριτα βιβλία για το λεγόμενο hair metal (ναι…Hair Metal!), συγκαταλέγει το “Slave…” πάντα στην πρώτη δεκάδα των καλύτερων δίσκων του ιδιώματος. Όπως και να έχει, η ουσία ήταν ότι οι SKID ROW ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και κάθε προσδοκία των οπαδών τους κυκλοφορώντας ένα διαμάντι, ένα πραγματικό αριστούργημα. Δυστυχώς, θα ήταν το τελευταίο τους!
Did you know that:
- Όταν οι Skid Row πήγαν για φωτογράφηση και συνέντευξη στο περιοδικό RIP, ο αρχισυντάκτης Lonn Friend τους έβαλε να ακούσουν το “Nevermind” των NIRVANA. Ο Sebastian Bach ήθελε να τους πάρουν στην περιοδεία μαζί τους αλλά οι NIRVANA δεν ήθελαν γιατί θεωρούσαν τους SKID ROW…ομοφοβικούς!
- Τη θέση των NIRVANA πήραν τελικά οι PANTERA αφού όλα τα μέλη των SKID ROW (και ειδικά ο Seb και ο Scotti) γούσταραν απίστευτα το “Cowboys from hell”. Άλλωστε ο ήχος και η αισθητική των PANTERA επηρέασαν αρκετά τους SKIDS στη δημιουργία του “Slave to the grind”.
- Σύμφωνα με τον Rachel Bolan, το δημογραφικό κοινό των SKID ROW μετατοπίστηκε σημαντικά μεταξύ των δύο δίσκων. «Το 65% του κοινού μας στην πρώτη περιοδεία ήταν γυναίκες. Στην περιοδεία για το “(Slave to the) Grind” ήταν περίπου 35% οι γυναίκες».
Σάκης Νίκας
